Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως

James Burnett, Lord Monboddo

Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, λίγο μετά τόν Γκίμπων, ἀπόψεις ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ἁγία Γραφή δημοσίευσε ὁ Σκοτσέζος δικαστής, φυσικός φιλόσοφος, γλωσσολόγος καί μασόνος Ἰάκωβος Μπαρνέτ ἤ Μονμπόντο (James Burnett, Lord Monboddo 1714-1799), ὁ ὁποῖος δημόσια διατύπωσε τήν θεωρία ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐξελίχθηκαν ἀπό τούς οὐρακοτάγκους.

Μετά τόν Μονμπόντο, τήν σκυτάλη παίρνει ὁ μασόνος Ἔρασμος Δαρβίνος (Erasmus Darwin, 1731–1802),παππούς τοῦ διάσημου Κάρολου Δαρβίνου. Ὁ Ἔρασμος ἦταν γιατρός, βοτανολόγος, φυσικός φιλόσοφος, μασόνος καί μέλος τῆς Βασιλικῆς Κοινωνίας. Εἶχε μελετήσει τίς ἀπόψεις τοῦ Μονμπόντο, τίς ἐνστερνίστηκε καί ἔβαλε ἕναν ἀκόμη λίθο, ὥστε νά κτιστεῖ τό οἰκοδόμημα τῆς θεωρίας τῆς ἐξέλιξης.

Τό βασικό ἐπιστημονικό ἔργο τοῦ Ἔρασμου λέγεται Ζωονομία (Zoonomia or Laws of the Organic Life, 1794), ὅπου μέσα στίς ἐπιστημονικές του παρατηρήσεις εἰσάγει καί μασονικές θεωρίες.

φωτό

Σέ κάποιο σημεῖο ἀναφέρεται σέ ἑκατομμύρια ἐποχές (millions of ages), πρίν ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας στήν γῆ, ὅπου ἀπό ἕνα ζωντανό νῆμα (one living filament, δηλαδή ἕνα μικροοργανισμό) ξεκίνησε ἡ ἐξέλιξη τῶν ἔμβιων ὄντων 1.

Ἐδῶ ὀφείλουμε νά κάνουμε τήν ἑξῆς ἐπισήμανση: τήν ἐποχή πού γράφει ὁ Ἔρασμος αὐτά τά λόγια, οἱ Εὐρωπαῖοι, παρερμηνεύοντας τήν Βίβλο, εἶχαν τήν πεποίθηση ὅτι ἡ γῆ δημιουργήθηκε τό 4004 π.Χ. (ἀπό κτίσεως κόσμου χρονολόγηση2) καί λίγο ἀργότερα ὁ ἄνθρωπος.

Erasmus Darwin, 1731–1802

Συνεπῶς, ἡ ἀναφορά τοῦ Ἔρασμου σέ ἑκατομμύρια ἐποχές, πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀνθρώπου στήν γῆ, φανερώνει τήν ἀκράδαντη πίστη του στίς μασονικές θεωρίες πού, ὅπως προαναφέραμε καί σέ συνδυασμό μέ τήν μετενσάρκωση,εἶχαν ὡς δεδομένο ὅτι τά ζῶα καί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἐδῶ καί ἑκατομμύρια χρόνια στήν γῆ.

Ἀσφαλῶς, ὅλα αὐτά πού ὑποστήριζε ὁ Ἔρασμος καί οἱ ὑπόλοιποι Ἄγγλοι μασόνοι δέν εἶχαν κανένα ἐπιστημονικό ἔρεισμα ἤ κάποια ἀπόδειξη, ἁπλά ἦταν ἡ μεταφορά τῶν ἀποκρυφιστικῶν θεωριῶν στόν χῶρο τῆς ἐπιστήμης, ἡ ἔξοδος ἀπό τόν στενό κύκλο τῶν μασονικῶν στοῶν πρός τό εὐρύ κοινό. Οἱ μασόνοι,ὅπως καί οἱ ἀρχαῖοι Γνωστικοί, δέν ἔψαχναν γιά ἀποδείξεις, γιά νά ἐπαληθεύσουν τήν διδασκαλία τους. Θεωροῦσαν ὅτι κατεῖχαν τήν ἀλήθεια, de facto, ἐκ τῶν πραγμάτων, καί ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ζοῦσαν σέ ἄγνοια.

