Τό Καστελλόριζο εἶναι κοντά στήν Τουρκία ἤ τό ἀντίστροφο;

 Οἱ τοῦρκοι εἴτε μέσῳ σαλεμένων ἡγετῶν εἴτε μέσῳ ἀκραίων φανατικῶν ἀνιστόρητων βλαμμένων οἱ ὁποῖοι τυχαίνει νά βρίσκονται καί σέ ὑψηλές θέσεις,μᾶς ἔχουν συνηθίσει νά βγαίνουν καί νά πετοῦν τίς ἐθνικιστικές τους κορῶνες πρός ἐσωτερική κατανάλωσιν κυρίως καί μετά γιά τήν ὅποια ἐξωτερική σχέσιν θέλουν νά καλλυτερεύσουν. Ἔτσι καί μέ τό τελευταῖο «κατόρθωμα» μέσῳ τοῦ ὁποίου θέλησαν ν᾿ἀποδείξουν πόσο κοντά εἶναι τό Καστελλόριζο στήν Τουρκία. 

Ναί,εἶναι πολύ κοντά. Ὅμως ἄν αὐτό σημαίνει πώς θά μποροῦσε ν᾿ἀνήκῃ στήν Τουρκία τότε πολύ πιό λογικά καί κυρίως πολύ πιό φυσιολογικά καί ἱστορικά σημαίνει πώς οἱ τοῦρκοι ἔφτιαξαν τήν χώρα τους σέ Ἑλληνικά ἐδάφη πολλῶν χιλιετηρίδων ! 

Το Καστελλόριζο έχει μια μακρά, πλούσια ιστορία, που ξεκινά από τη νεολιθική εποχή. Οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι Πελασγοί, όπως δείχνουν διάφορα ευρήματα και οι κατεστραμμένες οχυρώσεις. Μετά ήρθαν οι Δωριείς. Αρχικά ονομάστηκε Μεγίστη από τον άποικο Μεγιστέα. Αργότερα μετονομάστηκε σε Castellorizo ​​από το ιταλικό όνομα «Castello Rosso» που σημαίνει κόκκινο κάστρο, παίρνοντας αυτό το όνομα από το χρώμα των βράχων πάνω στους οποίους χτίστηκε το κάστρο του. ( Τούρκοι δόκιμοι κολυμπούν την απόσταση μέχρι το ελληνικό νησί Καστελλόριζο)

Ίωνες,Αιολείς και Δωριείς στην Μικρά Ασία - Μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ...

...Οἱ Πελασγοί ὁρίζονται, ὡς ἔθνος μέγα, μαρτυρούμενο στήν ἑλληνική ἱστορία καί ὀνομάζονται αὐτόχθονες καί γηγενεῖς στόν Ἡσίοδο καί στόν Διονύσιο τόν Ἁλικαρνασσέα καί συγχρόνως ὡς ἀρχαῖον γένος καταγόμενο ἀπό τήν Πελοπόννησο, τό ὁποῖο καί ἐπεξετάθη διά τῆς Πελοποννήσου, ἡ ὁποία ὠνομάζετο προηγουμένως Πελασγία, στήν Θεσσαλία (Πελασγιώτις χώρα), στήν Ἤπειρο καί στήν Μακεδονία, στήν χώρα τῶν Περραιβῶν, στήν Πίνδο, στήν Δωδώνη καί μέχρι καί τόν ποταμό Στρυμόνα, στίς νήσους Ἴμβρο καί Τένεδο, στήν Λέσβο, στίς Κυκλάδες, στήν Σαμοθράκη, στήν Κρήτη, στήν Τρωάδα, στόν Ἑλλήσποντο, στήν Κύπρο, στήν ἑλληνική Μητρόπολη καί στίς χῶρες τῆς πρωτοϊστορικῆς Πελασγικῆς διασπορᾶς. 

 Στήλη τῶν Καμινίων Διαπιστώνουν οἱ ἀρχαῖες γραπτές ἑλληνικές πηγές τήν καταγωγή τῶν Ἰώνων, ἀπό τούς Πελασγούς Αἰγιαλεῖς καί τοῦ ἀττικοῦ γένους ἀπό τό πελασγικό, τήν ταυτότητα τῆς ἑλληνικῆς καί τῆς πελασγικῆς καταγωγῆς...( ἐδῶ)

Ἐν τάξει,κάποιες φορές πέφτουμε στήν παγίδα νά προσπαθοῦμε ν᾿ἀποδείξουμε τά αὐτονόητα.Τά κοινῶς γνωστά σέ παγκόσμιο μάλιστα ἐπίπεδο. Ὅμως δέν πειράζει,καλό εἶναι νά τά ἐπαναλαμβάνουμε,καλόν εἶναι νά τούς θυμίζουμε πώς ἦρθαν ὡς κατακτητές σέ πατρογονικά μας ἐδάφη,τά ἀπολίτιστα στἰφη βαρβάρων τουρανομογγόλων καί δυστυχῶς στήν τύχη τῶν Ἑλληνικῶν ἐκείνων ἐδαφῶν δέν ἔμελλε νά ἐλευθερωθοῦν μέχρι σήμερα. 

Η απέραντη Μικρά Ασία ήταν γεμάτη ελληνικούς οικισμούς: πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά. Ο εποικισμός των Ελλήνων έγινε, εν μέρει, πριν από τον 11ο αιώνα π.χ. Ιστορικά στοιχεία έχουμε από τον 9ο αιώνα π.χ. και μετά. Η επικοινωνία με τη μητέρα πατρίδα και μεταξύ τους, ήταν συνεχής. Η συγκέντρωση πληθυσμών ήταν μεγαλύτερη στις ακτές: Αιγαίον Πέλαγος, νότιες ακτές (Ροδιακόν και Λυκιακόν Πέλαγος, Κιλίκιος Αυλών, Ισσικός Κόλπος), Εύξεινος Πόντος. Καταγράφηκαν 1200 ελληνικές πόλεις κωμοπόλεις και χωριά στη Μικρά Ασία ... (ἐδῶ)

Συνεπῶς ἐκεῖνοι εἶναι κοντά καί πάνω στά ἑλληνικά ἐδάφη κι᾿ἄν κάποιος θά μποροῦσε νά ἔχῃ λόγον ἀπελευθερώσεώς τους εἴμαστε ἐμεῖς πού ἐδῶ καί 600 περίπου χρόνια βλέπουμε τά ἑλληνικά χώματα νά καταπατοῦνται ἀπό τίς τουρανομογγολικές ὀρδές  πού κατέβηκαν ἀπό τ᾿Ἀλτάϊα ὄρη καί ἔρχονται σήμερα νά μᾶς ζητοῦν καί τά ρέστα ! 

Εἴδατε πῶς πέφτουμε στήν παγίδα κι᾿ἀσχολούμαστε μαζύ τους ; 

Καί μετά ἔχεις τόν Βαρθολομαῖο καί τόν Ἐλπιδοφόρο νά τούς κρατοῦν τά μπόσικα...

Ὁ Μέτων ἔγραψε :

H Μεγίστη την δεκαετία του ΄50 είχε 5 χιλ. κατοίκους! Έφυγαν μετανάσται στην Αυστραλία και ολίγοι εγκαταστάθησαν εις την φερώνυμο πόλι της Αθηνάς Παλλάδος. Γνωστή η εκ Μεγίστης εμπορική οικογένεια των Μαύρων με το πολυκατάστημα στην γωνία Αιόλου κ Σοφοκλέους. Σ΄αυτή ανήκε και ο πολιτευόμενος Γεώργιος Μαύρος, όστις διετέλεσε μεταπολιτευτικώς πρόεδρος της Ενώσεως Κέντρου. 

Οι κάτοικοι της Μεγίστης δεν ήσαν μόνον αλιείς αλλά και γεωργοί, με κτήματα εις τα έναντι μικρασιατικά παράλια. 

Ἡ Πελασγική