Ἡ σφαγή στήν Αὐστραλία : Πῶς οἱ ἑβραῖοι ἐκμεταλλεύονται αὐτό πού δημιούργησε ὁ δικός τους ἀκτιβισμός

φωτό

Με τη λογική του Brendan, πρέπει να υπάρχουν τεράστιες ποσότητες «φασιστικής βρωμιάς» στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ισχυρών υπουργών της κυβέρνησης όπως ο Itamar Ben-Gvir. .. οι Εβραίοι και οι «φυσικοί σύμμαχοί» τους είναι πολύ κακοί για κάτι που ισχυρίζεσαι ότι θεωρείς πολύτιμο . Ο εβραϊκός ακτιβισμός δημιούργησε το λουτρό αίματος στην παραλία Μπόντι και Εβραίοι ακτιβιστές εκμεταλλεύονται τώρα το λουτρό αίματος για να περιορίσουν περαιτέρω την ελευθερία του λόγου. Otzma Yehudit!

Γράφει ὁ Tobias Langdon

Η Αυστραλία και η Βρετανία βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές του πλανήτη. Αλλά το μυαλό εκμηδενίζει την απόσταση και το μυαλό ενός κορυφαίου Ιρλανδού ηθικολόγου έχει πρόσφατα αναλογιστεί τα γεγονότα σε αυτές τις δύο χώρες που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση. Ναι, ο τροτσκιστής φιλελεύθερος σχολιαστής, Brendan O’Neill ( ἀρθρογράφος στό διαδικτυακό Spiked ) έθεσε δύο πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με δύο ζεύγη ενεργητικών Μουσουλμάνων, το ένα ζευγάρι στην Αυστραλία και το άλλο στη Βρετανία. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω ότι ο Brendan έδωσε καλές απαντήσεις, οπότε θα προσπαθήσω να το κάνω για αυτόν. Τέλος πάντων, ας επανεξετάσουμε τις ερωτήσεις του. Αφού ένα ζευγάρι Μουσουλμάνων έσφαξε Εβραίους στην παραλία Μπόντι, [1] ο Brendan ρώτησε : «Δεν υπάρχει πουθενά ασφάλεια από την κατάρα του εβραϊκού μίσους ;» Και αφού ένα άλλο ζευγάρι Μουσουλμάνων βίασε ένα λευκό κορίτσι στο Λέμινγκτον Σπα, ο Brendan ρώτησε : «Γιατί αυτοί οι Αφγανοί βιαστές ήταν ακόμη στη Βρετανία;»

Η εβραϊκή συνταγή για κοινωνική ευδαιμονία

Οι ερωτήσεις είναι πολύ εύκολες στην απάντηση, αλλά ο Brendan αρνήθηκε να τις απαντήσει. Ιδού η απάντηση στην πρώτη: Ναι, υπάρχουν πολλά μέρη ασφαλή από την κατάρα του εβραϊκού μίσους. Υπάρχει η Ουγγαρία, για παράδειγμα. Αυτή είναι η γενέτειρα του γκουρού του Brendan, του Εβραίου κοινωνιολόγου Frank Furedi . Οι Εβραίοι δεν σφαγιάζονται εκεί για έναν πολύ απλό λόγο. Είναι επειδή η Ουγγαρία δεν ακολούθησε ποτέ την εβραϊκή συνταγή για κοινωνική ευδαιμονία. Στους Εβραίους δεν αρέσει να ζουν ως προφανής μειονότητα σε ομοιογενή λευκά έθνη, επειδή φοβούνται ότι οι λευκοί θα στραφούν εναντίον τους χωρίς κανέναν απολύτως λόγο , όπως έχουν κάνει τόσο συχνά οι λευκοί στο παρελθόν. Συνεπώς, οι Εβραίοι σε όλη τη Δύση έχουν εργαστεί σκληρά για τη μετανάστευση μη λευκών, ειδικά από Μουσουλμάνων. Οι Εβραίοι θεωρούν εδώ και καιρό τη μουσουλμανική μετανάστευση ως «Καλό για τους Εβραίους». Και ποια άλλη παράμετρος έχει σημασία; Στη Βρετανία, ο Εβραίος Δρ. Richard Stone έχει πει «Οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι είναι φυσικοί σύμμαχοι». Στην Ολλανδία, ο Εβραίος Arnon Grunberg έχει πει «Joden en moslims […] zijn natuurlijke bondgenoten ( οἱ ἑβραῖοι καί οἱ μουσουλμάνοι εἶναι φυσικοί σύμμαχοι ) », που σημαίνει το ίδιο. Στην Αυστραλία, οι Εβραίοι ηγήθηκαν της εκστρατείας (βλ. επίσης τη σειρά 5 επεισοδίων του Brenton Sanderson σχετικά με την εβραϊκή εκστρατεία για τον τερματισμό της πολιτικής της Λευκής Αυστραλίας) για την κατάργηση της πολιτικής της «Λευκής Αυστραλίας» που εμπόδιζε τη μετανάστευση Μουσουλμάνων και άλλων μη λευκών. Στην Αμερική, Εβραίοι όπως ο Emmanuel Celler εκμεταλλεύτηκαν τις εθνοτικές δυσαρέσκειες του Ιρλανδού Καθολικού Teddy Kennedy, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας για το άνοιγμα των συνόρων της Αμερικής στον εμπλουτισμό του Τρίτου Κόσμου.

Στη Βρετανία, Ιρλανδοί Καθολικοί όπως ο Brendan O’Neill  έχουν εκμεταλλευτεί τον Εβραίο Frank Furedi με τον ίδιο τρόπο. Όταν λειτουργούσαν ως Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα , ο Frank και οι γεμάτοι αγανάκτηση και διψασμένοι για εκδίκηση οπαδοί του απαίτησαν «τον τερματισμό όλων των ελέγχων στη μετανάστευση». Το 2015, με τον σαφή τίτλο « Αφήστε τους να μπουν », ο Brendan εξέδωσε μια συγκινητική έκκληση εκ μέρους των ενεργητικών Μουσουλμάνων που φιλοδοξούν να εισέλθουν στην Ευρώπη:

Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε ή να υποτιμούμε τους Αφρικανούς μετανάστες. Πρέπει να τους καλωσορίζουμε. […] Δεν πρέπει να λυπόμαστε αυτούς τους μετανάστες. Πρέπει να τους θαυμάζουμε που χρησιμοποιούν πονηριά, θράσος και επιμονή για να έρθουν εδώ. Είναι ακριβώς το είδος των ανθρώπων που χρειάζεται περισσότερο η νωθρή Ευρώπη, ένα αντίδοτο στους μαθητές μας που δεν μπορούν ούτε να χειροκροτήσουν χωρίς να έχουν ψυχική κατάρρευση και στη νέα μας γενιά που πιστεύει ότι το να σου λένε «ανέβα στο ποδήλατό σου» για να ψάξεις για δουλειά ισοδυναμεί με κακοποίηση. 

Ας χαλαρώσουμε τα σύνορα και ας τους αφήσουμε να μπουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στις χώρες μας και ας δούμε πώς θα τα πάνε. Αν το κάνουμε αυτό, θα βγάλουμε τους διακινητές από τη δουλειά, θα τερματίσουμε τους θανάτους στη Μεσόγειο και, το πιο σημαντικό, θα κάνουμε το καθήκον μας για να επιτρέψουμε την πραγματοποίηση των φιλοδοξιών των ανθρώπων που δεν έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα εκτός από το να θέλουν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους στις κωμοπόλεις μας, στις πόλεις μας, δίπλα μας. (“ Let Them In ”, Spiked Online , 21 Απριλίου 2015)

Μερικοί από τους Εβραίους που εργάστηκαν για να τερματίσουν την πολιτική της Λευκής Αυστραλίας

