Ὁ Βασιλιᾶς καί ἡ Ψυχή

 

φωτό

Το άρμα της ψυχής του Πλάτωνος ως το μεταφυσικό σχέδιο της αυτοκρατορίας και της ιερής πολιτικής

Ο Alexander Dugin εξηγεί την εικόνα της ψυχής από τον Πλάτωνα και το πολιτικό της νόημα.

Ο Πλάτων ξεκινά από τη θεμελιώδη αρχή της άμεσης ομολογίας μεταξύ του κόσμου, της πολιτείας και της δομής της ψυχής.

Στον διάλογο "Φαίδρος ", περιγράφει αυτή την τριπλή δομή της ψυχής μέσα από τις ακόλουθες εικόνες:

Ας παρομοιάσουμε την ψυχή με τη συνδυασμένη δύναμη ενός φτερωτού ζεύγους αλόγων και ενός ηνίοχου. Στην περίπτωση των θεών, τόσο τα άλογα όσο και οι ηνίοχοι είναι ευγενείς και γεννημένοι από τους ευγενείς, ενώ σε άλλες περιπτώσεις έχουν ανάμεικτη καταγωγή.

Πρώτον, ο ηγεμόνας μας οδηγεί την ομάδα, και έπειτα ανάμεσα στα άλογα το ένα είναι όμορφο, ευγενές και γεννημένο από τέτοιο γένος, ενώ το άλλο είναι το αντίθετό του, με προγόνους άλλου είδους. Αναπόφευκτα, το έργο της διακυβέρνησής μας είναι δύσκολο και επίπονο.

Εδώ είναι σημαντικό ότι ο Πλάτων συγκρίνει τη δομή της ανθρώπινης ψυχής με τη δομή των ψυχών των θεών: διαφέρουν μεταξύ τους μόνο στην ποιότητα και την ευγένεια των μερών τους.

Ο Πλάτων συνεχίζει την περιγραφή του:

Στην αρχή αυτής της αφήγησης, χωρίσαμε κάθε ψυχή σε τρία είδη: δύο μέρη τα παρομοιάσαμε σε μορφή με άλογα και το τρίτο με ηνίοχο. Ας παραμείνει αυτή η διαίρεση σε ισχύ και τώρα.

Για τα άλογα, λέμε, το ένα είναι καλό και το άλλο κακό. Δεν έχουμε ακόμη εξηγήσει σε τι συνίσταται η καλοσύνη του ενός ή η κακία του άλλου, και αυτό πρέπει τώρα να ειπωθεί.

Το ένα, λοιπόν, στέκεται σε πιο εκλεπτυσμένη στάση: ίσιο και με καλές αναλογίες στη σωματική διάπλαση, ψηλό λαιμό, με ελαφρώς αετίσια μύτη, λευκό στο χρώμα, μαυρομάτικο, λάτρης της τιμής σε συνδυασμό με μετριοπάθεια και ευλάβεια· σύντροφος με αληθινή άποψη, χωρίς ανάγκη μαστιγίου, καθοδηγούμενος μόνο από την εντολή και τον λόγο. Το άλλο είναι στραβό, βαρύ, άγαρμπα κατασκευασμένο, με χοντρό και κοντό λαιμό, με κοντή μύτη, μαύρο στο χρώμα, με ανοιχτόχρωμα μάτια, καθαρόαιμο, σύντροφος με θράσος και καυχησιολογία· ατημέλητος γύρω από τα αυτιά, κουφός, και μόλις που υποκύπτει στο μαστίγιο και το σπρώξιμο.

Όπως τονίζει ο Πλάτων, τα δύο άλογα είναι διαφορετικά : το ένα είναι καλύτερο, το άλλο χειρότερο· το ένα είναι άσπρο (αλλά με μαύρο μάτι — μελανόμματος), το άλλο μαύρο (με ανοιχτόχρωμο μάτι — γλαυκόμματος). Έτσι, εγκαθιδρύεται μια ιεραρχία μέσα στην ψυχή:

• ο αρματηλάτης (ἡνίοχος);
• το άσπρο άλογο (το καλό)·
• το μαύρο άλογο (το μη καλό, το κακό).

Στο τέταρτο βιβλίο του διαλόγου "Πολιτεία ", ο Πλάτων αναπτύσσει περαιτέρω αυτό το θέμα, ορίζοντας τα τρία συστατικά της ψυχής με τους ακόλουθους όρους:

• ο αρματηλάτης παρουσιάζει διάνοια (νοῦς, λόγος);
• το άσπρο άλογο ενσαρκώνει την πνευματική αρχή (θυμός).
• το μαύρο άλογο αντιπροσωπεύει την επιθυμία (ἐπιθυμία).

