Ἔρχεται μία νέα ΜΗ ἑβραϊκή ἐλίτ

φωτό

Γράφει ὁ Kevin MacDonald

 Είμαι ίσως περισσότερο γνωστός για την τεκμηρίωση μιας εχθρικής εβραϊκής ελίτ με μεγάλη επιρροή στις ΗΠΑ και πραγματικά σε ολόκληρη τη Δύση. Αλλά νομίζω ότι τα πράγματα αλλάζουν προς μια καλή κατεύθυνση. Με κάποιες σημαντικές εξαιρέσεις.

Οι Εβραίοι ανέβηκαν στα ύψη της αμερικανικής κοινωνίας σε διάφορα στάδια. Στις αρχές του εικοστού αιώνα ήταν αρκετά σημαντικοί για να αποσπάσουν την προσοχή του Henry Ford. Ο Ford σημείωσε την εξέχουσα θέση τους σε διάφορους τομείς και την εχθρότητά τους προς τον Χριστιανισμό - δείτε  τη θέμα μου για  το The International Jew του Henry Ford που εκδίδονταν από το 1920 έως το 1922. Οι Εβραίοι είχαν επίσης εξέχοντες ρόλους στη διοίκηση του FDR, αλλά μόνο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι αντι-εβραϊκές συμπεριφορές ουσιαστικά εξαφανίστηκαν και μπήκαν πραγματικά στο mainstream. Στη συνέχεια, οι Εβραίοι ηγήθηκαν της αντιπολιτισμικής επανάστασης της δεκαετίας του 1960 και έγιναν κυρίαρχη ελίτ τη δεκαετία του 1960, εμπλεκόμενοι βαθιά στην ψήφιση του μεταναστευτικού νόμου του 1965 που τελικά μεταμόρφωσε ριζικά τη χώρα, καθώς και τη νομοθεσία για τα πολιτικά δικαιώματα και τη γενική άνοδο της αριστεράς σε θέση κυριαρχίας στην αμερικανική κουλτούρα. Η εβραϊκή άνοδος συνοδεύτηκε από την παρακμή και την τελική έκλειψη του προηγουμένως κυρίαρχου ιδρύματος WASP ( περί WASP ἐδῶ) στην ανατολική ακτή.

Οι κύριες πηγές της εβραϊκής εξουσίας από τη δεκαετία του 1960 ήταν: 1) η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης και η δημιουργία περιεχομένου των μέσων ενημέρωσης ως συγγραφείς και παραγωγοί. 2) τον πλούτο και την προθυμία τους να συνεισφέρουν σε πολιτικούς σκοπούς—χρηματοδότηση πολιτικών υποψηφίων και ίδρυση μη κερδοσκοπικών οργανώσεων και ομάδων πίεσης ικανών να επηρεάσουν τη δημόσια πολιτική· 3.) η κυριαρχία τους στην ακαδημαϊκή κουλτούρα, εν τέλει λόγω της επιρροής τους στα ελίτ πανεπιστήμια και της πτώσης σε πανεπιστήμια κατώτερης βαθμίδας και τελικά στο εκπαιδευτικό σύστημα K-12 ( δωδεκατάξιο) .

Είναι ακόμα σε ισχύ αυτή η εβραϊκή δομή εξουσίας; Ναι, αλλά φαίνεται να υπάρχουν σημαντικές αλλαγές.

Μέσα ενημέρωσης. Όταν μεγάλωνα (πριν από ΠΟΛΥ καιρό), υπήρχαν τρία τηλεοπτικά δίκτυα, όλα ανήκαν σε Εβραίους (CBS, ABC, NBC). Αυτά τα δίκτυα εξακολουθούν να ανήκουν σε Εβραίους και οι New York Times είναι επίσης εβραϊκοί και αντικατοπτρίζουν την κυρίαρχη φιλελεύθερη-αριστερή εβραϊκή κοινότητα. Αλλά όλο και λιγότεροι άνθρωποι νοιάζονται.

Αν οι εκλογές του 2024 δείχνουν κάτι, είναι ότι τα συστημικά mainstream μέσα αντιμετωπίζονται με καχυποψία περισσότερο από ποτέ και έχουν αντικατασταθεί αποτελεσματικά μεταξύ μεγάλων τμημάτων ψηφοφόρων, ειδικά νεαρών ψηφοφόρων, από εναλλακτικά μέσα, ιδιαίτερα podcast και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Joe Rogan, πρώην liberal (δεν ήταν όλοι;) έχει γίνει ολοένα και πιο συντηρητικός και ο Tucker Carlson έχει ξεπεράσει τα όρια της συντηρητικής σκέψης, όπως η συνέντευξή του στον Darryl Cooper που αμφισβητεί την ιερή αφήγηση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η συνέντευξή του στον Curt Mills που αγγίζει τα neocons αρπακτικά και τους καταστροφικούς πολέμους της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Ένας άλλος πρώην liberal, ο Elon Musk, παίρνει με χαρά τα ηνία στην εδραιωμένη, συντριπτική πλειοψηφία των Δημοκρατικών της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας.

Μόλις πρόσφατα, ο υπουργός Άμυνας του Τραμπ, Πιτ Χέγκσεθ, έδιωξε τους New York Times, το NPR, το NBC και το Politico από τα γραφεία τους στο Πεντάγωνο για να δημιουργήσουν χώρο για τα One America News Network, The New York Post , Breitbart News Network και HuffPo (που δεν ζήτησαν εκπροσώπηση). Όλοι αυτοί που αντικαταστάθηκαν είναι αναμφισβήτητα στα αριστερά και οι αντικαταστάτες είναι συντηρητικοί εκτός από την HuffPo. Κανένα δεν μπορεί να θεωρηθεί παλαιού τύπου μέσα.

Ο Thomas Edsall στους  NYTimes σημείωσε ότι «Ενώ τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν εγκαταλείψει τις εφημερίδες σε αυξανόμενο αριθμό, η πτώση μεταξύ των Ρεπουμπλικανών επιταχύνθηκε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι για τους Δημοκρατικούς το 2016, τη χρονιά που ο Τραμπ έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για πρόεδρος».

Συμπέρασμα: Οι εφημερίδες αποτελούν βασική πηγή πληροφοριών για τους Δημοκρατικούς αλλά όχι για τους Ρεπουμπλικάνους.

Φυσικά, ένα πρόβλημα είναι ότι τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης είναι δουλικά φιλο-ισραηλινά, ακόμη κι αν αντιτίθενται συνήθως στις φιλελεύθερες-αριστερές εγχώριες πολιτικές που ευνοούνται από την κύρια εβραϊκή κοινότητα, όπως:

1. προώθηση υψηλών επιπέδων νόμιμης μετανάστευσης μη Λευκών, επιτρέποντας την παράνομη μετανάστευση και παύση της απέλασης παράνομων επειδή τους βλέπουν ως μελλοντικούς ψηφοφόρους της φιλελεύθερης αριστεράς και μειώνοντας τη δύναμη των Λευκών Αμερικανών.

2. προώθηση των λεγόμενων νόμων για τη ρητορική μίσους και άλλων προσπαθειών χαλάρωσης της ελευθερίας του λόγου σε φυλετικά/εθνικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων ιδίως των επικρίσεων στο Ισραήλ·

3. υποστηρίζοντας την εύκολη πρόσβαση στην άμβλωση, τον τρανσέξουαλ, τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων κ.λπ.

Οι Εβραίοι συνήθως ψηφίζουν με συντριπτική πλειοψηφία Δημοκρατικούς και βασικά χρηματοδοτούν το Δημοκρατικό Κόμμα. Στις εκλογές του 2024 ψήφισαν 71–79 τοις εκατό υπέρ της Χάρις, υποστηρίζοντας έτσι τις φιλελεύθερο-ακροαριστερές πολιτικές που ευνοούνται από την εκστρατεία της Χάρις. Παρόλο που υπήρξε κάποια στροφή προς πιο συντηρητική ψηφοφορία μεταξύ ομάδων Εβραίων, εξακολουθούν να είναι στην αριστερά όσον αφορά τα εσωτερικά ζητήματα.

