Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος Δ΄)

( Ἀριστερά : Ketubah ( εβραϊκό γαμήλιο συμβόλαιο στολισμένο με τα σύμβολα του Ισλάμ - το αστέρι και την ημισέληνο)  της οικογένειας Bensussan στο Tekirdag, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1919. Κοινή χρήση με το Πρόγραμμα Σεφαραδίτικων Σπουδών από τον Ραβίνο Solomon Maimon και τον Albert Maimon. ΕΔΩ

Γιατί οἱ δεσμοί αὐτοί οὔτε λύνονται οὔτε κόβονται ! ! ! ) 

Στήν δ΄συνέχεια τῆς σειράς " Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ",θά δοῦμε πῶς οἱ ἑβραϊκές ἐλίτ ( Μέντεζ-Νάσι) ἑτοίμασαν μέ τέτοιο τρόπο τήν Εὐρώπη ὥστε νά ἐπιτύχουν τήν διείσδυσίν τους ἀλλά καί τήν ἐπικράτησίν τους στά ὀθωμανικά ἐδάφη. Πῶς ἔφεραν τό θόλωμα στό μυαλό τῶν Χριστιανῶν μέσῳ χρηματοδοτήσεως τῆς Μεταρρυθμίσεως,τί ἐπέβαλλαν καί πῶς ἀναστάτωσαν τίς χριστιανικές κοινωνίες μέ ἀποτέλεσμα τό δικό τους ἀποκλειστικό κέρδος. Νομίζω πώς εἶναι ἕνα «ἔργο» ὅπως καί σήμερα τό βιώνουμε ἀλλά ἀντιστρόφως. Ἐδῶ,τώρα οἱ χριστιανικές κοινωνίες τῆς Εὐρώπης βρίσκονται μπροστά στήν ἀποδοχή ὅ,τι πιό αἰσχροῦ,ἀντι-χριστιανικοῦ,ἀντι-ἀνθρωπίνου θά μποροῦσε νά συλλάβῃ ἕνας διεστραμμένος ἐγκέφαλος ! Δυστυχῶς καί τό ἔργο ἴδιο καί οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ «κρυφοί» ὑποκινητές καί προωθητές ! Σέ ὅποια ἔκφρασιν τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν τῆς Χριστιανικῆς Δύσεως. Κινητήριος μοχλός τό χρῆμα,ἡ δύναμις,ἡ ἰσχύς τῆς ἐξουσίας καί τότε καί σήμερα...

Διαβάζουμε,λοιπόν γιά τήν Εὑρώπη τοῦ 16ου αἰ. καί τό πῶς ἐξελίχθησαν τά σιωνιστικά σχέδια μέ στόχο τίς Χριστιανικές κοινωνίες : 

Όπως ήδη γνωρίζουμε, οι Εβραίοι εξαναγκάσθηκαν να γίνουν χριστιανοί στα φανερά για να μείνουν στην χριστιανική Ευρώπη. Στα σπίτια τους διετήρουν με φανατισμό την εβραϊκή πίστι αναλλοίωτη. Σαν χριστιανοί, ήταν υποχρεωμένοι, για να μην δίδουν υποψίες, να τηρούν με ευλάβεια και άψογη τυπικότητα το τελετουργικό της Καθολικής εκκλησία Αυτό το τελετουργικό περιελάμβανε πράγματα τελείως αντίθετα αλλά και βλάσφημα για τους Ιουδαίους. Για παράδειγμα, η αναπαράστασις φυσικών προσώπων, όπως εικόνες και αγάλματα, τους είναι τελείως απαγορευμένα. Γι’ αυτό και δεν είχαν καμμία σχέσι, σαν λαός, με τις εικαστικές τέχνες, (έως ότου ανεκάλυψαν την "μοντέρνα τέχνη", μέσω Γκούγκενχάιμ, για να μπορούν να εκφράζονται, έστω θολά). 

Επίσης, σαν χριστιανούς, θα τους εξυπηρετούσε αν δεν υπήρχαν τα πατερικά κείμενα, οι βίοι των Αγίων, κλπ. Ακριβώς όλα αυτά που έθιγαν τους κρυπτοεβραίους χριστιανούς ήρθαν να καταργήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Σαφέστερα, κατήργησαν τις εικόνες-αγιογραφίες και τα αγάλματα, χρησιμοποιούσαν ΜΟΝΟ την παλαιά και καινή διαθήκη, "απεκαθήλωσαν" τους Αγίους, κατήργησαν τα "μυστήρια" κρατώντας μόνο την βάπτισι και την κοινωνία, (όχι όμως με το νόημά της), δεν απεδέχοντο "ιερά" λείψανα, δεν ετήρουν τυπικά, όπως νηστείες, κλπ, δεν αγιοποιούν την Μύριαμ αλλά, και κατεδίκαζαν τα καλογερικά τάγματα και τον μοναχισμό. Επίσης κατήργησαν την ιερότητα της Κυριακής. Κατέληξαν δε σε έναν ιουδαιοχριστιανισμό ο οποίος είναι ουσιαστικά γνήσιος ιουδαϊσμός συν μία απλή τυπική καινή διαθήκη. Έτσι, οι κρυπτοεβραίοι χριστιανοί που τους υπεστήριξαν, ήσαν κοντά στην επιθυμητή πίστι τους ή με άλλα λόγια εδύναντο να κρύβονται ευκολώτερα, καλύτερα και λιγώτερο οδυνηρά. Στην αρχή των μεταρρυθμιστικών κινημάτων, αρκούσε και μόνον η χρηματοδότησις των μεταρρυθμιστών για να ξεκινήση σαν χιονοστιβάδα αυτό που επεθύμουν οι Εβραίοι.. Και, …όλως συμπτωματικώς, οι μεταρρυθμισταί επεκράτησαν με την εβραϊκή υποστήριξι όπως διατείνονται Εβραίοι συγγραφείς με θέσεις όπως η παρακάτω : 

«Το μυστικό Seder στην Ισπανία κατά την περίοδο της Ιεράς Εξέτασης», ζωγραφισμένο το 1892 από τον Moshe Maimon. η Γκράσια Μέντες Νάσι, μια νεαρή Εβραία χήρα, έγινε αρχηγός μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στην Ευρώπη. Η Gracia γεννήθηκε στην Πορτογαλία το 1510 ως Beatriz de Luna, ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο κόσμος. Το πραγματικό όνομα που της έδωσαν οι γονείς της ήταν Χάνα, αλλά οι γονείς της ζούσαν μια μυστική διπλή ζωή. Ήταν «Conversos» - Εβραίοι που είχαν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό  ( ἐδῶ) Χριστιανοί,λοιπόν,γιά ἔξω καί μέσα στό σπίτι γλέντι ἀλά ἑβραία ! Τό Seder εἶναι μία ἑβραϊκή τελετουργική λειτουργία καί τελετουργικό δεῖπνο γιά τήν πρώτη νύχτα ἤ τίς δύο πρῶτες νύχτες τοῦ Πάσχα τους.

"Η επιρροή του ιουδαϊσμού έφθασε στον ανώτερο βαθμό κατά την Μεταρρύθμιση. Θεολογικώς αυτή ήτο μία επιστροφή στην απλούστερη πίστι και αυστηρώτερη ηθική του πρώτου ιουδαϊκού χριστιανισμού. Η προτεσταντική εχθρότης προς τις θρησκευτικές εικόνες και αγάλματα υπήρξε φυσικά μία επάνοδος στην σημιτική αντιπάθεια προς την απεικόνισι προσώπων. Μερικές προτεσταντικές μερίδες ετήρουν το Σάββατο όπως το ιουδαϊκό. Η κατάργησις της "Μαριολατρείας" και της λατρείας των αγίων επλησίασε τον αυστηρό μονοθεϊσμό των Εβραίων οι δε νέοι ιερείς, αποδεχόμενοι τον σεξουαλισμό και τον γάμο, ωμοίαζον μάλλον με τους ραββίνους παρά με τους ρωμαιοκαθολικούς ιερείς. Επικριταί των μεταρρυθμιστών τους κατηγόρουν ότι "ιουδαΐζουν", τους απεκάλουν "ημιιουδαίους"….. Η κυριαρχία του Καλβίνου στην Γενεύη υπενθύμιζε την επικράτησι του ιερατείου στο αρχαίο Ισραήλ…".  (  Abrahams Israel, "Jewish Life in the Middle Ages", Phila., 1896, σελ. 403) 

Ως γνωστόν, η οικονομική κυριαρχία είναι το όχημα επιβολής της παγκοσμίου αφανούς εβραϊκής παντοκρατορίας στον πλανήτη, όπως προστάζει η εβραϊκή εθνικιστική θρησκεία. Η μοίρα δηλαδή του περιουσίου λαού είναι η ελέω θεού κυριαρχία μέσω πανειλωτείας ( πᾶν+ εἰλωτεία = καθ᾿ὁλοκληρία ἀναγκαστική ἐργασία,δουλεία,σκλαβιά)  των άλλων ανθρώπων. Οι ραββίνοι έθεσαν από παλαιά σε διαχρονική ισχύ το dictum "τζίρος να γίνεται" και έτσι στην παγκόσμιο διαχρονική εβραϊκή σκέψι, κυριαρχεί η ανάγκη συσσωρεύσεως πλούτου προς επίτευξι των ηγετικών επιδιώξεων της φυλής των. Αυτό όμως που απαγορεύεται να ειπωθή είναι ότι οι Εβραίοι πέρασαν την οικονομική ιδεολογία τους, αυτούσια, στους Μεταρρυθμιστές. Εφ' όσον αρετή του προτεσταντισμού έθεσαν την εξιλέωσι μέσω σκληρής εργασίας με ταυτόχρονη άκαμπτη εφαρμογή των εντολών όπως κυρίως το ου κλέψεις, οι πονηροί Εβραίοι εύκολα εκυριάρχησαν και εκερδοσκόπησαν. 

Αν αντιπαραβληθή απ' την μία η οικονομική σκέψις των Ελλήνων ή ακόμη και των ορθοδόξων χριστιανών, η οποία επιτάσσει εγκράτεια, μέτρο ή απέχθεια στον γήινο πλούτο, λιτότητα, αφιέρωσι όχι στην σκληρή επίπονη χειρωνακτική-βάναυσος εργασία αλλά δημιουργία ελευθέρου χρόνου για σκέψι-διανόησι-θέωσι, κι απ' την άλλη η προτεσταντική φιλαργυρία, η σκληρή εργασία για συσσώρευσι πλούτου με τυφλή υπακοή στον ηγέτη, κλπ, κατανοούμε και την διαμόρφωσι των "αρετών" και "αξιών" του σημερινού κόσμου

Οι κυριώτεροι μεταρρυθμισταί ήσαν οι Λούθηρος, Ζβίγγλιος και Καλβίνος.

Μαρτίνος Λούθηρος 

...Οι γονείς του Λουθήρου, Χάνς και Γκρέτε επίστευαν ολοψύχως ότι το ξύλο είναι ο άριστος τρόπος διαπαιδαγωγήσεως. Ο ίδιος ο Λούθηρος έλεγε ότι κάποτε τον έδερνε τόσο πολύ και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ο πατέρας του που τον θεωρούσε εχθρό του, η δε μητέρα του, όταν κάποτε έκλεψε ένα καρύδι τον εμαστίγωσε μέχρις αίματος ( Will Durant, "Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού", τόμος ΣΤ΄, σελ. 400). 

 Ο ίδιος διετείνετο ότι "η αυστηρή και σκληρή ζωή την οποία έζησε με τους γονείς του ήταν ο λόγος που κατέφυγε κατόπιν σε μοναστήρι κι έγινε καλόγηρος". Τελικώς, ο Λούθηρος διεμόρφωσε έναν χαρακτήρα σκληρό, αυστηρώτατο, αγέλαστο, άχαρο με απαίτησι συνεχούς εξιλασμού και αυτοτιμωρίας ενώ ταυτοχρόνως έφερε ως το τέλος του τις δεισιδαιμονίες των γονέων του περί αγγέλων, μαγισσών, δαιμόνων, κλπ, κλπ. Είναι δύσκολο να πιστεύση κανείς ότι αυτό το ψυχικά ανάπηρο πλάσμα, που εβίωνε κάθε ημέρα ενοχές και φοβίες, βουτηγμένο στην δεισιδαιμονία και τον φανατισμό, βλέποντας κάθε φυσιολογική δραστηριότητα των ανθρώπων ως αμαρτία, θα διεδραμάτιζε ουσιαστικό ρόλο στο φρενάρισμα της εξανθρωπίσεως των ανθρώπων της Δύσεως μετά την Αναγέννησι. 