Τίς ὑπόλοιπες ἀποκρυφιστικές του θεωρίες ἐξέφρασε ὁ Ἔρασμος στό ποίημά του, μέ τίτλο «The Temple of Nature» (Ὁ Ναός τῆς Φύσης). Στήν εἰσαγωγή τοῦ ποιήματος ἀναφέρει ὅτι τά ἀρχαῖα Ἐλευσίνια Μυστήρια ἦταν ἡ πηγή τῆς ἔμπνευσής του3. Τί νά σημαίνει αὐτό ἄραγε;

Οἱ καμπαλιστές καί οἱ ἑρμητικοί πίστευαν στόν πανθεϊσμό,δηλαδή θεωροῦσαν ὅτι ἡ φύση εἶναι θεά, ὅτι τό σύμπαν εἶναι λογικό καί ἔμψυχο. Γι’ αὐτό καί στίς μασονικές στοές, μέχρι σήμερα, τιμοῦν τήν θεά Δήμητρα καί τήν Αἰγύπτια θεά Ἴσιδα, οἱ ὁποῖες ἦταν θεότητες τῆς φύσης καί τῆς γεωργίας. Ἀντίστοιχα, οἱ μασόνοι πιστεύουν ὅτι οἱ μασονικές τελετές εἶναι ἡ συνέχεια τῶν Ἐλευσίνιων Μυστηρίων (πού τελοῦνταν πρός τιμήν τῆς θεᾶς Δήμητρας) καί τῶν μυστηρίων τῆς Ἴσιδος.

Τά ἴδια πίστευε καί ὁ Ἔρασμος, ἐφόσον ἦταν τέκτονας, ἁπλά ἀποφεύγει νά τό ἀποκαλύψει εὐθαρσῶς καί τό παρουσιάζει κάπως ἀλληγορικά. Ἀφοῦ ἀναφέρεται στήν (θεοποιημένη) Φύση καί τό Χάος, καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι ἡ ὀργανική ζωή ξεκίνησε μέσα στήν θάλασσα (Organic life began beneath the waves). Γιά τόν Ἔρασμο, ἡ θεά Φύση δημιουργεῖ τόν πρῶτο ὀργανισμό μέσα στήν θάλασσα, ἀπό ἐκεῖ ἐξελίσσονται ὅλα τά ἔμβια ὄντα καί τελικά ἡ ἐξέλιξη ὁδηγεῖ στήν ἐμφάνιση τοῦ ἀνθρώπου, μέσῳ κάποιου πιθήκου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι προϊόν μίας ἐξελικτικῆς διαδικασίας, πού ὅρισε ἡ φύση, μία διαδικασία ἑκατομμυρίων χρόνων, καί ἀφήνει νά ἐννοηθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος θά συνεχίσει νά ἐξελίσσεται, μέχρι τήν τελειότητα.

Ἡ αἰσιόδοξη ἀντίληψη τοῦ Ἔρασμου, ὅτι ἡ ἐξέλιξη ὁδηγεῖ τά πάντα ἀπό τό κατώτερο στό ἀνώτερο, δίνει τό μήνυμα στούς ἀνθρώπους ὅτι στό μέλλον θά ἐξελιχθοῦν σέ ἀνώτερα πλάσματα,ὁ ἄνθρωπος θά γίνει ὑπεράνθρωπος, θά γίνει ἐπίγειος θεός!

Ὅλα αὐτά, βέβαια, θά συμβοῦν χωρίς τόν Θεό, χάρη στήν Μητέρα Φύση.