Οι Εβραίοι νεοσυντηρητικοί ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο GOP, αλλά διασώθηκαν με την άνοδο του Τραμπ λόγω της δηλωμένης απέχθειάς του για τους ξένους πολέμους και πιθανότατα λόγω των δηλωμένων απόψεων του Τραμπ για τη μετανάστευση και την πολυπολιτισμικότητα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι νεοσυντηρητικοί αποστάτησαν απρόσκοπτα στους Δημοκρατικούς, όπου οι φιλελεύθερες-αριστερές απόψεις τους για την εσωτερική πολιτική ταιριάζουν. Ενώ ήταν στο GOP, κίνησαν το κόμμα προς τα αριστερά για κοινωνικά ζητήματα, ενώ προωθούσαν τους φιλοϊσραηλινούς πολέμους στη Μέση Ανατολή και τώρα τον πόλεμο της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας. Τα συντηρητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης υποστηρίζουν σε μεγάλο βαθμό τον Τραμπ ( απλώς «συνεχίζει να κερδίζει ») και, ως εκ τούτου, είναι ανάθεμα για τους περισσότερους Εβραίους.

Το θέμα είναι ότι, παρόλο που τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης είναι εμμονικά υπέρ του Ισραήλ, αντιτίθενται στις στάσεις και τις πολιτικές της κυρίαρχης φιλελεύθερης-αριστερής εβραϊκής κοινότητας σχετικά με την εσωτερική πολιτική. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, οι κύριες βάσεις ισχύος της κυρίαρχης φιλελεύθερης-αριστερής εβραϊκής κοινότητας, φαίνεται να βρίσκονται σε οριστική παρακμή.

Η άνοδος των εναλλακτικών μέσων είναι κρίσιμη. Υπό τον Elon Musk, ο X είναι σαφώς ανοιχτός σε συντηρητικές απόψεις και πράγματι, όταν συνεχίζω εκεί, το μόνο που βλέπω είναι συντηρητικές, ακόμη και αντιεβραϊκές αναρτήσεις (π.χ. από τον @NickJFuentes και τον Ye, αν και παρατηρώ ότι οι πρόσφατες αναρτήσεις του Ye φαίνεται να έχουν αφαιρεθεί ή περιοριστεί). Πρόσφατα επέστρεψα στο X με το πραγματικό μου όνομα (@realKevinMacDonald) και μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί τίποτα. Το X έχει γίνει ένα ακροδεξιό μέσο ενημέρωσης που προσελκύει νέους και πολλούς άλλους που απορρίπτουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης - κατά την προεκλογική περίοδο ήταν εξαιρετική διασκέδαση να βλέπεις τις απαντήσεις στις αναρτήσεις της εκστρατείας της Χάρις.

Χρηματοδότηση της Αριστεράς. Τι γίνεται με τη χρηματοδότηση της αριστεράς; Η εβραϊκή οικονομική επιρροή σίγουρα εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά βλέπουμε την άνοδο μιας πολύ εύπορης τάξης μη Εβραίων δισεκατομμυριούχων, με πρότυπο τον Έλον Μασκ (ο οποίος φέρεται να έδωσε στην εκστρατεία του Τραμπ στα 290 εκατομμύρια δολάρια ). Οι πλούσιοι μη Εβραίοι είναι επομένως αρκετά πρόθυμοι και ικανοί να χρηματοδοτήσουν μια ανταγωνιστική εκστρατεία όπως αυτή του Τραμπ. Σε ένα προηγούμενο άρθρο παρέθεσα μια έρευνα που έδειχνε ότι από τον Αύγουστο του 2024, 21 από τους 25 κορυφαίους δωρητές στον Τραμπ δεν ήταν Εβραίοι - μη συμπεριλαμβανομένου του Μασκ. Συνολικά, οι Δημοκρατικοί (880 εκατομμύρια δολάρια) ξόδεψαν περίπου τα διπλάσια από τους Ρεπουμπλικάνους (445 εκατομμύρια δολάρια) στις προεδρικές εκλογές του 2024, δείχνοντας ότι οι Εβραίοι παραμένουν έτοιμοι και πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν την αριστερά. Αλλά η εκστρατεία του Τραμπ είχε σίγουρα αρκετά χρήματα για να πραγματοποιήσει μια αξιόπιστη εκστρατεία και ακόμη και να κερδίσει παρά τον κατακλυσμό του μίσους που προέρχεται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης.

Επομένως, τα εβραϊκά χρήματα δεν είναι απαραίτητα για να κερδίσουμε, ειδικά αν ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι στο πλοίο. Ακόμα κι αν ο Μασκ έδωσε 300 εκατομμύρια δολάρια, είναι λιγότερο από το 1 τοις εκατό της περιουσίας του. Πράγματι, ο Μασκ θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει μια προεδρική εκστρατεία μόνος του - 1 δισεκατομμύριο δολάρια θα ήταν περισσότερα από όσα ξόδεψαν οι Δημοκρατικοί στην προεδρική εκστρατεία του 2024, αλλά ο Μασκ θα μπορούσε εύκολα να το αντέξει οικονομικά. Όπως οι Εβραίοι γνώριζαν από πάντα, το χρήμα είναι δύναμη.

Όλος αυτός ο πλούτος που υποστηρίζει το Trump 2.0 ήταν εμφανής στην ορκωμοσία του Τραμπ:

φωτό

Εδώ βρίσκονταν οι μεγιστάνες της τεχνολογίας της Αμερικής, μέλη της αυλής του, στο πάνθεον στη δεύτερη ομιλία του στην ορκωμοσία, ακριβώς απέναντι από τους πρώην προέδρους και μπροστά από το υποτιθέμενο υπουργικό συμβούλιο του Τραμπ. Πολλά μέλη του Κογκρέσου, η πραγματική εκλεγμένη κυβέρνηση, υποβιβάστηκαν στις φθηνότερες έδρες.

Οι άνδρες που ελέγχουν, τα μάτια και, συχνά, τα συναισθήματα των Αμερικανών πήραν τις καλύτερες θέσεις. αρκετοί έχουν αγοράσει μεγάλες επαύλεις στην Ουάσιγκτον για να είναι πιο κοντά στο Οβάλ Γραφείο.

Ο Έλον Μασκ κάθισε πίσω από τη μητέρα του αντιπροέδρου, σηκώνοντας τα χέρια του και επιδοκιμάζοντας δύο αντίχειρες όταν ο Τραμπ είπε ότι θα έβαζε μια αμερικανική σημαία στον Άρη, όπου ο Μασκ θέλει να πεθάνει (απλώς όχι σε πρόσκρουση).

Ο Sundar Pichai της Google ήταν κοντά στον Don Jr. και δίπλα στον Jeff Bezos και τη Lauren Sanchez, που ήταν κοντά στην Ivanka και τον Jared. Ο Shou Zi Chew, ο Διευθύνων Σύμβουλος της TikTok, κάθισε δίπλα στον Tulsi Gabbard, τον προβλεπόμενο διευθυντή της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών του Τραμπ. Ο Τιμ Κουκ της Apple ήταν κοντά στον Μπάρον Τραμπ. Ο Sam Altman, ο επικεφαλής του OpenAI, ήταν επίσης στα εγκαίνια, αλλά - ίσως λόγω της νομικής του μονομαχίας με τον Elon - ήταν στην αίθουσα υπερχείλισης με τους Ron DeSantis, Eric Adams και Conor McGregor.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους μεγιστάνες πιθανότατα απλώς ακολουθούν την εξουσία, αλλά αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή από τα εγκαίνια του 2017 και υποδηλώνει ότι αισθάνονται αρκετά άνετα με την πλημμύρα των αλλαγών που επιδιώκει ο Τραμπ.

