Τριάντα χρόνια ψέματα γιά τήν Μέση Ἀνατολή ἁπλῶς συνεχίζουν νά μᾶς στοιχειώνουν...

Γράφει ὁ Jonathan Cook 

Το αφήγημα : Το πιστεύατε πριν από 30 χρόνια όταν σας είπαν ότι οι Συμφωνίες του Όσλο θα έφερναν ειρήνη στη Μέση Ανατολή; Ότι το Ισραήλ θα αποσυρόταν επιτέλους από τα παλαιστινιακά εδάφη που είχε παράνομα καταλάβει για δεκαετίες, θα τερματίσει τη απάνθρωπη κακοποίησιν του παλαιστινιακού λαού και θα επέτρεπε τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους εκεί; Ότι η πιο μακροχρόνια πληγή για τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο θα τελείωνε επιτέλους;

Η πραγματικότητα : Στην πραγματικότητα, κατά την περίοδο του Όσλο, το Ισραήλ έκλεψε περισσότερη παλαιστινιακή γη και επέκτεινε την οικοδόμηση παράνομων εβραϊκών οικισμών με τον ταχύτερο ρυθμό που έγινε ποτέ. Το Ισραήλ έγινε ακόμη πιο κατασταλτικό, χτίζοντας τείχη φυλακών γύρω από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, ενώ συνέχισε να καταλαμβάνει επιθετικά και τα δύο. Ο Ehud Barak, Ισραηλινός πρωθυπουργός της εποχής, « τίναξε στον αέρα » – σύμφωνα με τα λόγια ενός από τους κύριους συμβούλους του – τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ διαπραγματεύσεις στο Καμπ Ντέιβιντ το 2000.

Εβδομάδες αργότερα, με τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη να βράζουν, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ariel Sharon, υποστηριζόμενος από 1.000 ένοπλους ισραηλινούς στρατιώτες, εισέβαλε στο τέμενος al-Aqsa της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ - ένα από τα πιο ιερά μέρη για τους μουσουλμάνους στον κόσμο. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, που πυροδότησε μια εξέγερση των Παλαιστινίων που το Ισραήλ θα συνέτριβε με καταστροφική στρατιωτική δύναμη και έτσι θα έγερνε την πλάστιγγα της λαϊκής υποστήριξης από την κοσμική ηγεσία της Fatah στην ισλαμική αντιστασιακή ομάδα Hamas.

Περαιτέρω, η ολοένα και πιο καταχρηστική μεταχείριση του Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους και η σταδιακή κατάληψη του al-Aqsa – με την υποστήριξη της Δύσης – βοήθησαν μόνο στην περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της τζιχαντιστικής ομάδας al-Qaeda, παρέχοντας το δημόσιο σκεπτικό για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης το 2001 .

Το αφήγημα : Το πιστέψατε το 2001, μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, όταν σας είπαν ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν τους Ταλιμπάν που φιλοξενούν την Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν θα ήταν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο να εισβάλουν και να τους «ξετρυπώσουν» από τα κρησφύγετά τους; Και ότι στην πορεία η Δύση θα έσωζε τα κορίτσια και τις γυναίκες του Αφγανιστάν από την καταπίεση;

Η πραγματικότητα : Μόλις έπεσαν οι πρώτες αμερικανικές βόμβες, οι Ταλιμπάν εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να παραδώσουν την εξουσία στην ανδρείκελο των ΗΠΑ  Hamid Karzai, να μείνουν μακριά από την αφγανική πολιτική και να παραδώσουν τον Osama bin Laden, τον ηγέτη της al-Qaeda, σε μια συμφωνημένη τρίτη χώρα.

φωτό

Οι ΗΠΑ εισέβαλαν ούτως ή άλλως, κατέχοντας το Αφγανιστάν για 20 χρόνια, σκοτώνοντας τουλάχιστον 240.000 Αφγανούς, στην πλειονότητά τους άμαχους, και ξοδεύοντας περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια για να στηρίξουν εκεί την απεχθή κατοχή τους. Οι Ταλιμπάν έγιναν πιο δυνατοί από ποτέ και το 2021 ανάγκασαν τον αμερικανικό στρατό να αποχωρήσει.

Το αφήγημα : Το πιστέψατε το 2003 όταν σας είπαν ότι υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ που θα μπορούσαν να καταστρέψουν την Ευρώπη μέσα σε λίγα λεπτά; Ότι ο ηγέτης του Ιράκ,  Saddam Hussein, ήταν ο νέος Hitler και ότι είχε συμμαχήσει με την al-Qaeda για να καταστρέψει τους Δίδυμους Πύργους; Και ότι για αυτούς τους λόγους οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εισβάλουν προληπτικά στο Ιράκ, ακόμη κι αν τα Ηνωμένα Έθνη αρνούνταν να εγκρίνουν την επίθεση.

φωτό

Η πραγματικότητα : Για χρόνια, το Ιράκ βρισκόταν υπό αυστηρές κυρώσεις μετά την ανόητη απόφαση του  Saddam Hussein να εισβάλει στο Κουβέιτ και ανέτρεψε την περιφερειακή τάξη στον Κόλπο που είχε σχεδιαστεί για να διατηρήσει τη ροή του πετρελαίου προς τη Δύση. Οι ΗΠΑ απάντησαν με τη δική τους επίδειξη στρατιωτικής δύναμης, αποδεκατίζοντας τον ιρακινό στρατό. Η πολιτική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ήταν πολιτική περιορισμού, συμπεριλαμβανομένου ενός καθεστώτος κυρώσεων που εκτιμάται ότι είχε σκοτώσει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο παιδιά στο Ιράκ – ένα τίμημα που η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Madeline Albright, είπε ότι «άξιζε τον κόπο».

Ο  Saddam Hussein έπρεπε επίσης να υποβληθεί σε ένα πρόγραμμα επιθεωρήσεων rolling weapons  από ειδικούς του ΟΗΕ. Οι επιθεωρητές είχαν καταλήξει με μεγάλη βεβαιότητα ότι δεν υπήρχαν χρησιμοποιήσιμα ΟΜΚ ( Όπλα Μαζικής Καταστροφής) στο Ιράκ. Η καταγγελία ότι ο  Saddam Hussein μπορούσε να πυροβολήσει την Ευρώπη, χτυπώντας την σε 30 λεπτά, ήταν φάρσα, όπως προέκυψε τελικά, μαγειρεμένη από τις υπηρεσίες πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Και ο ισχυρισμός ότι ο  Saddam είχε δεσμούς με την al-Qaeda, όχι μόνο δεν είχε αποδεικτικά στοιχεία, αλλά ήταν προφανώς ανόητος. Το άκρως κοσμικό, αν και βάναυσο, καθεστώς του Saddam ήταν βαθιά αντίθετο και φοβόταν τον θρησκευτικό φανατισμό της al-Qaeda.

Η εισβολή και η κατοχή ΗΠΑ-ΗΒ, και ο φαύλος σεχταριστικός εμφύλιος πόλεμος που εξαπέλυσε μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών Μουσουλμάνων, θα σκοτώσει – κατά τις καλύτερες εκτιμήσεις – περισσότερους από 1 εκατομμύριο Ιρακινούς και θα διώξει από τα σπίτια τους άλλα 4 εκατομμύρια. Το Ιράκ έγινε έδαφος στρατολόγησης για τον ισλαμικό εξτρεμισμό και οδήγησε στον σχηματισμό ενός νέου, πολύ πιο μηδενιστή, σουνίτη ανταγωνιστή της al-Qaeda που ονομάζεται Ισλαμικό Κράτος. Ενίσχυσε επίσης τη δύναμη της σιιτικής πλειοψηφίας στο Ιράκ, η οποία πήρε την εξουσία από τους Σουνίτες και σχημάτισε μια στενότερη συμμαχία με το Ιράν.