Ἐδῶ διαπιστώνουμε μία διαφοροποίηση τοῦ Ἔρασμου καί γενικά τῶν Ἄγγλων μασόνων, ἀπό τούς Ἑβραίους καμπαλιστές καί τούς προγόνους τους, τούς ἀρχαίους Γνωστικούς. Ὁ ἑβραϊκός Γνωστικισμός θεωροῦσε ὅτι αὐτός ὁ κόσμος, τό ὑλικό σύμπαν,εἶναι τό δημιούργημα μίας κατώτερης θεότητας, ἑνός κακοῦ Δημιουργοῦ.Ἑπομένως, ὁ κόσμος εἶναι ἡ κόλαση, εἶναι ἕνα κακό κατασκεύασμα, πού πρέπει νά καταστρέψουμε. 

Μέχρι καί γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα τό ἴδιο ἔλεγαν, νά τό καταστρέψουμε μέ ἀσωτίες καί ἀνωμαλίες. Καί ὑποστήριζαν ὅτι τό μόνο πού ἀξίζει εἶναι ἡ ψυχή, πού θά λυτρωθεῖ μέσῳ τῆς γνώσης.Οἱ Ἄγγλοι καμπαλιστές ἦταν πιό αἰσιόδοξοι, ἀπό τούς Ἑβραίους συναδέλφους τους, θεωροῦσαν ὅτι τό ὑλικό σύμπαν εἶναι δημιούργημα ἑνός κατώτερου ἀλλά καλοῦ θεοῦ, τῆς Μητέρας Φύσης, καί ὅτι ἡ ἐξέλιξη (μαζί μέ τήν γνώση) θά λυτρώσουν τόν ἄνθρωπο, θά τόν ὁδηγήσουν στόν σκοπό τῆς ζωῆς του.

1. Τό κείμενο τοῦ Ἐράσμου εἶναι τό ἑξῆς: «…in the great length of time, since the earth began to exist, perhaps millions of ages before the commencement of the history of mankind, would it be too bold to imagine, that all the warm-blooded animals have arisen from one living filament, which the GREAT FIRST CAUSE endued with animality, with the power of acquiring new parts attended with new propensities, directed by irritations, sensations, volitions, and associations, and thus possessing the faculty of continuing to improve by its own inherentactivity, and of delivering down those improvements by generation of its posterity, world without end?».

2. Στόν Μεσαίωνα ἔγινε τό λάθος νά ταυτιστεῖ ὁ χρόνος δημιουργίας τῆς γῆς (anno mundi) μέ τόν χρόνο δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἁγία Γραφή, στό βιβλίο τῆς Γενέσεως,μᾶς δίνει ἀναλυτικά στοιχεῖα γιά νά χρονολογήσουμε τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία σωστά ὑπολογίστηκε στό 5508 π.Χ. ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἀλλά δέν μᾶς ἀναφέρει πότε δημιουργήθηκε τό σύμπαν. Στήν Βρεταννία, πού ἐπικεντρωθήκαμε στό παρόν βιβλίο, τό 1650 ὁ Ἰρλανδός ἀρχιεπίσκοπος James Ussher, σύγχρονος σχεδόν τοῦ Robert Fludd, εἶχε ὑπολογίσει λανθασμένα ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο τό ἔτος 4004 π.Χ.

3. Γράφει στήν εἰσαγωγή τοῦ ποιήματος ὁ Ἔρασμος: «In the Eleusinian mysteries the philosophy of the works of Nature, with the origin and progress of society, are believed to have been taught by allegorical scenery explained by the Hierophant to the uninitiated, which gave rise to the machinery of the following poem».

( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Δημητρίου Ράμμου : « Ὁ μασονικός μύθος τοῦ Δαρβινισμοῦ» Κεφ. 4 Μασονία καί Καμπαλισμός -ἐδῶ-)

...συνεχίζεται

Ἡ Πελασγική