-Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα,
γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι
γιατί φέγγει έτσι η μέρα;
-Γιατί σαν αυτή, παιδί μου, την ημέρα τη χρυσή,
που τη χαίρεσαι και συ,
στέρεψε το μαύρο δάκρυ κλείσανε πολλές πληγές,
αψηλώσανε τα στάχυα
κι ένα γύρω όλα τα βράχια
εγινήκαν ανθοβούνια και χρυσοπηγές.
Μιαν ημέρα σαν ετούτη
την ολόφωτη κι ωραία
ξεδιπλώθηκε και πάλι η γαλάζια μας Σημαία
που 'χει τ' ουρανού το χρώμα και σκεπάζει τ' άγιο χώμα
που ελεύθερος πατάς.
Κι έτσι με χαρά κι ελπίδα
για μιαν ένδοξη Πατρίδα
η Σημαία κυματίζει μ' ένα Ταν ή επί Τας!
Μιαν ημέρα σαν ετούτη
που χτυπάνε οι καμπάνες
που την τραγουδούν οι νέοι
και δοξολογούν οι μάνες,
έγινε σαν πρώτα πάλι
η Πατρίδα μας Μεγάλη
Δοξασμένη κι' Ισχυρή.
Κι' έτσι σαν την αντικρίζεις
έτσι πάλι την γνωρίζεις,
«την γνωρίζεις απ’ την κόψη του σπαθιού την τρομερή».
Έγινε σαν πρώτα πάλι
η Πατρίδα μας Μεγάλη
Δοξασμένη κι' Ισχυρή.
Κι' έτσι σαν την αντικρίζεις
έτσι πάλι την γνωρίζεις,
«την γνωρίζεις απ’ την κόψη του σπαθιού την τρομερή».
Τους στίχους του Ύμνου της 4ης Αυγούστου έγραψε ο Λογοτέχνης Τίμος Μωραϊτίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου