ΑΚΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕ… ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΜΕΣ’ ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ «ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΩΝ» ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΑΡΧΙΝΑ ΚΑΒΒΑΛΑΣ

 

Προσωπικά δεν έχω χρήματα. Ίσως και να μην τα καταφέρω να πληρώσω φέτος την εφορία. Αλλά, όπως λένε οι «κακές γλώσσες», οι ενδιαφερόμενοι για την ανέγερση μνημείων του εβραϊκού ολοκαυτώματος έχουν. Δεν ξέρω πόσα ακριβώς, αλλά, υποθέτω, αρκετά για να υλοποιήσουν την πρότασή μου : Να στήσουμε ένα κοινό μνημείο για όλα τα θύματα των διωγμών της Ιστορίας. 

 

Για όλα τα ολοκαυτώματα. 

 

Μόνο που, για να ‘μαστε δίκαιοι, δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε απέξω τα μωρά των Αιγυπτίων που Άγγελος Κυρίου κατέσφαξε με τη ρομφαία του, αν τύχαινε κι’ έξω απ’ το σπίτι τους δεν υπήρχε το γνωστό σημάδι από αίμα αμνού. Τώρα, πώς γίνεται μια υπερφυσική (και εκτελούσα του Παντογνώστη τη βούληση) οντότητα, να χρειάζεται φυσικό σημάδι για ν’ αναγνωρίζει τα σπίτια, το φτωχό μου μυαλό δεν το κατάλαβε ακόμη, αλλ’ αυτό είν’ άλλο ζήτημα. Να μην αφήσουμε απέξω και τα θύματα της Ιεριχούς, ούτε τους εκδιωχθέντες «Χετταίους και τους Γεργεσαίους και τους Αμορραίους και τους Χαναναίους και τους Φερεζαίους και τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους». Κι’ ούτε τα χιλιάδες θύματα σ’ όλη την περσική αυτοκρατορία που η Εσθήρ κι’ ο μπάρμπας της ο Μαρδοχαίος έπεισαν τον Ξέρξη πως «αποτελούν πρόβλημα». Και, κλείνοντας τα μάτια μας, να φανταστούμε πως κοιτάζουμε κατάματα όλα τ’ ανυποψίαστα μάτια όλων των παιδιών που σέρνονταν στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης».

 

 Όλων όμως.

 

 Και τα μάτια των παιδιών των Μπόερς, που συν γυναιξί και τέκνοις κλείνονταν στα εγγλέζικα στρατόπεδα της Νότιας Αφρικής, εκεί που ξεκινούσε, νέος ακόμη, την καριέρα του ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ. Και τα σχιστά μάτια των παιδιών των Γιαπωνέζων Αμερικανών υπηκόων που μετά το Περλ Χάρμπορ, ξεσπιτώθηκαν από τον κύριο Φράνκλιν Ρούσβελτ και κλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Και των παιδιών των Ινδιάνων που κλείστηκαν στα διευρυμένα γκέτο που βαφτίστηκαν «καταυλισμοί» κι’ έβλεπαν τα λιβάδια που παίζανε αμέριμνα να οργώνονται από μαστιγωνόμενα μουλάρια κι’ ένοιωθαν σα να κατέβαινε το μαστίγιο στη δική τους σάρκα. Και των παιδιών των Αβορίγινων της Αυστραλίας που, εν είδει …μυοκτονίας, εξοντώθηκαν σαν «παράσιτα». Και των παιδιών των Τατάρων της Κριμαίας που φορτώθηκαν κι’ αυτά, από τον «σύντροφο Στάλιν», στα τραίνα για την Σιβηρία. Κι’ αφήνω απ’ έξω τα παιδιά των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικρασίας και του Πόντου, για να μην μου χρεώσεις «εθνικιστική προκατάληψη». 

 

 Εξέτασε, Πρόεδρε, καλά την πρότασή μου. Και, πριν βιαστείς να με πεις «αντισημίτη», θα σου πω πως γνωρίζω καλά «από που κρατούσε η σκούφια» του ανθρώπου που δίδαξε τον αγαπημένο μου Πλήθωνα. Γνωρίζω ποιο ήταν το αληθινό όνομα του αγαπημένου μου Μαξ Νορντάου και σε ποιο συνέδριο ήταν αντιπρόεδρος πριν τον …ξηλώσουν. Κι’ ακόμη, αν δεχτείς, φρόντισε, γιατί, όπως σου ‘πα δεν έχω λεφτά, να βγουν τα έξοδα να ‘ρθει στα εγκαίνια κι’ η Μαίρη Λεύκοβιτς για να της φιλήσω το χέρι. 

 

Και κάτι προτελευταίο : μην δοκιμάσεις να μου μιλήσεις για «ιδεολογικό υπόβαθρο» που κρύβεται πίσω από το φόρτωμα των παιδιών του λαού σου στα τραίνα. Γιατί θα σου θυμίσω τις αμέτρητες κρεατομηχανές που γέννησε η (έχουσα κι’ αυτή …ειδικό υπόβαθρο) εμμονή …κάποιων να χωρίσουν τους θεούς σε «αληθινούς» και σε «είδωλα» και να μεταβαφτίσουν την Ιστορία από αέναον γίγνεσθαι σε «πεπερασμένο μέγεθος φτιαγμένο για έναν σκοπό». 

 

Και κάτι τελευταίο : δικαίωμά σου να βάλεις «κιπά» στα εγκαίνια. Δικαίωμά μου κι’ εμένα να μην φορέσω «κιπά», απλά γιατί την δική μου την κεφαλή την θέλω …ξεσκέπαστη. 

 

ΥΓ :Δεν χρειάζεται να με συμβουλέψεις να διαβάσω τα ποιήματα του Γιοζέφ Ελιγιά. Το ‘καμα από μικρός κι’ από μόνος μου. Αν θες, διάβασε κι’ εσύ «Τα ποιήματα απ’ την Φρεν» κι’ ίσως καταλάβεις ποιο πνεύμα σκοτώσανε οι σφαίρες που τρύπησαν το σώμα του Μπραζιγιάκ…

 

ΟΔΥΣΣΕΥΣ  ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ

ἀπό :  ethnikismos

Ἡ κοινωνική συντριβή τοῦ μαρξισμοῦ

Η ιδεολογική ήττα του μπολσεβικισμού επήλθε κατά τρόπο εντυπωσιακό με την αθόρυβη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Το ιστορικό τούτο γεγονός οδήγησε σε αναθεώρηση των θέσεων των κομμουνιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη και σε στροφή, περισσότερο ή λιγότερο ευδιάκριτη, προς τη σοσιαλδημοκρατία. Εν αντιθέσει προς τους ευρωπαίους συντρόφους τους, οι ελληνόφωνοι μπολσεβίκοι παρέμειναν φανατικά προσηλωμένοι στα πρότυπα της ψόφιας σοβιετικής μαμάς, μάταια αναμένοντας την νεκρανάστασή της.

Παρά την καθολική ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στην Ελλάδα από το 1974 κι εντεύθεν, οι ίδιοι οι μαρξιστές κατασκεύασαν τον μύθο των διώξεών τους από το υποτιθέμενο αστικό, δεξιό Κράτος. Στην πραγματικότητα, τη ρεβάνς από το αστικό Κράτος την πανηγύρισαν οι κόκκινοι ήδη από το 1981. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, η πολιτική τρομοκρατία που έχει εξαπολυθεί στην ελληνική κοινωνία είναι πρωτοφανούς μεγέθους: οι πάγιες θέσεις της Αριστεράς έχουν αποκτήσει τον μανδύα της καθεστωτικής νομιμότητας σε βαθμό μάλιστα τέτοιο ώστε εν έτει 2015 να κατηγορούνται Έλληνες για «αντικομμουνισμό»!

