Τέταρτον ἔτος…

 

Χρύσεον μὲν πρώτιστα γένος μερόπων ἀνθρώπων ἀθάνατοι ποίησαν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες.
οἳ μὲν ἐπὶ Κρόνου ἦσαν, ὅτ’ οὐρανῷ ἐμβασίλευεν·
ὥστε θεοὶ δ’ ἔζωον ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντες νόσφιν ἄτερ τε πόνων καὶ ὀιζύος, οὐδέ τι δειλὸν γῆρας ἐπῆν, αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χεῖρας ὁμοῖοι τέρποντ’ ἐν θαλίῃσι,
κακῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων· θνῇσκον δ’ ὥσθ’ ὕπνῳ δεδμημένοι·
ἐσθλὰ δὲ πάντα τοῖσιν ἔην· καρπὸν δ’ ἔφερε ζείδωρος ἄρουρα αὐτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον·
οἳ δ’ ἐθελημοὶ ἥσυχοι ἔργ’ ἐνέμοντο σὺν ἐσθλοῖσιν πολέεσσιν.

ΗΣΙΟΔΟΣ – Ἔργα καὶ ἡμέραι 109-119

Πανορμίτης Σπανός
ἀναδημοσίευσις ἀπό : Φιλονόη 


Ἑλλάς Αἰώνιον 
Μετάφρασις : 
 

Το χρυσό πρώτα γένος των λαλούµενων ανθρώπων οι αθάνατοι έκαναν που έχουν στον Όλυµπο δώµατα. Αυτοί ήταν τον καιρό του Κρόνου, όταν µέσα στον ουρανό βασίλευε, σα θεοί ζούσαν έχοντας ανέγνοιαστη ψυχή χωρίς ολότελα κόπους και πόνο κι ούτε τα φοβερά γεράµατα ήταν πάνω τους, και πάντα ίδιοι στα πόδια και στα χέρια χαίρονταν στα συµπόσια έξω απ' όλα τα κακά  και πέθαιναν σα δαµασµένοι από τον ύπνο.κι όλα τα καλά τα είχαν και καρπό έφερνε η ζωοδότρα γη µόνη της πολύν και άφθονον κι αυτοί θέλοντας το ήσυχοι τα έργα τους µοιράζονταν µαζί µε πολλά αγαθά.

( Ἡ μετάφρασις εἶναι τοῦ Σωκράτη Σκαρτσῆ ἀπό τίς ἐκδόσεις Κάκτος:" Ἅπαντα Ἠσιόδου, Θεογονία,Ἔργα καί Ἡμέραι, Ἀσπίς Ἠρακλέους" 1993 )