24η Φεβρουαρίου 2022 ἡ ἡμέρα πού ἄλλαξε τήν γεωπολιτική τοῦ 21ου αἰῶνος γιά πάντα

Τοῦ Pepe Escobar 

 Ακριβώς πριν από δύο χρόνια αυτό το Σάββατο, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την έναρξη –και περιέγραψε τους στόχους– μιας Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) στην Ουκρανία. Αυτή ήταν η αναπόφευκτη συνέχεια αυτού που συνέβη τρεις ημέρες πριν, στις 21 Φεβρουαρίου – ακριβώς 8 χρόνια μετά το Μαϊντάν του 2014 στο Κίεβο – όταν ο Πούτιν αναγνώρισε επίσημα τις αυτοαποκαλούμενες δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ.

Κατά τη διάρκεια αυτού του  σύντομου χρονικού διαστήματος τριών μόνο ημερών, όλοι περίμεναν ότι οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις θα επενέβαιναν, στρατιωτικά, για να τερματίσουν τους μαζικούς βομβαρδισμούς και καταιγισμούς πυρών που συνεχίζονταν για τρεις εβδομάδες στην πρώτη γραμμή – που ανάγκασαν ακόμη και το Κρεμλίνο για την εκκένωση πληθυσμών που κινδυνεύουν στη Ρωσία. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες είχαν πειστικές αποδείξεις ότι οι δυνάμεις του Κιέβου που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ ήταν έτοιμες να εκτελέσουν μια εθνοκάθαρση του Ρωσόφωνου Ντονμπάς.

Η 24η Φεβρουαρίου 2022 ήταν η μέρα που άλλαξε τη γεωπολιτική του 21ου αιώνα για πάντα, με πολλούς σύνθετους τρόπους. Πάνω απ 'όλα, σηματοδότησε την αρχή μιας φαύλης, ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης, «στρατιωτικο-τεχνικής» όπως την αποκαλούν οι Ρώσοι, μεταξύ της Αυτοκρατορίας του Χάους, του Ψεύδους και της Λεηλασίας, των ευκολόπιστων υποτελών της στο NATOstan και της Ρωσίας - με την Ουκρανία ως πεδίο μάχης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πούτιν είχε υπολογίσει, πριν και κατά τη διάρκεια αυτών των τριών μοιραίων ημερών, ότι οι αποφάσεις του θα απελευθέρωναν την απεριόριστη οργή της συλλογικής Δύσης – με ένα τσουνάμι κυρώσεων.

Ναι, εκεί είναι το ζήτημα. είναι όλα σχετικά με την κυριαρχία. Και μια αληθινή κυρίαρχη δύναμη απλά δεν μπορεί να ζει κάτω από μόνιμες απειλές. Είναι ακόμη εφικτό ότι ο Πούτιν ήθελε να τιμωρηθεί η Ρωσία μέχρι θανάτου. Εξάλλου, η Ρωσία είναι τόσο εκ φύσεως πλούσια που χωρίς σοβαρή πρόκληση από το εξωτερικό, ο πειρασμός είναι τεράστιος να ζήσει από τις προσόδους της, ενώ εισάγει ό,τι θα μπορούσε εύκολα να παράγει.

Οι υποστηρικτές της εξαιρετικότητος της Ρωσσίας πάντα καυχιόνταν ότι η χώρα είναι «ένα βενζινάδικο με πυρηνικά όπλα». Αυτό είναι γελοίο. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, στη Ρωσία, αντιπροσωπεύουν περίπου το 15% του ΑΕΠ, το 30% του κρατικού προϋπολογισμού και το 45% των εξαγωγών. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο προσθέτουν ισχύ στη ρωσική οικονομία – όχι ένα αντίκτυπο. Ο Πούτιν κλονίζοντας τον εφησυχασμό της Ρωσίας δημιούργησε ένα βενζινάδικο που παρήγαγε όλα όσα χρειάζεται, με ασυναγώνιστα πυρηνικά και υπερηχητικά όπλα. Νίκησε σ᾿ αυτό.

