The Walking Dead : Στόν ἀπόηχο τῶν ἐκλογῶν τῆς ΝουΔουλάρας

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Οι εσωκομματικές εκλογές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τρόμαξαν να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, μετά το φιάσκο που προηγήθηκε εβδομάδες πριν. Οι νεοσσοί διεκδικητές, Γεωργιάδης και Τζιτζκώστας, ήρθαν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι με αποτέλεσμα το πολιτικό τους μέλλον να διαγράφεται ζοφερό στους κόλπους της πάλαι ποτέ κραταιής δεξιάς. 

Η πρωτιά, αναμενόμενη για πολλούς, που έφερε ο κ. Μεϊμαράκης αποδεικνύει το λόγο που δεν θα έπρεπε να γίνουν εσωκομματικές εκλογές. Έκπληξη είναι όμως η δεύτερη θέση που πήρε ο κ. Μητσοτάκης, που για πολλούς αποτελούσε καμένο χαρτί. Έκπληξη επίσης ήταν και η προσέλευση του κόσμου που, όπως λένε, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. 

Δεν αποτελεί όμως έκπληξη ο υψηλός μέσος όρος ηλικίας αυτών που πήγαν να ψηφίσουν, όπου οι 120 χιλιάδων εξ΄αυτών υποστήριξαν τους νεοσσούς δελφίνους. Αυτό δηλώνει την ανομοιομορφία καθώς και τη μη συνοχή που επικρατεί τόσο στα κοινοβουλευτικά στελέχη της παράταξης όσο βέβαια και στη βάση του κόμματος.

 Ένα άλλο σημείο που προκαλεί πολλά ερωτήματα είναι για πιο λόγο έπρεπε να κάνει τώρα εσωκομματικές εκλογές η νέα δημοκρατία, αντί της ερχομένης άνοιξης, κάτι που είχε επισημάνει και ο αρχηγός μας σε τηλεοπτική του, απ΄ τις σπάνιες, εμφάνιση. Είχε πει τότε ότι ο κ. Μεϊμαράκης έδωσε έναν αξιέπαινο αγώνα, αναφερόμενος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, και μάλιστα έσωσε και το κόμμα της δεξιάς από μεγαλύτερη συντριβή. 

 Υπήρχε λόγος λοιπόν να πάνε σε εκλογή νέου αρχηγού τη στιγμή που τα εκλογικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ήταν καλύτερα από τα αναμενόμενα; Όχι, δεν υπήρχε τέτοιος λόγος. 

Υπήρχε όμως κάτι άλλο ουσιαστικότερο που επέβαλε να γίνουν εσωκομματικές εκλογές μέσα στο 2015. Τα επώδυνα και επαίσχυντα μέτρα που έφερε προς ψήφιση στη βουλή η κυβέρνηση, και που σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευση ωρύονταν εντός της βουλής «μνημόνιο, και πάρτε ότι μέτρα να΄ναι», ήταν τα ίδια μέτρα που απέφυγε να φέρει στη βουλή ο προκάτοχος του Τσίπρα, εν έτη 2014, κ. Σαμαράς. Ο τελευταίος γνώριζε πολύ καλά τι κοινωνική κατακραυγή θα δημιουργούνταν αν έφερνε προς ψήφιση τα μέτρα που ψήφισε το τελευταίο διάστημα ο Σύριζα. 

Επίσης κατά την ψήφιση αυτών των μέτρων , η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εντός της ολομέλειας, ήταν σαν χάδι, μιας και υποτίθεται ότι ήταν απασχολημένη με τα εσωκομματικά της. Όταν μάλιστα είδαν ότι θα τελείωναν νωρίτερα με τα εσωκομματικά τους, ώστε να ασκούν υποτίθεται έλεγχο στην κυβέρνηση, έστησαν και το φιάσκο με τον δήθεν δάκτυλο που επηρέασε την πρώτη κομματική ψηφοφορία.  

Μέχρι και το σύμφωνο συμβίωσης ψήφισαν οι Μεϊμαράκης και Μητσοτάκης χωρίς την παραμικρή από μέρους τους αντίδραση, έστω για το θεαθήναι. 

Αλήθεια, οι έχοντες υψηλό μέσο όρο ηλικίας και οι οποίοι ψήφισαν τους σημερινούς διεκδικητές της αρχηγίας, γνώριζαν για τα αίσχη που υποστήριξαν οι τελευταίοι μέσα στο κοινοβούλιο; 

Η αλήθεια είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, προτίμησε να ποιεί την νύσσα όσο καιρό διαρκούσε στη βουλή η ψηφοφορία των επώδυνων όσο και ντροπιαστικών μέτρων. Άφησαν λοιπόν τον Σύριζα να πάρει επάνω του όλο το πολιτικό κόστος και αυτοί να κάθονται στη γωνία και να σφυρίζουν στο ρυθμό των εσωκομματικών τους θεατρινισμών, επωφελούμενοι στο μέλλον από την τακτική του ώριμου φρούτου. 

Αυτό όμως δεν είναι παραγωγή πολιτικού έργου, αλλά κακοήθεια εις βάρος των συμφερόντων των Ελλήνων. Και φαίνεται ξεκάθαρα πλέον ότι, ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται κατά το δοκούν.

ἐθνικισμός