Ἐσὺ ποὺ εἶσαι θαμμένος στὴν Ἀμφίπολιν, μὴν …βγῇς!!!

 

Ἄκουσέ με!!!
Μεῖνε ἐκεῖ!!!  
Μεῖνε μέσα!!!  
Κλεῖσε τὸν τάφο σου!!!  
Σφράγισέ τον!!!  
Ἐμπόδισε ὁποιονδήποτε νὰ μπῇ!!! Ἄν δῇς τὸ φῶς, κινδυνεύεις!!!

Κλεῖσε τὸν τάφο σου καὶ μεῖνε θαμμένος!!! Ἔξω βασιλεύει ἠ μιζέρια…  
Ἔξω παραφυλάει ἠ κακομοιριά… Ἔξω παραμονεύει ὀ ἐξευτελισμός!!!
Ὅποιος καὶ  νὰ εἶσαι, Τρανὰ τὰ ἔτη ποὺ ἔζησες, μεγαλειώδη, ἱστορικά…  
Τώρα τὰ πράγματα ἄλλαξαν… Δὲν κατοικοῦν ἐδῶ πιὰ ἥρωες…  
Κάτι ἡγέτες προδότες καὶ τὰ ἀνθρωπάκια τους ἔμειναν, κάτι κοπρῖτες, κάτι δειλοί…  
Τὴν χάρισαν τὴν ἱστορία σου, τὴν ἀντήλλαξαν μὲ δόξα…
Τὴν πούλησαν τὴν κληρονομιά σου φθηνά, πολὺ φθηνά!!! Φθηνοὶ εἶναι… Φθηνὰ πωλοῦν… Τζᾶμπα χαρίζουν…

Ὅπως κι ἐὰν πέθανες, ἀπὸ σπαθί, ἤ φυσικὸ θάνατο, ΔΟΞΑ καὶ ΤΙΜΗ σοῦ πρέπει!!! Ἄν βγῇς στὸ φῶς θὰ …ξαναπεθάνῃς!!!

Αὐτὴν τὴν φορὰ ἀπὸ ΝΤΡΟΠΗ!!!!

Κωνσταντῖνος Δημητριάδης

Ἀναδημοσίευσις ἀπό : Φιλονόη