Συγκρίνοντας τό Μεσολόγγι μέ τήν Μαριούπολη, ὁ Μητσοτάκης ντρόπιασε τόν ἑαυτό του καί τήν Ἑλλάδα στό Κογκρέσο

 Του Νίκου Σταματάκη

Νόμιζα ότι είχα πει όλα όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν για την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, όταν, πριν από δύο εβδομάδες, έγραψα ένα περιεκτικό άρθρο με τίτλο «Ο Μητσοτάκης θα τιμηθεί από το αμερικανικό Κογκρέσο – αλλά εμείς Πρέπει να ανησυχείτε τι θα μπορούσε να πουλήσει σε αντάλλαγμα…» Προσωπικά δεν περίμενα να βγει κάτι καλό από τον γόνο μιας οικογένειας που έχει μακρά ιστορία διαφθοράς στην Ελλάδα…  Ειδικά επειδή οι ΗΠΑ ηγούνται τώρα από έναν πρόεδρο που είναι επίσης ένας πραγματικός πρωταθλητής της διαφθοράς παγκοσμίως και το Καπιτώλιο των ΗΠΑ έχει τη διαφθορά, εγχώρια και διεθνή, στο επίκεντρο όλων των πρακτικών του… Επομένως, προτίμησα να απαριθμήσω όλους τους λόγους που πρέπει να ανησυχούμε για τι άλλο από τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας – εάν έχουν μείνει κάποια – η οικογένεια Μητσοτάκη μπορεί να ξεπουλήσει.

Η οικογένεια Μητσοτάκη είχε πάρει απόφαση από νωρίς (από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) να πουλήσει τις υπηρεσίες της στον πλειοδότη από οποιαδήποτε διεθνή δύναμη που «δραστηριοποιείται στην Ελλάδα» και έτσι για όσο είναι στην εξουσία κανείς δεν περιμένει ότι η «Ελληνοαμερικανική συμμαχία» θα ήταν κάθε άλλο παρά μια σχέση «προστάτη-πελάτη». Κανείς δεν περίμενε ότι ο Μητσοτάκης, που μεγάλωσε σε αυτή την «μαφιόζικη» οικογένεια και απολάμβανε προνόμια εξαιρετικά δυσανάλογα με τη μέτρια διάνοιά του και τις άλλες «ικανότητές» του, θα πετύχαινε κάτι άλλο στην Ουάσιγκτον από το να αποφύγει να ατιμάσει τον εαυτό του και την Ελλάδα. Για τους πολιτικούς του μικρού του αναστήματος, δυστυχώς, αυτό είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε.

Αλλά όλες μου οι προβλέψεις έπεσαν έξω σήμερα όταν μίλησε στο Κογκρέσο. Όσοι τον κάλεσαν προφανώς ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον Μητσοτάκη και την Ελλάδα ως πιόνια στη μάταιη προσπάθειά τους να επιβάλουν στον κόσμο την αντίληψη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αφορά το ιδανικό της  «Δημοκρατίας». Ναι, φίλοι μου, οι χορηγοί αυτής της ομιλίας (πιθανότατα ο πρώην Πρέσβης Τζέφρι Πάιατ) ήθελαν να μας πείσουν μέσω του Μητσοτάκη ότι η “δημοκρατία” διακυβεύεται στην Ουκρανία!!… 

Σε μια χώρα όπως η Ουκρανία όπου όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν απαγορευθεί από τον Ζελένσκι, σε μια χώρα που πρόσφατα απαγόρευσε τη χρήση της ρωσικής γλώσσας (που μιλιέται καθημερινά από το 50% των κατοίκων της και είναι μητρική στο 30%), η αντίσταση κατά της ρωσικής εισβολής αφορούσε τη “δημοκρατία”. .. Πόσο διανοητικά ανάπηρος πρέπει να είσαι για να υποστηρίζεις τέτοια πράγματα;

Ο Μητσοτάκης, όντας ο πολιτικός με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης που πραγματικά είναι, διεφθαρμένος και περιστοιχισμένος από μετριότητες έκανε αυτά που τον είχαν διατάξει. Στην ουσία ξεπέρασε τον εαυτό του σε παραλογισμό, βλακεία και υποκρισία και εξευτέλισε τον εαυτό του και τη «δόξα που ήταν κάποτε η Ελλάδα». Αν οι απόγονοι της Αρχαίας Ελλάδας είναι εικόνες του αναστήματος του Μητσοτάκη, τότε όλοι οι σημερινοί Έλληνες είναι για λύπηση…

Για να πετύχει τον στόχο της προβολής του ιδεώδους της «Δημοκρατίας» στο σήμερα, ο Έλληνας πρωθυπουργός υπερέβαλε και παρερμήνευσε την αρχαία ελληνική ιστορία με πολλούς τρόπους. Και συνέχιζε να αντλεί από την ιστορία -με τις μπερδεμένες παρερμηνείες του- ακόμα και όταν επρόκειτο για τη σύγχρονη ιστορία και την Ελληνική Επανάσταση. Και στο τέλος, λάθος με λάθος, πλάνη πάνω σε πλάνη, άτοπη σύγκριση μετά από άτοπη σύγκριση, τελικά το έκανε: Σύγκρινε τους αληθινούς ΗΡΩΕΣ που έδωσαν τη ζωή τους στις πολιορκίες του Μεσολογγίου μεταξύ 1822-25, με τον αγώνα γύρω από Μαριούπολη στην Ουκρανία. 

Σύγκρινε βλακωδώς την πόλη όπου ένας μεγάλος φιλέλληνας και ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές όλων των εποχών, ο Λόρδος Βύρων, πολέμησε και τελικά πέθανε, με τους Ναζί κακοποιούς που παραδίδονται σήμερα στο Azovstal, αφού δολοφόνησαν αμέτρητους πολίτες, τους οποίους χρησιμοποίησαν ως ανθρώπινες ασπίδες…

Θα σταματήσω εδώ καθώς έχω απαίσια γεύση στο στόμα… Δυστυχώς ο Μητσοτάκης δεν είναι μόνος. Αν ρίξετε μια ματιά στους αδαείς που οδηγούν την Ευρώπη σήμερα, δεν θα βρείτε κανέναν που να μπορεί να σταθεί κοντά στους ηγέτες του πρόσφατου παρελθόντος, τον Καγκελάριο Κολ, τον Φρανσουά Μιτεράν, την Μάργκαρετ Θάτσερ – για να αναφέρουμε μόνο μερικούς… Και έτσι έχετε ένα μάτσο μαριονέτες σαν τον Μητσοτάκη που βλέπουν την Ευρωπαϊκή τους Ένωση να πηγαίνει κατά διαόλου (προσέξατε ότι η ισοτιμία δολαρίου-ευρώ ήταν στο 0,95 σήμερα;) ενώ ο βάλτος της Ουάσιγκτον κινεί τις χορδές τους… Τι θλιβερό θέαμα!…

ΥΓ1. Αν δεν είχα περάσει μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου γράφοντας μια διδακτορική διατριβή για την παρερμηνεία της ιστορίας από πολιτικούς που θέλουν να επιτύχουν τρέχοντα αποτελέσματα, θα δικαιούμουν να αγνοήσω τις πραγματικές προθέσεις του Μητσοτάκη…

ΥΓ 2 Για να ξεπλύνω την αηδία που μου προκάλεσε η ομιλία του Μητσοτάκη παραθέτω εδώ το ποίημα “22 Ιανουαρίου” του Λόρδου Βύρωνα στην άφθαστη μετάφραση του Νίκυ Σπάνια.

ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ-ΕΞΗ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ… 

(Μεσολόγγι, 22 Ιανουαρίου 1824)

Αδιάφορη τούτη η καρδιά θα μένει

γιατί καρδιά καμμιά δεν συγκινεί:

κι’ όμως απαρνημένη και θλιμμένη

ματώνει στη στιγμή.

Οι μέρες μου χλωμά κίτρινα φύλλα

τ’ άνθη και της αγάπης οι καρποί

είναι σκουλήκια βούρκος και σαπίλα

και κούφιοι οι παλμοί.

Οι σπίθες που μου φεύγουν απ’ τα σπλάχνα

καθώς ηφαίστεια νησιού νεκρά

φλόγες δεν βγάνουνε παρά μιαν άχνα

σα νεκρικά πυρά.

Τον κλήρο του έρωτα που συνταράζει

ελπίδες και πόθους δεν έχω εγώ

μηδέ σκοπό πάρεξ ένα μαράζι

ένα βαρύ ζυγό.

Και να μην πω: «ούτε έτσι – μήτε τώρα…»

στα εξιλαστήρια πάθη της ζωής

ηρώων στεφάνια πλέκονται οληνώρα

θανάτου και τιμής.

Βόλια και λάβαρα! Αχός, Ελλάδα

φως μου, πώς με καλείς. Πολεμιστές

και πάλι στης ασπίδας την απλάδα

πεθαίνουν νικητές.

Ω ξύπνα! Ελλάδα μου όχι συ, ξύπνα

και βύζαξε τις ρίζες πνεύμα μου

δυνάμωσε μες των Γραικών τα δείπνα

με ένα νεύμα μου.

Πείνες της σάρκας, ηδονές και πάθος

τα βδελυρά και τερατόμορφα

Όχι! Κύττα την ομορφιά σαν λάθος

σε πρόσωπα όμορφα.

Αν κλαις τη νιότη σου, τότε μη ζήσεις!

Χρέος και θάνατος σωστός εδώ

με σφαίρες τη ζωή σου να σφαλίσεις

στο χώμα αυτό.

Γύρνα με περιέργεια το κεφάλι

μέτρα καλά, να ’ναι φαρδύς-πλατύς

ο τάφος σου, κι’ ύστερα από την ζάλη

πέσε ν’ αναπαυτείς.

Ἀπό : helleniscope.com

Ἡ Πελασγική