Η «υπόθεση πολυτεχνείο» είναι μια από τις πιο βρώμικες σελίδες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι πράγματι υπήρξαν νεκροί μέσα στο πολυτεχνείο. Η τραγική αλήθεια είναι ότι υπήρξαν νεκροί, αλλά όχι μέσα στο πολυτεχνείο. Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν σε απόσταση 500 μέτρων από το σημείο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα, από πυρά ελευθέρων σκοπευτών, οι οποίοι πυροβολούσαν στο ψαχνό από τις ταράτσες των παρακείμενων πολυκατοικιών. Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί (12 τον αριθμό), οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες, που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή δεν σκοτώθηκαν μέσα στο πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό.
Το μόνο που έκαναν ήταν να τους «βαφτίσουν» «νεκρούς του πολυτεχνείου» και έτσι να λήξει η τραγική αυτή υπόθεση. Ποτέ κανείς από τους γνωστούς «έγκριτους» και παχυλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, δεν έκανε μια έρευνα για το ποιοι ήταν αυτοί που πυροβολούσαν από τις ταράτσες εκείνο το βράδυ. Βεβαίως όχι, διότι η υπόθεση ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ.
Τον Γενάρη του 1973,ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου
στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση
Μπάμπουρας) υπάρχει πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου. Ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί μόνος του (δηλαδή η Ελλάδα) το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από Αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για αυτόν και το καθεστώς του. Οι Αμερικάνοι τον τοποθέτησαν στην Ελλάδα, με τις γνωστές προηγηθείσες μεθοδεύσεις και δεν υπήρχε περίπτωση να δεχθούν, από αυτόν η τους ομοίους του, καμία μη ελεγχόμενη από αυτούς πρωτοβουλία. Κάτι που συμβαίνει και σήμερα με τους πολιτικάντηδές μας.
Όλοι θυμόμαστε εκείνο το αμίμητο που είπε ο τότε υπουργός των εξωτερικών των Η.Π.Α, στον αποσβολωμένο Μητσοτάκη, μετά την πρωτοβουλία του να καλέσει στην Βουλιαγμένη τους ηγέτες των εμπολέμων στην Βοσνία, για να συζητήσουν την προοπτική ειρήνευσης. «Μα κύριε πρόεδρε τον Οκτώβριο του 1993 θα έχετε εκλογές». Και είχαμε. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Αμερικάνοι μέσω
της C.I.A,.βρήκαν τρόπο να απαλλαγούν από τον Παπαδόπουλο, οργανώνοντας εις βάρος του μια ακόμα “μαύρη επιχείρηση”.
Πρόκειται για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης δικτατορικών ή ακόμα και δημοκρατικών καθεστώτων, οι ηγέτες των οποίων με τις πολιτικές που επιλέγουν έρχονται σε άμεση σύγκρουση με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που ελέγχει τις Η.Π.Α. Κάτι παρόμοιο είχαν οργανώσει λίγο αργότερα, πάλι το 1973, και εις βάρος του προέδρου της Χιλής Αλιέντε όταν αυτός αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χαλκού (η Χιλή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα χαλκού στον κόσμο τα οποία καλύπτουν το 45% της παγκόσμιας παραγωγής) οι οποίες συμπτωματικά εξυπηρετούσαν Αμερικάνικα συμφέροντα.
Ήταν οι λεγόμενες «διαδηλώσεις της κατσαρόλας», οι οποίες δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο (η την δικαιολογία) για να επικρατήσει λίγο αργότερα η δικτατορία του Πινοσέτ, ο οποίος σημειωτέον επανέφερε τα πράγματα (εξόρυξη χαλκού) στην πρότερη τους κατάσταση.
