H υπακοή είναι ένας ψυχολογικός
μηχανισμός που συνδέει την ατομική πράξη με την πολιτική σκοπιμότητα.
Είναι η συνδετική δύναμη που δεσμεύει τους ανθρώπους
σε συστήματα εξουσίας.
Ακούγεται από στόμα σε στόμα ότι η Ελλάδα έχει καταστεί ένα οικονομικό
πείραμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Καθώς
κανείς από τους Ευρωπαϊκούς εταίρους δεν έχει αντιμετωπίσει μία παρόμοια
κατάσταση τις τελευταίες δεκαετίες, δεν μπορεί να δώσει και μια
ξεκάθαρη λύση για το μέλλον της Ελλάδας. Πίσω όμως από τα δις ευρώ που
μνημονεύει το μνημόνιο (chic), τη χρεωκοπία και το κούρεμα του χρέους,
βρίσκεται ο Ελληνικός λαός. Ένας λαός που βρέθηκε ξαφνικά να επωμίζεται
όλες τις "αναγκαίες" διαρθρωτικές αλλαγές που συμβαίνουν στην χώρα,
επιβαλλόμενες από τις πολιτικές "αυθεντίες" της Ευρώπης και της Ελλάδας.
Ο Ελληνικός λαός "αναγκάζεται" να υπακούσει... ή τον αναγκάζουν μέσω
ενός οργανωμένου ψυχολογικού πειράματος;
Πριν αναφερθώ στο πασίγνωστο πείραμα του Stanley Milgram για την υπακοή,
αξίζει να ειπωθεί ότι η λέξη "υπακοή" αναφέρεται σε αλλαγή κάτω από
άμεση πίεση. Η πίεση αυτή μπορεί να ασκείται με τιμωρία ή αμοιβή. Μπορεί
να απορρέει από το κύρος αυτού που την ασκεί ή από τις συνθήκες μέσα
στις οποίες ζει το άτομο. Επηρεασμένος από τις φρικαλεότητες της
ναζιστικής εποχής και τη συστηματική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων
στους θαλάμους αερίων, ο Milgram, γράφει για την υπακοή*: " H υπακοή
είναι ένας ψυχολογικός μηχανισμός που συνδέει την ατομική πράξη με την
πολιτική σκοπιμότητα. Είναι η συνδετική δύναμη που δεσμεύει τους
ανθρώπους σε συστήματα εξουσίας. Τα γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας
(σ.σ. ΒΠΠ) δείχνουν ότι για πολλούς ανθρώπους η υπακοή είναι μία βαθιά
ριζωμένη μορφή συμπεριφοράς, ένα δυνατό ένστικτο που υπερβαίνει την
ηθική αγωγή του ατόμου, τα αισθήματα συμπάθειας και γενικά την ηθική του
συμπεριφορά".
Ο Milgram σχεδίασε το πείραμα για να δει πόσο θα υπάκουε ένα
αντιπροσωπευτικό δείγμα ατόμων στις πιέσεις ενός επιστήμονα. Σαράντα
άτομα δείγμα, τυπικοί Αμερικάνοι 20-50 ετών, δέχθηκαν να συμμετάσχουν
στο πείραμα.
Ο ρόλος τους, ήταν ρόλος "δασκάλου" που τιμωρεί τον μαθητευόμενο κάνοντάς του ηλεκτροσόκ όταν εκείνος έκανε λάθη. Το κάθε επιπλέον λάθος συνοδευόταν από την αύξηση της έντασης του ηλεκτροσόκ που γινόταν στον μαθητή. Αυτό που αναζητούσε ο Milgram ήταν, σε ποια ένταση του ηλεκτροσόκ θα έπαυε να υπακούει ο "δάσκαλος" στις πιέσεις του επιστήμονα να συνεχίσει. Από τα 40 άτομα του δείγματος, τα 14 δεν υπάκουσαν στο πείραμα και σταμάτησαν νωρίς. Τα υπόλοιπα 26 υπάκουσαν και έφτασαν στο δυνατότερο ηλεκτροσόκ.
Πολλά από τα υπάκουα άτομα αναστέναζαν με ανακούφιση όταν ο επιστήμονας τους σταμάτησε,
άλλα ζάρωναν τα φρύδια τους,
κάποια κουνούσαν το κεφάλι τους λυπημένα
και
μερικά παρέμεναν ήρεμα σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος.
Το πείραμα έδωσε το πρωτοφανές εύρημα της απόλυτης δύναμης της υπακοής.
Τα 26 άτομα εγκατέλειψαν την ηθική τους συμπεριφορά (της μη βλάβης δηλ.
άλλου ατόμου) και ακολούθησαν τις οδηγίες ενός προσώπου κύρους που δεν
είχε ειδική εξουσία να επιβάλλει τις διαταγές του. Ακόμα και αν δεν
υπάκουαν στο πρόσωπο αυτό, δεν θα έχαναν τα χρήματά τους ούτε θα
ακολουθούσε τιμωρία. Οι αντιδράσεις τους έδειχναν ότι χαρακτηρίζονταν
από άγχος και απογοήτευση κατά τη διάρκεια του πειράματος. Όμως η
πλειονότητα συνέχισε το πείραμα μέχρι τέλους.
Η υπακοή μπορεί να διαπαιδαγωγεί και να οδηγήσει σε φιλανθρωπικές
πράξεις ή μπορεί να οδηγήσει και σε καταστροφικές ενέργειες.
Υψηλή
υπακοή παρουσιάζεται όταν απαντώνται συγκεκριμένοι παράγοντες. Ας
τολμήσουμε να κάνουμε μία σύνδεση των παραμέτρων του πειράματος του
Milgram, με την Ελληνική πραγματικότητα:
- Το κύρος του επιστήμονα που "πιέζει" για υπακοή. Ειδικότερα αν έχει το
κύρος ενός μεγάλου οικονομικού οργανισμού όπως το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο ή η Ευρωπαϊκή Ένωση ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
φωτο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου