Ο επόμενος εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργός της Βρετανίας λέει ότι είναι σιωνιστής

 

Του Gilad Atzmon*

Η Haaretz ανέφερε την Παρασκευή, ότι "ο επόμενος εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργός της Βρετανίας λέει ότι είναι σιωνιστής". Ω, τι έκπληξη. Ο αδελφός του Ντέιβιντ, χαρακτηρίζεται σύμφωνα με επίσημη ισραηλινή ιστοσελίδα ως «συγγραφέας ισραηλινής προπαγάνδας (Hasbarah)». Διαβάζοντας τώρα τη Haaretz επιβεβαιώνεται ότι ο «Κόκκινος Εντ», άλλαξε μυαλά, και είναι τώρα «Μπλε & Λευκός» (τα χρώματα του Ισραήλ). Ένας γνήσιος Εβραίος σιωνιστής. Υποθέτω ότι το βρετανικό Εργατικό Κόμμα γίνεται, για άλλη μια φορά, κατεχόμενα από ισραηλινούς εδάφη.

Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Εντ Μίλιμπαντ (Ed Miliband) καταθέτει τα διαπιστευτήριά του υπέρ του Ισραήλ, δηλώνοντας ότι ενώ δεν συμφωνεί πάντα με την κυβέρνηση του, «δεν μπορεί να ανεχτεί εκείνους που αμφισβητούν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει».

Ο ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος και ο άνθρωπος που μπορεί κάλλιστα να γίνει ο πρώτος Εβραίος Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (σχ. ΚΟ: υπήρξε και ο Benjamin Disraeli : 1804–1881) ησύχασε πολλούς την Πέμπτη, όταν είπε ότι είναι ένας σιωνιστής.

Ο Εντ Μίλιμπαντ μπορεί να είναι γιος Εβραίων προσφύγων του Ολοκαυτώματος, αλλά ποτέ δεν θεωρήθηκε ένας γιος της τοπικής εβραϊκής κοινότητας. Οι Μαρξιστές γονείς του έδωσαν στον Εντ μια αποφασιστικότητα αθεϊστική ανατροφή, και ποτέ δεν πέρασε από οποιαδήποτε από τις τυπικές τελετουργίες των Βρετανών Εβραίων. Δεν είχε καν ένα Bar-Mitzvah. Τα αριστερά του διαπιστευτήρια και κάνα δυο επικριτικές δηλώσεις σχετικά με τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα τον είχαν καταστήσει ύποπτο μέχρι πρόσφατα. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, ο ίδιος έχει σηματοδοτήσει μια μεγαλύτερη προθυμία να συνεργαστεί με την εβραϊκή κοινότητα - αυτό περιλαμβάνεται ένα προσωπικό δοκίμιο για την εβραϊκότητά του στο εβδομαδιαίο New Statesman, την αναφορά που έκανε στις θρησκευτικές του ρίζες στην κεντρική πολιτική του ομιλία στο ετήσιο συνέδριο των Εργατικών, τις κλειστές συναντήσεις με τους ηγέτες της κοινότητας και την Πέμπτη το βράδυ, το πρώτο ανοιχτό διάλογο μεταξύ του ηγέτη της αντιπολίτευσης και ενός εβραϊκού ακροατηρίου.

Η εκδήλωση στο κεντρικό Λονδίνο, που διοργάνωσε το Διοικητικό Συμβούλιο των Αντιπροσώπων των Βρετανών Εβραίων και τα Εβραϊκά Νέα του Λονδίνου, ήταν ουσιαστικά μια φιλική υπόθεση - πολλοί από τους ερωτώντες αυτοπροσδιορίζονταν ως παλιά μέλη του κόμματος και σπάνια του έθεταν σκληρά ερωτήματα, επιτρέποντας στον Μίλιμπαντ να έχει άφθονο χρόνο για να επεκταθεί στις εγχώριες πολιτικές, τομείς όπου ακούγεται πιο σίγουρος από ό, τι το μέλλον της Μέσης Ανατολής.

Ο Μίλιμπαντ άρχισε αναγνωρίζοντας ότι η θρησκεία δεν έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στο σπίτι της οικογένειάς του, αλλά αμέσως δημιούργησε μια αρμονική σχέση με το κοινό, λέγοντάς για τους γονείς του, ειδικά τις εμπειρίες της μητέρας του κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Αυτό του επέτρεψε επίσης να χαρακτηρίσει την πολιτική των γονιών του ως “Tikkun Olam” (επιδιόρθωση του κόσμου). Ξεκίνησε την προσωπική σχέση του με το Ισραήλ μέσω μιας επίσκεψης κατά την παιδική του ηλικία, στο σπίτι της γιαγιάς του στο Τελ Αβίβ, και απέσπασε το πρώτο χειροκρότημα της βραδιάς λέγοντας "Έχω τεράστιο σεβασμό, θαυμασμό και μάλιστα ένα χρέος, όχι μόνο στη Βρετανία, αλλά προς το Ισραήλ για το ιερό που έδωσε στη γιαγιά μου – το Ισραήλ της έδωσε άνεση (παρηγοριά)".

Ο Μίλιμπαντ στη συνέχεια παρέδωσε τα φιλο-Ισραηλινά διαπιστευτήρια του με έναν τρόπο που ποτέ δεν είχε κάνει πριν δημόσια. Είπε ότι ενώ ο ίδιος «δεν συμφωνεί πάντα» με την κυβέρνηση του, «δεν μπορεί να ανεχτεί εκείνους που αμφισβητούν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει. Δεν θα πρέπει να έχουμε καμία ανοχή για όσους πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση». Έκανε σαφές ότι σε αντίθεση με πολλά από τα συνδικάτα που υποστηρίζουν την προσπάθειά του να γίνει ηγέτης των Εργατικών, αντιτίθεται πλήρως στο μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Η μεγάλη στιγμή όμως ήταν όταν απάντησε κατηγορηματικά στην ερώτηση αν είναι ένας σιωνιστής λέγοντας: "Ναι, θεωρώ τον εαυτό μου ένα υποστηρικτή του Ισραήλ." Παρ 'όλα αυτά, μερικοί στο ακροατήριο παραπονέθηκαν ότι ήταν προσεκτικός στο να μην ακουστεί η φράση που δαγκώνει – ‘είμαι σιωνιστής’.

Μετά από αυτό ο χώρος ήταν δικός του, αλλά ο Μίλιμπαντ συνέχισε να χτυπάει όλα τα απαραίτητα πλαίσια, καθιστώντας σαφές ότι θα υποστηρίξει το δικαίωμα της κοινότητας να συνεχίσει τα έθιμά της, συμπεριλαμβανομένων του milah (ανδρική περιτομή) και του Shechita (τελετουργική σφαγή). Διαβεβαίωσε επανειλημμένα το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει με ασφάλεια και τη δέσμευσή του για τη λύση των δύο κρατών, και παρά την επιμονή του ότι η διπλή πολιτική των κυρώσεων και οι διαπραγματεύσεις είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση του Ιράν, είπε δύο φορές ότι "εμείς δεν θα πρέπει να πάρουμε οποιαδήποτε επιλογή εκτός του τραπεζιού".

Οι τελευταίοι δύο ηγέτες του Εργατικού Κόμματος, πρώην πρωθυπουργοί Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, ήταν και οι δύο ενστικτώδεις υποστηρικτές του Ισραήλ και θεωρήθηκαν απολύτως αξιόπιστοι σύμμαχοι τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και στους εβραϊκούς θύλακες των Golders Green και Hendon πολύ πριν κάνουν το βήμα για την Downing Street.

Ήταν ο πρώτος εβραϊκής καταγωγής ηγέτης των Εργατικών ο οποίος είχε προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ανησυχία. Ο Μίλιμπαντ όμως, διήνυσε πολύ δρόμο χθες το βράδυ καθησυχάζοντας εκείνους που ανησυχούσαν και όταν η ισραηλινή πρεσβεία, η οποία δεν είχε στείλει εκπρόσωπο στο φόρουμ, διαβάσει τις δηλώσεις του, θα βγάλει έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης.

* Ο 50χρονος Gilad Atzmon είναι Βρετανό-Εβραίος γεννημένος στο Ισραήλ, σαξοφωνίστας, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Οι επικρίσεις του στο σιωνισμό, την εβραϊκή ταυτότητα, και τον Ιουδαϊσμό, καθώς και αμφιλεγόμενες απόψεις του σχετικά με το Ολοκαύτωμα και την εβραϊκή ιστορία έχουν οδηγήσει να κατηγορείται για «αντισημιτισμό» και «ρατσισμό».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή