Τελώνου καί Φαρισαίου

 

Δύο ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος γιὰ νὰ προσευχηθοῦν· ὁ ἕνας Φαρισαῖος κι ὁ ἄλλος Τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος νόμιζε ὅτι ἦταν αὐστηρὸς τηρητὴς τοῦ Νόμου καὶ τῶν παραδόσεων, ἄμεμπτος στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Στάθηκε λοιπὸν ὄρθιος, γιὰ νὰ φαίνεται καλά, καὶ προσευχόταν γιὰ τὸν ἑαυτό του μὲ τὰ ἐξῆς λόγια: «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων…». Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, διότι δὲν εἶμαι σὰν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ σὰν αὐτὸν ἐκεῖ τὸν Τελώνη, εἶπε, δείχνοντάς τον μὲ περιφρόνηση. 

Σ᾿ εὐχαριστῶ, διότι δὲν ἔχω τὶς κακίες ποὺ ἔχουν οἱ ὑπόλοιποι»· ἀντίθετα ἐγὼ εἶμαι ἐνάρετος: Νηστεύω δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα καὶ προσφέρω τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀποκτῶ, ἀκόμη κι ἀπὸ τὰ πιὸ μικρὰ καὶ τιποτένια, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν μὲ ὑποχρεώνει ὁ Νόμος.

...ἀνέβηκε κι ἕνας Τελώνης. Ἄνθρωπος δηλαδὴ ἁμαρτωλός, ποὺ εἶχε συνηθίσει νὰ ἀδικεῖ καὶ νὰ πλουτίζει ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὸ αἷμα τῶν συνανθρώπων του. Στάθηκε σὲ μία ἀπόμερη γωνιά, μακριὰ ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, μισοκρυμμένος καὶ φοβισμένος. Δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τοὺς ἄλλους, παρὰ μόνο μὲ τὸν ἑαυτό του, μὲ τὶς ἁμαρτίες του. Δὲν τόλμησε νὰ ὑψώσει στὸν οὐρανὸ οὔτε τὰ μάτια του οὔτε τὰ χέρια του. Τὰ χέρια του… αὐτὰ ποὺ ἄλλοτε ἔκλεβαν καὶ χτυποῦσαν τοὺς ἄλλους, χτυποῦσαν τώρα τὸ δικό του στῆθος, τὴν ἁμαρτωλὴ καὶ ἀκάθαρτη καρδιά του.

Προσπάθησε κι αὐτὸς νὰ προσευχηθεῖ. Ἡ γλώσσα του ὅμως δὲν ἦταν μαθημένη. Ἤξερε μόνο νὰ ἀπειλεῖ καὶ νὰ ὑβρίζει. Δὲν εἶπε λοιπὸν πολλὰ λόγια. Μία κραυγὴ μετανοίας μόνο ἔβγαινε συνεχῶς μὲ συντριβὴ ἀπὸ τὴν καρδιά του: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Θεέ μου, λυπήσου με τὸν ἁμαρτωλό. Δὲν προέβαλε δικαιολογίες γιὰ τὶς ἄνομες πράξεις του. Δὲν μετέθεσε τὶς εὐθύνες του. Δὲν καταδίκασε κανέναν ἄλλον, παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό του. Παραδέχθηκε τὴν ἐνοχή του καὶ ζήτησε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. 

Ἔτσι ὁ Θεὸς δέχθηκε τὴ μετάνοιά του. Δικαιώθηκε ὁ Τελώνης καὶ κατακρίθηκε ὁ Φαρισαῖος, διότι «ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του, θὰ ταπεινωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ κατακριθεῖ. Ἀντίθετα, ὅποιος ταπεινώνει τὸν ἑαυτό του, θὰ ὑψωθεῖ καὶ θὰ τιμηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό», ἐπιλέγει ὁ Κύριος.( ἀπό ἐδῶ)

Ἡ ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη σ᾿ὅλους τούς πραγματικούς Φαρισαίους τῆς κλίκας τῶν ἐξουσιαστῶν.Πάντων τῶν ἐξουσιαστῶν,πού μαζί μέ τά τεράστια πλούτη πάει πακέτο καί τό : φιλάνθρωπος. Καί διαφημίζονται τά μάλα γι᾿αὐτό...Οἱ Φαρισαῖοι ! 

Ἐμεῖς,ἄς εἴμεθα κοντά στόν Θεό μέ ταπεινότητα. Δέν πρέπει νά χάσουμε τήν Πίστιν μας διότι θά χάσουμε τόν Θεό ! Θά χάσουμε τόν Πατέρα μας ! Νά Τόν εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα ὅσα μᾶς δίδει καί νά λαμβάνουμε τήν Ἀγάπη Του. Ὁ Θεός δίδει Ἀγάπη κι᾿ὅταν τήν λαμβάνουμε γνωρίζουμε πώς εἶναι πάντα κοντά μας. Μᾶς ἀκούει καί μᾶς βοηθᾷ ! 

Ἡ φωτό ἀπό ἐδῶ

Καλό κι᾿εὐλογημένο Τριώδιον ἀγαπητοί μου ! Καλό ξημέρωμα Κυριακῆς ! 

Ἡ Πελασγική