Αυτό συνέβη πριν από δέκα χρόνια. Το 2025, ο Brendan είδε - αλλά δεν παραδέχτηκε - το λάθος του. Ενώ κάποτε υποστήριζε με λυρικό τρόπο τα ανοιχτά σύνορα για την νωθρή Ευρώπη, τώρα κατατάσσει αυτήν ακριβώς την υποστήριξη ανάμεσα στα τρία χειρότερα παραδείγματα της βλακείας που προτρέπει τους λογικούς ανθρώπους η αφυπνισμένη αριστερά: «οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες, ανοίξτε τα σύνορα, το Ισραήλ είναι κακό». Βλέπετε, ο Brendan συνειδητοποίησε καθυστερημένα ότι ορισμένοι άτονοι και δόλιοι μετανάστες έχουν «φιλοδοξίες» να είναι « φασιστική βρωμιά ». Έτσι, τουλάχιστον, περιέγραψε ο Brendan τον Sajid και τον Naveed Akram, τον Μουσουλμάνο πατέρα και γιο που έσφαξαν Εβραίους στην παραλία Μπόντι. Νομίζω ότι η περιγραφή του είναι ιδεολογικά ανακριβής και ηθικά άστοχη. Το να αποκαλείς τους ιδεολογικούς αντιπάλους σου «βρωμιά» μπορεί να είναι διασκεδαστικό για την αφυπνισμένη αριστερά και άλλους αυτάρεσκους εφήβους, αλλά δεν είναι μια ετικέτα που περιμένω να δω να χρησιμοποιείται από ηθικά σοβαρούς ενήλικες. Μια τέτοια ταμπέλα δικαιολογεί την αφαίρεση των δικαιωμάτων των ανθρώπων και τον βασανισμό ή τη δολοφονία τους ( σαν τον ήρωα των Frank και Brendan , Leon Trotsky, στην πραγματικότητα). Ίσως ο Brendan θα έπρεπε να μιλήσει στον εαυτό του, επειδή σε ένα άλλο άρθρο του έπαιζε πολύ διαφορετικά:

Ένας Αφγανός άνθρωπος αξίζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αφγανικά σκυλιά

Υπήρξαν πολλά ανησυχητικά πράγματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι αμερικανικές και οι νατοϊκές δυνάμεις αποσύρθηκαν από το Αφγανιστάν . Ήταν χαοτικό και αιματηρό. Οι ΗΠΑ άφησαν μια τεράστια ποσότητα όπλων, χάμβι και ελικοπτέρων για να τα διεκδικήσουν οι Ταλιμπάν. Αλλά για μένα, ένα από τα πιο ανησυχητικά πράγματα ήταν η στρεβλή εστίαση της βρετανικής ελίτ των μέσων ενημέρωσης στα αφγανικά κατοικίδια, στην απομάκρυνση των ζώων από το Αφγανιστάν. Πάντα ένιωθα λίγο μπερδεμένος από την άθλια σχέση των Βρετανών με τα ζώα. Τίποτα δεν μου θυμίζει περισσότερο το πόσο ξένος είμαι στην Αγγλία, από το να βλέπω ενήλικες Βρετανούς να γουργουρίζουν πάνω από τις γάτες τους ή να χαϊδεύουν τα σκυλιά τους. Κι όμως, ακόμη και εγώ έχω σοκαριστεί από την αδικαιολόγητη έμφαση - ξεφορτωθείτε αυτήν: την ανήθικη έμφαση - που έχουν δώσει τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης στα τετράποδα πλάσματα του Αφγανιστάν. Είναι μια επαίσχυντη αποτυχία της ανθρωπότητας να ανησυχεί για τα ζώα όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. […]

Κατά τη γνώμη μου, κάθε ανθρώπινη ζωή είναι σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμη, για την αίσθηση, τη συνείδηση ​​και την υπόσχεση που ενσαρκώνει. Μία ανθρώπινη ζωή αξίζει όσο ένα εκατομμύριο ζωές ζώων. Αν η σωτηρία έστω και ενός Αφγανού θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να συνεπάγεται την καταδίκη κάθε σκύλου σε αυτή τη χώρα σε φτώχεια ή θάνατο, δεν θα δίσταζα να το κάνω. Μέχρι να ανακαλύψουμε ξανά τι είναι διαφορετικό και σημαντικό στην ανθρωπότητα, θα είμαστε αναγκασμένοι να κατοικούμε στον βόθρο του ηθικού σχετικισμού στον οποίο 150 γάτες και σκύλοι τραβάνε τις καρδιές μας περισσότερο από τις κραυγές των απελπισμένων και φοβισμένων ανθρώπινων συμμάχων μας. (« Ένας Αφγανός άνθρωπος αξίζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο Αφγανικά σκυλιά », Spiked Online , 31 Αυγούστου 2021)

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Brendan θεωρεί τον εαυτό του «ξένο» στη Βρετανία, αλλά εξακολουθεί να αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να κάνει κήρυγμα στους Βρετανούς για το πώς να διεξάγουν τις υποθέσεις τους. Όπως θα σχολίαζε ο ίδιος ο λαϊκός Brendan: Αλαζονικός, έτσι δεν είναι; Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ο Brendan πιστεύει ότι «κάθε ανθρώπινη ζωή είναι σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμη». Αλλά τι γίνεται με τις ζωές της «φασιστικής βρωμιάς», Brendan; Σταμάτησες ποτέ να σκεφτείς αν αυτοί οι «φοβισμένοι και απελπισμένοι» Αφγανοί μπορεί να έχουν «φασιστικές» απόψεις για τους Εβραίους, τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους; Προφανώς όχι.

Η « φασιστική βρωμιά » και οι Αφγανοί βιαστές των οποίων οι ζωές είναι « σχεδόν ανυπολόγιστα πολύτιμες» για το μυαλό του Brendan O’Neill

Τέλος πάντων, το άρθρο του Brendan, που γίνεται λυρικό υπέρ των Αφγανών, παρέχει την απλή απάντηση στο δεύτερο ερώτημά του : «Γιατί αυτοί οι Αφγανοί βιαστές βρίσκονταν ακόμη στη Βρετανία;» Αυτό οφείλεται σε αριστερούς όπως ο Brendan O'Neill, οι οποίοι θεωρούν τους Αφγανούς όχι αυτόνομους ανθρώπους με δική τους δράση, αλλά ως απρόσωπα, ανταλλάξιμα σύμβολα σε ένα ναρκισσιστικό παιχνίδι ηθικολογικής στάσης. 

Όσο για μένα: θα καλωσόριζα τα αφγανικά σκυλιά στη Βρετανία και θα αρνιόμουν την είσοδο σε Αφγανούς ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τον Brendan O'Neill, παίρνω τους ανθρώπους στα σοβαρά και κατανοώ σωστά την «υπόσχεση» και το «δυναμικό» τους. Βλέπετε, έχω παρατηρήσει ότι τα σκυλιά από το Αφγανιστάν δεν βιάζουν ούτε ρίχνουν χημικές ουσίες που τρώνε σάρκα στα πρόσωπα των γυναικών ούτε μαχαιρώνουν γυναίκες μέχρι θανάτου και γλείφουν το ματωμένο μαχαίρι μετά. Τα σκυλιά από το Αφγανιστάν εμπλουτίζουν τις ζωές των Βρετανών Λευκών. Οι άνθρωποι από το Αφγανιστάν καταστρέφουν τις ζωές των Βρετανών Λευκών. Το ίδιο ισχύει, mutatis mutandis , για τα ζώα και τους ανθρώπους από άλλες ζωντανές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Γι' αυτό λέω «Ναι, οπωσδήποτε» στα σκυλιά ή τις γάτες και «Όχι, απολύτως όχι» στους ανθρώπους.

Ο φανατικός εθνικιστής Itamar Ben-Gvir, που μισεί τη Χαμάς, σε μια συγκέντρωση του κόμματος Εβραϊκή Δύναμη

Με κάνει «φασιστική βρωμιά» η προτίμησή μου για τα ζώα του Τρίτου Κόσμου έναντι των ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου; Αν ναι, τότε η ίδια ετικέτα πρέπει να ισχύει και για τον Βίκτορ Όρμπαν, τον Ούγγρο πρωθυπουργό που κράτησε την Ουγγαρία απαλλαγμένη από την «κατάρα του εβραϊκού μίσους» αρνούμενος να τους «αφήσει να μπουν » όταν οι Ούγγροι αριστεροί και φιλελεύθεροι είχαν ζητήσει τον εμπλουτισμό του Τρίτου Κόσμου. 