Το περίφημο και περιλάλητο «ήθος της Αριστεράς», το τιμηθέν πολλάκις από την κατάπτυστη, πατριδοκάπηλο και ψοφοδεή Δεξιά, το γνώρισαν οι σύγχρονοι Έλληνες μέσα από την επέλαση της διαφθοράς, της σαπίλας και της σήψης στον κρατικό μηχανισμό που εκείνη διοικούσε. Ο άλλοτε αιμοσταγής εαμοβούλγαρος που τρομοκρατούσε την ελληνική ύπαιθρο μετατράπηκε στον διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο δημόσιο υπάλληλο, που απειλούσε φορολογούμενους γυρεύοντας τη μίζα του. Ο κατσαπλιάς του βουνού, έγινε κατσαπλιάς του δημοσίου. Κι αν το Κράτος σήμερα, δικάζει τάχα τον άλλοτε πανίσχυρο «σύντροφο» Τσοχατζόπουλο, πόσοι είναι άραγε οι μικρότερης εμβέλειας αλλά εξίσου καταστροφικοί «μικροί τσοχατζόπουλοι» που βρίσκονται μέσω Σύριζα στην εξουσία και εξακολουθούν να απομυζούν τους κόπους των Ελλήνων;

Η απληστία εντούτοις της Αριστεράς, είναι εκείνη η οποία θα την οδηγήσει αναπόφευκτα στην ολοκληρωτική συντριβή. Άθελά τους, εκείνοι οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στην εκλογική νίκη του Σύριζα και στην ανάληψη της εξουσίας έγιναν η αιτία της επιτάχυνσης της ήττας της Αριστεράς: διότι μπορεί μεν, η μαρξιστική ιδεολογία να αποδοκιμάζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, όμως στο διάβα 40 ετών μεταπολίτευσης και χάρη στα κομματικά ρουσφέτια, η Αριστερά παρέμενε αλώβητη στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Τούτη όμως η ιστορία λαμβάνει τέλος και λαμβάνει τέλος διότι το Νέο Μνημόνιο θα φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της ελληνόφωνης μαρξιστικής ελίτ.

Αναπόφευκτα και σαφώς γρηγορότερα απ' ότι οι ίδιοι οι μαρξιστές αναμένουν, θα επέλθει η εκρίζωση των ερεισμάτων τους στην ελληνική κοινωνία. Το παράδειγμα της ψοφοδεξιάς του Σαμαρά, δεν δίδαξε τίποτε στην αλαζονική Αριστερά των κρατικοδίαιτων. Η απαξίωση και εν τέλει η κοινωνική αποκαθήλωση της μήτε πτωχής αλλά μήτε και τίμιας Αριστεράς, θα σημάνει ως τελική λαϊκή απάντηση στις σειρήνες ενός επαίσχυντου, αντεθνικού συμβιβασμού. Τραγική της Ιστορίας ειρωνεία: η μαρξιστική ιδεολογία στην Ελλάδα θα θαφτεί με τα φτυάρια των ίδιων των προλετάριων!

Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα θα κληθεί αργά ή γρήγορα να αναλάβει τα ηνία της Πατρίδος. Έργο τιτάνιο ξεδιπλώνεται μπροστά μας και για όσους τρέφουν αυταπάτες, οφείλουμε να επισημάνουμε τούτο: ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελληνικής Πατρίδος δεν είναι τα κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας. Είναι το αντεθνικό Κράτος, του οποίου ο Επανελληνισμός θα κρίνει και το μέλλον του Λαού μας. Πριν από αυτό όμως, προέχει το Κίνημα να χαλυβδώσει τους δεσμούς του με την ελληνική κοινωνία. Το έδαφος είναι γόνιμο και προσμένει τη σπορά μας!

Από το Λαό, με το Λαό, για το Λαό, Χρυσή Αυγή μέχρι την Τελική Νίκη!

Ευάγγελος Καρακώστας

Ἑλληνικὸ Πολυτεχνεῖο καὶ τουρκικὸ σχολεῖο.

«Στους τοίχους του ενός, όλη η μαυρίλα της ψυχής των εξαρτημένων ψυχονευρωτικών αριστερών ανθελλήνων, που νέμονται την εξουσία τα τελευταία 40 χρονια… 

Και στους τοίχους του τουρκικού σχολείου, η φιγούρα του Κεμάλ την ώρα που καπνίζει σκεφτικός και νευρικός, στο παρατηρητήριο του λόφου Κοτσά τεπέ, την ημέρα ενέρξεως της τουρκικής επιθέσεως στο ΑΦΙΟΝ….

 

Αυτή είναι η κατάντια μας σήμερα.. Οι τελευταίοι Έλληνες που βγήκαν από ελληνικά σχολεία, είναι δυστυχώς όσοι έμαθαν γράμματα μέχρι το 1980….

Οι νεώτεροι βγήκαν Ελληνόπουλα, μόνον επειδή είχαν υποδομή από τις οικογενειές τους…»

(Ρῆγας Κούπα)

Κώστας Ἀλεξίου

ἀπό : Φιλονόη

«Λιτός Βίος» ἀλά ΠΑΣΟΚ: Ἕξι χιλιάρικα ἠ ἀνακαίνιση τοῦ γραφείου τοῦ Σκουρλέτη

Αναβιώνει η χρυσή εποχή της σκληρής πασοκοκρατίας με τις προκλητικές σπατάλες και τους υπουργούς που πόζαραν ως Ύπατοι του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Αυτό, βεβαίως, δεν προκαλεί καμία έκπληξη, αφού το μεγαλύτερο μέρος του παλιού κραταιού ΠΑΣΟΚ έχει μετακομίσει στον Σύριζα. Λογικό, συνεπώς, να μεταφερθούν και οι λογικές του ΠΑΣΟΚ στην νέα συγκυβέρνηση.

Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι εγκρίθηκε κονδύλι, ύψους 6088,50 ευρώ, προκειμένου να ανακαινιστεί το γραφείο του Σκουρλέτη. Αυτά τα χρήματα, βεβαίως, δεν προήλθαν από την τσέπη του Σκουρλέτη ή έστω από κάποιον άλλο βαθύπλουτο συριζαίο. Προήλθαν από τα κρατικά ταμεία, την ίδια ώρα που οι συριζαίοι απορροφούν ακόμα και το τελευταίο ευρώ των κρατικών ταμείων, για να πληρώσουν τους διεθνείς τοκογλύφους.

Αυτό ως απλό «κερασάκι στην τούρτα» της διακυβέρνησης Σανέλ, που προκλητικά και ανερυθρίαστα διορίζει με κομματικά κριτήρια, νομοθετεί βάσει ιδεοληψιών και γενικώς κοροϊδεύει τον κοσμάκη, εξυπηρετώντας την κομματική της πελατεία. Αυτό ως απλό «κερασάκι στην τούρτα» της διακυβέρνησης Σανέλ, που τόσο προσπαθεί να θυμίσει «Παπανδρέου», ακροβατώντας μεταξύ του «Τσοβόλα, δώστα όλα» και του «Λεφτά Υπάρχουν».

Χρυσῆ Αὐγή 

Θἄρθεις σάν ἀστραπή, θἄχει ἡ χῶρα γιορτή...

Κωνσταντῖνος ΙΑ´ Παλαιολόγος - Ἡ τελευταία ὁμιλία πρὸς τὸν λαόν

(ὀλίγον πρὸ τῆς Ἁλώσεως)

Ἀπὸ τὸ Χρονικὸν τοῦ Μεγάλου Λογοθέτου Γεωργίου Σφραντζῆ ἢ Φραντζῆ
Ἐκδοθὲν ἐν Κερκύρᾳ ἔτει 1477

Ἐμεῖς μέν, εὐγενέστατοι Ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλὸς οἴδατε ὅτι ἔφθασεν ἡ Ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται ἵνα μετὰ πάσης τέχνης καὶ μηχανῆς ἰσχυροτέρως στενοχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ πόλεμον σφοδρὸν μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης καὶ συρρήξεως ἐκ τῆς χέρσου καὶ θαλάσσης δώσῃ ἡμῶν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὄφις τὸν ἰὸν ἐκχύσῃ καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς.

Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τὸν Ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἡμῶν. Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἡμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων. Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσερά τινα ὀφείλεται κοινῶέ ἐσμεν πάντες ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὅπερ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὅπερ πατρίδος, τρίτον ὅπερ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὅπερ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν χρεῶσταί ἐσμεν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου πολλὰ μᾶλλον ὅπερ πάντων ἡμεῖς, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι.

