Στο βιβλίο του “Geneva Versus Peace” («Γενεύη Εναντίον Ειρήνης») του 1937, ο Comte de Saint Aulaire, (1866-1954), Γάλλος πρεσβευτής
στο Λονδίνο μεταξύ 1920-24, υπενθυμίζει μια συνομιλία που είχε σε ένα δείπνο με
τον Εβραίο Διευθυντή της τράπεζας Kuhn Loeb, Otto Kahn,
(1867 – 1934), (φώτο) η οποία έλαβε χώρα λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διαβάζουμε στο “Geneva Versus Peace” σελ. 78-85 :
"Έχω διατηρήσει στη μνήμη μου τη συνομιλία με έναν από αυτούς τους οιωνοσκόπους
με τους οποίους ήμουν γείτονας στο τραπέζι, σε ένα από αυτά τα διεθνή δείπνα
... Είχε γίνει διευθυντής μιας μεγάλης τράπεζας της Νέας Υόρκης, ένας από
εκείνους που είχαν χρηματοδοτήσει την μπολσεβίκικη επανάσταση. .. Ένας
συνάδελφος επισκέπτης τον ρώτησε πώς ήταν δυνατό να υπάρχει υψηλή χρηματοδότηση
για να προστατευθεί ο μπολσεβικισμός, ένα σύστημα εχθρικό ... για τον τραπεζικό
κλάδο ... Ο φίλος μας ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής της αποστολής για τη
διατροφή [τους πεινασμένους] κατέβασε μια γουλιά κρασί από ένα μεγάλο ποτήρι,
σταμάτησε για μια στιγμή, πήρε μια μεγάλη ρουφηξιά από το τεράστιο πούρο του
... και στη συνέχεια είπε :
«Εκείνοι που έχουν μείνει έκπληκτοι με τη συμμαχία μας με τους Σοβιετικούς ξεχνούν
ότι το έθνος του Ισραήλ είναι το πιο εθνικιστικό από όλους τους λαούς, γιατί
είναι το πιο αρχαίο, το πιο ενωμένο και το πιο ‘κλειστό’ .... έχει υπάρξει μέσα
στους αιώνες παρ’ όλα τα εμπόδια χωρίς καμία εδαφική περιοχή για να του δώσει
δύναμη. Όπως και ο παπισμός, είναι οικουμενικό και πνευματικό ... το βασίλειό
του είναι αυτού του κόσμου.
«Γι’ αυτό είναι το αλάτι της γης, αλλά είναι, όπως λένε στις λεωφόρους, ο ‘le
plus dessale’ των εθνικισμών, [δηλαδή ήπιος] πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος το
αδειάζει και το ξεζουμίζει.
Όταν λέω «ξεζουμίζει», εννοώ ότι το κρασί του εθνικισμού μας είναι το πιο
πόσιμο στον κόσμο. Έχει το καλύτερο άρωμα και τα έθνη του κόσμου το απορροφούν με
μεγάλη ευκολία, με απόλαυση και χωρίς πονοκέφαλο το πρωί.
«Αλλά, για να επανέλθω στο θέμα του αλατιού, ξέρετε το ρητό για το αλάτι
και το μπακαλιάρο; ... Πάρα πολύ αλάτι διαβρώνει το κρέας, πολύ λίγο το αφήνει
να σαπίσει. Αυτή η αρχή μπορεί με δικαιοσύνη να εφαρμοστεί τόσο στο ανθρώπινο μυαλό
όσο και στους λαούς της γης. Εμείς, οι Εβραίοι, την εφαρμόζουμε με σύνεση, όπως
θα έπρεπε να εφαρμοστεί, καθώς το αλάτι είναι το έμβλημα της σοφίας. Το σμίγουμε
διακριτικά με το ψωμί που καταναλώνουν οι άνθρωποι.
«Το διαχειριζόμαστε σε διαβρωτικές δόσεις μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις,
όταν είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από τα συντρίμμια ενός ανήθικου παρελθόντος,
όπως στην περίπτωση της τσαρικής Ρωσίας. Αυτό σας δίνει μια μερική εξήγηση
γιατί ο μπολσεβικισμός βρίσκει εύνοια στα μάτια μας. Είναι ένα αξιοθαύμαστο
αλάτισμα για να διαβρώσει και να καταστρέψει και όχι για να διατηρήσει...
«Είμαστε μια Κοινωνία Εθνών, η οποία περιέχει τα στοιχεία όλων των άλλων.
Είναι το γεγονός που μας κάνει ικανούς να ενώσουμε τους λαούς γύρω μας. Μας
κατηγορούν ότι είμαστε παράγοντας που τους διαλύει. Είναι μόνο στα σημεία που
είναι αδιαπέραστα σε αυτή την σύνθεση εθνικών στοιχείων, των οποίων τα δικά μας
είναι τόσο το παράδειγμα όσο και τα μέσα, ώστε να λειτουργήσουμε ως διαλυτικό.
……... Δεν είμαστε ο μέγιστος κοινός διαιρέτης των εθνών παρά μόνο για να
γίνουμε ο μεγαλύτερος κοινός δημιουργός της ομοσπονδίας τους. Το Ισραήλ είναι ο
μικρόκοσμος και το φύτρο της Πόλης του Μέλλοντος".
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου