Ἐκεῖνα τά παιδιά,ἐκεῖνοι οἱ ΗΡΩΕΣ ! ! !

Θά ἀναρτήσω ἕνα σχόλιο ἀναγνώστου,πού ἔγραψε στό φωτο-θέμα μου,γιά τήν 28η Ὀκτωβρίου 1940. 

Ἕγραψε : 

« Βλέποντας αὐτές τίς φωτογραφίες σκέφτεσαι καί πικραίνεσαι. Πῶς καταντήσαμε μετά ἀπό 75 χρόνια ὡς λαός; 
Αὐτοί οἱ στρατιῶτες δέν εἶχαν οὔτε κινητά, οὔτε θέλανε νά πάρουνε σπίτια, οὔτε χρωστάγανε στίς τράπεζες. Φτωχοί ἀλλά θεόπλουτοι στό μυαλό, στήν καρδιά καί στήν πίστη.

Πολλές φορές ἀναρωτιέμαι, εἴμαστε τελικά ἔτοιμοι νά πεθάνουμε γιά τήν πατρίδα ἂν χρειαστῇ; 

Μᾶλλον θά εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι πού θα τό ἀποφασίσουν, οἱ ὑπόλοιποι θά θέλουνε νά ζήσουνε γιά νά ἀπολαύσουν τήν ζωή μέ τά ἀγαθά τους. Ἀλλά δέν ξέρουν αὐτό πού εἶχαν πεῖ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες,ὅ,τι ὅποιος σκοτώνεται στόν πόλεμο γιά τήν πατρίδα του αὐτός εἶναι ὁ ἐνδοξότερος θάνατος. Κάτι παραπάνω θά ἤξεραν ἐκεῖνοι ».

Ἀγαπητέ μου φίλε,πού γράφεις καί στό πολυτονικό,σοῦ ἀφιερώνω τό πολύ-ἀγαπημένο μου τραγούδι,τῆς ἀειμνήστου Σοφίας Βέμπο,τῆς δικαίως ἐπονομαζομένης «τραγουδίστρια τῆς Νίκης». Ἕνα τραγούδι,πού ὅταν τό ἀκούω ῥιγῶ καί δακρύζω. Γιά ἐκεῖνα τά παιδιά,γιά ἐκείνους τούς ἤρωες ! 

Ἡ Πελασγική