Το αφήγημα : Το πιστέψατε το 2011 όταν σας είπαν ότι η Δύση υποστήριζε την Αραβική Άνοιξη για να φέρει τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή και ότι η Αίγυπτος – το μεγαλύτερο αραβικό κράτος – ήταν στην πρωτοπορία της αλλαγής για την απομάκρυνση του αυταρχικού προέδρου της Hosni Mubarak;

φωτό

Η πραγματικότητα : Ο Mubarak είχε υποστηριχθεί από τη Δύση ως τύραννος της Αιγύπτου για τρεις δεκαετίες και λάμβανε δισεκατομμύρια σε «ξένη βοήθεια» κάθε χρόνο από την Ουάσιγκτον – ουσιαστικά μια δωροδοκία για να εγκαταλείψουν τους Παλαιστινίους και να διατηρήσουν την ειρήνη με το Ισραήλ σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνία Camp David του 1979. Αλλά οι ΗΠΑ γύρισαν απρόθυμα την πλάτη τους στον Mubarak αφού εκτίμησαν ότι δεν άντεξε τις αυξανόμενες διαδηλώσεις που σάρωναν τη χώρα από τις επαναστατικές δυνάμεις που απελευθερώθηκαν από την Αραβική Άνοιξη – ένα μείγμα κοσμικών φιλελεύθερων και ισλαμικών ομάδων υπό την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Με τον στρατό να συγκρατείται, οι διαδηλωτές βγήκαν νικητές. Η Αδελφότητα κέρδισε τις εκλογές για να διευθύνει τη νέα δημοκρατική κυβέρνηση.

Στα παρασκήνια, ωστόσο, το Πεντάγωνο σύσφιγγε τους δεσμούς με τα απομεινάρια του παλιού καθεστώτος του Mubarak και έναν νέο υποψήφιο για το στέμμα, τον στρατηγό Abdel Fattah el-Sisi. Καθησυχασμένος ότι δεν υπήρχε κίνδυνος αντιποίνων των ΗΠΑ, ο el-Sisi ξεκίνησε τελικά πραξικόπημα για να επιστρέψει η Αίγυπτος στη στρατιωτική δικτατορία το 2013. Το Ισραήλ άσκησε πίεση για να διασφαλίσει ότι η στρατιωτική δικτατορία του el-Sisi θα συνεχίσει να λαμβάνει δισεκατομμύρια σε ετήσια βοήθειά των ΗΠΑ. Στην εξουσία, ο Sisi ίδρυσε τις ίδιες δυνάμεις καταστολής με τον Mubarak, συνέτριψε ανελέητα την Αδελφότητα και ενώθηκε με το Ισραήλ πνίγοντας τη Γάζα με έναν αποκλεισμό για να απομονώσει τη Χαμάς, την παλαιστινιακή εκδοχή της Αδελφότητας. Με αυτόν τον τρόπο, έδωσε μια επιπλέον βολή στον ισλαμικό εξτρεμισμό, με το Ισλαμικό Κράτος να έχει παρουσία στο Σινά. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν περαιτέρω ότι η δέσμευσή τους για την Αραβική Άνοιξη και τα δημοκρατικά κινήματα στη Μέση Ανατολή ήταν ανύπαρκτη.

Τό αφήγημα : Το πιστέψατε όταν, επίσης, το 2011, σας είπαν ότι ο Λίβυος δικτάτορας Muammar Gaddafi  αποτελούσε τρομερή απειλή για τον πληθυσμό του και είχε δώσει στους στρατιώτες του Viagra για να διαπράξουν μαζικό βιασμό; Ότι ο μόνος τρόπος για να προστατευθούν οι απλοί Λίβυοι ήταν το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, να βομβαρδίσει τη χώρα και να βοηθήσει άμεσα τις αντιπολιτευόμενες ομάδες για την ανατροπή του Gaddafi ;

Η πραγματικότητα: Οι αξιώσεις εναντίον του Gaddafi, όπως και κατά του Saddam Hussein, δεν είχαν αποδεικτικά στοιχεία, καθώς η κοινοβουλευτική έρευνα του Ηνωμένου Βασιλείου ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια αργότερα, το 2016. Όμως η Δύση χρειαζόταν ένα πρόσχημα για να απομακρύνει τον Λίβυο ηγέτη, ο οποίος θεωρήθηκε απειλή για τη Δύση και τα γεωπολιτικά συμφέροντα. Μια δημοσίευση από το Wikileaks των διπλωματικών τηλεγραφημάτων των ΗΠΑ έδειξε τον συναγερμό της Ουάσιγκτον για τις προσπάθειες του Gaddafi να δημιουργήσει Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής για τον έλεγχο των πόρων της ηπείρου και την ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής. Η Λιβύη, με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της Αφρικής, είχε δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο, προσφέροντας στη Ρωσία και την Κίνα νέα συμβόλαια εξερεύνησης πετρελαίου και επαναδιαπραγματεύοντας υπάρχουσες συμβάσεις με δυτικές εταιρείες πετρελαίου με λιγότερο ευνοϊκούς όρους. Ο Gaddafi καλλιεργούσε επίσης στενότερους στρατιωτικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα.

Ο βομβαρδισμός της Λιβύης από το ΝΑΤΟ δεν είχε ποτέ σκοπό να προστατεύσει τον πληθυσμό της. Η χώρα εγκαταλείφθηκε αμέσως μετά την ανατροπή του Gaddafi και έγινε ένα αποτυχημένο κράτος πολέμαρχων και σκλαβοπάζαρων. Τμήματα της Λιβύης έγιναν προπύργιο για το Ισλαμικό Κράτος. Τα δυτικά όπλα που προμηθεύονταν στους «αντάρτες» κατέληξαν να ενισχύουν το Ισλαμικό Κράτος και να τροφοδοτούν τα θρησκευτικά λουτρά αίματος στη Συρία και το Ιράκ.

Το αφήγημα : Το πιστέψατε όταν, πάλι από το 2011 και μετά, σας είπαν ότι οι δημοκρατικές δυνάμεις είχαν παραταχθεί για να ανατρέψουν τον δικτάτορα της Συρίας Bashar al-Assad και ότι η χώρα ήταν στα πρόθυρα μιας επανάστασης τύπου Αραβικής Άνοιξης που θα απελευθέρωνε τον λαό της;

Η πραγματικότητα : Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διακυβέρνηση του Assad – σε συνδυασμό με την ξηρασία και τις αποτυχίες των καλλιεργειών – οδήγησε σε αυξανόμενες αναταραχές σε περιοχές της Συρίας έως το 2011. Και ήταν επίσης αλήθεια ότι, όπως και άλλα κοσμικά αραβικά καθεστώτα που βασίζονται στον κανόνα του μια μειονοτική αίρεση, η κυβέρνηση του Assad εξαρτιόταν από τον βάναυσο αυταρχισμό για να διατηρήσει την εξουσία της πάνω σε άλλες, μεγαλύτερες αιρέσεις. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο η Συρία κατέληξε να βυθιστεί σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο για 13 χρόνια που έσυρε παράγοντες από το Ιράν, τη Ρωσία, το Ισραήλ, την Τουρκία, την Αλ Κάιντα και το ISIS. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι η Ουάσιγκτον και το Ισραήλ επιδίωκαν για άλλη μια φορά τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.

Το πραγματικό πρόβλημα για την Ουάσιγκτον δεν ήταν ο αυταρχισμός του Assad –οι ισχυρότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή ήταν όλοι αυταρχικοί– ήταν δύο άλλοι κρίσιμοι παράγοντες.

Σιΐτες, ὁ «Ἄξονας τοῦ Κακοῦ» (φωτο)

Πρώτον, ο Assad ανήκε στη μειονότητα των Αλαουιτών, μια αίρεση του σιιτικού Ισλάμ που είχε μια αιωνόβια, θεολογική και θρησκευτική κόντρα με ένα κυρίαρχο σουνιτικό Ισλάμ στην περιοχή. Το Ιράν ήταν επίσης Σιιτικό. Η σιιτική πλειοψηφία του Ιράκ είχε έρθει στην εξουσία αφού η Ουάσιγκτον εκτόξευσε το σουνιτικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν το 2003. Και τέλος, η λιβανική πολιτοφυλακή Hizbullah ήταν Σιίτες. Μαζί, αυτά αποτελούσαν αυτό που η Ουάσιγκτον περιέγραφε όλο και περισσότερο ως «Άξονα του Κακού».

Δεύτερον, η Συρία μοιραζόταν μακρά σύνορα με το Ισραήλ και, κομβικά, ήταν ο κύριος γεωγραφικός διάδρομος που ένωνε το Ιράν και το Ιράκ με τις αντάρτικες δυνάμεις της Hizbullah βόρεια του Ισραήλ, στον Λίβανο. Επί δεκαετίες, το Ιράν είχε μεταφέρει λαθραία δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες και πυραύλους όλο και πιο ισχυρούς στο νότιο Λίβανο, κοντά στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ. Αυτό το οπλοστάσιο χρησίμευσε κατά το μεγαλύτερο μέρος εκείνης της περιόδου ως αμυντική ομπρέλα, το κύριο αποτρεπτικό μέσο που εμποδίζει το Ισραήλ να εισβάλει και να καταλάβει τον Λίβανο, όπως έκανε για πολλά χρόνια έως ότου οι μαχητές της Hizbullah το ανάγκασαν να αποσυρθεί το 2000. Αλλά χρησίμευε επίσης για να αποτρέψει το Ισραήλ από την εισβολή Συρία και επίθεση στο Ιράν.

Καί γιά τό τέλος, τό Ἰράν ;

Μέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ένας ανώτερος στρατηγός των ΗΠΑ, ο Wesley Clarke, έδειξε ένα χαρτί από έναν αξιωματούχο του Πενταγώνου που εκθέτει την απάντηση των ΗΠΑ στην ανατροπή των Δίδυμων Πύργων. Οι ΗΠΑ επρόκειτο να «κατεβάσουν» επτά χώρες σε πέντε χρόνια. Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο μέρος των στόχων ήταν τα σιιτικά προπύργια της Μέσης Ανατολής: το Ιράκ, η Συρία, ο Λίβανος και το Ιράν. (Οι ένοχοι της 11ης Σεπτεμβρίου, ας σημειώσουμε, ήταν σουνίτες – κυρίως από τη Σαουδική Αραβία.) Το Ιράν και οι σύμμαχοί του είχαν αντισταθεί στις κινήσεις της Ουάσιγκτον – υποστηριζόμενες όλο και πιο ανοιχτά από τα σουνιτικά κράτη, ειδικά εκείνα στον πλούσιο σε πετρέλαιο Κόλπο – να επιβάλουν το Ισραήλ ως τον περιφερειακό ηγεμόνα και να του επιτρέψουν να εξαλείψει τους αμάχους Παλαιστίνιους ως λαό.

Το άρθρο μου για το πώς η κατάρρευση της Συρίας είναι το τελευταίο στάδιο σε ένα σχέδιο τριών δεκαετιών του Ισραήλ και των neocons ( τα πολεμοχαρή ἁρπακτικά τῶν ΗΠΑ ) για την ανακατασκευή της Μέσης Ανατολής: Ε Δ Ω 