Και αν ο Brendan ανησυχεί τόσο πολύ για τη «φασιστική βρωμιά», ίσως θα έπρεπε να διερευνήσει ορισμένους από τους υπουργούς της ισραηλινής κυβέρνησης που πλήττει τη Χαμάς και τους οποίους υποστήριξε σθεναρά για δύο χρόνια. Για παράδειγμα, υπάρχει ο Itamar Ben-Gvir . Είναι ο νυν Ισραηλινός Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας και ηγείται ενός κόμματος που ονομάζεται Otzma Yehudit , που σημαίνει «Εβραϊκή Δύναμη». Σου ακούγεται λίγο φασιστικό αυτό το όνομα, Brendan; Θα έπρεπε, επειδή το Otzma Yehudit είναι ο άμεσος « ιδεολογικός απόγονος » ενός πλέον απαγορευμένου κόμματος που ονομάζεται Kach («Έτσι»), του οποίου επικεφαλής ήταν ένας διαβόητος Εβραίος φασίστας που ονομάζεται Ραβίνος Meir Kahane . Πριν ο Ben-Gvir μπει στην πολιτική και αναγκαστεί να καθαρίσει την εικόνα του, είχε με υπερηφάνεια ένα πορτρέτο κάποιου που ονομαζόταν Baruch Goldstein στο σαλόνι του. Όπως περιέγραψα στο « Fingernails and Fascism  », ο Goldstein ήταν μάρτυρας με πολυβόλο. Μπήκε σε ένα τζαμί την ημέρα του Πουρίμ το 1994, δολοφόνησε δεκάδες αθώους Άραβες Μουσουλμάνους και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους επιζώντες.

Αυτή η προφανώς ρατσιστική σφαγή σίγουρα καθιστά τον Goldstein και τους θαυμαστές του «φασιστική βρωμιά» για τον Brendan O’Neill. Αν ναι (και πώς γίνεται να μην είναι;), τότε ο Brendan θα πρέπει να σημειώσει ότι ο Goldstein έχει πολλούς θαυμαστές στο Ισραήλ. Η Jerusalem Post έχει αναφέρει ότι «το 10% των Ισραηλινών Εβραίων πιστεύει ότι ο τρομοκράτης Baruch Goldstein είναι «εθνικός ήρωας». 

Με τη λογική του Brendan, πρέπει να υπάρχουν τεράστιες ποσότητες «φασιστικής βρωμιάς» στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ισχυρών υπουργών της κυβέρνησης όπως ο Itamar Ben-Gvir. Κι όμως, ο Brendan είναι ένθερμος υποστηρικτής του Ισραήλ και εφαρμόζει την ετικέτα «φασίστας» μόνο στη Χαμάς. Ασυνεπές, πολύ; Όσο για μένα: χαίρομαι που αποκαλώ τον Ben-Gvir «φασίστα», γιατί αυτό είναι. [2] Αλλά δεν θα τον περιέγραφα ποτέ ως «φασιστική βρωμιά». Δεν είμαι ένας αυτάρεσκος έφηβος ούτε μέλος της αφυπνισμένης αριστεράς, βλέπεις, και δεν θέλω να σκέφτομαι ή να ενεργώ σαν να είμαι. Θα έπρεπε να το δοκιμάσεις, Brendan. Είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι φαίνεται. Μπορεί επίσης να σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς οι Εβραίοι και οι «φυσικοί σύμμαχοί» τους είναι πολύ κακοί για κάτι που ισχυρίζεσαι ότι θεωρείς πολύτιμο . Ο εβραϊκός ακτιβισμός δημιούργησε το λουτρό αίματος στην παραλία Μπόντι και Εβραίοι ακτιβιστές εκμεταλλεύονται τώρα το λουτρό αίματος για να περιορίσουν περαιτέρω την ελευθερία του λόγου. Otzma Yehudit!

[1]   Οι Εβραίοι στην παραλία Μπόντι «γιόρταζαν» τη Χανουκά, την ήσσονος σημασίας εβραϊκή γιορτή με την οποία οι Εβραίοι εθνοναρκισιστές έχουν χρησιμοποιήσει τον ανταγωνισμό και την αποδυνάμωση της σημασίας των Χριστουγέννων.

[2]   Δεν νομίζω ότι η Χαμάς και άλλοι Ισλαμιστές είναι φασίστες, ωστόσο. Ο φασισμός είναι φυλετικά αποκλειστικός και υπερεθνικιστικός με έναν τρόπο που δεν είναι ο Ισλαμισμός. Για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir και άλλοι θαυμαστές του Baruch Goldstein ακολουθούν την σεβάσμια εβραϊκή παράδοση θεωρώντας τους μαύρους ως ενδιάμεσο σημείο μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων (βλ. τη διδασκαλία του μεγάλου Εβραίου μελετητή Μαϊμονίδη). Σε πλήρη αντίθεση, ο Ισλαμισμός θεωρεί τους μαύρους ως πλήρως ανθρώπους και τους καλωσορίζει ως νεοσύλλεκτους και μαχητές.

Ἀπό : theoccidentalobserver.net

Ἡ Πελασγική