Ακαδημαϊκή κοινότητα. Και μετά υπάρχει το πανεπιστήμιο - σίγουρα το πιο δύσκολο καρύδι γιατί οι προσλήψεις ελέγχονται αυστηρά για να βεβαιωθούμε ότι οι νέοι καθηγητές και οι διοικητικοί υπάλληλοι βρίσκονται στα αριστερά. Οι ακαδημαϊκοί που ξεφεύγουν από τη γραμμή μπορούν να περιμένουν μια ζωή παρενόχλησης και εχθρότητας, και αν δεν έχουν θητεία, σίγουρα θα απολυθούν όσο καλή διδασκαλία και υποτροφία κι αν έχουν.

Όπως και σε άλλες περιοχές, οι Εβραίοι ανέβηκαν στα ύψη του ακαδημαϊκού κόσμου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1960. Μόλις κατέκτησαν εξέχουσα θέση, προώθησαν την επέκταση τμημάτων που αποτελούνταν ουσιαστικά από ακτιβιστές της αριστεράς, όπως τα τμήματα σπουδών φύλου και διάφορα τμήματα εθνοτικών σπουδών για Μαύρους, Λατίνους, Ασιάτες, Εβραίους κ.λπ., επεκτείνοντας έτσι τη σχολή φιλελεύθερων τεχνών και δημιουργώντας μια κριτική μάζα αριστερών ακτιβιστών. Αυτή η δομή είναι ακόμα σε ισχύ.

( φωτό ἀριστερά)

Από τον ισραηλινό πόλεμο στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο και τη Συρία, υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες στην πανεπιστημιούπολη, αλλά η εβραϊκή εξουσία έβαλε ένα μάλλον γρήγορο τέλος σε αυτό (βλ. « Μαζική πτώση στις διαδηλώσεις από την άνοιξη έως το φθινόπωρο, 2024 »): «Οι πολιτικές κυμαίνονταν από την απαγόρευση της ανέγερσης σκηνών στους χώρους της πανεπιστημιούπολης έως τους χώρους όπου επιτρέπονται οι διαδηλώσεις στους φοιτητές. Ενώ οι ειδικοί στην ελευθερία του λόγου συμφωνούν ότι ορισμένοι περιορισμοί χρόνου, τόπου και τρόπου είναι αποδεκτοί, έχουν χαρακτηρίσει ορισμένες αλλαγές πολιτικής ως αντισυνταγματικές». Στο UCLA, επετράπη σε φιλο-ισραηλινούς τραμπούκους να ξετρελαθούν μεταξύ των διαδηλωτών ενώ η αστυνομία βρισκόταν δίπλα.  Ron Unz  :

Ακόμη χειρότερες σκηνές έλαβαν χώρα στο UCLA, καθώς ένας καταυλισμός ειρηνικών διαδηλωτών δέχτηκε βίαια επίθεση και ξυλοκοπήθηκε από όχλο φιλοϊσραηλινών τραμπούκων που δεν είχαν πανεπιστημιακή σύνδεση αλλά οπλίστηκαν με μπαρ, κλαμπ και πυροτεχνήματα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά. Μια καθηγήτρια Ιστορίας  περιέγραψε την οργή της  καθώς η παρακείμενη αστυνομία έμεινε στην άκρη και δεν έκανε τίποτα, ενώ φοιτητές του UCLA δέχθηκαν επίθεση από ξένους και στη συνέχεια συνέλαβαν περίπου 200 από τους πρώτους. Σύμφωνα με τοπικούς δημοσιογράφους,  ο βίαιος όχλος είχε οργανωθεί και πληρωθεί από τον φιλοϊσραηλινό δισεκατομμυριούχο Bill Ackman.

