ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Στήν Ρωσία των τσάρων, από τόν 17ο αιώνα μέχρι τόν 19ο αιώνα, καταδικάζονταν κρατούμενοι σέ θάνατο καί γίνονταν εκτελέσεις πολιτικών ή ποινικών κρατουμένων, μερικών εκατοντάδων κάθε χρόνο. Στα τριάντα χρόνια από το 1876 ως το 1905 τήν εποχή των μαζικών απεργιών και των ταραχών των αγροτών, εκτελέστηκαν 486 άτομα, δηλαδή περίπου 17 τον χρόνο σε όλη τη χώρα. Στη διάρκεια της πρώτης επανάστασης και της καταστολής της, ο αριθμός των εκτελέσεων αυξήθηκε απότομα, προκαλώντας δάκρυα στον Τολστόι και αγανάκτηση στον Κορολένκο και σε πολλούς άλλους: από το 1905 ως το 1908 εκτελέστηκαν περίπου 2200 άτομα. Πραγματική επιδημία εκτελέσεων, όπως γράφει ο Ταγκάντσεφ.

Καί όμως αυτοί οι αριθμοί φαίνονται μηδαμινοί μπροστά στά εκατομμύρια των εκτελέσεων πού θά ακολουθούσαν μετά την εδραίωση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς (Λένιν) είχε προσθέσει πολλά άρθρα σέ νομοθεσία πού προέβλεπε τόν τουφεκισμό, όπως το άρθρο 69 γιά προπαγάνδα, γιά πρόσκληση σε παθητική αντίσταση προς την κυβέρνηση, γιά μη εκπλήρωση των στρατιωτικών ή των φορολογικών υποχρεώσεων, γιά επιστροφή από το εξωτερικό χωρίς άδεια, κτλ. Ο άνθρωπος πού θαυμάζεται από τήν ελληνική αριστερά, δήλωνε μέ στόμφο:

«Σύντροφε Κούρσκι!
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να επεκταθεί η επιβολή της θανατικής ποινής σε όλα τα είδη της δραστηριότητας των Μενσεβίκων, των Εσέρων, κτλ. Πρέπει να βρεθεί μια διατύπωση που να συσχετίζει αυτή τη δραστηριότητα με την παγκόσμια αστική τάξη.
Με κομμουνιστικούς χαιρετισμούς.
Λένιν.» (Απαντα Λένιν, 5η έκδ. τομ. 45 σελ. 189). Απόσπασμα από τό Αρχιπέλαγος Gulag: 

Ποιος νομομαθής, ποιος ιστορικός του ποινικού δικαίου θα μας δώσει συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία για τις εκτελέσεις της περιόδου 1937-1938; Που βρίσκονται τα ειδικά αρχεία, όπου θα μπορούσαμε να διαβάσουμε τους αριθμούς; Δεν υπάρχουν. Και δεν θα υπάρξουν ποτέ. Ας τολμήσουμε λοιπόν να επαναλάβουμε μόνο τους αριθμούς που κυκλοφορούσαν το 1939 - 40 κάτω από τις καμάρες της φυλακής του Μπουτύρκι και προέρχονταν από διάφορους σημαίνοντες ή μεσαίους πράκτορες του Γιεζώφ, οι οποίοι είχαν περάσει πριν από λίγο καιρό από εκείνα τα κελιά. Αυτοί οι πράκτορες λοιπόν έλεγαν πως σ' αυτά τα δυο χρόνια τουφεκίστηκαν ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ πολιτικοί κρατούμενοι.

Είναι άραγε απίθανοι αυτοί οι αριθμοί; Αν λάβουμε υπόψη πως οι εκτελέσεις γίνονταν όχι επί δύο χρόνια, αλλά μόνο επί ενάμιση χρόνο, θα έχουμε κατά μέσον όρο 28 χιλιάδες εκτελεσμένους τον μήνα για όλη τη Σοβιετική Ένωση. Μα πόσα ήταν τα μέρη όπου γίνονταν εκτελέσεις; Ο υπολογισμός μας θα είναι πολύ μετριοπαθής, αν πούμε εκατό πενήντα. (Ασφαλώς ήταν περισσότερα. Μόνο στο Πσκώφ, σε πολλές εκκλησίες, τα πρώην κελιά των αναχωρητών στα υπόγεια είχαν μετατροπή από τη Νι-Κα-Βε-Ντε σε θαλάμους βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Ακόμα και το 1953 απαγορευόταν να μπαίνουν τουρίστες σ' αυτές τις εκκλησίες. Πριν αρχίσουν τα έργα της αναστήλωσης των εκκλησιών, έβγαζαν από εκεί ολόκληρα καμιόνια με κόκαλα). Μήπως ο αριθμός σας φαίνεται φανταστικός; Μα είναι πολύ κάτω από την πραγματικότητα! Σύμφωνα με άλλες πηγές, ως την 1η Ιανουαρίου 1939 είχαν τουφεκισθεί 1.700.000 άτομα.

Εξι κολχόζνικοι από τα περίχωρα του Τσάρσκογιε Σελό που έφταιξαν γιατί μετά τον θερισμό του κολχόζ (με τα δικά τους τα χέρια) πήγαν και θέρισαν τα σημεία όπου το έδαφος ήταν ανώμαλο, για να εξασφαλίσουν τροφή στις αγελάδες τους. Καί οι έξι αυτοί αγρότες εκτελέστηκαν!

1937. Ο αγρονόμος μιας επαρχίας καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί έκανε λάθος στην ανάλυση του σπόρου των κολχόζ!

1937. Ο Μέλκικωφ, πρόεδρος ενός βιοτεχνικού συνεταιρισμού, καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί στο εργαστήριό του έγινε πυρκαγιά από μια σπίθα μηχανής!.

Στην ίδια φυλακή του Κρέστι, το 1932, περίμεναν τον θάνατό τους: ο Φέλντμαν, γιατί στο σπίτι του βρέθηκε συνάλλαγμα, κι ο Φαϊτέλεβιτς, πρώην μαθητής του Ωδείου, γιατί πούλησε μια μεταλλική ταινία για να φτιαχτούν πέννες. 

Δεν πρέπει λοιπόν ν' απορεί κανείς για το γεγονός πως καταδικάστηκε σε θάνατο ένας νεαρός αγρότης από το Ιβάνοβο, ο Γιεράσκα. Στην ανοιξιάτικη γιορτή του Αγίου Νικόλα, ο Γιεράσκα γλέντησε στο γειτονικό χωριό, ήπιε γερά κι έδωσε μια μ' ένα παλούκι στον πισινό - όχι του χωροφύλακα, όχι! - μα του αλόγου του χωροφύλακα! .......

Εκατομμύρια λοιπόν τά θύματα του κομμουνισμού στήν Σοβιετική Ένωση, αλλά καί στόν κόσμο ολόκληρο. Τί από αυτά διδάσκεται στά σχολικά βιβλία, διαβάζεται στίς εφημερίδες ή ακούγεται στήν τηλεόραση; Τίποτα! Δυστυχώς οι νεκροί δέν μπορούν νά μιλήσουν. Μίλησε γιά αυτούς, ο Σολζενίτσιν. Πιστέυω ότι στήν Ελλάδα, όποιοι δηλώνουν αριστεροί καί προοδευτικοί, θά πρέπει προηγουμένως να έχουν διαβάσει τά βιβλία του. Τότε ίσως χάσουν λίγη από τήν έπαρση καί τό καμάρι πού έχουν όταν δηλώνουν ότι είναι αριστεροί καί δημοκράτες. Ευτυχώς οι παππούδες τους απέτυχαν να μας εντάξουν στήν κομμουνιστική διεθνή, τά εγγόνια θά καταφέρουν νά μας εντάξουν στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση;

 agiasofia.com