Ο Πλάτων συσχετίζει άμεσα αυτά με τις τρεις τάξεις του κράτους του:

• το υψηλότερο μέρος της ψυχής αντιστοιχεί στους φιλοσόφους-βασιλείς (τους φύλακες).
• η πνευματική αρχή αντιστοιχεί στους πολεμιστές (τους βοηθούς των φυλάκων).
• Η επιθυμία είναι η κυρίαρχη δύναμη μεταξύ των εργατών και των αγροτών (του βασικού πληθυσμού).

Στον "Φαίδρο", ο Πλάτων περιγράφει την αιτία της πτώσης της ψυχής στο σώμα ως συνέπεια της εξέγερσης του μαύρου αλόγου. Ενώ το άσπρο άλογο υπακούει στη φωνή του ηνίοχου, το μαύρο άλογο δεν το κάνει και αγωνίζεται συνεχώς προς μια κατεύθυνση αντίθετη προς τη διάνοια. Η ψυχή πέφτει στο σώμα και χάνει τα φτερά της ακριβώς λόγω μιας εγγενούς φυγόκεντρου ώθησης μέσα της, που ενσαρκώνεται στο μαύρο άλογο, στην ιδιότητα της επιθυμίας. Δεν υπάρχει αυστηρό όριο μεταξύ της ἐπιθυμίας και του σώματος. Το ίδιο το σώμα είναι ἐπιθυμία μεταμορφωμένη σε πέτρα.

Αλλά από μια άλλη οπτική γωνία, το μαύρο άλογο σχετίζεται με το λευκό: και τα δύο είναι άλογα, αν και διαφορετικής προέλευσης, όπως τονίζει ο Πλάτων. Και οι δύο ιδιότητες - θυμός και ἐπιθυμία - προέρχονται από μια μόνο ρίζα, από τη λέξη "θυμός ", η οποία για τους Έλληνες χρησίμευε επίσης ως συνώνυμο της ψυχής. Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα αυτής της λέξης, dʰuh₂mós , αρχικά σήμαινε «καπνός», μια έννοια που συνδέεται με τη φωτιά και τον αέρα. Η επιθυμία, επομένως, είναι πρώτα και κύρια πνεύμα. Ωστόσο, αν η πνευματώδης φύση ( θυμός ), η ύψιστη πολεμική αρετή, είναι η επιθυμία στην καθαρή της μορφή, τότε η επιθυμία ( επιθυμία ) είναι η επιθυμία που έχει επιβαρυνθεί, σκληρυνθεί και συμπυκνωθεί. 

Η καθαρή πνευματώδης φύση οδηγεί στην καταστροφή (προς τη σωματικότητα). εξ ου και η κλίση των πολεμιστών είναι να υπομένουν τον θάνατο. Η επιβαρυμένη πνευματώδης φύση, ή επιθυμία, οδηγεί στη δημιουργία. εξ ου και η κλίση των αγροτών και των εργατών είναι η δημιουργία προϊόντων και πραγμάτων, καθώς και η γέννηση παιδιών.

Ο φιλόσοφος-βασιλιάς είναι αυτός στον οποίο ο ηνίοχος είναι πλήρως ικανός να υποτάξει και τα δύο άλογα και να κατευθύνει την πορεία του άρματος κάθετα προς τα πάνω. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κατασκευάζεται το κράτος - κατά μήκος του άξονα μεταξύ Ουρανού και Γης και προς τον Ουρανό. Η αυτοκρατορία είναι μια σκάλα που οδηγεί στον Ουρανό.

Η πολιτική, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, είναι μια δομή ανθρωπολογικής ανόδου, που αντιστοιχεί στην ανύψωση της ψυχής και στον καθαρισμό των ιδιοτήτων της. Ακριβώς αυτή η άμεση σύνδεση μεταξύ του είναι και της πολιτικής καθιστά το κράτος, κατά την πλατωνική κατανόηση, ιερό.

ἀπό : multipolarpress.com

Ἐ, ἡ Φιλοσοφία ἐάν δέν ὑπάρξει στήν ζωή μας, ὅπως πρέπει, τότε τό ἀποτέλεσμα εἶναι αὐτό πού βιώνουμε σήμερα. Τήν βλακεία, ἀνοησία, τόν κενό νοῦ τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας πού χειραγωγεῖται ἀπό μία κλίκα κακῶν ὄντων. Ναί, τό ξέρω πώς πάντα οἱ λίγοι θά εἶναι λίγοι καί ποτέ δέν θά πληθύνουν. Ὅμως ἐάν δέν κάνουμε καί κάποιες, ἔστω δονκιχωτικές προσπάθειες , τί ἀξία θά ἔχῃ νά λέμε πώς ἀγωνιζόμαστε ; ..........................

Ἡ Πελασγική