Ἐὰν διὰ τὰ ἐμὰ πλημμελήματα παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν νίκην τοῖς ἀσεβέσιν, ὅπερ τῆς πίστεως ἡμῶν τῆς Ἁγίας, ἣν Χριστὸς ἐν τῷ οἰκείῳ αἵματι ἡμῖν ἐδωρήσατο, κινδυνεύομεν, ὅ ἐστι κεφάλαιον πάντων. Καὶ ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίσῃ τις καὶ τῶν ψυχῶν ζημιωθῇ, τί τὸ ὄφελος; Δεύτερον πατρίδα περίφημον τοιούτως ὑστερούμεθα καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν. Τρίτον βασιλείαν τήν ποτε μὲν περιφανῆ, νῦν δὲ τεταπεινωμένην καὶ ἐξουθενωμένην ἀπωλέσαμεν, καὶ ὑπὸ τοῦ τυράννου καὶ ἀσεβοῦς ἄρχεται. Τέταρτον δὲ καὶ φιλτάτων τέκνων καὶ συμβίων καὶ συγγενῶν ὑστερούμεθα. Αὐτὸς δὲ ὁ ἀλιτήριος ὁ ἀμηρᾶς πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ ἡμέρας ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ἡμᾶς ἐλθὼν ἀπέκλεισεν καὶ μετὰ πάσης μηχανῆς καὶ ἰσχύος καθ᾿ ἡμέραν τε καὶ νύκτα οὐκ ἐπαύσατο πολιορκῶν ἡμᾶς καὶ χάριτι τοῦ παντεπόπτου Χριστοῦ Κυρίου ἡμῶν ἐκ τῶν τειχῶν μετὰ αἰσχύνῃς ἄχρι τοῦ νῦν πολλάκις κακῶς ἀπεπέμφθη. Τὰ νῦν δὲ πάλιν, ἀδελφοί, μὴ δειλιάσητε, ἐὰν καὶ τοῖχος μακρόθεν ὀλίγον ἐκ τῶν κρότων καὶ τῶν πτωμάτων τῶν ἐλεπόλεων ἔπεσε, διότι, ὡς ὑμεῖς θεωρεῖτε, κατὰ τὸ δυνατὸν ἐδιορθώσαμεν πάλιν αὐτό. Ἡμεῖς πᾶσαν τὴν ἐλπίδα εἰς τὴν ἄμαχον δόξαν τοῦ Θεοῦ ἀνεθέμεθα, οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὖτοι ἐν ἵπποις καὶ δυνάμει καὶ πλήθει, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν πεποίθαμεν, δεύτερον δὲ καὶ ἐν ταῖς ἡμετέραις χερσὶ καὶ ῥωμαλεότητι, ἣν ἐδωρήσατο ἡμῖν ἡ θεία δύναμις. Γνωρίζω δὲ ὅτι αὕτη ἡ μυριαρίθμητος ἀγέλη τῶν ἀσεβῶν, καθὼς ἡ αὐτῶν συνήθεια, ἐλεύσονται καθ᾿ ἡμῶν μετὰ βαναύσου καὶ ἐπηρμένης ὀφρῦος καὶ θάρσους πολλοῦ καὶ βίας, ἵνα διὰ τὴν ὀλιγότητα ἡμῶν θλίψωσι καὶ ἐκ τοῦ κόπου στενοχωρήσωσι, καὶ μετὰ φωνῶν μεγάλων καὶ ἀλαλαγμῶν ἀναριθμήτων, ἵνα ἡμᾶς φοβήσωσι. Τὰς τοιαύτας αὐτῶν φλυαρίας καλῶς οἴδατε, καὶ οὐ χρῇ λέγειν περὶ τούτων. Καὶ ὥρα ὀλίγοι τοιαῦτα ποιήσωσι, καὶ ἀναριθμήτους πέτρας καὶ ἕτερα βέλη καὶ ἐλεβολίσκους, ὡσεὶ ἄμμον θαλασσῶν ἄνωθεν ἡμῶν πτήσουσι, δι᾿ ὧν, ἐλπίζω γάρ, οὐ βλάψωσι, διότι ὑμᾶς θεωρῶ καὶ λίαν ἀγάλλομαι καὶ τοιαύταις ἐλπίσι τὸν λογισμὸν τρέφομαι, ὅτι εἰ καὶ ὀλίγοι πάνυ ἐσμέν, ἀλλὰ πάντες ἐπιδέξιοι καὶ ἐπιτήδειοι ῥωμαλέοι τε καὶ ἰσχυροὶ καὶ μεγαλήτορες καὶ καλῶς προπαρασκευασμένοι ὑπάρχετε. Ταῖς ἀσπίσιν ὑμῶν καλῶς τὴν κεφαλὴν σκέπεσθε ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ καὶ συρρήξει. Ἡ δεξιὰ ὑμῶν ἡ τὴν ῥομφαῖαν ἔχουσα μακρὰν ἔστω πάντοτε. Αἱ περικεφαλαίαι ὑμῶν καὶ οἱ θώρακες καὶ οἱ σιδηροῖ ἱματισμοὶ λίαν εἰσὶν ἱκανοὶ ἅμα καὶ τοῖς λοιποῖς ὅπλοις, καὶ ἐν τῇ συμπλοκῇ ἔσονται πάνυ ὠφέλιμα, ἃ οἱ ἐνάντιοι οὐ χρῶνται, ἀλλ᾿ οὔτε κέκτηνται.

Καὶ ὑμεῖς ἔσωθεν τῶν τειχῶν ὑπάρχετε σκεπόμενοι, οἱ δὲ ἀσκεπεῖς μετὰ κόπου ἔρχονται. Διό, ὦ συστρατιῶται γίγνεσθε ἕτοιμοι καὶ στερεοὶ καὶ μεγαλόψυχοι διὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ. Μιμηθῆτε τούς ποτε τῶν Καρχηδονίων ὀλίγους ἐλέφαντας, πὼς τοσοῦτον πλῆθος ἵππων Ῥωμαίων τῇ φωνῇ καὶ θέᾳ ἐδίωξαν, καὶ ἐὰν ζῷον ἄλογον ἐδίωξε πόσον μᾶλλον ἡμεῖς ἡ τῶν ζῴων καὶ ἀλόγων ὑπάρχοντες κύριοι, καὶ οἱ καθ᾿ ἡμῶν ἐρχόμενοι ἵνα παράταξιν μεθ᾿ ἡμῶν ποιήσωσιν ὡς ζῷα ἄλογα καὶ χείρονές εἰσιν. Οἱ πέλται ὑμῶν καὶ ῥομφαῖοι καὶ τὰ τόξα καὶ ἀκόντια πρὸς αὐτοὺς πεμπέτωσαν παρ᾿ ἡμῶν. Καὶ οὕτως λογίσθητε ὡς ἐπὶ ἀγρίων χοίρων καὶ πληθὺν κυνήγιον, ἵνα γνώσωσιν οἱ ἀσεβεῖς ὅτι οὐ μετὰ ἀλόγων ζῴων ὡς αὐτοί, παράταξιν ἔχουσιν, ἀλλὰ μετὰ κυρίων καὶ αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ ἀπογόνων Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων. Οἴδατε καλῶς ὅτι ὁ δυσσεβὴς αὐτὸς ὁ ἀμηρὰς καὶ ἐχθρὸς τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως χωρὶς εὔλογον αἰτίας τινος τὴν ἀγάπην ἣν εἴχομεν ἔλυσεν, καὶ τοὺς ὅρκους αὐτοῦ τοὺς πολλοὺς ἠθέτησεν ἀντ᾿ οὐδενὸς λογιζόμενος καὶ ἐλθὼν αἰφνιδίως φρούριον ἐποίησεν ἐπὶ τὸ στενὸν τοῦ Ἀσωμάτου, ἵνα καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν δύνηται βλάπτειν ἡμᾶς. Τοὺς ἀγροὺς ἡμῶν καὶ κήπους καὶ παραδείσους καὶ οἴκους πυριαλώτους ἐποίησε, τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν τοὺς Χριστιανοὺς ὅσους εὗρεν, ἐθανάτωσε καὶ ἠχμαλώτευσε, τὴν φιλίαν ἡμῶν ἔλυσεν. Τοὺς δὲ τοῦ Γαλατᾶ, ἐφιλίωσε, καὶ αὐτοὶ χαίρονται, μὴ εἰδότες καὶ αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι τὸν τοῦ γεωργοῦ παιδὸς μῦθον, τοῦ ἐψήνοντος τοὺς κοχλίας καὶ εἰπόντος. Ὦ ἀνόητα ζῷα, καὶ τὰ ἑξῆς.

Ἐλθὼν οὖν ἀδελφοί, ἡμᾶς ἀπέκλεισε, καὶ καθ᾿ ἑκάστην τὸ ἀχανὲς αὐτοῦ στόμα χάσκων, πῶς εὕρῃ καιρὸν ἐπιτήδειον ἵνα καταπίῃ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἀνήγειρεν ὁ τρισμακάριστος ἐκεῖνος καὶ τῇ πανάγνῳ δεσποίνῃ ἡμῶν Θεοτόκῳ καὶ ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ ἀφιέρωσεν καὶ ἐχαρίσατο τοῦ κυρίαν εἶναι καὶ βοηθὸν καὶ σκέπην τῇ ἡμετέρα πατρίδι καὶ καταφύγιον τῶν Χριστιανῶν, ἐλπίδα καὶ χαρὰν πάντων τῶν Ἑλλήνων τὸ καύχημα πᾶσι τοῖς οὖσιν ὑπὸ τὴν τοῦ ἡλίου ἀνατολήν. Καὶ οὖτος ὁ ἀσεβέστατος τήν ποτε περιφανῆ καὶ ὀμφακλίζουσαν ὡς ῥόδον τοῦ ἀγροῦ βούλεται ποιήσαι ὑπ᾿ αὐτόν. Ἣ ἐδούλωσε σχεδόν, δύναμαι εἰπεῖν, πᾶσαν τὴν ὑφ᾿ ἥλιον καὶ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς Πόντον καὶ Ἀρμενίαν, Περσίαν καὶ Παμφλαγονίαν, Ἀμαζόνας καὶ Καππαδοκίαν, Γαλατίαν καὶ Μηδίαν, Κολχοὺς καὶ Ἴβηρας, Βοσποριανοὺς καὶ Ἀλβάνους, Συρίαν καὶ Κιλικίαν καὶ Μεσσοποταμίαν, Φοινίκην, Βακτριανοὺς καὶ Σκύθας, Μακεδονίαν καὶ Θετταλίαν, Ἑλλάδα, Βοιωτία, Λοκροὺς καὶ Αἰτωλούς, Ἀκαρνανίαν, Ἀχαΐαν καὶ Πελοπόννησον, Ἤπειρον καὶ τὸ Ἰλλυρικὸν Λύχνιτας κατὰ τὸ Ἀδριατικόν, Ἰταλίαν, Τουσκίνους, Κέλτους καὶ Κελτογαλάτας, Ἰβηρίαν τε καὶ ἕως τῶν Γαδείρων, Λιβύαν καὶ Μαυριτανίαν καὶ Μαυρουσίαν, Αἰθιοπίαν, Βελέδας, Σκούδην, Νουμιδίαν καὶ Ἀφρικὴν καὶ Αἴγυπτον, αὐτὸς τὰ νῦν βούλεται δουλώσαι καὶ τὴν κυριεύουσαν τῶν πόλεων, ζυγῷ ὑποβαλεῖν καὶ δουλείᾳ καὶ τὰς ἁγίας ἐκκλησίας ἡμῶν, ἔνθα ἐπροσκυνεῖτο ἡ Ἁγία Τριὰς καὶ ἐδοξολογεῖτο τὸ πανάγιον, καὶ ὅπου οἱ ἄγγελοι ἠκούοντο ὑμνεῖν τὸ θεῖον καὶ τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου οἰκονομίαν, βούλεται ποιῆσαι προσκύνημα τῆς αὐτοῦ βλασφημίας καὶ τοῦ φληναφοῦ ψευδοπροφήτου Μωάμεθ, καὶ κατοικητήριον ἀλόγων καὶ καμήλων. Λοιπὸν ἀδελφοὶ καὶ συστρατιῶται, κατὰ νοῦν ἐνθυμηθῆτε ἵνα τὸ μνημόσυνον ὑμῶν καὶ ἡ μνήμη καὶ ἡ φήμη καὶ ἡ ἐλευθερία αἰωνίως γενήσηται.

πηγή

Πολὺ …«μπα-τριωτική» κι …«ἀντιστασιακή» κυβέρνηση ἔχουμε!!!

Όταν ο Καραμανλής πήγαινε να αποκλείσει την είσοδο της FYROM στο ΝΑΤΟ  τα …ξεφτέρια του …«μπα-τριωτικού» ΣΥΡΙΖΑ (και της Πρεσβείας) μάζευαν υπογραφές πιέζοντας να αναγνωριστούν τα Σκόπια ως …«Μακεδονία»! 

Για να μην φανεί ποιος ήταν ο εντολέας αυτής της …«αυθόρμητης» πρωτοβουλίας, οι υπογράφοντες  έγραψαν έναν γελοίο πρόλογο αντι-ΝΑΤΟϊκής μπουρδολογίας για ξεκάρφωμα. Σκοπός τους φυσικά ήταν να δείξουν ότι η …«υψηλή» διανόηση δεν συμφωνεί με τον …«μοναχικό εθνικισμό» του Καραμανλή…




Ο μέγας …«αντιστασιακός μπατριώτης» Τσακαλώτος από την Οξφόρδη-, με τα σπαστά Ελληνικά στο στόμα, με τα φράγκα στην BlackRock και με την σύζυγο σύμβουλο στην …ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ «ΕΛΛΑΔΟΣ», «χάρισε» κι αυτός το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια,  λες και ζήτησε κάποιος την γνώμη του.

 

 

Με τέτοιους «μπα-τριώτες» στην κυβέρνηση, να αποφασίζουν για την τύχη των δισεκατομμυρίων, που δίνουμε σε φόρους, καταλαβαίνετε ποιοι θα είναι τα θύματα στην επερχόμενη …«ρήξη» με τα αφεντικά τους, τους γνωστούς τοκογλύφους.
Την «μπατριωτική» επιστολή υπέγραψε κι ο Γιάννης Μηλιός (μεγάλη φτωχολογιά) και η Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Σίγμα
Φιλονόη

ΕυκλειδηΣ ΤσακαλωτοΣ : Ο ανθρωποΣ στην «σκια» του Γ.Βαρουφακη

Μία... selfie χίλιες λέξεις: «Φτάσαμε. Μιά χαρά εἶναι στό ἑλλαδιστάν. Ἐλᾶτε ὅλοι ἐδῶ»!

Η συγκεκριμένη φωτογραφία, η οποία απεικονίζει λαθρομετανάστες που μόλις πάτησαν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος (στη νήσο Κω), δημοσιεύτηκε σε διάφορα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Η σκοπιμότητα προφανής: να καλλιεργήσει στους Έλληνες αισθήματα ενοχής για το «μαρτύριο των προσφύγων», ούτως ώστε να ερωτούν μετά οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης: μα πώς μπορείτε να απαιτείτε έλεγχο των συνόρων και εφαρμογή των νόμων για το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης;

Η «απεγνωσμένη» λαθρομετανάστρια αφού μεταφέρεται ασφαλής σε ελληνικό έδαφος, έχει ως πρώτο της μέλημα να βγάλει με το i-phone της μια selfie, η οποία προφανώς θα φτάσει στην πατρίδα της. Το μήνυμα που την συνοδεύει είναι το εξής: «Φτάσαμε. Μια χαρά είναι στο Ελλαδιστάν. Ελάτε όλοι εδώ»!

Τα ίδια αυτά μέσα ενημέρωσης, των οποίων ο ψευδεπίγραφος ανθρωπισμός περισσεύει για τους λαθρομετανάστες, δεν έκαναν ποτέ πρωτοσέλιδο με τη φωτογραφία ενός Έλληνα άστεγου ή άνεργου, ενός Έλληνα οικογενειάρχη που τον κυνηγούν οι τράπεζες και η εφορία και δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του.

Ούτε βέβαια ενός Έλληνα που αργοσβήνει στα διαλυμένα νοσοκομεία. Στη ψευτοδημοκρατία άλλωστε, ο «ανθρωπισμός» είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Και προτεραιότητα του αντεθνικού Κράτους δεν είναι οι Έλληνες, είναι οι λαθρομετανάστες!

Χρυσῆ Αὐγή 

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

“Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ’ Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη”. “Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες”. “Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”.

