Κροκοδείλια δάκρυα Σαμαρά για την πανωλεθρία: Δούλευα ακατάπαυστα για την σκευωρία κατά της Χρυσής Αυγής - ΒΙΝΤΕΟ

Το πόσο αδίστακτος και δολοπλόκος είναι ο βουλευτής Μεσσηνίας Σαμαράς το έχει αποδείξει πολλάκις. Πρόκειται για έναν διεφθαρμένο πολιτικάντη που έχει δώσει "δείγματα γραφής" από τα πρώτα βήματα στην πολιτική του καριέρα, όταν έσπαγε τα τζάμια του κτιρίου διοίκησης Χωροφυλακής Μεσσηνίας και έσκισε τα επώμια του επικεφαλής ταξιάρχου.

Το ότι πρόδωσε την παράταξή του (στην οποία δεν θα επέστρεφε ακόμα κι αν τον έκαναν αρχηγό...) είναι ένα θέμα εσωτερικής ψυχανάλυσης της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι ξεπούλησε την χώρα στους διεθνείς τοκογλύφους, άνοιξε τα σύνορα για εκατομμύρια λαθρομετανάστες και ενορχήστρωσε την πολιτική και δικαστική σκευωρία κατά της Χρυσής Αυγής.

Αυτή του η βρώμικη μεθόδευση και η κατάλυση του Συντάγματος και του Πολιτεύματος ήταν μία από τις βασικές αιτίες πανωλεθρίας της ψοφοδεξιάς, καθώς χιλιάδες αηδιασμένοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας στράφηκαν στην Χρυσή Αυγή. Ο δικτατορίσκος Σαμαράς ουδόλως διανοείται να παραδεχθεί τα ανομήματά του και την ήττα του και επιχειρεί με κάθε τρόπο να διατηρηθεί στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, νομίζοντας ότι αυτή θα του προσφέρει ασυλία. Τον έχει κρίνει ο λαός, σύντομα θα λογοδοτήσει και στην Δικαιοσύνη...

Όσο για τα κροκοδείλια δάκρυα και τις αναφορές στο χαλασμένο του μάτι και το θολό του μυαλό, τον παραδίδουμε στην χλεύη και τον γέλωτα του φιλοθεάμονος κοινού!

Το σχόλιο του Γιώργου Μάστορα

Αδίστακτος, ανάλγητος, αναίσχυντος. Ο λόγος φυσικά για τον Σαμαρά, ο οποίος προκειμένου να διατηρηθεί με κάθε μέσον στην αρχηγική του καρέκλα που τρίζει επικίνδυνα δεν διστάζει μέχρι και κροκοδείλια δάκρυα να χρησιμοποιήσει. Με το γνωστό θράσος που τον διακατέχει, μιλώντας στην Πολιτική Επιτροπή της Ν.Δ δεν δίστασε να δηλώσει ότι «Πάλευα 24 ώρες την ημέρα, δεν είχε σημασία ούτε το πρόβλημα στο μάτι μου, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εδώ ήταν η Πατρίδα». Δεν ξέρουμε αν εμπνεύστηκε την ερμηνεία του από τους ανάλογους ρόλους του Νίκου Ξανθόπουλου στις ταινίες «μελό» της δεκαετίας '60, αλλά σίγουρα αυτή ήταν για... κλάματα.

Μπορεί οι σε διατεταγμένη υπηρεσία κλακαδόροι του να έσπευσαν να χειροκροτήσουν τον «δουλευταρά» και «εύθικτο» πρώην πρωθυπουργό, αλλά το κόλπο δεν έπιασε. Αποτέλεσε τον χειρότερο πρωθυπουργό που απέκτησε ποτέ ο Τόπος, ξεπερνώντας σε εθελοδουλεία και αντιλαϊκό μίσος ακόμη και τον Τζέφρυ. Έδεσε ακόμη πιο σφιχτά τη Χώρα στη μνημονιακή κατοχή και οδήγησε χιλιάδες Έλληνες στην αυτοκτονία και πολύ περισσότερους στην ανεργία, την ανέχεια και τη φτώχεια. Για να εξυπηρετήσει ξένα κέντρα αποφάσεων και για φτηνούς μικροκομματικούς σκοπούς δεν δίστασε να στήσει μια πολιτική σκευωρία σε βάρος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Μην έχοντας την παραμικρή αίσθηση, Τιμής, Αξιοπρέπειας κι Ευθιξίας παραμένει προσκολλημένος στην καρέκλα του και εντελώς ανερυθρίαστα επιζητεί να επανέλθει, για να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο. Η οποιαδήποτε αναποδιά στη ψυχική του διάθεση και ισορροπία, ούτε τον δικαιολογεί ούτε τον απαλλάσσει από τις βαρύτατες ευθύνες του για την τραγική κατάσταση στην οποία έφερε την Πατρίδα και τον Λαό. Γιατί, Πατρίδα για τον επαγγελματία αυτόν πολιτικό απατεώνα είναι τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων, των «νταβατζήδων» της ενημέρωσης και της κλίκας του. Για την προσωπική του παρτίδα, λοιπόν, ήταν οι «υπερωρίες» του Σαμαρά και όχι για την Πατρίδα.

Την τελευταία, έδειξε πόσο την μισεί μέσα από τις πράξεις του, όπως επίσης πόσο απεχθάνεται τον Λαό της, «ως μεγαλοαστός που είναι», όπως τον χαρακτήρισε το άλλοτε δεξί του χέρι, ο Μπαλτάκος. Είναι πατριδοκάπηλος και λαομίσητος, επομένως οι ψευτοσυναισθηματισμοί του όχι μόνον δεν αγγίζουν κανέναν Έλληνα, αλλά κάνουν τη φιγούρα του ακόμα πιο κατάπτυστη. Θα φύγει από την πολιτική ζωή μόνος και περιφρονημένος.

Ἀναδημοσίευσις ἀπό : Χρυσή Αὐγή