Δεξαμενόπλοιο με 2400 τόνους θειικό οξύ,βυθίστηκε στον Ρήνο !

Δεξαμενόπλοιο που μετέφερε 2.400 τόνους θειικού οξέος βυθίστηκε σήμερα στο Ρήνο. Δύο μέλη του πληρώματος διασώθηκαν, ενώ δύο ακόμη αγνοούνται, ενώ δεν έχει σημειωθεί διαρροή θειικού οξέος, σύμφωνα με την αστυνομία στη γερμανική πόλη Κόπλεντς. 

 Το ατύχημα, τα αίτια του οποίου παραμένουν άγνωστα, σημειώθηκε γύρω στις 06:00 ώρα Ελλάδος ανάμεσα στο Κόπλεντς και το Μάιντς στο ύψος του βράχου της "Λορελάι" στο ποτάμι του Ρήνου, ένα σημείο ιδιαίτερα πλατύ όπου υπάρχουν ισχυρά ρεύματα, αιτία πολλών ατυχημάτων.

Το πλοίο ανήκει σε γερμανική εταιρία και είχε αποπλεύσει από το Λούντβιχσβάφεν της Γερμανίας με προορισμό το λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο.

Το δεξαμενόπλοιο πιστεύεται ότι είναι σύγχρονου τύπου με διπλά μεταλλικά τοιχώματα που θα εμποδίσουν τη διαρροή.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της αστυνομίας του ποταμού Πάουλ-Χάιντς Μόιρις για τον εντοπισμό των αγνοουμένων έχουν κινητοποιηθεί ελικόπτερα εξοπλισμένα με κάμερες με υπέρυθρες ακτίνες και η κίνηση στο τμήμα αυτό του ποταμού έχει διακοπεί.

Ο βράχος “Λορελάι” πήρε την ονομασία του από την ομώνυμη νύμφη της γερμανικής μυθολογίας που μάγευε τους ναυτικούς με το τραγούδι της. 

Από : enet.g

Η γοργόνα-νύμφη Λορελάϊ 

Να τι λέει ο μύθος της:

Η Λορελάϊ στέκεται εκεί στο τέρμα της νησίδας, αλλά σήμερα τα πλοία ξέρουν να κλείνουν τ’αυτιά τους στο κάλεσμά της, να μη μαγεύονται απ’την ομορφιά της. Έτσι κι αλλοιώς το άγαλμα, παρ’όλο που έχει κάτι το υποβλητικό και το μεγαλειώδες, δεν την κολακεύει ιδιαίτερα. Έχει μακριά μαλλιά αλλά το μαύρο υλικό απ’το οποίο είναι ολόκληρο κατασκευασμένο, δεν σ’αφήνει να καταλάβεις πόσο χρυσαφιά ήταν τα μαλλιά της, αυτά τα μαλλιά που τα χτένιζε με χρυσαφένια χτένα.

Η Λορελάϊ είναι η Γοργόνα του Μεγαλέξανδρου στη γερμανική της έκδοση ή μια Σειρήνα απ’την Οδύσσεια που απομακρύνθηκε απ’τις συντρόφισσές της καιβρέθηκε στον Ρήνο.

Δεν ξέρω ποια να είναι η αιτία,
κι είναι το στήθος μου τόσο βαρύ.
Μια παλαιά, αρχαία ιστορία
από το νου μου νά’βγει δεν μπορεί.

Κρύα βραδιά και σκοτεινοί οι κάμποι
και το ποτάμι ήσυχο περνά,
και του βουνού ψηλά η ράχη λάμπει
απ’ τα φιλιά του ήλιου τα στερνά.

Στην κορυφή απάνω καθισμένη
λάμπει πεντάμορφη μια κοπελιά.
Αστράφτει όλη χρυσοστολισμένη,
χτενίζει τα χρυσά της τα μαλλιά.

Ολόχρυσο κρατεί στα χέρια χτένι
κι ένα τραγούδι αγάλια τραγουδεί…
τραγούδι που τ’ ακούς και σε τρελαίνει
και λησμονάς και μάνα και παιδί.

Ο ναύτης με την βάρκα του περνάει
τ’ ακούει, μαγεύεται, χάνει το νου,
τους βράχους πού’ναι εμπρός του δεν κοιτάει
και στην κορφή κοιτάει του βουνού.

Ψηλά κοιτάει… τον τραβά το κύμα
και τάφο του ανοίγει παρακεί,
και φταίει η πεντάμορφη –τι κρίμα!–
και η φωνή της η μαγευτική.

Μετάφραση: Άγγελος Βλάχος

Το όνομα της Λορελάϊ εμφανίζεται και στη ρομαντική μπαλάντα που έγραψε ο ποιητής Κλέμενς Μπρεντάνο το 1801.  Στη μπαλάντα αυτή η Λορελάϊ είναι μια καλλονή από το Μπάκαρακ, μια από τις πιο όμορφες κωμοπόλεις πάνω στον Ρήνο.  Η κοπέλα θέλει ν’αυτοκτονήσει γιατί ο αγαπημένος της είναι άπιστος. Ο επίσκοπος της περιοχής, μαγεμένος από την ομορφιά αλλά και την ντροπαλωσύνη της, την πηγαίνει σ’ένα μοναστήρι. Καθ’οδόν, εκείνη στέκεται δίπλα στα βράχια για να κοιτάξει πίσω το παλάτι του αγαπημένου της. Όταν τον βλέπει να φεύγει πάνω στο άλογο, πέφτει απελπισμένη μέσα στα αφρισμένα νερά.  Σε μια παραλλαγή του 1810 ο Μπρεντάνο παρουσιάζει την αλλοπαρμένη Λορελάϊ να κάθεται σε έναν βράχο και να χτενίζει τα μακριά χρυσαφένια μαλλιά της, προσελκύοντας τα ξύλινα πλοία που εξ αιτίας της τραβούν προς την καταστροφή τους. Την εικόνα αυτή ενσωμάτωσε και ο Χάϊνε στο διάσημο ποίημά του.

Όπως πάντα συμβαίνει με τους μύθους, έτσι και ο μύθος της Λορελάϊ στηρίζεται εν μέρει στην πραγματικότητα.  Στην περιοχή υπήρχαν δυνατά ρεύματα καθώς και ένας μικρός καταρράκτης που δημιουργούσε έναν ήχο σαν μουρμουρητό. Στο συγκεκριμένο σημείο όπου το ποτάμι κάνει μια απότομη στροφή, η ορατότητα για κάθε διερχόμενο πλοίο είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Όλ’αυτά βοήθησαν στο να συντηρηθεί το παραμύθι για το τραγούδι της γοργόνας που πνίγει τους ναυτικούς.

Σήμερα ο βράχος της Λορελάϊ, με τον μύθο που τον περιβάλλει, είναι η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν στην κρουαζιέρα του Ρήνου.  Τα μεσαιωνικά οχυρά, τα γραφικά χωριουδάκια, οι μαούνες που περνάνε μεταφέροντας εμπορεύματα από την Ολλανδία, την Ελβετία ή την Γαλλία, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’εκείνη την επικίνδυνη καμπύλη του ποταμού όπου οι ναύτες άκουγαν το τραγούδι της πανέμορφης κοπέλας και χάνονταν για πάντα μέσα στην ομίχλη.  Εξοπλισμένοι με βιντεοκάμερες και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, οι Γιαπωνέζοι τουρίστες έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου για να την απαθανατίσουν. Όμως εκείνη είναι ήδη, εδώ και χρόνια, αθάνατη.

( Για την αντιγραφή από την σελίδα εδώ: )