Νίκη Τράμπ : Μία Παγκόσμια Συντηρητική Ἐπανάστασις

Γράφει ὁ Ἀλεξάντερ Ντούγκιν

 Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ( φωτό ἀριστερά) στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές είναι ένα ιστορικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας, συγκρίσιμο με τα γεγονότα του 1917 ή του 1945. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας θεμελιώδους αλλαγής στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων, που απαιτεί βαθιά ανάλυση και εξήγηση. Ναι, στη Ρωσία, πολλοί προσπάθησαν συνειδητά να υποβαθμίσουν τη σημασία αυτών των εκλογών. Ωστόσο, αυτό έγινε για να αποφευχθεί η «γρουσουζιά», καθώς οι Ρώσοι προσέχουν πολύ τα λόγια τους και προτιμούν να μην λένε όλα όσα σκέφτονται. Μερικές φορές, μάλιστα, κάνουν μεγάλη προσπάθεια να το αποκρύψουν.

“Κάποιος σαν τον Πούτιν”

Περιμέναμε τη νίκη του Τραμπ, ελπίζαμε σε αυτήν, αν και δεν το παραδεχόμασταν συχνά ανοιχτά. Αντιθέτως, συχνά συγκαλύπταμε τις προσδοκίες μας με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να αποφύγουμε να βλάψουμε τον ίδιο τον Τραμπ.

Πιστεύω ότι αυτό εξηγεί τη δήλωση του προέδρου μας σχετικά με την υποστήριξη της Χάρις: για να «χτυπήσει ξύλο» και να αποφύγει τη γρουσουζιά, είπε ακριβώς... το αντίθετο. Είχε επίσης σκοπό να αποφύγει να εκθέσει τον υποψήφιο που αντιπροσώπευε για εμάς μια ευκαιρία για μια ριζικά διαφορετική, νέα προοπτική στις σχέσεις με τη Δύση, με τις ΗΠΑ και μια νέα ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο.

Ο Τραμπ δεν είναι απλώς ένας υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (και απέχει πολύ από το να είναι ένας συνηθισμένος υποψήφιος για την Αμερική, για τους Ρεπουμπλικάνους ή για την παγκόσμια πολιτική). Ο Τραμπ είναι μια παγκόσμια επανάσταση. Μια συντηρητική επανάσταση. Και το γεγονός ότι κατάφερε να έρθει μια φορά στην εξουσία, στη συνέχεια να αντέξει όλα τα χτυπήματα κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μπάιντεν και τώρα να κερδίσει θριαμβευτικά και πάλι τις προεδρικές εκλογές, σημαίνει ότι δεν είναι τυχαίος. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό λέγοντας ότι πρόκειται απλώς για μια «δυσλειτουργία του συστήματος». Όχι, πρόκειται για μια τάση, για μια θεμελιώδη γραμμή.

Ο Τραμπ εδραίωσε αυτή την τάση με την επιλογή του Τζ. Ντ. Βανς ως αντιπροέδρου του, του πρώτου στελέχους της αμερικανικής πολιτικής σε αυτό το επίπεδο που δήλωσε ανοιχτά ότι η ιδεολογία του είναι αυτή της «μεταφιλελεύθερης δεξιάς». Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτή τη δήλωση του Βανς. Η «μεταφιλελεύθερη δεξιά» αντιπροσωπεύει την πραγματική δεξιά, εκείνους που υπερασπίζονται τις παραδοσιακές αξίες και όχι το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι δεξιοί με τη θεμελιώδη έννοια: συντηρητική δεξιά, «μη-ελευθεριακή» δεξιά ή, όπως το θέτει ο ίδιος ο Βανς, «μετα-φιλελεύθερη». Το γεγονός ότι ο Τραμπ κέρδισε μαζί με τον Βανς, ο οποίος είναι νέος και ιδεολογικά προσηλωμένος σε μια συντηρητική επανάσταση, δείχνει ότι αυτή η τάση ήρθε για να μείνει.

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν δεν είναι απλώς μια σύμπτωση, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι όλα αυτά τα χρόνια, ο Τραμπ δεν φυλακίστηκε, δεν σκοτώθηκε ούτε εξοντώθηκε - παρά το γεγονός ότι επί οκτώ χρόνια χαρακτηριζόταν ανελέητα «φασίστας» και «πουτινιστής» από φανατικούς δημοκρατικούς. Σήμερα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο «πουτινισμός» έχει θριαμβεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες: Η Αμερική ψήφισε... «θέλουμε κάποιον σαν τον Πούτιν».”

Μην Περιμένετε Θαύματα, Αλλά το Κίεβο Πρέπει να Καταληφθεί

Η Ρωσία δεν πρέπει να περιμένει θαύματα από τον Τραμπ και τη νέα του κυβέρνηση. Πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, να απελευθερώσουμε ολόκληρη την επικράτεια αυτής της πρώην χώρας από το ναζιστικό καθεστώς. Ανεξάρτητα από τη νίκη του Τραμπ ή οποιουσδήποτε άλλους παράγοντες, αυτή η επιτακτική ανάγκη παραμένει. Όπως έλεγε ο αρχαίος Ρωμαίος ύπατος Κάτων ο πρεσβύτερος, «η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί»- στην περίπτωσή μας: «Το Κίεβο πρέπει να καταληφθεί». Οι δυνάμεις μας πρέπει να φτάσουν μέχρι το Λβιβ, απελευθερώνοντας ολόκληρη την πρώην επικράτεια της Ουκρανίας από τον ναζιστικό ζυγό.

Φυσικά, οι όροι που μπορεί να μας προσφέρει ο Τραμπ είναι επίσης πολύ σημαντικοί. Αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι δευτερεύον ζήτημα, σχετικά με το πώς θα επισημοποιήσουμε την περαιτέρω προέλασή μας προς τη νίκη. Εδώ, πρέπει να ενεργήσουμε διακριτικά, έξυπνα και σοφά, κατανοώντας ταυτόχρονα ότι η νίκη είναι υψίστης σημασίας.

Θα πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή στο πώς γίνεται αντιληπτός ο Τραμπ στο Κίεβο. Εξάλλου, ο γιος του Τραμπ, ο Ντόναλντ Τζούνιορ, καθώς και ο Βανς, ο Έλον Μασκ ( φωτό ἀριστερά) και κυρίως ο Τάκερ Κάρλσον - μερικές από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες που υποστηρίζουν τον Τραμπ - περιφρονούν ανοιχτά το ουκρανικό ναζιστικό καθεστώς. Δικαίως πιστεύουν ότι ο Ζελένσκι και η χούντα του δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου από την κυβέρνηση των Δημοκρατικών και ότι πίσω τους βρίσκονται παγκοσμιοποιητές που έσυραν τη Δύση και τις ΗΠΑ σε μια αποτυχημένη περιπέτεια στην Ουκρανία.

Και το Κίεβο Απαντά με τον Ίδιο Τρόπο

Το Κίεβο τους το ανταποδίδει σε είδος. Πολλά από τα αναφερόμενα άτομα είναι καταχωρημένα στη βάση δεδομένων «Myrotvorets»,( Πελασγ. Ἕνας ἱστότοπος ὅπου δημοσιεύει λίστα μέ τους ἐχθρούς τῆς Οὐκρανίας καί προσωπικά δεδομένα αὐτῶν. Μία ἀκόμη ξεφτιλισμένη μέθοδος τῶν ἀποτυχημένων τῆς Οὐκρανίας, ἀλητῶν-ναζιστῶν καί ...κάποιων ἀκόμη πού ξέρετε... )  η οποία είναι απαγορευμένη στη Ρωσία, όπου οι ναζί του Κιέβου χαίρονται να δημοσιεύουν πληροφορίες για τους εχθρούς τους με εκκλήσεις για τη φυσική τους εξόντωση με τρομοκρατικές μεθόδους. Ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ και ο Τάκερ Κάρλσον είναι ήδη καταχωρημένοι εκεί. Αυτό σημαίνει ότι, από τη σκοπιά του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου, ένα σημαντικό μέρος της μελλοντικής κυβέρνησης του Τραμπ χρήζει εξόντωσης.

Πιστεύω ότι όλα αυτά θα λάβουν σύντομα τέλος. Όχι, δεν θα είναι μια απόλυτη απόσυρση της υποστήριξης προς το Κίεβο. Είναι απίθανο ότι ο Τραμπ θα σταματήσει αμέσως τα πάντα και θα πει στους Ρώσους να ασχοληθούν με αυτό το συρφετό όπως θέλουν. Αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι που θα έρθουν στην εξουσία θα ξεχάσουν τον ουκρανικό πόλεμο, τουλάχιστον προσωρινά - και ίσως μόνιμα. Θα πουν: «Έχουμε άλλα, πολύ πιο επείγοντα ζητήματα στο εσωτερικό να αντιμετωπίσουμε: την αποσύνθεση της αμερικανικής κοινωνίας, την υποβάθμιση της άρχουσας τάξης, την ανεξέλεγκτη διαφθορά και την επίθεση στις παραδοσιακές αμερικανικές αξίες».

Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ πιθανότατα θα συνεχίσει να υποστηρίζει τον Νετανιάχου και τις επιθετικές του ενέργειες στη Μέση Ανατολή, κάτι που είναι, φυσικά, ατυχές για τον αραβικό πληθυσμό εκεί. Οι ΗΠΑ θα εντείνουν επίσης τον εμπορικό τους πόλεμο με την Κίνα και ενδέχεται να υποστηρίξουν πιο ενεργά τη Νότια Κορέα στην αντιπαράθεσή της με τη Βόρεια Κορέα. Έτσι, η νίκη του Τραμπ σίγουρα δεν σημαίνει ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν. Αλλά είναι σαφές ότι θα μετατοπίσει την προσοχή του από την ουκρανική σύγκρουση, απλώς και μόνο λόγω βασικών πραγματιστικών εκτιμήσεων, αφού δεν αποφέρει κανένα όφελος στην Αμερική ή στον ίδιο τον Τραμπ.

Ο Τραμπ προφανώς θα επιρρίψει την ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν στον Μπάιντεν. Είναι μάλιστα πιθανό να δικαστούν ο Μπάιντεν, η Καμάλα Χάρις και ολόκληρη η κλίκα τους που υποκίνησε το αιματηρό μακελειό στην Ουκρανία. Ή ίσως να τους χαριστεί. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Υπό τον Τραμπ και τον Βανς, η Ουκρανία θα πέσει περίπου στη 15η προτεραιότητα της πολιτικής του Λευκού Οίκου. Αυτό μας δίνει μια ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.

Υποθετικά, ο Τραμπ θα μπορούσε να απευθύνει ένα μάλλον σκληρό τελεσίγραφο στη Μόσχα για τον άμεσο τερματισμό της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Αλλά αυτό είναι απίθανο, καθώς ως ρεαλιστής και πραγματιστής, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Πούτιν δεν θα συμμορφωθεί. Και τι θα συνέβαινε τότε; Υποσχέθηκε να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά δεν το τήρησε. Είναι λοιπόν καλύτερα να ξεχάσουμε τέτοιες υποσχέσεις μέχρι τη νίκη μας.

Ο Τραμπ δεν θα επικεντρωθεί στο να διώξει τους «δαίμονες» του αφηνιασμένου καθεστώτος του Κιέβου. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να πολεμήσουμε αυτόν τον πραγματικό ναζισμό - είναι δικό μας βάρος, δική μας μοίρα, δική μας δοκιμασία και δική μας τραγωδία. Πρέπει να τον επιλύσουμε μόνοι μας. Όσο για τον κόσμο, η ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο, μια πυρηνική αποκάλυψη και να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου χωρίς άμεση σύγκρουση με τη δυτική ηγεμονία. Ο Τραμπ έχει το δικό του όραμα για το πώς η Αμερική μπορεί να ξαναγίνει μεγάλη - όχι μέσω της παγκοσμιοποίησης, του δημοκρατικού ιμπεριαλισμού ή της επιβολής ενός ενιαίου μοντέλου σε όλους τους λαούς, που οι φιλελεύθεροι και οι δημοκράτες προσπάθησαν πρώτα να επιβάλουν στην ίδια την αμερικανική κοινωνία.

Η Διάσπαση του "Βαθέος Κράτους”

Ο Τραμπ δεν θα μπορούσε να κερδίσει, ή μάλλον, κανείς δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει τη νίκη του, αν δεν υπήρχε διάσπαση στο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Την παραμονή των εκλογών, το άρθρο μου σχετικά με αυτή τη διάσπαση δημοσιεύτηκε στο δημοφιλές αμερικανικό συντηρητικό περιοδικό Man's World. Συζήτησα πώς το παγκοσμιοποιητικό «Σχέδιο Α», που ακολούθησαν όλοι οι προηγούμενοι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, είχε φτάσει σε αδιέξοδο.

( φωτό ἀριστερά- 

«Αν ο Τραμπ ξαναγίνει πρόεδρος το 2024, θα είναι το θανατηφόρο χτύπημα σ᾿ ό,τι έχει απομείνει από την παγκόσμια τάξη πραγμάτων» - Yuval Harari

Elon Musk : « Τέλειο ! Αὐτό ἀκούγεται ὑπεροχα ! » 

Τώρα, ο Τραμπ έχει μια μοναδική ευκαιρία να εφαρμόσει το «Σχέδιο Β», το οποίο συνδέεται με μια δίκαιη πολυπολική παγκόσμια τάξη. Η πρόσφατη επιτυχημένη σύνοδος κορυφής των BRICS στο Καζάν δεν ήταν μόνο μια λαμπρή χειρονομία, αλλά και μια αποτελεσματική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές. Ο Τραμπ έλαβε λευκή επιταγή από το «βαθύ κράτος» για να δοκιμάσει μια εναλλακτική στρατηγική για τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεσίας της Αμερικής, η οποία δεν περιλαμβάνει άμεση αντιπαράθεση με έναν πολυπολικό κόσμο.

Ο Τραμπ δεν είναι ούτε φιλελεύθερος ούτε παγκοσμιοποιητής∙ στέκεται απέναντι στην τάση που ακολουθεί η σημερινή παγκόσμια Δύση: ΛΟΑΤ+, μετα-ανθρωπισμό, έλλειψη ηθικής και πλήρη εκφυλισμό. Ισχυρά ιδεολογικά, οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και πολιτιστικά κέντρα επενδύουν σε αυτή την τάση προς μια μετα-ανθρωπιστική, μετα-φυλετική πραγματικότητα. Σχήματα όπως ο Bernard-Henri Lévy, ο Yuval Harari, ο Klaus Schwab, καθώς και όχι μόνο οι Αμερικανοί Δημοκρατικοί, αλλά και η παγκοσμιοποιημένη φιλελεύθερη ελίτ όλων των χωρών, την προωθούν. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Yuval Harari δήλωσε ότι η νίκη του Trump θα σήμαινε «το τέλος των πάντων». Για τους φιλελεύθερους, αυτό θα ήταν μια παγκόσμια καταστροφή, καθώς θεωρούν ότι είναι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης. Και αυτή η καταστροφή έχει ήδη αρχίσει - μια καταστροφή για όσους προωθούν μια σατανική πορεία.

Τι Σημαίνει Αυτό?

Σε αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητο να μην ξεχνάμε τους εαυτούς μας, να ενισχύσουμε την κυριαρχία μας και να εξαλείψουμε αποφασιστικά την «έκτη φάλαγγα» των υποστηρικτών της παγκόσμιας φιλελεύθερης ανάπτυξης. Πρέπει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να υπερασπιστούμε τις αξίες μας και να οικοδομήσουμε έναν πολυπολικό κόσμο που θα βασίζεται στην κυριαρχία των κρατών-πολιτισμών.

Η Ρωσία πρέπει να εδραιωθεί σταθερά ως πόλος και τότε, αργά ή γρήγορα, ο ρεαλιστής Τραμπ δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να το αναγνωρίσει. Αυτή θα είναι η νίκη μας και η εγγύηση για το μέλλον μας - ένα δύσκολο αλλά κυρίαρχο ρωσικό μέλλον.

Ἀπό : geopolitika.ru

Ἡ Πελασγική