Ο Xavier Moreau είναι Γάλλος πολιτικοστρατηγικός αναλυτής με έδρα τη Ρωσία εδώ και 24 χρόνια. Αποφοίτησε από τη διάσημη στρατιωτική ακαδημία Saint-Cyr και με δίπλωμα Σορβόννης, φιλοξενεί δύο εκπομπές στο RT France.

Το τελευταίο του βιβλίο, Ukraine: Pourquoi La Russie a Gagné («Ουκρανία: Γιατί η Ρωσία έχει κερδίσει»), που μόλις κυκλοφόρησε, είναι ένα ουσιαστικό εγχειρίδιο για το ευρωπαϊκό κοινό σχετικά με τις πραγματικότητες του πολέμου, όχι αυτές τις παιδικές φαντασιώσεις που επινοούνται σε όλη τη σφαίρα του ΝΑΤΟ από στιγμιαία "ειδικούς" με λιγότερη από μηδενική στρατιωτική εμπειρία σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Ο Moreau καθιστά πολύ σαφές αυτό που κάθε αμερόληπτος, ρεαλιστής αναλυτής γνώριζε από την αρχή: την καταστροφική ρωσική στρατιωτική ανωτερότητα, η οποία θα προϋπέθετε το τέλος του παιχνιδιού. Το πρόβλημα, ακόμα, είναι πώς θα επιτευχθεί αυτό το τελικό παιχνίδι – η «αποστρατιωτικοποίηση» και η «αποναζικοποίηση» της Ουκρανίας, όπως θα επιτευχθεί από τη Μόσχα.

Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι η «αποστρατιωτικοποίηση», της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ, είναι μια κραυγαλέα επιτυχία που κανένα νέο wunderwaffen –όπως τα F-16– δεν θα μπορέσει να αλλάξει.

Ο Moreau κατανοεί τέλεια πώς η Ουκρανία, σχεδόν 10 χρόνια μετά το Μαϊντάν, δεν είναι έθνος. «και δεν υπήρξε ποτέ λιγότερο από ένα έθνος». Είναι μια περιοχή όπου οι πληθυσμοί που τα πάντα την χωρίζουν είναι μπερδεμένοι. Επιπλέον, ήταν ένα – «γκροτέσκο» – αποτυχημένο κράτος από την ανεξαρτησία του. Ο Moreau ξοδεύει πολλές άκρως διασκεδαστικές σελίδες περνώντας από το τερατούργημα της διαφθοράς στην Ουκρανία, υπό ένα καθεστώς που «λαμβάνει τις ιδεολογικές του αναφορές ταυτόχρονα μέσω των θαυμαστών του Στέπαν Μπαντέρα και της Lady Gaga».

Τίποτα από τα παραπάνω, φυσικά, δεν αναφέρεται από τα ελεγχόμενα από τους ολιγάρχες ευρωπαϊκά συστημικά μέσα ενημέρωσης.

Το βιβλίο προσφέρει μια εξαιρετικά χρήσιμη ανάλυση αυτών των διαταραγμένων πολωνικών ελίτ που φέρουν «βαριά ευθύνη στη στρατηγική καταστροφή που περιμένει την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες στην Ουκρανία». Οι Πολωνοί πίστευαν στην πραγματικότητα ότι η Ρωσία θα καταρρεύσει εκ των έσω, με μια έγχρωμη επανάσταση κατά του Πούτιν. 

Ο Μορό δείχνει πώς το 2022 ήταν η χρονιά που το ΝΑΤΟστάν, ειδικά οι Αγγλοσάξονες – ιστορικά ρατσιστές ρωσόφοβοι – ήταν πεπεισμένοι ότι η Ρωσία θα αναδιπλωθεί επειδή είναι μια «ξεπεσμένη δύναμη». Προφανώς, κανένας από αυτούς τους διαφωτιστές δεν κατάλαβε πώς ο Πούτιν ενίσχυσε τη ρωσική οικονομία πολύ όπως ο Deng Xiaoping στην κινεζική οικονομία. Αυτή η «αυταρέσκεια», όπως την χαρακτηρίζει ο Moreau, έκανε θαύματα για το Κρεμλίνο.