              29 Μαΐου 1453: Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ! Η χιλιόχρονη αυτοκρατορία έπεσε. Ο θρύλος λέει ότι "ήτανε θέλημα Θεού". Από τότε το φρόνημα των Ελλήνων το κρατάνε ζωντανό ακριβώς αυτοί οι θρύλοι για την επανάκτησή της. "Κάποτε η Αγιά Σοφιά θα λειτουργηθεί ξανά από τους χριστιανούς" λέει η παράδοση και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς θα ξυπνήσει..."Πάλι με χρόνια με καιρούς..."

Μύθοι και θρύλοι από την Άλωση της Πόλης
 

        Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του εθνους επί αιώνες. “Πάλι με Χρόνους και καιρούς”

            Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο “Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία”.

Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε.

“Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”.

 

Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.
 

              Ο λαοφιλέστερος θρύλος έχει να κάνει με το τελευταίο αυτοκράτορα που μαρμάρωσε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας. Η παράδοση πέρασε από στόμα σε στόμα αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

            Όταν η Πόλη πέρασε στα χέρια των Τούρκων, ο λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένα τέτοιο κτίσμα έχει περιέλθει σε μουσουλμανικά χέρια. Διέδωσαν λοιπόν ότι ο βασιλιάς κρύφτηκε πίσω από μία κολόνα του ναού της Αγίας Σοφίας, χάθηκε μέσα στους διαδρόμους και παρέμεινε κρυμμένος εκεί.

           Οι ώρες αναμονής τον “μαρμάρωσαν”. Είναι γεγονός ότι κανείς δεν βρήκε το πτώμα του τελευταίου υπερασπιστή, του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου. Χάθηκε και πίστεψαν ότι Άγγελος Κυρίου το έκρυψε και το μαρμάρωσε. Κάποτε θα έρθει η ώρα που πνοή Θεού θα του δώσει δύναμη και ζωή ξανά και όλα θα ξαναγίνουν από την αρχή. Η Πόλη θα είναι και πάλι ελεύθερη.

Στην πόρτα της Αγια-Σοφιάς, που σφράγισε / ενός αγγέλου χέρι, / διπλοσφαγμένος έπεσ' ο Δικέφαλος / απ' τ' άπιστο μαχαίρι.

Ο παπάς της Αγίας Σοφίας

             Ένας άλλος θρύλος ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο θρύλος του παπά της Αγίας Σοφίας. Η παράδοση λέει ότι την ώρα που οι Τούρκοι έμπαιναν στην εκκλησία, ο παπάς διέκοψε τη λειτουργία και κρύφτηκε πίσω από το ιερό. Σε εκείνο το σημείο που κρύφτηκε ενώ υπήρχε μία πόρτα, “ως δια μαγείας” η πόρτα έγινε τοίχος τον οποίο κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να σπάσει από τότε. Ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Έλληνες μάστορες τους οποίους έφερναν για αυτό το σκοπό δεν μπόρεσαν να γκρεμίσουν τον τοίχο. Ο θρύλος καταλήγει ότι όταν η Αγία Σοφία ξαναγίνει ελληνική εκκλησία, τότε ο παπάς θα βγει από το ιερό και θα ολοκληρώσει την ημιτελή λειτουργία του.

 

Η κρύπτη της Αγίας Σοφίας

             Eνα «μυστικό» δωμάτιο στην Aγία Σοφία της Kωνσταντινούπολης αποκαλύπτεται τώρα ως «θυρανοίξια» του κρυφού ιερού όπου είχε καταφύγει στις 29 Mαΐου 1453 ο βυζαντινός ιερέας για να συνεχίσει τη θεία λειτουργία που είχε διακοπεί στον κύριο Nαό της Aγίας Σοφίας. H ανακάλυψη οφείλεται στον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Bιέννης Πολυχρόνης Eνεπεκίδης. Tο ξεχασμένο δωμάτιο εντοπίστηκε όταν η νέα διευθύντρια του Mουσείου της Aγίας Σοφίας Zαλέ Nτεντέογλου ρώτησε αν υπάρχει χώρος που να μην έχει ανοιχτεί και διέταξε να παραβιάσουν την κλειδαριά του συγκεκριμένου χώρου, αφού δεν υπήρχε κλειδί της πόρτας. Aποκαλύφθηκε τότε πως το δωμάτιο που δεν είχε ανοιχτεί από το 1968, υπήρξε εργαστήρι του Γκάσπαρο Φοσάτι (1809 – 1883), ο οποίος ακολουθώντας την εντολή του Σουλτάνου, αναστήλωσε πλήρως το μνημείο στη διάρκεια της περιόδου 1847 – 1849. H έρευνα του καθηγητή Πολυχρόνη Eνεπεκίδη καταδεικνύει ότι ο Φοσάτι είχε απλώς μετατρέψει επιδέξια σε γραφείο του την κρύπτη που του είχαν υποδείξει οι Eλληνες φίλοι του στην Πόλη. H κρύπτη, μία από τις πολλές του μεγάλου ναού, ήταν το κρυφό εκείνο ιερό όπου συνεχίστηκε από τον ιερέα η διακοπείσα ιεροτελεστία, και όταν τελείωσε έκλεισε η πόρτα της κρύπτης και θα άνοιγε, κατά την παράδοση, όταν και πάλι Eλληνες θα ήταν οι ιερείς και το εκκλησίασμα.

Η Αγία Τράπεζα.

              Η Αγία Τράπεζα ήταν κατασκευασμένη από χρυσό. Από πάνω της κρέμονταν 30 στέμματα των αυτοκρατόρων, ανάμεσα τους και αυτό του Μ. Κωνσταντίνου. Και λέγεται ότι αυτό γινόταν για να θυμίζουν στους χριστιανούς την προδοσία του Ιούδα. Τα τριάκοντα αργύρια.

             Σύμφωνα με την παράδοση πριν ο Μωάμεθ ο Β΄ καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κων/νος διέταξε να μεταφέρουν την αγία τράπεζα και όλα τα κειμήλια της Αγίας Σοφίας μακριά από την πόλη για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τρία καράβια Ενετικά λοιπόν ξεκίνησαν από την πόλη γεμάτα με όλα αυτά τα κειμήλια, όπως λέει και ο θρύλος, αλλά το τρίτο από αυτά που μετέφερε την αγία τράπεζα βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου στην περιοχή του Μαρμαρά.

Η περιοχή του Μαρμαρά

            Από τότε μέχρι σήμερα στο σημείο εκείνο που είναι βυθισμένη η αγία τράπεζα τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή. Το φαινόμενο μαρτυρούν και σύγχρονοι Τούρκοι επιστήμονες, που έχουν κάνει κατά καιρούς απόπειρες να ανακαλύψουν που οφείλεται αυτό το περίεργο φαινόμενο, αλλά λόγω της λασπώδους σύστασης του βυθού, επέστησαν άκαρπες.

Στο βιβλίο του Δωροθέου Μονεμβασίας με τίτλο “Βίβλος Χρονική” (1781) διαβάζουμε:

” Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας, την πολύτιμον και ωραιότατην, έβγαλαν από τον Ναό και έβαλαν εις το καράβι, και καθώς έκαναν άρμενα και επήγαιναν προς Βενετία, ω, του θαύματος! Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η Αγία Τράπεζα κξαι εβούλησε και είναι εκεί ως σήμερον, και τούτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε τον τόπο όπου είναι η Αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η Αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώματα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων “

Ο πατέρας της Ελληνικής λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, γράφει για το περιστατικό: 

            “ Την ημέρα που πάρθηκεν η Πόλη έβαλαν σ’ ένα καράβι την Αγία Τράπεζα, να την πάνε στην Φραγκιά, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Εκεί όμως στην θάλασσα του Μαρμαρά, άνοιξε το καράβι και η Αγία Τράπεζα εβούλιαξε στον πάτο. Στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι λάδι, όση θαλασσοταραχή και αν είναι γύρω. Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γ΄λήνη που είναι πάντα εκεί και από την ευωδία που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας.”

Τρία καρά – κρουσταλλένια μου, τρία καρά – τρία καράβια φεύγουνι,

που μέσα που την Πόλι, κλαίει καρδιά μας, κλαίει κι αναστενάζει.

το’ να φορτώνει του Σταυρό, κι τ’ άλλο του Βαγγέλιου

του τρίτου του καλύτερου, την Άγια Τράπεζά μας,

μη μας την πάρουν τα σκυλιά, κι μας τη μαγαρίσουν

Η Παναγιά αναστέναξι, κι δάκρυσαν οι ‘κόνις………

             Η Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας αναπαύεται στο βυθό της θάλασσας, πάνω στην άμμο και στα κοχύλια. Το σημείο όπου βούλιαξε το καράβι το ξέρουν καλά οι ναυτικοί και εύκολα το βρίσκουν. Πραγματικά, ακόμα κι όταν η πιο άγρια τρικυμία, φουσκώνει ολόγυρα τα κύματα και κάνει τη θάλασσα να μουγκρίζει, εκεί είναι γαλήνη και ησυχία.

          Από τη λεία και λαμπρή επιφάνεια του νερού ανεβαίνουν γλυκές ευωδιές και αντίλαλος από αγγελικές ψαλμωδίες. Πολλοί άξιοι δύτες που μαζεύουν κοράλλια ή ψαρεύουν σφουγγάρια, προσπάθησαν να κατέβουν και να δουν το ναυαγισμένο καράβι.

          Κανείς δεν τα κατάφερε. Η θάλασσα, πολύ βαθιά σ αυτό το μέρος, φυλάει την Αγία Τράπεζα και τα λείψανα των Αγίων από κάθε βέβηλο μάτι.

           Όταν όμως θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η Αγία Τράπεζα, που μένει στην άμμο του βυθού, θ ανέβει στην επιφάνεια όπως ανεβαίνει ο δύτης. Θ αρμενίσει μόνη της κατά το Βυζάντιο και θα την πάρουμε από κει που θ αράξει. Θα την ξαναφέρουμε στην Αγία Σοφία και με χαρούμενους ύμνους, θα την αφιερώσουμε πάλι στη Σοφία του Θεού.

           Τότε, μέσα στη Βασιλική που έχτισε ο μεγάλος Ιουστινιανός, θα λάμψουν πάλι τα μωσαϊκά, οι εικόνες των Αγίων, τα λόγια του Ευαγγελίου, και ο σταυρός θα ξαναφανεί πάνω από το μαρμάρινο τραπέζι που ξέπλυναν τα κύματα.

“ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ“

            Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μιααντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος…

 

“ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ“

        Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.

“Ο Πύργος της Βασιλοπούλας”

          Στα κάστρα του Διδυμότειχου ένας κυκλικός πύργος, ο ψηλότερος ονομάζεται “πύργος της βασιλοπούλας”. Η παράδοση λέει πως κάποτε ο βασιλιάς διασκέδαζε κυνηγώντας και στη θέση του άφησε την κόρη του. Όταν τον ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Τούρκοι είχε τόση εμπιστοσύνη στην οχυρότητα του κάστρου ώστε είπε: “αν σηκωθεί από τη χύτρα ο κόκορας και λαλήσει, θα πιστέψω ότι κυριεύτηκε η πόλη.”. Οι Τούρκοι όμως χρησιμοποίησαν δόλο και έδειξαν το χρυσοκέντητο μαντήλι του βασιλιά στην κόρη του. Αυτή μόλις το είδε, τους παρέδωσε το κλειδί του κάστρου κι έγινε αιτία της άλωσης. Όταν κατάλαβε πως την ξεγέλασαν, δεν άντεξε την ντροπή και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πύργο. Από τότε ο πύργος λέγεται της βασιλοπούλας.

“0I ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ”

           Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

vizantinaistorika

Ρῶσσος ἀναπληρωτής πρωθυπουργός: «Ἡ Δύση θά καταρρεύσει κάτω ἀπό τήν ἐπίθεση τοῦ ISIS καί τῶν gay»

Ρωσία εναντίον Δύσης

O Dmitry Rogozin, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας, πήγε στο Twitter και έγραψε κάτι για να ξεκαθαρίσει κάποια σύγχυση:

«Η Ρωσία δεν απειλεί τη Δύση. Τα θεμέλιά της θα καταρρεύσουν κάτω από την επίθεση του ISIS και των gay». 

Το άρθρο της Washington Post που βάζει σε σύνδεσμο λέει εκεί ότι η Ρωσία έχασε στην Eurovision επειδή αντιτίθεται στους ομοφυλόφιλους που έχουν στόχο τα παιδιά και υποστηρίζει μια ανεξάρτητη Ανατολική Ουκρανία.

Το άρθρο αποφάνθηκε ότι η Ρωσία, η οποία κοντραρίστηκε με τη Σουηδία για την πρώτη θέση μέχρι το τέλος, δεν είδε την προσπάθειές της να ευοδώνονται λόγω της «αντι-γκέι» στάσης της και του ρόλου της στη διαμάχη της Ουκρανίας. Αυτό, παρά το ότι το τραγούδι της Polina Gagarina και αρκετά ‘multiculti’ ήταν και τόνιζε την «ειρήνη» και την «ανεκτικότητα». Κάτι που όμως οι "κριτικοί" δεν δέχτηκαν, λόγω της «ρωσικής επιθετικότητας έναντι της Ουκρανίας».

Κατά τη διάρκεια των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας, ακουγόντουσαν αποδοκιμασίες από το ακροατήριο στην Αυστρία, όταν δίνονταν βαθμοί στη Ρωσία. Η Eurovision είναι γνωστό ότι είναι ένα εξαιρετικά «gay-friendly» show και η Ρωσία αντιμετωπίστηκε με τον ίδιο τρόπο - με αρνητικές αντιδράσεις από μέλη του κοινού - και στην περσινή εκδήλωση, η οποία ήταν η πρώτη Eurovision μετά το νόμο της χώρας που απαγορεύει την «γκέι προπαγάνδα» (σε νέους & παιδιά). Όταν ο γενειοφόρος τραβεστί “Conchita Wurst” κέρδισε το διαγωνισμό του 2014, η Ρωσία απείλησε να αποχωρήσει από το διαγωνισμό, αν και τελικά συνθηκολόγησε.

Όταν η Σουηδία κέρδισε την πρώτη θέση, ο τραγουδιστής της, Mans Zelmerlow είπε κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως μια νύξη για την πολιτική της Ρωσίας έναντι των ομοφυλόφιλων. «Είμαστε όλοι ήρωες, δεν έχει σημασία ποιον αγαπάμε», δήλωσε ο Zelmerlow.  (O Zelmerlow - που αρχικά από μία δήλωσή του τον φοβήθηκαν ότι είναι "ομοφοβικός" - έχει δηλώσει ότι θα μπορούσε να κάνει δεσμό με έναν άνδρα, ενώ έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και πάρτι της "gay κοινότητας").

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (κι εδώ)

Δηλητηριάζουν τό μυαλό τῶν παιδιῶν μας μέσα ἀπό τά σχολικά βιβλία

Περίοδος εξετάσεων για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και λίγο πολύ όλοι βρίσκονται σκυμμένοι πάνω από ένα βιβλίο, προσπαθώντας για το καλύτερο. Μαζί με τους μαθητές συμπάσχουν και οι γονείς, ευελπιστώντας ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους με την αξιοποίηση των αγαθών της παιδείας.

Για ποια παιδεία όμως πρόκειται; Αν η κουβέντα αφορά την παιδεία, που παρέχεται σήμερα στα σχολεία του προτεκτοράτου με το όνομα Ελλάδα, τότε κρίμα στους κόπους των παιδιών και στις αγωνίες των γονιών. Ο λόγος για τα βιβλία, τα οποία βρίσκονται σε χρήση σήμερα, χωρίς να υπάρχει μέρα, που να μη διαπιστώνεται και από μια αθλιότητα, έτοιμη να δηλητηριάσει το μυαλό των παιδιών. Βέβαια τα στραβά είναι τόσα πολλά, που αναρωτιέται κανείς, ποιοι ήταν αυτοί οι φωστήρες που τα έγραψαν και τι τελικά στόχευαν με τη δημιουργία τέτοιων εκτρωμάτων.

Τελευταία ανακάλυψη το βιβλίο Γεωγραφίας της Β΄ Γυμνασίου και συγκεκριμένα η ενότητα 3, «οι κάτοικοι της Ευρώπης», στη σελίδα 105. Αναφέρεται επί λέξει «….Τέταρτο χαρακτηριστικό του ευρωπαϊκού πληθυσμού είναι η μετανάστευση. Το έντονο δημογραφικό πρόβλημα του συνό­λου σχεδόν των χωρών της Ευρώπης έχει δημιουργήσει την ανάγκη εισαγωγής εργατικού δυναμικού από άλλες ηπείρους (με­τανάστες). Εκτιμήσεις λένε ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη εισαγωγής τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων μεταναστών κάθε χρόνο, προκειμένου να καλύψει παραγωγικές και άλλες ανάγκες της και να στηρίξει τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά της συστή­ματα.…».

Αυτό λοιπόν που μαθαίνουν οι 14χρονοι μαθητές είναι ότι υπάρχει ανάγκη εισαγωγής μεταναστών για να καλυφθούν παραγωγικές και ασφαλιστικές ανάγκες και αυτή είναι μια «γνώση» που κυριολεκτικά φυτεύεται σε παιδικές ψυχές, κάνοντας τες δεκτικές στα αρρωστημένα πολυπολιτισμικά σχέδια τους.



Και συνεχίζει παρακάτω «….Η παρουσία μεταναστών σε μια χώρα με στασιμότητα ή μείωση πληθυσμού (όπως είναι οι περισσότερες χώρες της ηπείρου μας) είναι θετική για την οικονομική της ανάπτυξη, καθώς οι μετανάστες είναι κατά κανόνα νέοι, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης και επομένως κατα­λαμβάνουν κυρίως ανεπιθύμητες για τον τοπικό πληθυσμό θέσεις. 

Επίσης, οι μετανάστες πληρώνοντας εισφορές στα ασφαλι­στικά και συνταξιοδοτικά ταμεία συμβάλλουν στη συντήρηση τους, εργαζόμενοι στην καλλιέργεια και στη συλλογή των αγρο­τικών προϊόντων βοηθούν στο να διατηρηθεί η ζωή στην ύπαιθρο, στέλνοντας τα παιδιά τους σε σχολεία με λίγους μαθητές (τα οποία αλλιώς θα έκλειναν) συντελούν στη διατήρηση τους και γενικά δίνουν ζωτικότητα στην κοινωνία….», που συνδυασμό με την ακατάσχετη προπαγάνδα των τσοντοκάναλων, κάνει εύκολα αποδεκτές τις προκόπειες ρήσεις του στυλ «ευχαριστούμε τους μετανάστες που επέλεξαν τη χώρα μας» Τέτοιου είδους «γνώση» στα 14 γίνεται στάση ζωής στη συνέχεια και μάλιστα μη αναστρέψιμη, πράγμα που φαίνεται ότι είναι ο απώτερος στόχος.

Σε αγαστή σύμπνοια νεοφιλελεύθερες και μαρξιστικές λογικές, δημιουργούν σιγά σιγά μια γενιά μαζοποιημένων πολιτών του παγκόσμιου χωριού, χωρίς σύνορα, χωρίς έθνη, προορισμένων μόνο να παράγουν, διάγοντας βίο περίπου αγελαίο. Ενδεχόμενη δημόσια διαφωνία με όλα αυτά σημαίνει εξοβελισμό και απομόνωση, συνοδευόμενη μάλιστα από το χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» και του «μισάνθρωπου», ενώ δεν είναι λίγες οι χώρες που έχουν ήδη ποινικοποιήσει μέσω «αντιρατσιστικών νόμων» τη διαφωνία με τέτοιες απόψεις.

Εντωμεταξύ, όσο περισσότεροι 14χρονοι ενηλικιώνονται και όσο εντείνεται η προπαγάνδα, οι αντιστάσεις των εθνικών κοινωνιών αμβλύνονται και ο αριθμός των εποίκων αυξάνεται, που σε συνδυασμό με τους εκρηκτικούς ρυθμούς γεννήσεων που σημειώνουν, οδηγούμαστε σε αντικατάσταση πληθυσμού μέσα σε λίγες δεκαετίες. Μοναδική δύναμη αντίστασης παραμένει ο Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή. Η επιμονή των Εθνικιστών να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, είναι ο λόγος της σύμπηξης του περιώνυμου τόξου, των δολοφονιών και των παράνομων διώξεων. Είναι το τελευταίο κάστρο που πρέπει να ρίξουν, ώστε να μπορέσουν ανενόχλητοι να εκτελέσουν τα εθνοκτόνα σχέδιά τους.

Μένιππος

 16  0 Google +0  0  19

Περίοδος εξετάσεων για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και λίγο πολύ όλοι βρίσκονται σκυμμένοι πάνω από ένα βιβλίο, προσπαθώντας για το καλύτερο. Μαζί με τους μαθητές συμπάσχουν και οι γονείς, ευελπιστώντας ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους με την αξιοποίηση των αγαθών της παιδείας.

Για ποια παιδεία όμως πρόκειται; Αν η κουβέντα αφορά την παιδεία, που παρέχεται σήμερα στα σχολεία του προτεκτοράτου με το όνομα Ελλάδα, τότε κρίμα στους κόπους των παιδιών και στις αγωνίες των γονιών.

Ο λόγος για τα βιβλία, τα οποία βρίσκονται σε χρήση σήμερα, χωρίς να υπάρχει μέρα, που να μη διαπιστώνεται και από μια αθλιότητα, έτοιμη να δηλητηριάσει το μυαλό των παιδιών. Βέβαια τα στραβά είναι τόσα πολλά, που αναρωτιέται κανείς, ποιοι ήταν αυτοί οι φωστήρες που τα έγραψαν και τι τελικά στόχευαν με τη δημιουργία τέτοιων εκτρωμάτων.

Τελευταία ανακάλυψη το βιβλίο Γεωγραφίας της Β΄ Γυμνασίου και συγκεκριμένα η ενότητα 3, «οι κάτοικοι της Ευρώπης», στη σελίδα 105. Αναφέρεται επί λέξει «….Τέταρτο χαρακτηριστικό του ευρωπαϊκού πληθυσμού είναι η μετανάστευση. Το έντονο δημογραφικό πρόβλημα του συνό­λου σχεδόν των χωρών της Ευρώπης έχει δημιουργήσει την ανάγκη εισαγωγής εργατικού δυναμικού από άλλες ηπείρους (με­τανάστες). Εκτιμήσεις λένε ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη εισαγωγής τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων μεταναστών κάθε χρόνο, προκειμένου να καλύψει παραγωγικές και άλλες ανάγκες της και να στηρίξει τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά της συστή­ματα.…». Αυτό λοιπόν που μαθαίνουν οι 14χρονοι μαθητές είναι ότι υπάρχει ανάγκη εισαγωγής μεταναστών για να καλυφθούν παραγωγικές και ασφαλιστικές ανάγκες και αυτή είναι μια «γνώση» που κυριολεκτικά φυτεύεται σε παιδικές ψυχές, κάνοντας τες δεκτικές στα αρρωστημένα πολυπολιτισμικά σχέδια τους.

Και συνεχίζει παρακάτω «….Η παρουσία μεταναστών σε μια χώρα με στασιμότητα ή μείωση πληθυσμού (όπως είναι οι περισσότερες χώρες της ηπείρου μας) είναι θετική για την οικονομική της ανάπτυξη, καθώς οι μετανάστες είναι κατά κανόνα νέοι, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης και επομένως κατα­λαμβάνουν κυρίως ανεπιθύμητες για τον τοπικό πληθυσμό θέσεις. Επίσης, οι μετανάστες πληρώνοντας εισφορές στα ασφαλι­στικά και συνταξιοδοτικά ταμεία συμβάλλουν στη συντήρηση τους, εργαζόμενοι στην καλλιέργεια και στη συλλογή των αγρο­τικών προϊόντων βοηθούν στο να διατηρηθεί η ζωή στην ύπαιθρο, στέλνοντας τα παιδιά τους σε σχολεία με λίγους μαθητές (τα οποία αλλιώς θα έκλειναν) συντελούν στη διατήρηση τους και γενικά δίνουν ζωτικότητα στην κοινωνία….», που συνδυασμό με την ακατάσχετη προπαγάνδα των τσοντοκάναλων, κάνει εύκολα αποδεκτές τις προκόπειες ρήσεις του στυλ «ευχαριστούμε τους μετανάστες που επέλεξαν τη χώρα μας»

Τέτοιου είδους «γνώση» στα 14 γίνεται στάση ζωής στη συνέχεια και μάλιστα μη αναστρέψιμη, πράγμα που φαίνεται ότι είναι ο απώτερος στόχος. Σε αγαστή σύμπνοια νεοφιλελεύθερες και μαρξιστικές λογικές, δημιουργούν σιγά σιγά μια γενιά μαζοποιημένων πολιτών του παγκόσμιου χωριού, χωρίς σύνορα, χωρίς έθνη, προορισμένων μόνο να παράγουν, διάγοντας βίο περίπου αγελαίο. Ενδεχόμενη δημόσια διαφωνία με όλα αυτά σημαίνει εξοβελισμό και απομόνωση, συνοδευόμενη μάλιστα από το χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» και του «μισάνθρωπου», ενώ δεν είναι λίγες οι χώρες που έχουν ήδη ποινικοποιήσει μέσω «αντιρατσιστικών νόμων» τη διαφωνία με τέτοιες απόψεις. Εντωμεταξύ, όσο περισσότεροι 14χρονοι ενηλικιώνονται και όσο εντείνεται η προπαγάνδα, οι αντιστάσεις των εθνικών κοινωνιών αμβλύνονται και ο αριθμός των εποίκων αυξάνεται, που σε συνδυασμό με τους εκρηκτικούς ρυθμούς γεννήσεων που σημειώνουν, οδηγούμαστε σε αντικατάσταση πληθυσμού μέσα σε λίγες δεκαετίες.

Μοναδική δύναμη αντίστασης παραμένει ο Λαϊκός Σύνδεσμος. Η επιμονή των Εθνικιστών να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, είναι ο λόγος της σύμπηξης του περιώνυμου τόξου, των δολοφονιών και των παράνομων διώξεων. Είναι το τελευταίο κάστρο που πρέπει να ρίξουν, ώστε να μπορέσουν ανενόχλητοι να εκτελέσουν τα εθνοκτόνα σχέδιά τους.

Μένιππος

- See more at: http://www.xathess.gr/index.php/enimerosi/view/3070#sthash.2TIT0yov.vv1sEkYo.dpuf

 16  0 Google +0  0  19

Περίοδος εξετάσεων για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και λίγο πολύ όλοι βρίσκονται σκυμμένοι πάνω από ένα βιβλίο, προσπαθώντας για το καλύτερο. Μαζί με τους μαθητές συμπάσχουν και οι γονείς, ευελπιστώντας ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους με την αξιοποίηση των αγαθών της παιδείας.

Για ποια παιδεία όμως πρόκειται; Αν η κουβέντα αφορά την παιδεία, που παρέχεται σήμερα στα σχολεία του προτεκτοράτου με το όνομα Ελλάδα, τότε κρίμα στους κόπους των παιδιών και στις αγωνίες των γονιών.

Ο λόγος για τα βιβλία, τα οποία βρίσκονται σε χρήση σήμερα, χωρίς να υπάρχει μέρα, που να μη διαπιστώνεται και από μια αθλιότητα, έτοιμη να δηλητηριάσει το μυαλό των παιδιών. Βέβαια τα στραβά είναι τόσα πολλά, που αναρωτιέται κανείς, ποιοι ήταν αυτοί οι φωστήρες που τα έγραψαν και τι τελικά στόχευαν με τη δημιουργία τέτοιων εκτρωμάτων.

Τελευταία ανακάλυψη το βιβλίο Γεωγραφίας της Β΄ Γυμνασίου και συγκεκριμένα η ενότητα 3, «οι κάτοικοι της Ευρώπης», στη σελίδα 105. Αναφέρεται επί λέξει «….Τέταρτο χαρακτηριστικό του ευρωπαϊκού πληθυσμού είναι η μετανάστευση. Το έντονο δημογραφικό πρόβλημα του συνό­λου σχεδόν των χωρών της Ευρώπης έχει δημιουργήσει την ανάγκη εισαγωγής εργατικού δυναμικού από άλλες ηπείρους (με­τανάστες). Εκτιμήσεις λένε ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη εισαγωγής τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων μεταναστών κάθε χρόνο, προκειμένου να καλύψει παραγωγικές και άλλες ανάγκες της και να στηρίξει τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά της συστή­ματα.…». Αυτό λοιπόν που μαθαίνουν οι 14χρονοι μαθητές είναι ότι υπάρχει ανάγκη εισαγωγής μεταναστών για να καλυφθούν παραγωγικές και ασφαλιστικές ανάγκες και αυτή είναι μια «γνώση» που κυριολεκτικά φυτεύεται σε παιδικές ψυχές, κάνοντας τες δεκτικές στα αρρωστημένα πολυπολιτισμικά σχέδια τους.

Και συνεχίζει παρακάτω «….Η παρουσία μεταναστών σε μια χώρα με στασιμότητα ή μείωση πληθυσμού (όπως είναι οι περισσότερες χώρες της ηπείρου μας) είναι θετική για την οικονομική της ανάπτυξη, καθώς οι μετανάστες είναι κατά κανόνα νέοι, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης και επομένως κατα­λαμβάνουν κυρίως ανεπιθύμητες για τον τοπικό πληθυσμό θέσεις. Επίσης, οι μετανάστες πληρώνοντας εισφορές στα ασφαλι­στικά και συνταξιοδοτικά ταμεία συμβάλλουν στη συντήρηση τους, εργαζόμενοι στην καλλιέργεια και στη συλλογή των αγρο­τικών προϊόντων βοηθούν στο να διατηρηθεί η ζωή στην ύπαιθρο, στέλνοντας τα παιδιά τους σε σχολεία με λίγους μαθητές (τα οποία αλλιώς θα έκλειναν) συντελούν στη διατήρηση τους και γενικά δίνουν ζωτικότητα στην κοινωνία….», που συνδυασμό με την ακατάσχετη προπαγάνδα των τσοντοκάναλων, κάνει εύκολα αποδεκτές τις προκόπειες ρήσεις του στυλ «ευχαριστούμε τους μετανάστες που επέλεξαν τη χώρα μας»

Τέτοιου είδους «γνώση» στα 14 γίνεται στάση ζωής στη συνέχεια και μάλιστα μη αναστρέψιμη, πράγμα που φαίνεται ότι είναι ο απώτερος στόχος. Σε αγαστή σύμπνοια νεοφιλελεύθερες και μαρξιστικές λογικές, δημιουργούν σιγά σιγά μια γενιά μαζοποιημένων πολιτών του παγκόσμιου χωριού, χωρίς σύνορα, χωρίς έθνη, προορισμένων μόνο να παράγουν, διάγοντας βίο περίπου αγελαίο. Ενδεχόμενη δημόσια διαφωνία με όλα αυτά σημαίνει εξοβελισμό και απομόνωση, συνοδευόμενη μάλιστα από το χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» και του «μισάνθρωπου», ενώ δεν είναι λίγες οι χώρες που έχουν ήδη ποινικοποιήσει μέσω «αντιρατσιστικών νόμων» τη διαφωνία με τέτοιες απόψεις. Εντωμεταξύ, όσο περισσότεροι 14χρονοι ενηλικιώνονται και όσο εντείνεται η προπαγάνδα, οι αντιστάσεις των εθνικών κοινωνιών αμβλύνονται και ο αριθμός των εποίκων αυξάνεται, που σε συνδυασμό με τους εκρηκτικούς ρυθμούς γεννήσεων που σημειώνουν, οδηγούμαστε σε αντικατάσταση πληθυσμού μέσα σε λίγες δεκαετίες.

Μοναδική δύναμη αντίστασης παραμένει ο Λαϊκός Σύνδεσμος. Η επιμονή των Εθνικιστών να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, είναι ο λόγος της σύμπηξης του περιώνυμου τόξου, των δολοφονιών και των παράνομων διώξεων. Είναι το τελευταίο κάστρο που πρέπει να ρίξουν, ώστε να μπορέσουν ανενόχλητοι να εκτελέσουν τα εθνοκτόνα σχέδιά τους.

Μένιππος

- See more at: http://www.xathess.gr/index.php/enimerosi/view/3070#sthash.2TIT0yov.vv1sEkYo.dpuf