Όμως κάποιοι, τέτοια άτομα, τα οποία χρειάζονται ψυχική θεραπεία, δραστηριοποιούν για να επιτύχουν αντιανθρώπινους στόχους. οι άγνωστες πηγές χρηματοδοτήσεως του Λουθήρου προωθούσαν παντού τις πωλήσεις των βιβλίων του τα οποία φυσικά εγνώριζαν μεγάλη επιτυχία διότι εδίδασκον θέματα όπως την καταδίκη των σχολαστικών φιλοσόφων « ...διότι έκαναν πολλές παραχωρήσεις στην λογική, διότι επιχειρούσαν να εξηγήσουν τα χριστιανικά δόγματα με την λογική, διότι επιζητούσαν να εναρμονήσουν τον χριστιανισμό με την φιλοσοφία εκείνου του καταραμένου αλαζόνος και αισχρού ειδωλολάτρου" του Αριστοτέλους ». 

 "…η ιουδαϊκή συμβολή εθριάμβευσε έναντι της ελληνικής, οι προφήται εκέρδισαν έναντι του Αριστοτέλους, των κλασσικών και του Πλάτωνος των Ουμανιστών… η αντίληψις του Λουθήρου περί θεού ήτο ιουδαϊκή…",έγραφε ο ιστορικός Will Durant. 

Πάντως, στις 25 Οκτωβρίου 2004, ανεκοινώθη υπό Γερμανών αρχαιολόγων ότι ανευρέθη επί τέλους ο τόπος εις τον οποίον ο Λούθηρος εδημιούργησε την Μεταρρύθμισι "εμπνευσθείς" τις περίφημες 95 θέσεις. Πρόκειται για μία πέτρινη λεκάνη τουαλέττας επί της οποίας ο Λούθηρος περνούσε πολλές ώρες την ημέρα λόγω της οξείας δυσκοιλιότητος από την οποία υπέφερε και στην οποία είχε εξασκηθή σε αυτοσυγκέντρωσι ώστε να είναι παραγωγικός ο χρόνος του, κυριολεκτικώς αφήνοντας εκεί κάποια "κομμάτια" του εαυτού του!( ἐδῶ)

Οὔλριχ Ζβίγγλιος  ( φωτό)

Ο Ζβίγγλιος ο οποίος εδέχθη τα πυρά του Λουθήρου και άλλων και δεν είχε ανάλογη μ' εκείνον δράσι. Ήταν ίσως ο πιο ισορροπημένος απ' όλους τους μεταρρυθμιστές και ο πιο ανθρώπινος. Αξίζει όμως να παραθέσουμε την άποψί του για την ιουδαϊκή γλώσσα για να κατανοήσουμε τις γενικές θέσεις του, "…εύρον την ιεράν γλώσσαν (εβραϊκή) απίστευτα καλλιεργημένη, χαρίεσσα και επιβλητική. Άν και είναι πτωχή εις αριθμό λέξεων, εν τούτοις η έλλειψις αυτή δεν γίνεται αισθητή διότι χρησιμοποιεί το απόθεμά της κατά πολυποίκιλο τρόπο. Πράγματι, θα τολμούσα να πω ότι εάν κανείς συλλαμβάνει την επιβλητικότητα και την χάρι της, καμμία άλλη γλώσσα δεν εκφράζει τόσα πολλά με τόσον ολίγας λέξεις και τόσο ρωμαλέας εκφράσεις. Καμμία γλώσσα δεν είναι τόσο πλουσία σε πολυπλεύρους και πλήρεις νοημάτων τρόπους απεικονίσεως. Καμμία γλώσσα δεν τέρπει και συγκινεί τόσο πολύ την ανθρώπινη καρδία…"

Ο Λούθηρος και ο Ζβίγγλιος εξέλειπον σχετικά νωρίς από το προσκήνιο. Ο μεν πρώτος το 1546 αφού ανεστάτωσε προς όφελος των Οθωμανών την καρδιά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων προκαλώντας δεκάδες χιλιάδες θυμάτων, ο δε δεύτερος το 1531 αφήνοντας κάποιο έργο στην Ελβετία. 

Ἰωάννης Καλβίνος 

Ο Καλβίνος, σαν γνήσιος μεταρρυθμιστής, άρα απαρνητής της Αναγεννήσεως, είχε μεσαιωνική άποψι για τους αρχαίους φιλοσόφους : 

"Αναγνώστε τον Δημοσθένη, τον Κικέρωνα, αναγνώστε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη ή οιουσδήποτε άλλους από αυτή την τάξι. Παραδέχομαι ότι θα σας προσελκύσουν, θα σας ευχαριστήσουν, θα σας συγκινήσουν και θα σας θέλξουν κατά τρόπον εκπληκτικόν. Αλλά αν, αφού τους αναγνώσετε στραφήτε στην ανάγνωσι του ιερού τόμου (σημ. Παλαιά Διαθήκη) είτε θέλετε είτε όχι θα σας επηρεάση τόσο έντονα, θα εισδύση τόσο βαθιά στην καρδιά σας και θα εντυπωσιασθή τόσον ισχυρώς το πνεύμα σας, ώστε, συγκρινόμενες με την ενεργό επίδρασίν του, οι ωραιότητες των ρητόρων και των φιλοσόφων θα εξαφανισθούν σχεδόν εξ ολοκλήρου. 

Ούτω πως είναι εύκολο να διακρίνη κανείς κάτι το θείον στις ιερές γραφές…"

 Με τέτοιου είδους απόψεις απέρριψε ο Καλβινισμός το ανθρωπιστικό πνεύμα και έστρεψε τους οπαδούς του σε πνευματικό ζόφο ο οποίος τους ωδήγησε σε άκαμπτη πειθαρχία, σε αγέλαστη θεοκρατία, σεμνοτυφία και αντιπολιτισμό. Φυσικά και σε ακρότητες του τύπου "γυναίκα φυλακίσθηκε διότι κτένισε τα μαλλιά της σε ανήθικο ύψος" και "πατέρας εφυλακίσθη διότι επέμενε να βαπτίση τον γιό του με το όνομα Κλαύδιος αντί Αβραάμ" αλλά και πολλές εκτελέσεις. Ο ίδιος ο δογματικός Καλβίνος απεκάλει τους εχθρούς του (τους διαφωνούντες με τις απόψεις του) "ηλιθίους,σκύλους, γουρούνια, γαϊδάρους, σκουπίδια και βρωμερά κτήνη"

Η επίγειος ουσία του Καλβινισμού (και γενικώς των μεταρρυθμιστών) ήτο η θρησκευτική επικύρωσις της σκληρής εργασίας, της εργατικότητος και γενικώς των οικονομικών δραστηριοτήτων. Αυτό πάνω απ' όλα είχαν ανάγκη οι Εβραίοι οι οποίοι εχρησιμοποίησαν μέσω Μεντέζ-Νάσι τον Καλβινισμό για δικό τους όφελος.

Παραμένει δήθεν μυστήριο το πού ευρέθη χρηματοδότησις για την εξάπλωσι του Καλβινισμού μέσω μεγάλου αριθμού ιεροκηρύκων, σταλμένων απ’ τον ίδιο σε όλον τον κόσμο !  ( Ἔλα ντέ !!! ) 

φωτό

....Οι πάντοτε υπερβάλλοντες Εβραίοι ιστορικοί, όπως ο Σέσιλ Ροθ, έφθασαν στο σημείο να εξισώνουν στα βιβλία τους με θράσος το βάρβαρο και διαρκές παιδομάζωμα των Οθωμανών, με την άπαξ και τυχαίως εκδηλωθείσα αρπαγή κάποιων ελαχίστων παιδιών εβραϊκών οικογενειών, μόνο στην Πορτογαλία, με σκοπό να γαλουχηθούν χριστιανικώς, για να τονίσουν την φρίκη του παιδομαζώματος αφ' ενός αλλά αφ' ετέρου και κυριώτατα για να προκαλέσουν συναίσθημα οίκτου (εις βάρος της λογικής) στους αδαείς. Χάρις στους Νάσι, οι διωγμένοι εύρισκαν δουλειές, μετανάστευαν στην Ευρώπη και κυρίως στην Τουρκία και είχαν παντού στηρίγματα μέσω του πολιτικο-εμπορικού δικτύου του Οίκου Μεντέζ.  ( Μέχρι σήμερα οἱ τακτικές ἴδιες. Δεῖτε τό «Ἑβραϊκό Πρακτορεῖο» ὡς λειτουργικό τμῆμα τοῦ Παγκοσμίου Σιωνιστικοῦ Ὀργανισμοῦ, που ἱδρύθηκε τό 1929,αὐτό πού ἔκλεισε ὁ Ποῦτιν προχθές,τοῦ ὁποίου κύριο μέλημα εἶναι ἡ μετανάστευσις τῶν ἑβραίων τῆς διασπορᾶς στό Ἰσραήλ,ἡ λεγόμενη Ἀλίγια καί ἐπιβλέπει τήν πλήρη ἐνσωμάτωσί τους στό Ἰσραήλ. Γράφαμε σχετικῶς ἐχθές,ἐδῶ )

Ένα μεγάλο μέρος των διωγμένων, είδαμε ότι εγκατεστάθη στην Αμβέρσα. Αργότερα, η Αμβέρσα κατέστη το κύριο Καλβινικό κέντρο. Επικεφαλής του Καλβινικού κινήματος στις Κάτω Χώρες, με κατάπληξι βλέπουμε να είναι οι κρυπτο-Εβραίοι.

Ο Οθωμανός Χαλίφης υποδέχεται τους Εβραίους πρόσφυγες κατά την άφιξή τους από την Ισπανία.( ἐδῶ)

Ο προβληματισμός που προκύπτει αυθόρμητα είναι ότι άν ήθελαν να είναι χριστιανοί θα ζούσαν στην Ισπανία, χωρίς διωγμούς, προπηλακισμούς, εξευτελισμούς, μετακινήσεις, κυνηγητά, θα κρατούσαν τις περιουσίες τους και δεν θα τολμούσε να τους βλάψη κανείς. Όμως, εχρηματοδότησαν αλλά και εστήριξαν με δικούς τους ανθρώπους μία νέα αίρεση-θρησκεία,ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στον βωμό του εθνικού συμφέροντος κάποιους δικούς τους ανθρώπους. Δηλαδή, όταν απεφασίσθη από τον παγκόσμιο εβραϊσμό (των Νάσι εν προκειμένω) ότι το εθνικό συμφέρον επέβαλε την υπερτάτη θυσία, της ΑΠΟΚΟΠΗΣ "εθελοντών" από τον εβραϊσμό, κάποιοι ΕΘΥΣΙΑΣΘΗΣΑΝ, έγιναν καλβινισταί, ηγήθηκαν των μεταρυθμιστών και εκυριάρχησαν στην Δύσι μέσω αυτής της πανουργίας-ραδιουργίας. Περιττόν ίσως να τονίσουμε ότι εντός των οικιών των παρέμεναν ιουδαίοι και όχι μόνο διετήρουν τα τυπικά του ιουδαϊσμού αλλά τα διέδιδαν στα τέκνα των. 

Αυτό είναι εκπληκτικό, και κάνει κάποιον να αναρωτηθή άν οι Εβραίοι ξαναδημιούργησαν θρησκείες ή αιρέσεις και στο παρελθόν, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ εφ’ όσον το επέβαλε το γενικό εθνικό συμφέρον…Αυτό ήταν το κλίμα της εποχής που εδημιούργησαν ως ένα σημείο και εκμεταλλεύθηκαν οι Νάσι πριν εγκατασταθούν πλησίον του Ισραήλ στα Οθωμανικά εδάφη...

( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γρηγορίου Μπέλλου : « Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν τῆς Κύπρου ἀδικουμένης», σελίδες 93-100) 

Συνεχίζεται...

Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Α΄) 

Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Β΄)

Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος Γ΄) 

Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Ε΄) 

Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος ΣΤ΄) 

Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος Ζ΄) 

Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Η΄) 

Οἱ βαθιές ῤίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως... ( μέρος Θ΄) 

Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος Ι΄ )

Οἱ βαθιές ῥίζες τῆς τουρκο-ἰσραηλινῆς σχέσεως ( μέρος ΙΑ΄ )

Ἡ Πελασγική