Τό ἑλληνικό πρόβλημα λέγεται «λωποδυτισμός»

Τό ὅργιο μέ τό δημόσιο χρῆμα συνεχίζεται πρός ὅφελος τῶν ἀριστερῶν παλιανθρώπων

φωτό

Σύμφωνα με τα φρέσκα στοιχεία που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης έφθασε στο τέλος Ιουνίου 2018 τα 323,378 δισ. ευρώ, έναντι 309,091 δισ. ευρώ στο τέλος του Β΄ τριμήνου του 2017. 

Στις 31/12/2009 ήταν 303 δις ευρώ. (σημ. Πελασγική : ἀπό 1/1/2010 ἕως 30/6/2017 ὑπῆρξε μία αὔξησις τῶν 6 δις) 

Δηλαδή μετά από εννέα χρόνια «θυσίες», μετά από τρία μνημόνια κι ένα PSI , και τα προγράμματα εξυγίανσης του ΔΝΤ, το ελληνικό δημόσιο χρέος, εμφανίζεται αυξημένο κατά 20 δις σε σχέση με το 2009, και κατά 14,287 δισ. ευρώ σε σχέση με πέρσι. 

Σε ποσοστό του ΑΕΠ λόγω της εσωτερική υποτίμησης και τα προγράμματα λιτότητας έφτασε στο 179,7% του ΑΕΠ.
 Όπως λέει και η παροιμία, «με τον Ήλιο τα βάζω με τον Ήλιο τα βγάζω».

 Το ελληνικό χρέος είναι υπερδιπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης που ήταν 86,3% του ΑΕΠ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ήταν 81% του ΑΕΠ . Και για να μην νομίζετε ότι φταίνε οι τόκοι , τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν επίσης ότι για τόκους διατέθηκε το Β΄ τρίμηνο 1,67 δισ. ευρώ, (δηλαδή, το 8,2% των συνολικών δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης), ενώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα είχαν δαπανηθεί 1,424 δισ. ευρώ (το 7% των συνολικών δαπανών). 

Το ελληνικό πρόβλημα δεν ζήτημα «πολιτικής», «μεταρρυθμίσεων» και «μέτρων». Το ελληνικό πρόβλημα λέγεται «λωποδύτισμός». Οι παλιάνθρωποι , οι έχοντες κοχλιάριον, που το βυθίζουν στην χύτρα του προϋπολογισμού. ΜΚΟ, χασικλήδες , πρεζάκηδες, και λοιποί επιδοτούμενοι που εκτελούν προγράμματα και ταΐζουν και περιθάλπουν , τους δυστυχισμένους μετανάστες και πρόσφυγες. Το αντίτιμο δεν κρύβεται. Φαίνεται στο «Καθολικό». 

Αυτά τα δισεκατομμύρια είναι ο μισθός τους κομματικού Στρατού, που τον πληρώνουν οι δυστυχείς φορολογούμενοι που είναι επιφορτισμένοι να γεμίζουν την χύτρα του προϋπολογισμού με τον ιδρώτα και το αίμα τους. 

Ο Χερ Ρέγκλινγκ από τους δανειστάς είπε ότι «η ελληνική οικονομία έχει επιτύχει υψηλότερο πλεόνασμα από το απαιτούμενο 3,5%. Και αυτό είναι θετικό. Το πλεόνασμα μπορεί να δοθεί στις συντάξεις ή σε μέτρα ανάπτυξης, όπως η μείωση της φορολογίας. Η Ελλάδα είναι εκτός προγράμματος, και δεν υπάρχουν νέες προϋποθέσεις ή δεσμεύσεις, παρά μόνο να μην αντιστραφούν αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο πλαίσιο των προγραμμάτων». 

Ο ζουρλομανδύας είναι μόνιμος δηλαδή, και το πλεόνασμα μπορούν να το τρώνε οι επιτήδειοι ελευθέρως. 

Δελτίο τῶν 11