Το Ισραήλ και η Ουάσιγκτον, θα μπορούσαμε να πούμε, επιδιώκουν ενεργά να επιτύχουν αυτούς ακριβώς τους στόχους αυτή τη στιγμή. Και η Συρία ήταν πάντα πολύ σημαντική για την υλοποίηση του σχεδίου τους . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, ως μέρος της Επιχείρησης Timber Sycamore, οι ΗΠΑ διοχέτευσαν κρυφά τεράστια χρηματικά ποσά για να εκπαιδεύσουν τους πρώην εχθρούς τους της Αλ Κάιντα ώστε να δημιουργήσουν μια πολιτοφυλακή κατά του Άσαντ που προσέλκυσε σουνίτες τζιχαντιστές μαχητές από όλη την περιοχή, καθώς και όπλα από αποτυχημένα κράτη όπως η Λιβύη. Το σχέδιο υποστηρίχθηκε οικονομικά από τα κράτη του Κόλπου, με στρατιωτική βοήθεια και πληροφορίες από την Τουρκία, το Ισραήλ και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Μέχρι τα τέλη του 2024, οι κύριοι σύμμαχοι του Άσαντ αντιμετώπιζαν τα δικά τους προβλήματα: η Ρωσία καθηλώθηκε από έναν πόλεμο αντιπροσώπων υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ η Τεχεράνη βρισκόταν όλο και πιο πίσω από τα ισραηλινά χτυπήματα στον Λίβανο, τη Συρία και το ίδιο το Ιράν. Ήταν αυτή τη στιγμή που το HTS – μια μετονομαζόμενη ομάδα της Αλ Κάιντα – κατέλαβε τη Δαμασκό με ταχύτητα αστραπής, αναγκάζοντας τον Άσαντ να καταφύγει στη Μόσχα.

Εάν πιστεύατε όλες αυτές τις ιστορίες και εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι η Δύση κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βάλει τέλος στον ισλαμικό εξτρεμισμό και έναν υποτιθέμενο ρωσικό ιμπεριαλισμό στην Ουκρανία , τότε πιθανώς πιστεύετε επίσης ότι το Ισραήλ ισοπέδωσε τη Γάζα, κατέστρεψε όλα τα νοσοκομεία της και λιμοκτονούσε ολόκληρο τον πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων απλώς για να «εξαλειφθεί η Χαμάς», παρόλο που η Χαμάς δεν έχει εξαλειφθεί.

Πιθανότατα πιστεύετε ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης έκανε λάθος πριν από σχεδόν ένα χρόνο να καταδικάσει το Ισραήλ για τη διάπραξη γενοκτονίας στη Γάζα. Προφανώς πιστεύετε ότι ακόμη και οι πιο επιφυλακτικοί Ισραηλινοί ειδικοί του Ολοκαυτώματος έκαναν λάθος τον Μάιο που συμπέραναν ότι το Ισραήλ είχε αδιαμφισβήτητα μεταβεί σε στάδιο γενοκτονίας όταν κατέστρεψε την «ασφαλή ζώνη» της Ράφα, όπου είχε αποκλείσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γάζας. Και προφανώς πιστεύετε ότι όλες οι μεγάλες ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων έκαναν λάθος που συμπέραναν στα τέλη του περασμένου έτους, μετά από μακρά έρευνα για να προστατευθούν από τις συκοφαντίες του Ισραήλ και των απολογητών του, ότι η καταστροφή της Γάζας από το Ισραήλ έχει όλα τα χαρακτηριστικά γενοκτονίας.

Αναμφίβολα θα πιστεύετε επίσης ότι το μακροχρόνιο σχέδιο της Ουάσιγκτον για «παγκόσμια κυριαρχία πλήρους φάσματος» είναι καλοήθης και ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δεν έχουν συνέχεια το Ιράν και την Κίνα στο στόχαστρο τους.

Αν ναι, θα συνεχίσετε να πιστεύετε ό,τι κι αν σας πουν – ακόμα κι άν πηδήξουμε σαν λέμινγκ, πάνω από την άκρη του γκρεμού, σίγουροι ότι, αυτή τη φορά, όλα θα εξελιχθούν διαφορετικά.

Ἀπό : unz.com

Ἡ Πελασγική