Μέχρι στιγμής είναι ξεκάθαρο ακόμη και για τους κωφούς, τους μουγγούς και τους τυφλούς, με άλλα λόγια καί για τόν πιό ανόητο, ότι η καταστροφή της ευρωπαϊκής οικονομίας ήταν μια τεράστια τακτική, μια ιστορική νίκη για τον Ηγεμόνα – όσο και ο κεραυνοβόλος πόλεμος κατά της ρωσικής οικονομίας ήταν μια αβυσσαλέα αποτυχία.

«Σε μεγάλο βαθμό λόγω μιας τέτοιας παγιωμένης θέσης του παγκόσμιου Νότου για την υπεράσπιση των νόμιμων συμφερόντων του, ήταν δυνατό να αποτραπεί η προσπάθεια της Δύσης να ουκρανοποιήσει ξανά ολόκληρη την ατζέντα εις βάρος της συζήτησης για επείγοντα καθήκοντα των αναπτυσσόμενων χωρών». ΕΔΩ 

Όλα τα παραπάνω μας φέρνουν στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της G20  στο Ρίο. Αυτό δεν ήταν ακριβώς μια σημαντική ανακάλυψη. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατέστησε πολύ σαφές ότι η συλλογική Δύση στη G20 προσπάθησε με κάθε μέσο να «ουκρανοποιήσει» την ατζέντα – με λιγότερο από μηδενική επιτυχία. Υπερίσχυσαν αριθμητικά και αντεπιτέθηκαν τα μέλη των BRICS και του Παγκόσμιου Νότου.

Στη συνέντευξη Τύπου του, ο Λαβρόφ δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος για τις προοπτικές του πολέμου της συλλογικής Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία:

• Οι δυτικές χώρες κατηγορηματικά δεν θέλουν σοβαρό διάλογο για την Ουκρανία.
• Δεν υπήρξαν σοβαρές προτάσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την έναρξη επαφών με τη Ρωσική Ομοσπονδία για τη στρατηγική σταθερότητα. Η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να αποκατασταθεί τώρα, ενώ η Ρωσία κηρύσσεται εχθρός.
• Δεν υπήρξαν επαφές στο περιθώριο της G20 ούτε με τον Blinken ούτε με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών.
• Η Ρωσική Ομοσπονδία θα απαντήσει στις νέες δυτικές κυρώσεις με πρακτικές ενέργειες που σχετίζονται με την αυτάρκη ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας.
• Εάν η Ευρώπη προσπαθήσει να αποκαταστήσει τους δεσμούς με τη Ρωσική Ομοσπονδία, εξαρτώντας την από τις ιδιοτροπίες της, τότε τέτοιες επαφές δεν χρειάζονται.

Με λίγα λόγια – διπλωματικά: είσαι άσχετος και δεν μας είσαι αδιάφορος.

Αυτό συμπλήρωνε την παρέμβαση του Λαβρόφ κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής, η οποία καθόρισε για άλλη μια φορά μια σαφή, ευοίωνη πορεία προς την πολυπολικότητα. Εδώ είναι τα κυριότερα σημεία:

