Ἡ Γεωπολιτική Ἐπανάστασις τοῦ Πούτιν

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν επισημαίνει την ομιλία του Πούτιν στο Μόναχο το 2007 ως την αρχή μιας πολυπολικής επανάστασης που αμφισβητεί τη μονοπολική παγκοσμιοποίηση και μειώνει τη σπουδαιότητα του ΟΗΕ.

Τοῦ Ἀλεξάντερ Ντούγκιν

 Η ομιλία που εκφώνησε ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν πριν από δεκαοκτώ χρόνια στο Μόναχο σηματοδότησε την πρώτη συστημική και σαφώς διατυπωμένη αμφισβήτηση του παγκοσμιοποιητικού μονοπολικού συστήματος. Ήταν η απαρχή μιας γεωπολιτικής επανάστασης στην οποία αρχικά πρωτοστάτησε αποκλειστικά η Ρωσία, αλλά σταδιακά και άλλες δυνάμεις προσχώρησαν στο κλαμπ της πολυπολικότητας. Η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία ήταν οι πρώτες που ακολούθησαν, ενώ αργότερα προσχώρησαν και άλλα κράτη των BRICS. Αυτό σηματοδότησε τη θεσμοθέτηση της πολυπολικότητας που υποστήριξε ο Πούτιν στην ομιλία του στο Μόναχο.

Σήμερα, έχουμε προχωρήσει σημαντικά σε αυτή την πορεία. Διεξάγουμε έναν πόλεμο κατά της παγκοσμιοποίησης στην Ουκρανία, πολεμώντας συγκεκριμένα κατά της φιλελεύθερης-παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας. Η πολυπολικότητα παγιώνεται και γίνεται όλο και πιο ορατή, ιδίως μέσω δομών όπως οι BRICS, ενώ ο μονοπολικός κόσμος κινείται σταθερά προς την παρακμή του - ιδίως μετά την έναρξη της συντηρητικής επανάστασης του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βέβαια, τόσο ο Τραμπ όσο και οι «Τραμπιστές» θα επιχειρήσουν να διατηρήσουν τον μονοπολικό κόσμο, αλλά με διαφορετική μορφή, θεμελιωμένη στην άμεση αμερικανική ηγεμονία. Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο έχει ήδη αναγνωρίσει ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο. Η αναγνώριση αυτή είναι ακριβής και ελπιδοφόρα.

Το 2007, στην ομιλία του στο Μόναχο, ο Πούτιν τόνισε την ανάγκη τήρησης του Χάρτη του ΟΗΕ. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη είναι ένας οργανισμός που διαμορφώθηκε από τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας, η κατανομή της εξουσίας και οι μηχανισμοί του είχαν τυπικά τις ρίζες τους στις αρχές της Βεστφαλιανής τάξης. Ο ΟΗΕ αναγνώριζε μόνο τα έθνη-κράτη ως κυρίαρχους δρώντες.

Τον Φεβρουάριο του 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκφώνησε την περίφημη ομιλία του στο Μόναχο, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως διακήρυξη της σύγχρονης κυρίαρχης κατάστασης

Η ίδρυση του ΟΗΕ περιείχε επίσης μια αντιφατική φόρμουλα: αναγνώριση τόσο του δικαιώματος κάθε έθνους-κράτους στην εδαφική ακεραιότητα όσο και του δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση, μια αρχή που αμφισβητεί εγγενώς την κυριαρχία. Αυτή η διφορούμενη φόρμουλα έχει έκτοτε εφαρμοστεί σε διάφορα πλαίσια και με διαφορετικά νοήματα. Ανεξάρτητα από αυτό, το σύστημα του ΟΗΕ διατήρησε τη διπολικότητα, μαζί με ένα μικρό τμήμα των ανένταχτων χωρών. Αλλά συνολικά, αντανακλούσε μια θεμελιωδώς διπολική παγκόσμια τάξη.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο διπολικός κόσμος έπαψε να υφίσταται. Αρχικά, οι παγκοσμιοποιητές προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν έναν μονοπολικό κόσμο, προτείνοντας ακόμη και τη διάλυση του ΟΗΕ υπέρ της δημιουργίας μιας «Λίγκας των Δημοκρατιών». Ωστόσο, η ιδέα αυτή δεν απέκτησε ποτέ θεσμική ισχύ, επειδή η πλειοψηφία του κόσμου απέρριψε την ιδέα της ευθυγράμμισης υποτελών κρατών υπό τη δυτική κυριαρχία. Ο ΟΗΕ, με τη σειρά του, παρέλυσε και έγινε ένα απομεινάρι της καταργημένης πλέον διπολικής παγκόσμιας τάξης. Τελικά, ακόμη και ο μονοπολικός κόσμος απέτυχε να θεσμοθετηθεί και αποτέλεσε παρελθόν.

Τώρα, μια νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να οικοδομηθεί με βάση την πολυπολικότητα. Αυτή η πολυπολικότητα πρέπει να βρει ένα νέο πλαίσιο έκφρασης. Μπορούν τα Ηνωμένα Έθνη να αναδιαρθρωθούν ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις αρχές ενός πολυπολικού κόσμου; Αμφιβάλλω, καθώς η σημερινή δομή του ΟΗΕ αντικατοπτρίζει τον συνδυασμό του βεστφαλιανού συστήματος και του ιδεολογικού διπολισμού που καθιερώθηκε από τη Διάσκεψη της Γιάλτας και τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά από τότε έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι, οι οποίοι αναδιαμόρφωσαν τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη πέρα από κάθε αναγνώριση. Ως αποτέλεσμα, τα σημερινά έθνη-κράτη διαθέτουν εξαιρετικά ασύμμετρα επίπεδα κυριαρχίας και πραγματικής ισχύος. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι ο ΟΗΕ είναι ανίκανος για έναν τέτοιο μετασχηματισμό ή εξέλιξη.

Έχει έρθει η ώρα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου διεθνούς οργανισμού που θα αντικατοπτρίζει τις αναδυόμενες συνθήκες του πολυπολικού κόσμου, με κατάλληλη κατανομή των ρόλων στους βασικούς θεσμούς. Ένα πιθανό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση ενός διαλόγου μεταξύ των χωρών BRICS ως μοντέλο πολυπολικότητας και της Αμερικής του Τραμπ. Τελικά, μέσω μιας υπολειπόμενης διαδικασίας, η Ευρώπη θα μπορούσε να ενταχθεί - όταν επιτέλους αφυπνιστεί και βγει από το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό παραλήρημα στο οποίο δυστυχώς εξακολουθεί να βρίσκεται.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

Ἀπό : geopolitika.ru

Ὁλόκληρη ἡ ὀμιλία ΕΔΩ 

Ἡ Πελασγική