Προφανώς, αυτοί οι περιορισμοί απέχουν πολύ από τις απαντήσεις του πανεπιστημίου στις ταραχές του BLM.

Όπως σημείωσε ο Unz ,

Θα πίστευα ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους μαθητές έμειναν απολύτως έκπληκτοι με τέτοιες αντιδράσεις. Για δεκαετίες, αυτοί και οι προκάτοχοί τους είχαν διαμαρτυρηθεί ελεύθερα για ένα ευρύ φάσμα πολιτικών αιτιών, χωρίς ποτέ να συναντήσουν ούτε το  παραμικρό από τέτοια βίαια αντίποινα, πόσο μάλλον μια οργανωμένη εκστρατεία που ανάγκασε γρήγορα την παραίτηση δύο από τους προέδρους της Ivy League που είχαν επιτρέψει τις διαμαρτυρίες τους. Ορισμένες από τις φοιτητικές οργανώσεις τους απαγορεύτηκαν αμέσως και η μελλοντική καριέρα των διαδηλωτών απειλήθηκε σκληρά, αλλά οι φρικτές εικόνες από τη Γάζα συνέχισαν να φτάνουν στα smartphone τους. Όπως είχε εξηγήσει προηγουμένως ο Jonathan Greenblatt του ADL σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που διέρρευσε,  «Έχουμε ένα σημαντικό πρόβλημα TikTok».

Οπότε, ναι, η εβραϊκή δύναμη στον ακαδημαϊκό χώρο καλά κρατεί ! 

Η κυβέρνηση Τραμπ πιέζει την ακαδημαϊκή αριστερά, αλλά όχι την εβραϊκή εξουσία στα πανεπιστήμια, προτείνοντας την απέλαση ξένων φοιτητών και καθηγητών που εμπλέκονται σε διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ: «Η νέα γενική εισαγγελέας, Pam Bondi, δημιούργησε μια ομάδα εργασίας για τη δίωξη αντισημιτικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένων των πανεπιστημιουπόλεων. Το διάταγμα του προέδρου ξεχωρίζει τις περσινές πανεπιστημιακές διαμαρτυρίες ενάντια στον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, ο οποίος, όπως λέει, εξαπέλυσε ένα μπαράζ διακρίσεων κατά των Εβραίων φοιτητών. Το διάταγμα στοχεύει διεθνείς φοιτητές που συμμετείχαν σε αυτές τις διαδηλώσεις με απέλαση».

Υπάρχει επίσης εκστρατεία για τον τερματισμό της DEI ( Ποικιλομορφία, ισότητα και ένταξη) στα πανεπιστήμια. Ο Christopher Rufo, που πήρε συνέντευξη από την Εβραία ακτιβίστρια και αρθρογράφο των New York Times , Michelle Goldberg, δήλωσε: «Αν έχεις όλο το βάρος του Λευκού Οίκου, το πλήρες βάρος του Υπουργείου Παιδείας και μια διμοιρία δεξιών δικηγόρων που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν όλη τη θεσμική και εκτελεστική εξουσία που έχουν για να αναδιαμορφώσουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση, νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι κάτι τρομερής ομορφιάς». Ο Rufo θέλει να απαλλαγεί από τη DEI στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να σταματήσει την πρακτική της «αχαλίνωτης» διάκρισης σε βάρος λευκών, Εβραίων και Ασιατών φοιτητών και μελών ΔΕΠ, ιδιαίτερα μέσω προγραμμάτων DEI, που στοχεύουν στην ενίσχυση της εκπροσώπησης των ομάδων που θεωρούνται μειονεκτούσες».

Η στάση του Τραμπ έναντι των αλλοδαπών φοιτητών διαδηλωτών θα επιβαρύνει περαιτέρω αυτό που έχει ήδη συμβεί με τις αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις. Αλλά η καταπολέμηση της DEI στα πανεπιστήμια θα είναι ένας δύσκολος αγώνας ενάντια σε ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα που έχει αφιερώσει τεράστια χρηματικά ποσά και έχει προσλάβει χιλιάδες γραφειοκράτες για τη διαχείριση των προγραμμάτων του DEI και πιθανότατα θα βρει τρόπους να το συνεχίσει ακόμα κι αν απαγορεύεται νομικά, όπως έκαναν με τις αποδοχές θετικών πράξεων .

Ωστόσο, από τις τρεις κύριες πηγές της εβραϊκής δύναμης, η ακαδημαϊκή επιρροή είναι λιγότερο σημαντική. Οι μαθητές θα παρατηρήσουν ότι οι θέσεις εργασίας στη DEI στερεύουν και ότι το να εκτοξεύεις και να ζεις τα παλιά αριστερά πολιτικά κλισέ δεν είναι μια καλή διαδρομή προς την κοινωνική και επαγγελματική επιτυχία. Ειδικά οι γυναίκες είναι πιθανό να αλλάξουν πολιτικές προτιμήσεις όταν βλέπουν μια αλλαγή στην ιεραρχία του καθεστώτος, αλλά και οι άνδρες θα αλλάξουν τη στάση τους καθώς προσπαθούν να προχωρήσουν στη νέα ιεραρχία.

* * *

Συμπέρασμα : Υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα άνοδος μιας ουσιαστικά μη εβραϊκής ελίτ που επικεντρώνεται έξω από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης και με οικονομικούς πόρους ικανούς να διοργανώσουν επιτυχημένες πολιτικές εκστρατείες και να χρηματοδοτήσουν συμβατές ΜΚΟ. Το αν αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια αντι-εβραϊκή ελίτ είναι ένα εντελώς διαφορετικό ερώτημα - απίθανο για το άμεσο μέλλον λόγω των βαθιών προσωπικών δεσμών και των επιχειρηματικών σχέσεων μεταξύ των ελίτ Εβραίων και μη. Ωστόσο, όπως σημειώθηκε, οι εσωτερικές πολιτικές της κυβέρνησης Τραμπ ως επί το πλείστον αποκλίνουν δραματικά από τις πολιτικές που ευνοούνταν από καιρό από την κυρίαρχη φιλελεύθερη-αριστερή εβραϊκή κοινότητα. Ήδη βλέπουμε πολλές εβραϊκές οργανώσεις να διαμαρτύρονται για το τέλος της DEI ή των απελάσεων .

Παρόλο που η παρούσα κατάσταση είναι ρευστή, είναι πολύ πιθανό ότι στο μέλλον η νέα ελίτ που περιγράφεται εδώ θα μπορούσε να γίνει πολύ περισσότερο από μια πιθανότητα. Αυτή η νέα ελίτ μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η εβραϊκή υποστήριξη και η εβραϊκή δύναμη στην αμερικανική πολιτική δεν είναι αυτή που ήταν και ότι δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη να υποστηρίξει τις πολιτικές που ευνοούνται από την κύρια εβραϊκή κοινότητα. Πράγματι, αυτό μπορεί να έχει ήδη συμβεί - με σημαντική εξαίρεση τις φιλο-ισραηλινές συμπεριφορές που απευθύνονται επίσης σε ορισμένα τμήματα της βάσης των Ρεπουμπλικανών (π.χ., η υποτακτική υποστήριξη του Ισραήλ από τους κυρίαρχους συντηρητικούς και τους Ευαγγελικούς). Ορισμένα τμήματα αυτής της νέας ελίτ μπορεί να γνωρίζουν καλά τον ρόλο που έπαιξαν οι Εβραίοι στην οικοδόμηση της πολυπολιτισμικής καταστροφής που έχει γίνει η Αμερική—μια θέση που ήταν κοινή στην αμερικανική δεξιά για δεκαετίες, τουλάχιστον έως ότου οι νεοσυντηρητικοί απώθησαν τους παραδοσιακούς συντηρητικούς κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ρήγκαν ( εδώ,  σελ. 16 και 26) και ο William Buckley εκκαθάρισε το συντηρητικό κίνημα των επικριτών της εβραϊκής επιρροής. Και μπορεί να γνωρίζουν καλά ότι η δουλική υποστήριξη που έδωσε η Αμερική στο Ισραήλ ήταν εξαιρετικά δαπανηρή από άποψη ζωών και θησαυρού χωρίς να εξυπηρετεί πραγματικά τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ο Musk είναι ένα καλό παράδειγμα. Από άρθρο της 1ης Νοεμβρίου 2024 :

Ο Μασκ είναι όλο και πιο μακριά από την επιφύλαξη στα tweets του: «Η ζημιά έγινε»,  παρατήρησε η [ακτιβίστρια για το ολοκαύτωμα] Deborah Lipstadt  σχετικά με μια ανάρτηση του Musk στο X. «Η υποστήριξη της θεωρίας της Μεγάλης Αντικατάστασης ήταν πολύ επιβλαβής». Η Lipstadt πρόσθεσε ότι αποδοκίμασε αυτό που θεωρούσε ως οποιαδήποτε προσπάθεια να «μετριάσει» το προηγούμενο tweet του Musk, χωρίς να επικρίνει ευθέως τον επικεφαλής του ADL Jonathan Greenblatt. «Μπορείς να προσπαθήσεις να μετριάσεις, αλλά μόλις ανοίξεις το μαξιλάρι, είναι σαν να κυνηγάς τα φτερά», είπε.

Ο Μασκ απάντησε σε έναν χρήστη που έγραψε: «Οι εβραϊκές κοινότητες πιέζουν το ακριβές είδος του διαλεκτικού μίσους εναντίον των λευκών που ισχυρίζονται ότι θέλουν οι άνθρωποι να σταματήσουν να χρησιμοποιούν εναντίον τους. Είμαι βαθιά αδιάφορος να δώσω τα πιο μικρά - τώρα για τους δυτικούς εβραϊκούς πληθυσμούς που συνειδητοποιούν ανησυχητικά ότι αυτές οι ορδές των μειονοτήτων [που] υποστηρίζουν να πλημμυρίσει η χώρα τους δεν τους αρέσουν και πολύ».

Ο Μασκ απάντησε: «Είπατε την ακριβή αλήθεια». ( ΕΔΩ)

Ο Greenblatt συμμετείχε σε μια δυνατή κουστωδία καταδικάζοντας αυτή τη δημοσίευση. Άλλες εβραϊκές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής, το καταδίκασαν σκληρά. Αργότερα στο ίδιο νήμα, ο Μασκ καταδίωξε το ίδιο το ADL, λέγοντας ότι η ομάδα «ωθεί de facto τον ρατσισμό κατά του λευκού». Ζήτησε συγγνώμη για πολλά και έκανε τις υποχρεωτικές επισκέψεις στο Άουσβιτς και στο Ισραήλ, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τώρα απορρίπτει αυτές τις ιδέες.

Όπως πάντα, είμαι αισιόδοξος. Νομίζω ότι πολλές από τις προσωπικότητες στα δεξιά έχουν πλήρη επίγνωση των καταστροφικών επιπτώσεων της εβραϊκής δύναμης και επιρροής στην πρώην κυρίαρχη Λευκή Αμερική. Και όπως σημείωσα, «είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι [ο Μασκ] απορρίπτει τώρα αυτές τις ιδέες».

Και είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι οι Εβραίοι είναι σε θέση να διατηρήσουν τη θέση τους ως παραγόντων ανεκτικότητας και αρετής ενόψει των ισραηλινών ενεργειών στη Γάζα και της υποστήριξης που έχουν λάβει αυτές οι ενέργειες από την αμερικανική εβραϊκή κοινότητα.

Μπορούμε να πάρουμε τη χώρα μας πίσω. 

Ἀπό : theoccidentalobserver.net

Ἡ Πελασγική