• Η διαμόρφωση μιας δίκαιης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης χωρίς καθορισμένο κέντρο και περιφέρεια έχει γίνει πολύ πιο εντατική τα τελευταία χρόνια. Οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής γίνονται σημαντικά μέρη της παγκόσμιας οικονομίας. Όχι σπάνια, δίνουν τον τόνο και τη δυναμική.
• Πολλές δυτικές οικονομίες, ειδικά στην Ευρώπη, βρίσκονται στην πραγματικότητα στάσιμες σε αυτό το πλαίσιο. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία προέρχονται από θεσμικά όργανα που εποπτεύονται από τη Δύση – το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και τον ΟΟΣΑ.
• Αυτοί οι θεσμοί γίνονται λείψανα από το παρελθόν. Η δυτική κυριαρχία ήδη επηρεάζει την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής. Εν τω μεταξύ, είναι απολύτως προφανές σήμερα ότι τα τρέχοντα προβλήματα της ανθρωπότητας μπορούν να επιλυθούν μόνο μέσω μιας συντονισμένης προσπάθειας και με τη δέουσα προσοχή στα συμφέροντα του Παγκόσμιου Νότου και, γενικά, όλων των παγκόσμιων οικονομικών πραγματικότητων.
• Ιδρύματα όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η EBRD ( Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης) και η  EIB ( Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων)  δίνουν προτεραιότητα στις στρατιωτικές και άλλες ανάγκες του Κιέβου. Η Δύση διέθεσε πάνω από 250 δισεκατομμύρια δολάρια για να καλύψει το υποχείριό της, δημιουργώντας έτσι ελλείψεις χρηματοδότησης σε άλλα μέρη του κόσμου. Η Ουκρανία παίρνει το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων, υποβιβάζοντας την Αφρική και άλλες περιοχές του παγκόσμιου Νότου σε δελτίο.
• Δεν μπορούν να θεωρηθούν εγγυητές της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας χώρες που έχουν απαξιώσει τον εαυτό τους χρησιμοποιώντας παράνομες πράξεις που κυμαίνονται από μονομερείς κυρώσεις και κατάσχεση κρατικών περιουσιακών στοιχείων και ιδιωτικής περιουσίας έως αποκλεισμούς, εμπάργκο και διακρίσεις σε βάρος οικονομικών παραγόντων λόγω εθνικότητας.
• Χωρίς αμφιβολία, χρειάζονται νέοι θεσμοί που εστιάζουν στη συναίνεση και το αμοιβαίο όφελος για τον εκδημοκρατισμό του παγκόσμιου συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης. Σήμερα, βλέπουμε θετική δυναμική για την ενίσχυση διαφόρων συμμαχιών, συμπεριλαμβανομένων των BRICS, του SCO ( Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης), του ASEAN ( Ένωση Εθνών Νοτιοανατολικής Ασίας) , της Αφρικανικής Ένωσης, της LAS ( Σύνδεσμος Αραβικών Κρατών) , της CELAC ( Κοινότητα των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής)  και της EAEU ( Ευρασιατική Οικονομική Ένωση) .
• Φέτος, η Ρωσία προεδρεύει της BRICS, στην οποία εντάχθηκαν αρκετά νέα μέλη. Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ενισχύσουμε τις δυνατότητες αυτής της ένωσης και τους δεσμούς της με την G20.
• Λαμβάνοντας υπόψη ότι 6 από τα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ εκπροσωπούν το δυτικό μπλοκ, θα υποστηρίξουμε την επέκταση αυτού του οργάνου αποκλειστικά μέσω της προσχώρησης χωρών από την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Ας πούμε λοιπόν, ότι είναι η πραγματική κατάσταση των πραγμάτων, γεωπολιτικά, δύο χρόνια μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης . 

Ἀπό : unz.com

Ἀπαραιτήτως συνδυάζουμε τό ἀνωτέρῳ θέμα μέ : 

Ὅποιος κυβερνᾶ τήν Ἀνατολική Εὐρώπη θά κυβερνήσει τήν Χάρτλαντ, ὅποιος κυβερνᾶ τήν Χάρτλαντ θά κυβερνήσει τό Νησί τοῦ Κόσμου καί ὅποιος κυβερνήσει τό Νησί τοῦ Κόσμου θά ἔχει τήν Παγκόσμια Κυριαρχία ! Αὐτή ἡ θέσις ἔγινε γνωστή, ὡς Θεωρία τῆς Χάρτλαντ

Ὅποιος ἐξουσιάζει τήν Ἀνατολική Εὐρώπη ἐξουσιάζει τόν κόσμο ! 

Τά νεο-φιλελεύθερα ἁρπακτικά καί ἠ Χάρτλαντ 

Ὁ γεωγραφικός ἄξονας τῆς Ἱστορίας 

Ἡ ἐμμονή τῆς Δύσεως κατά τῆς Ῥωσσίας 

Τά νεο-φιλελέ ἁρπακτικά ἐνεργοποιοῦν τήν «παγίδα Θουκυδίδη» 

 Σκοπός τους : ἡ διάλυσις τῆς Ῥωσσικῆς Ὁμοσπονδίας. Στόχος : ἡ Χάρτλαντ

Ἐπανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως

Ἡ Πελασγική