Ῥέ τόν κορονοϊό...

Ρε τον κορωνοιο...

έκανε να περιοριζόμαστε στα αναγκαία και τα απαιραιτητα για να ζησουμε , κόπηκαν λούσα πολυτέλειες βόλτες και εξόδοι ... 
έκανε να μας λείπουν και να νοιαζομαστε για τους δικους μας άνθρωπους ιδίως τους ηλικιωμένους που για τους περισσότερους βάρος ήτανε...
εκανε να μας λείπουν γνωστοί και φίλοι που τόσο εύκολο ήταν να βρεθούμε από κοντά και όμως τα λέγαμε από το fb και το τηλέφωνο...
έκανε όσους είναι έξω και δουλεύουν,να περιμένουν να γυρίσουν γρήγορα στην οικογένεια και στα σπίτια τους...
εκανε ηρωες εργαζομενους που μέχρι χθες του φτυναμε...
έκανε να εκτιμήσουμε περισσότερο την έννοια της Πατρίδας και της Σημαίας...
έκανε να μας λείπει η Εκκλησία μας,οι λειτουργίες Της και τα μυστήρια Της που οι περισσότεροι παταγαμε το πόδι μας μια φορά το χρόνο επί 5λεπτου και φουλ για μαγειρίτσα ...

Και το κυριότερο έκανε να σεβόμαστε περισσότερο την ζωή και τον συνανθρώπο μας...

Ρε τον κορονωιο..... 

Υ.Γ από αυτά που αναφέρω εξαιρούνται κάποιοι σίγουρα....

Γκῖκας Χρῆστος 

Ὑπάρχει,ὅμως καί ἄλλη ὁπτική τοῦ θέματος,περισσότερο ἐνδοσκοπική ... 

Λίγες σκέψεις για την πανδημία...

Έχει και κάποια θετικά συνεπακόλουθα ο covid 19 φίλε αναγνώστη. «Παλουκώθηκες» επιτέλους στο σπίτι σου, ε; Μετά από πολλά πολλά χρόνια, βρήκες τον χρόνο να αρχίσεις κάποιες συζητήσεις με... τον εαυτό σου. 
Είσαι ένας κακός, ναι κακός, άνθρωπος τού στυλ «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», ε; Τού «κάντε στη μπάντα να περάσω». Ένας παλιάνθρωπος, που «πατάει επί πτωμάτων» για να... ανέβει. Ψεύτης, υποκριτής, μοχθηρός...

Είσαι λοιπόν, όλα αυτά. Μόνο που σού 'χει φύγει το σκατό στην κάλτσα από τον φόβο τώρα τελευταία. Περίτρομος είσαι μ@λ@κ@ μου. Κ@ρ@μ@λ@κ@ μου...

Κοιτάγεσαι στον καθρέπτη και για πρώτη φορά στον άδικο βίο σου συνειδητοποιείς ότι είσαι ένας αλητάμπουρας. Έκλεψες, εξαπάτησες, πρόσβαλες, πλήγωσες τον διπλανό σου. Ναι κ@ρ@μ@λ@κ@ μου, αδίκησες τον αδελφό σου, την γυναίκα σου, τον γείτονά σου, τον φίλο σου, τον συνεργάτη σου, τον ξένο, τον άγνωστο. Αδίκησες αλητάμπουρα, κόσμο πολύ.

Αυτός ο λοιμός, μπορεί να είναι και ευλογία εν τέλει. Τώρα που κοιτάχτηκες στον καθρέπτη σου ρε ξεφτίλα, ένας δυνητικά μελλοθάνατος, μετάνιωσες για τα όσα έχεις προξενήσει στους άλλους ρε χαμένε;

Σήκωσε το γ@μημένο το τηλέφωνο ρε αλήτη, στείλε ένα μήνυμα, γράψε ένα γράμμα, μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο αν είναι δυνατόν, με όλους αυτούς που αδίκησες κατά την διάρκεια τής πρόστυχης ζωής σου και ζήτησέ τους μία συγγνώμη...

Διηνέκης