Την ίδια περίοδο Νοέμβριο του 1973, και αυτό είναι κάτι που λειτούργησε προσθετικά εις βάρος του Παπαδόπουλου, υπάρχει σε εξέλιξη ο πόλεμος της «εξιλέωσης» (Γιόμ Κιπούρ),τον οποίο διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον όλων των Αραβικών κρατών* (Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος κ.λ.π) αλλά και το 1967, περίοδο που επεβλήθη το πρώτο πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, το Ισραήλ διεξήγαγε πάλι πόλεμο (τον περίφημο πόλεμο των έξι ημερών), πάλι εναντίων όλων των Αραβικών κρατών. Επειδή δεν πιστεύω στον Ιστορικό παράγοντα της σύμπτωσης, πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω από μια και διότι οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις υποκρύπτουν δόλο και παύουν να θεωρούνται τέτοιες τότε…
Η εξέγερση των φοιτητών στο πολυτεχνείο δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά μια ακόμη επιχείρηση που οργανώθηκε από την C.I.A, με σκοπό την ανατροπή του Παπαδοπούλου. Αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι πράγματι οι φοιτητές λειτούργησαν αυτοβούλως (Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. ΒΛΑΚΕΙΑ;) και αποφάσισαν να εξεγερθούν εναντίον της χούντας για μόρφωση, δουλειά, δημοκρατία κλπ., τότε πρέπει να θέσουμε και τα εξής συμπεράσματα ερωτήματα:
1) Γιατί επέλεξαν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι κάποια άλλη, που η χούντα ήταν πιο «φρέσκια» στα πράγματα; Γιατί π.χ δεν εξεγέρθηκαν το 1967 ή το 1968 ή το 1969 ή το1970 κ.λ.π τότε που το καθεστώς των συνταγματαρχών δεν είχε ακόμα εδραιωθεί για τα καλά, αλλά επέλεξαν το 1973 και εδώ βρίσκεται το ύποπτο της υποθέσεως το οποίο οδηγεί στην έξωθεν κατευθυνόμενη επιχείρηση επέμβαση, που στο κάτω-κάτω της γραφής η χούντα είχε ήδη αρχίσει να μετασχηματίζεται σε μια, κατ’ επίφασιν έστω, «δημοκρατία»;
2) Γιατί στάλθηκαν τεθωρακισμένα στο πολυτεχνείο; Αν η χούντα δεν έκανε τίποτα τι θα γινόταν τελικά;
Μήπως έπρεπε να δημιουργήσουν «ήρωες»;
3) Πέτυχε τελικά τους στόχους της η εξέγερση του πολυτεχνείου που υποτίθεται ότι ήταν η ανατροπή της χούντας και η εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας ή το αποτέλεσμα της ήταν να επιβληθεί στην Ελλάδα η δεύτερη χούντα του Ιωαννίδη;
4) Με την άνοδο στην εξουσία του Ιωαννίδη ανοίγει ο δρόμος για τις αμερικανικές επιδιώξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ευρύτερη περιοχή.(προδοσία Κύπρου ,Αιγαίο κ.λ.π)
Εάν ισχύουν και είναι λογικά τα παραπάνω τότε τι ακριβώς και γιατί γιορτάζουμε την 17η Νοέμβρη;
Ένα ακόμα στοιχείο που αποκλείει τον παράγοντα σύμπτωση όσον αφορά το πραξικόπημα του 1967, αποτελεί η διακριτική παρουσία στην Ελλάδα, του αρχιστράτηγου των Ισραηλινών δυνάμεων Μοσέ Νταγιάν, τρεις ημέρες πριν από την εκδήλωση του πραξικοπήματος, ο οποίος μάλιστα, κατά ορισμένους, είχε μυστική συνάντηση με τον μετέπειτα μεγαλοπαράγοντα της Χούντας Ασλανίδη. Την παρουσία του Νταγιάν στην Ελλάδα επιβεβαίωσε και ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος ο οποίος τον συνάντησε συμπτωματικά στο αεροδρόμιο, λίγο πριν αναχωρήσει (ο Κούνδουρος) για το Παρίσι.
Το στοιχείο αυτό (την τυχαία συνάντησή του με τον Νταγιάν) ο Κούνδουρος, το ανέφερε από τηλεοράσεως σε ειδική εκπομπή που έγινε «επί τη επετείω» της χούντας. Δήλωσε στην ίδια εκπομπή και το εξής: «Δεν με ενδιαφέρει, ούτε σχολιάζω την παρουσία του Νταγιάν στην Ελλάδα παραμονές της χούντας. Εμένα με ενδιαφέρει μόνο το γεγονός της επιβολής της χούντας». Ενώ δηλαδή υπήρξε αυτόπτης μάρτυς της παρουσίας του Νταγιάν στην Ελλάδα, δεν συσχέτισε (βλακεία ή σκοπιμότητα) ούτε σχολίασε αυτήν την παρουσία με την επιβολή της χούντας παρά τις επίμονες ερωτήσεις του δημοσιογράφου.
Στην προκειμένη περίπτωση η «ιδιότητα» του « προοδευτικού αριστερού διανοούμενου» επεβλήθη της κοινής λογικής. Άραγε πόσες τέτοιες περιπτώσεις (ευτυχώς οι περισσότερες από τον κρατικοδίαιτο χώρο της «διανόησης» και της δημοσιογραφίας) υπάρχουν, που ενώ πέφτουν στην αντίληψη τους πολλά επιλήψιμα και άξια έρευνας γεγονότα, αυτοί τα αποκρύπτουν «δια τον φόβον των Ιουδαίων».
«Ο φόβος των Ιουδαίων» έγκειται κυρίως σε δυο λόγους:
α) φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν, «εθνικιστές» η «αντισημίτες», από το σύστημα και χάσουν τις παχυλές κρατικές ενισχύσεις και επιχορηγήσεις καθώς και την προβολή πρόσβαση που έχουν στην τηλεόραση.
β) δεν είναι δυνατόν «αριστεροί» όντες, να καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα με τους «κακούς δεξιούς» και να μιλούν και αυτοί για Σιωνιστικές συνομωσίες.
πηγή
* Σημείωση από sxoLIAnews : Οι πληροφορίες λένε πως τότε οι Ισραηλινοί ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδος και τις αμερικανικές βάσεις για τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις, κάτι που ο Γεώργιος Παπαδόπουλος το ΑΡΝΗΘΗΚΕ ! Καταλαβαίνει κανείς τα αποτελέσματα αυτής της άρνησης...
Δείτε στο παρακάτω βίντεο, τον κ. Χρήστο Γούδη να μιλά για το γεγονός αυτό. ( από το σημείο 2.09.39)
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ κ. ΤΖΑΝΗ ( από το 2.35.19)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου