Κάποιοι φίλοι μοῦ ἔκαναν παράπονο πώς θά μποροῦσα νά γράψω πολλά περισσότερα γιά τήν 21η Ἀπριλίου. Τό ἀφιέρωμα τό βρῆκαν πολύ μικρό σέ σχέσιν μέ τήν σπουδαιότητα τῆς ἡμέρας ἐκείνης. Ναί, ἴσως ἔχουν δίκαιον. Ἔτσι λοιπόν σκέφθηκα νά μαζέψω κάποια θέματα πού ἔχουμε γράψει μέχρι σήμερα. Ἰδού λοιπόν περί 21ης Ἀπριλίου 1967 τό ἀπάνθισμα !
Ἡ σπουδαιότης τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου κατά τό δόγμα Mackinder
Οι συνταγματάρχες και η κατάληψη της εξουσίας
 |
| φωτό |
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου ήταν –κυρίως, εάν όχι αποκλειστικώς- έργο του Στρατού Ξηράς. Το Βασιλικό Ναυτικό και η Βασιλική Αεροπορία είχαν πολύ μικρή ανάμειξη στην προετοιμασία των γεγονότων. Όπως και να είναι όμως, το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η νέα κυβέρνηση ήταν εκείνο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που βεβαίως εστιαζόταν στην Κύπρο και αφορούσε την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Πάσης Κύπρου Μακαρίου Γ΄, που τότε ήτανε και Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καμία ελληνική κυβέρνηση, από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, οπότε, χάρη στο τότε «Ενωτικό Δημοψήφισμα» αναδύθηκε διεθνώς ο Ενωτικός Πόθος του Κυπριακού Λαού, έως το 1977, οπότε ο Μακάριος Γ΄ πέθανε στη Λευκωσία, δεν μπόρεσε να έχει μαζί του ομαλές σχέσεις. Η κρίση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για αυτόν υπήρξε εύστοχη και ευχερώς αποδείξιμη:
 |
| φωτό |
Είπε, λοιπόν, ο Σιβγκίν στην αποκαλυπτικότατη συνέντευξή του: «Το σκάνδαλο Watergate προέκυψε εξαιτίας αυτής της σκληρής στάσης του Νίξον. Εμείς, για να μπορέσουμε να επέμβουμε στην Κύπρο, χρειαζόταν η έγκριση των ΗΠΑ. Αλλά θεωρείτο βέβαιο ότι ο Νίξον δε θα δεχθεί κάτι τέτοιο. Το ίδιο και ο αντιπρόεδρος. Τότε ΥΠΕΞ ήταν ο Κίσινγκερ. Ο Νίξον έχασε τη θέση του, αλλά ο Κίσινγκερ παρέμεινε. Και εκείνος μας έδωσε τη δυνατότητα για την επέμβαση. Δηλαδή οι δυνάμεις, που έριξαν από τη θέση τους τον Νίξον, διατήρησαν στη θέση του τον εβραϊκής καταγωγής Κίσινγκερ, για να επέμβουμε στην Κύπρο. Εάν η Κύπρος βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας, τότε οι ορθόδοξοι δε θα έχουν καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Οι πολιτικές Ελλάδας και Ισραήλ είναι αντίθετες μεταξύ τους. Εμείς ως Τούρκοι δεν έχουμε κάποια εχθρότητα με τους Εβραίους. Η επιχείρηση αυτή θα παρεμπόδιζε το να περάσει η Κύπρος στα χέρια της Ελλάδας. Σε περίπτωση που περάσει στα χέρια της Ελλάδας, μπορεί να δημιουργηθεί κίνδυνος για το Ισραήλ. Αυτούς τους υπολογισμούς έκαναν».
Διότι πράγματι ἀπό τῆς 21ης Ἀπριλίου,ἡμέρας ἱστορικῆς διά τά πεπρωμένα τοῦ ἔθνους,οἱ πάντες ἔχουν ἀναπνεύσει. Ὑπάρχει ἡ συνείδησις μιᾶς ἰσχυροτάτης χειρός ἡ ὁποία ἔδωσεν εἰς τό ταλαντευόμενον ἀπό μυρίους κακούς ἀνέμους σκάφος τήν σώζουσαν στροφήν τοῦ πηδαλίου. Ἡ πορεία ἔχει τώρα χαραχθῆ : Πρός μίαν νέαν ἐποχήν, πρός μίαν νέαν Ἑλλάδα,πρός τήν πρόοδον, πρός τήν εὐημερίαν, πρός τήν ἀδέλφωσιν τήν ἐθνικήν, πρός τήν γαλήνην ! Καί μακράν, πολύ μακράν, ἀπό τήν πυκνή θολότητα τοῦ ἐμφυλίου μίσους, ἀπό τήν σκοτεινή φαυλότητα πού ἔχει ἐπικαθήσει ὡς παχύς ῥύπος ἐπάνω εἰς τήν φυσιογνωμίαν τοῦ ἔθνους, μακράν ἀπό τόν ὕπουλον καί πάντοτε ἰδιοτελῆ κομματισμόν πού ἠπείλησεν τήν Ἑλλάδα μέ ὁλοκληρωτικόν ἀφανισμόν.
Ἡ ἐπέμβασις τοῦ Στρατοῦ, λέγει τό πρωθυπουργικόν διάγγελμα, ἀποτελεῖ ἐκτροπήν ἀπό τό Σύνταγμα, ἀλλά ἡ ἐκτροπή αὐτή ἔχει ὡς ἀποκλειστικόν κίνητρον νά ἀναστηλώσῃ ἐν καιρῷ τήν ἀληθινήν Δημοκρατίαν, τήν Δημοκρατίαν ἡ ὁποία, τοὐς τελευταίους καιρούς, διεσύρθη δεινῶς καί ἐταυτίσθη μέ τήν ὀχλοκρατίαν τοῦ πεζοδρομίου καί τήν δημοκοπίαν τῆς ἀναρχίας. Τήν ἀπέραντον δυστυχίαν μεγίστου τμήματος τοῦ σκληρῶς μοχθούντος ἐλληνικοῦ λαοῦ τά κόμματα ἠθἐλησαν νά ἐκμεταλλευθοῦν διά νά στρατολογήσουν εἰς τήν κάλπην των τάς στρατιάς τῶν δυσαρεστημένων, χωρίς νά δοκιμάσουν μέχρι σήμερον νά ἄρουν τάς πραγματικάς αἰτἰας τῆς κακοδαιμονίας καί τῆς μιζέριας. Τά κόμματα ὑπῆρξαν οἱ ἐκούσιοι στρατολόγοι τῆς ἀνατροπῆς, διότι δέν ἀπέβλεψαν ποτέ πρός τήν ἀνακούφισιν τῆς δυστυχίας, ἀλλά μόνον πρός τήν ἐκμετάλλευσιν τῆς δυστυχίας. Ἡ Ἐθνική Κυβέρνησις,πλαισιωμένη ἀπό ἄνδρας ἀσπίλους, μέ συναίσθησιν τῆς βαρείας ἀποστολῆς των, μέ ἕν καί μόνον ἰδεῶδες, τήν ἀνάρρωσιν, τήν ἐξυγίανσιν,τήν ἐθνικήν ποδηγέτησιν, τήν παγίωσιν τοῦ ῥυθμοῦ ἐκείνου ὁ ὁποῖος μόνος ἠμπορεῖ νά ἐγγυηθῇ τόν ἄνετον βηματισμόν πρός τήν πρόοδον καί τήν εὐημερίαν μέ τήν στερράν ἀπόφασιν νά ἐπιβληθῇ ἡ κοινωνική δικαιοσύνη πού θά ἔχῃ ὡς βάθρον τήν δικαίαν κατανομή τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος, ἀποτελεῖ, κατά τήν στιγμήν αυτήν, τήν μεγάλην ἐλπίδα τοῦ ἔθνους.
Αἱ ὑποσχέσεις αἱ ὁποῖαι περιέχονται εἰς τό πρωθυπουργικόν διάγγελμα καί εἰς τάς ἄλλας δηλώσεις τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως ἀπαρτίζουν ἕναν βαρυσήμαντον χάρτην τόν ὁποῖον ἔχει τήν ἀπόφασιν νά τηρήσῃ ἀπαρεγκλίτως. Καί ἡ ἐπαναλαμβανομένη διαβεβαίωσις ὅτι ἡ Κυβέρνησις τοῦ Στρατοῦ θ᾿ἀποβλέψῃ μετ᾿ἰδιαιτέρας στοργῆς πρός τόν άγροτικόν κόσμον καἰ τάς πενεστέρας τάξεις τοῦ πληθυσμοῦ,δημιουργεῖ τήν πεποίθησιν ὅτι πράγματι μία νέα ἐποχή ἔχει ἀνοίξει διά τήν Ἑλλάδα καί τόν λαόν της.
Ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος τάξις ἡ ὁποία ἐπεκράτησεν ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς εἰς ὁλόκληρον τήν χώραν μαρτυρεῖ εὐγλώττως περί τοῦ αἰσθήματος τῆς ἐμπιστοσύνης πού περιβάλλει τήν Ἐθνικήν Κυβέρνησιν τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς. Ἔγινεν ἀπό τῆς πρώτης ὥρας συνείδησις ἡ ἀνάγκη ἡ ὁποία τήν ἐπέβαλε. Καί εἶναι τοῦτον τό ἄσειστον θεμέλιον τῆς ἐπιτυχίας τῆς ἀναληφθείσης ἐθνικῆς προσπαθείας.
 |
| φωτό |
... Στην κηδεία του αείμνηστου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1968, η χούντα δεν χρησιμοποίησε την πλήρη αστυνομική της δύναμη για να σκορπίσει το τεράστιο πλήθος που συγκεντρώθηκε. Αν το είχε κάνει, πιθανότατα θα είχε προκαλέσει περαιτέρω διαδηλώσεις που θα ήταν δύσκολο να καταπνιγούν. Πέρυσι, ωστόσο, όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, προσπάθησε να επαναφέρει 21 νομικούς που είχε αποπέμψει η χούντα ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπαδόπουλος απέλυσε αμέσως τον πρόεδρο του συμβουλίου και αρνήθηκε να επαναφέρει τους νομικούς. Οι πολέμιοι του καθεστώτος έσπευσαν να προβλέψουν ότι μια τέτοια κραυγαλέα παρέμβαση στο λατρεμένο δικαστικό σύστημα της χώρας ήταν βέβαιο ότι θα πυροδοτούσε διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Αλλά δεν υπήρξε σχεδόν ούτε κίχ από τον ελληνικό λαό. Ο Παπαδόπουλος είχε προβλέψει σωστά πως οι Έλληνες δεν θα μπαίναν στην δοκιμασία μιας σύλληψης για χάριν ενός θεσμού που ήταν τόσο μακριά από την καθημερινότητά τους.
 |
| Δίκη των 33 ( Δημοκρατικῆς Ἄμυνας) φωτό |
Η απελευθέρωση τον περασμένο μήνα του Μίκη Θεοδωράκη, του κομμουνιστή συνθέτη της μουσικής για το «Ζ» και το «Ζορμπάς ο Έλληνας», ήταν μια ακόμη προσπάθεια των συνταγματαρχών να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι έχουν γίνει πιο χαλαροί, ανεκτικοί. Η απελευθέρωση του συνθέτη δεν ήταν πραγματικά μεγάλη θυσία για τους συνταγματάρχες. Δεν φοβούνται την ελληνική αριστερά, η οποία είναι διασπαρμένη και με πεσμένο στο ηθικό, αλλά τη δεξιά και το κέντρο που έχουν τη δυνατότητα να στήσουν ένα κίνημα εναντίον τους. Πράγματι, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συλλαμβάνει η χούντα αυτές τις μέρες δεν είναι κομμουνιστές ή αριστεροί αλλά βασιλόφρονες και δημοκράτες.
Σε ορισμένες περιοχές στις επαρχίες, άτομα έχουν συλληφθεί για προσβολή εκπροσώπου του καθεστώτος, καταδίκη του πραξικοπήματος ή άλλα παρόμοια αδικήματα. Όμως κρατήθηκαν για λίγο και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Για παράδειγμα, στο χωριό όπου γεννήθηκα στην επαρχία Ηπείρου στη βορειοδυτική γωνία της χώρας, συνελήφθη ένας έμπορος που αποκάλεσε κλέφτη τον διορισμένο από τη χούντα νομάρχη της επαρχίας, στην ένταση μιας συζήτησης με συγχωριανούς του. Συνελήφθη, φυλακίστηκε για ένα μήνα και μετά δικάστηκε και αθωώθηκε. Σκοπός τέτοιων συλλήψεων είναι να κόψουν την ανοιχτή κριτική κάνοντας πραγματικότητα την απειλή της φυλάκισης σε κάθε χωριό. Οι άνθρωποι γίνονται παράδειγμα, και στη συνέχεια απελευθερώνονται, για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το καθεστώς δεν είναι αυθαίρετο και καταπιεστικό, αλλά είναι ικανό για συμπόνια και ακόμη και δικαιοσύνη.
Σε πολλά από τα ίδια χωριά κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου του 1946–49, οι κομμουνιστές αντάρτες εκτέλεσαν δεκάδες ανθρώπους επειδή επέκριναν αυτούς ή τις μεθόδους τους. (Συνολικά, 57.000 Έλληνες πολίτες σκοτώθηκαν από τους αντάρτες και περισσότεροι από 684.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους.) Στο χωριό όπου συνελήφθη ο έμπορος, οι κομμουνιστές το 1948 εκτέλεσαν δημόσια πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένων δύο γυναικών και στοίβαξαν τα σώματά τους σε μια ρεματιά. Συγκριτικά, η συμπεριφορά της χούντας προς τον έμπορο δεν φαινόταν καταπιεστική στους συγχωριανούς του, αλλά μάλλον συγκρατημένη. «Ήμουν εδώ όταν ήρθαν οι κομμουνιστές», είπε μια ηλικιωμένη γυναίκα στο χωριό. «Προτιμώ να έχω τη χούντα για εκατό χρόνια παρά να ξαναγυρίσουν αυτά τα καθάρματα έστω για μια μέρα». Γνωρίζοντας το βάθος τέτοιων συναισθημάτων,
 |
| 21η Απριλίου 1971,παρέλαση στήν Καστοριά ( φωτό) |
Υπάρχει ένας άλλος, ίσως εξίσου σημαντικός, λόγος που οι συνταγματάρχες υποστηρίζονται σθεναρά στα χωριά. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε απομονωμένα χωριά και τα συντηριτικά μέτρα που προσπάθησαν να επιβάλουν σε όλη την Ελλάδα ήταν η επιτομή των αξιών τέτοιων χωριών. Οι συνταγματάρχες μπορεί να φαίνονται παλιομοδίτες και ανόητοι στους Έλληνες των πόλεων όταν αναφέρουν ως κακά θέματα όπως οι μίνι φούστες και τα γένια ή τέτοιες αρετές όπως η εκκλησία που επισκέπτονται κάθε Κυριακή, αλλά φαίνονται δυνατοί και σοφοί στους Έλληνες της υπαίθρου.
 |
| φωτό |
Οι συνταγματάρχες έχουν φέρει στη διοίκησή τους τις αξίες αυτών των χωριών και οι Έλληνες της Επαρχίας τους θαυμάζουν γι' αυτό. Οι συνταγματάρχες δεν εφαρμόζουν πάντα αυτό που κηρύττουν οι ίδιοι, αλλά επιμένουν δυνατά ότι πρέπει όλοι οι άλλοι, να το κάνουν,ιδιαίτερα τα παιδιά τους.
Το περασμένο καλοκαίρι, γνώρισα τη μικρότερη κόρη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Παττακού, μια 20χρονη κοπέλα που ονομαζόταν Ρένα, μέσω μιας κοινής φίλης, και ενώθηκα μαζί της και δύο άλλα κορίτσια για μια βόλτα κατά μήκος της ακτής της Αθήνας. Περίπου 25 μίλια από την πρωτεύουσα, σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο, και έβγαλα ένα πακέτο τσιγάρα και το πέρασα. Η Ρένα χήσε μια στιγμή και κοίταξε γύρω από το φροντισμένο εστιατόριο. Βλέποντας ότι ήταν σχεδόν άδειο, πήρε ένα τσιγάρο. «Θεέ μου», είπε πριν πάρει την πρώτη ρουφηξιά, «ελπίζω κανείς που με ξέρει να μην έρθει εδώ». Κατά την επιστροφή ανέφερε ότι ο πατέρας της είχε αρνηθεί να την αφήσει να επισκεφθεί το Παρίσι και το Λονδίνο, παρόλο που θα είχε πάει με την αδερφή και τον κουνιάδο της. «Φοβόταν ότι δεν θα με παρακολουθούσαν στενά», είπε για τον πατέρα της. «Είναι πολύ αυστηρός, αλλά νομίζω ότι έτσι πρέπει να είναι».
ΠΑΡΑ τις θετικές συμπεριφορές όμως στις αγροτικές περιοχές, το καθεστώς βιώνει την αντίσταση από μεγάλο αριθμό Ελλήνων στις πόλεις και στα νησιά. Είναι στις πόλεις που η ζημιά που έκαναν οι συνταγματάρχες έγινε περισσότερο αισθητή. Οι Έλληνες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις κινούνταν γρήγορα προς έναν ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και βιοτικό επίπεδο. Όμως οι συνταγματάρχες έχουν επιβραδύνει την κίνηση και σε ορισμένες περιπτώσεις την έχουν σταματήσει εντελώς. Η επιβράδυνση της οικονομίας έχει μειώσει τα εισοδήματα πολλών Ελλήνων έως και 30%. Επιπλέον, χιλιάδες άνθρωποι έχουν απολυθεί από τις δουλειές τους επειδή θεωρούνται μη φιλικοί προς το καθεστώς. Ταυτόχρονα, οι τιμές για ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες κινήθηκαν ανοδικά.
Η παρενόχληση καλλιτεχνών και συγγραφέων από το καθεστώς έχει περιορίσει την πολιτιστική ζωή στη χώρα και έχει προκαλέσει μεγάλη διαμάχη. Σχεδόν όλα τα έργα που παράγονται στην Αθήνα είναι είτε αναβιώσεις είτε εισαγωγές και δεν έχουν κυκλοφορήσει σημαντικά βιβλία στην Ελλάδα από τότε που κατέλαβαν την εξουσία οι συνταγματάρχες. Λόγω της φήμης της χούντας στο εξωτερικό, η πολιτιστική επικοινωνία με την υπόλοιπη Ευρώπη έχει στερέψει. Το περασμένο καλοκαίρι, για παράδειγμα, ο Rudolf Nureyev και η Margot Fontaine ακύρωσαν μια πολυανακοινωμένη εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών και ακόμη και η παρέμβαση του Αριστοτέλη Ωνάση δεν μπόρεσε να τους αλλάξει γνώμη.
Η συνεχιζόμενη λογοκρισία του Τύπου στην Ελλάδα απογοητεύει διαρκώς αυτό το έθνος των χορτασμένων αναγνωστών εφημερίδων. «Οι εφημερίδες δεν ήταν σχεδόν αντικειμενικές πριν από το πραξικόπημα», λέει ένας διευθυντής ξενοδοχείου στη Ρόδο, «αλλά τουλάχιστον είχατε την ελευθερία να επιλέξετε τι ψέματα θα διαβάσατε. Τώρα όλα είναι ένα ψέμα». Η κυκλοφορία των ελληνικών εφημερίδων είναι στο 60 τοις εκατό του επιπέδου πριν από το πραξικόπημα. Επτά εφημερίδες έχουν εξαφανιστεί εντελώς: οι κρυπτοκομμουνιστικές απαγορεύτηκαν και οι υπόλοιπες έκλεισαν λόγω πιέσεων.
Τον περασμένο Οκτώβριο, η χούντα ανακοίνωσε με μεγάλη φανφάρα ότι άρει την λογοκρισία του τύπου. Ταυτόχρονα, ωστόσο, έδωσε στους εκδότες μια μακρά λίστα απαγορευμένων θεμάτων που, στην πραγματικότητα, διατηρούσαν τον έλεγχο του τύπου σχεδόν τόσο αυστηρό όσο πριν. Το καθεστώς έχει δημοσιεύσει έναν κώδικα 101 άρθρων που έχουν σχεδιαστεί για να «καθαρίσουν» τον Τύπο. Ιστορίες ότι η χούντα θεωρεί ότι υπονομεύουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην οικονομία μπορεί να επιφέρουν φυλάκιση έξι μηνών βάσει του κώδικα. Οι συντάκτες που καταδικάστηκαν για υποκίνηση εξέγερσης, όπως το βλέπει η χούντα, μπορούν να πάρουν έως ισόβια. Όταν ανακοινώθηκε ο κώδικας, ο κ. Παττάκος προσέφερε το φιλοσοφικό σκεπτικό της χούντας που τον έκανε τόσο σκληρό. «Η αυστηρότητα», είπε, «είναι η μητέρα της δικαιοσύνης και της ελευθερίας».
Η ιδέα της χούντας περί «Δικαιοσύνης» απεικονίστηκε πρόσφατα όταν η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον Ιωάννη Ζίγδη, ηγέτη του Κόμματος του Κέντρου του αείμνηστου Γιώργου Παπανδρέου, στην οποία ζητούσε επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όχι μόνο συνελήφθη ο κ. Ζίγδης για τις δηλώσεις του, αλλά και οι συντάκτες της εφημερίδας — συμπεριλαμβανομένου του αρχισυντάκτη της, Ιωάννη Καψή — τέθηκαν υπό κράτηση. Δικάστηκαν γρήγορα σε στρατοδικείο και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης που κυμαίνονταν από 13 μήνες έως πέντε χρόνια. Με όλους τους συντάκτες του στη φυλακή, το Έθνος αναγκάστηκε να σταματήσει την έκδοσή του.
Ίσως η πιο καταστροφική παρέμβαση του καθεστώτος ήταν στην εκπαίδευση. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν εξαρχής αναχρονιστικό και ανεπαρκές, αλλά οι συνταγματάρχες το έσπρωξαν ακόμη περισσότερο στο τούνελ. «Νεαροί της Ελλάδας, η Επανάσταση είναι για Σένα» διακηρύσσουν ταμπέλες στους αυτοκινητόδρομους που οδηγούν έξω από την Αθήνα. Αλλά στην εκπαιδευτική του πολιτική το καθεστώς φαίνεται πρωτίστως να ενδιαφέρεται να βεβαιωθεί ότι οι νέοι της Ελλάδας είναι υπέρ της επανάστασης. Εκατοντάδες δάσκαλοι και καθηγητές που θεωρούνται μη φιλικοί προς το καθεστώς έχουν απολυθεί. Όλοι οι άλλοι κλήθηκαν να υποβάλουν λεπτομερή ιστορικά, ειδικά για το τι έκαναν κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, και δήλωση πολιτικών πεποιθήσεων.
ΣΤΑ δημόσια σχολεία, η κατήχηση των μαθητών είναι μέρος του προγράμματος σπουδών. Σε ορισμένες χαμηλότερες τάξεις, για παράδειγμα, οι μαθητές καλούνται να σηκωθούν και να επαναλάβουν συνθήματα όπως «Η μητέρα μου είναι η Ελλάδα. Ο πατέρας μου είναι η Εθνική Κυβέρνηση. Κι᾿εγώ είμαι ο ελληνικός λαός». Το κλίμα σωβινισμού στα ελληνικά σχολεία, που ήταν πάντα βαρύ, είναι τώρα πιο έντονο από ποτέ.
«Τα παιδιά αυτής της χώρας είναι άρρωστα και κουρασμένα να διδάσκονται ότι η Ελλάδα είναι ο ομφαλός του κόσμου», λέει ένας Αμερικανός εκπαιδευτικός που διδάσκει σε ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα. « Η Πατρίδα δεν πρέπει ποτέ να γίνει μια βρώμικη λέξη, αλλά τώρα είναι με τους μαθητές».
Στα πανεπιστήμια η ασφάλεια,η αστυνομία ασφαλείας, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο δημιουργών για να αναφέρουν τις δραστηριότητες και τις συμπεριφορές συμφοιτητών. Το καθεστώς έχει επίσης διορίσει έναν κυβερνητικό επίτροπο για κάθε σχολή. Η δουλειά των επιτρόπων, κυρίως απόστρατων αξιωματικών του στρατού, είναι να βλέπουν ότι τα προγράμματα διδασκαλίας είναι σύμφωνα με τους στόχους της χούντας. Για να διατηρήσει τον αυστηρό έλεγχο του διδακτικού προσωπικού στα πανεπιστήμια, το καθεστώς όχι μόνο απέλυσε πολλούς καθηγητές, αλλά περιόρισε επίσης νέους διορισμούς και μείωσε την ηλικία συνταξιοδότησης των καθηγητών, έτσι ώστε οι μεγαλύτεροι, σεβαστοί καθηγητές με ανεξάρτητο μυαλό να μπορούν να αντικατασταθούν με φιλόδοξοι νεότεροι περισσότερο στις προτιμήσεις του καθεστώτος. Όλο αυτό το φυσικό σύμμαχο έχει δημιουργήσει έλλειψη καταρτισμένων καθηγητών και σημαντική πτώση στην ποιότητα της διδασκαλίας.
Εν όψει όλων αυτών των κατασταλτικών πράξεων της χούντας, πολλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί ένας τόσο παθιασμένος λαός φαίνεται να έχει αποδεχτεί τη δικτατορία χωρίς καμία σκέψη για αντίσταση.
Στην πραγματικότητα, δεν έχουν. Παρά την εξωτερική ηρεμία, υπάρχουν αυξανόμενες μορφές αντίστασης. Διανοούμενοι και επαγγελματίες αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το καθεστώς και συνεχίζουν το μποϊκοτάζ, παρόλο που πολλοί από αυτούς έχουν υποφέρει σκληρά γι' αυτό. Επιπλέον, αρκετοί ακτιβιστές έχουν στραφεί σε δραστικές μεθόδους. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, βόμβες εξερράγησαν στην Αθήνα, τη Σαλόνικα και άλλες μεγάλες πόλεις. Το Athens Hilton, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, το ξένο γραφείο Τύπου και Πληροφοριών και πολλά αμερικανικά αυτοκίνητα, συμπεριλαμβανομένου ενός που ανήκει σε ακόλουθο του στρατού των ΗΠΑ, έχουν δεχθεί βομβιστικές επιθέσεις.
Περισσότερες από δύο δωδεκάδες άλλες αντιστασιακές ομάδες λειτουργούν υπόγεια σε όλη την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης μιας που φέρεται να διευθύνεται από κομμουνιστές, που ονομάζεται Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο, ωστόσο, δεν έχει τη δύναμη των αντιστασιακών ομάδων που ανήκουν στη δεξιά και στο κέντρο. Μέχρι στιγμής, όλες οι βόμβες έχουν χρονομετρηθεί ώστε να εκραγούν τη νύχτα για να αποφευχθεί η δολοφονία ανθρώπων, αν και περίπου δώδεκα ατόμων που έτυχε να βρίσκονταν ούτως ή άλλως τριγύρω είχαν τραυματιστεί. «Αν οι κομμουνιστές βρίσκονταν πίσω από τις εκρήξεις», λέει ένας Έλληνας δημοσιογράφος, «οι βόμβες θα είχαν μπει για να σκοτώσουν».
Αλλά η πλήρης και αποτελεσματική αντίσταση χρειάζεται ηγεσία, και οι συνταγματάρχες φρόντισαν να εξορίσουν σε απομακρυσμένα χωριά και νησιά στρατιωτικούς και πολιτικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να το προσφέρουν. Όσοι είναι ακόμα γύρω δεν θέλουν να πάρουν το προσωπικό ρίσκο που εμπλέκεται στην καθοδήγηση μιας εξέγερσης. «Θέλουν ο κόσμος να πετάξει πρώτα τους συνταγματάρχες», λέει ένας οδηγός φορτηγού από τη Λάρισα, «και μετά να τους καλέσουν να αναλάβουν. Οι άνθρωποι δεν είναι πια τόσο χαζοί».
Υπάρχουν, ωστόσο, πιο λεπτοί λόγοι για τους οποίους η αντίσταση στη χούντα είναι μηδαμινή. Ένα από αυτά γίνεται γρήγορα κατανοητό από μια επίσκεψη στην Αθήνα. Η πόλη είναι διάσπαρτη με γιαπιά εκατοντάδων κτιρίων που βρίσκονται τώρα υπό κατασκευή. Κάθε Κυριακή πρωί, πολυσύχναστα λεωφορεία βρυχώνται από την Αθήνα για εκδρομές στην Κορινθία, στους Δελφούς, στη Θήβα και στο Σουνίον. Τα καλύτερα εστιατόρια είναι σχεδόν γεμάτα τις περισσότερες νύχτες, και οι λαχειοφόροι στην πλατεία Ομονοίας εξακολουθούν να κάνουν μια καλή δουλειά.
Με άλλα λόγια, η ζωή κάτω από τους συνταγματάρχες μπορεί να είναι δυσάρεστη —ιδιαίτερα για φοιτητές, καθηγητές, πολιτικούς, δημοσιογράφους και καλλιτέχνες— αλλά δεν είναι τόσο δυσάρεστη ώστε να αξίζει να ρισκάρεις με φυλάκιση ή θάνατο για να την αλλάξεις. Τα έσοδα έχουν πέσει, αλλά όχι τόσο που ένα ζευγάρι δεν μπορεί να πάει μια στο τόσο σε ταβέρνα να χορέψει. Οι ελληνικές εφημερίδες είναι απογοητευτικές, αλλά υπάρχουν η Le Monde, η International Herald‐Tribune και η Figaro στα περίπτερα για όσους διαβάζουν άλλες γλώσσες ή τα ελληνικά προγράμματα στο BBC κάθε βράδυ για όσους δεν διαβάζουν. Οι θείοι και οι φίλοι λείπουν από τις δουλειές, αλλά τουλάχιστον παίρνουν μέρος από τις συντάξεις τους όταν πάνε. «Δεν με έχουν στριμώξει πραγματικά», λέει ένας ράφτης στον Πειραιά. «Δεν θα τους ψήφιζα αν είχα επιλογή. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα που θα πετούσα τον εαυτό μου μπροστά σε ένα τανκ για να τα βγάλω έξω».
Αν και οι συλλήψεις συνεχίζονται, οι Έλληνες δεν φαίνεται να ανησυχούν για τον εαυτό τους αν δεν επηρεαστούν οι οικογένειές τους, και οι περισσότεροι δεν επηρεάζονται. Από τα 6.000 άτομα που στάλθηκαν σε φυλακές μετά το πραξικόπημα, περισσότερα από τα δύο τρίτα έχουν απελευθερωθεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι συνταγματάρχες δεν έχουν εκτελέσει κανέναν.
«Οι Έλληνες είναι υπέροχοι, αλλά όταν αρχίζουν να σκοτώνουν, μπορεί να είναι οι πιο απαίσιοι άνθρωποι στον κόσμο», μου είπε η σύζυγος ενός εξόριστου Έλληνα πολιτικού. «Θυμάμαι κατά τη διάρκεια του πολέμου όταν περπατούσες στο δρόμο και έβρισκες το σώμα κάποιου γεμάτο με σφαίρες και δεν ήξερες αν ήταν οι Γερμανοί, οι δεξιοί, οι αριστεροί ή μια ζηλιάρα σύζυγος που τον σκότωσαν. Είμαι τρομερά φοβισμένη για την Ελλάδα αν ξεκινήσει».
Οι σπουδαστές της ελληνικής ιστορίας βλέπουν έναν καλό λόγο για την απουσία ισχυρής αντίστασης στη χούντα στο γεγονός ότι η χώρα έχει αναπτύξει τα τελευταία 20 χρόνια μια σημαντική αστική τάξη. Για το πρώτο μισό αυτού του αιώνα, η Ελλάδα ενεπλάκη σε πέντε πολέμους και σε πολυάριθμους ανόδους. Η μόνη περίοδος σταθερότητας και προόδου ήρθε μετά το 1950. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περισσότεροι Έλληνες μπόρεσαν να αποκτήσουν κάτι—ένα σπίτι, ένα αγρόκτημα, μια επιχείρηση—για πρώτη φορά στη ζωή τους και θέλουν να είναι κοντά για να το απολαύσουν .
 |
| φωτό |
Περιορισμένες επιχειρήσεις, όπως η λειτουργία ταξί, άνοιξαν σε όποιον είχε χρήματα ή είχε διάθεση να πάει σε αυτές.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία μαστιζόταν από σκάνδαλα και σφοδρές μάχες μεταξύ επισκόπων για διορισμό στις πλουσιότερες έδρες, αναμορφώθηκε. Ακόμα και δρόμοι σε γειτονιές όπως η Νίκαια και η Καισαριανή που έτειναν να ψηφίζουν κομμουνιστές και τιμωρήθηκαν με κακές δημόσιες υπηρεσίες ως αποτέλεσμα, τώρα έχουν ασφαλτοστρωθεί.
Τέλος, οι Έλληνες αισθάνονται ότι δεν είναι ευθύνη τους να διώξουν τους συνταγματάρχες. «Οι Αμερικανοί τους έφεραν», μου είπε ένας δάσκαλος γυμνασίου στην Κέρκυρα, «και οι Αμερικανοί μπορούν να τους βγάλουν». Αν υπάρχει μια πεποίθηση για τους συνταγματάρχες που οι περισσότεροι Έλληνες μοιράζονται πάνω από όλους, είναι ότι οι Συνταγματάρχες βρίσκονται στην εξουσία επειδή τους θέλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να βρίσκονται εκεί.
«Η Ουάσιγκτον είναι εξίσου υπεύθυνη για την καταστολή και τα βασανιστήρια στην Ελλάδα με τους συνταγματάρχες», λέει ένας πρώην Έλληνας πολιτικός.
ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ήταν το «bête noire» ( τό μαῦρο θηρίο,ἀντικείμενο ἀποστροφῆς ) της Κυβέρνησης των Συνταγματαρχών, και παρόλο που δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη όταν συνεδρίασαν οι υπουργοί του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Δεκέμβριο του 1969, το εξάνθημα της δυσμενούς δημοσιότητας κατά πάσα πιθανότητα επέτρεψε στις ενάγουσες κυβερνήσεις να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες ψήφους "Εκδίωξης της Ελλάδας". (Την τελευταία στιγμή, ως μέτρο προστασίας προσώπου, η Ελλάδα αποχώρησε οικειοθελώς.)
Τα προβλήματα της κυβέρνησης ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1968, όταν δύο δικηγόροι, ο Αμερικανός James Becket και ο Βρετανός Anthony Marrecco, πήγαν στην Αθήνα για να διεξαγάγουν έρευνα για λογαριασμό της Διεθνούς Αμνηστίας, μιας εθελοντικής οργάνωσης που ασχολείται με τα δικαιώματα των πολιτικών soners, και επέστρεψε στο Λονδίνο για να γράψει δύο αναφορές που περιγράφουν την πρακτική βασανιστηρίων από την ελληνική αστυνομία ασφαλείας. Αργότερα, ως αποτέλεσμα των κατηγοριών που ασκήθηκαν από τις Σκανδιναβικές Κυβερνήσεις-μέλη της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέλαβε την ερώτηση και ολοκλήρωσε μια έκθεση που διαπίστωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση ασκούσε βασανιστήρια ως θέμα πολιτικής.
Κατά ειρωνικό τρόπο, το θέμα των βασανιστηρίων είναι πολύ πιο σημαντικό στο εξωτερικό από ό,τι στην Ελλάδα, όπου σχεδόν δεν συζητιέται καθόλου. Εν μέρει αυτό είναι ένα πρόβλημα πληροφόρησης, αλλά κυρίως είναι ένα πρόβλημα πολιτικών πεποιθήσεων. Όποιος Έλληνας είναι είτε ευνοϊκός είτε ουδέτερος απέναντι στην Κυβέρνηση, απλώς θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μην γνωρίζει ότι γίνονται βασανιστήρια. Ακόμα κι αν το παραδέχεται, μπορεί να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την πρακτική με πολλούς τρόπους. Πρώτον, η λέξη «βασανιστήρια» θα φαινόταν ένας υπερβολικά δραματικός τρόπος για να περιγράψει αυτό που είναι σιωπηρά αποδεκτό ως ένας προβλέψιμος τρόπος για να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τους εχθρούς τους.
«Βλέπετε το πρόβλημα με αμερικανικά μάτια», λέει ένας Έλληνας εφοπλιστής που είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής εξέγερσης του 1944 και έζησε ως επί το πλείστον στο Λονδίνο. «Με ελληνικούς όρους, η μεταχείριση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν ένα ξενοδοχείο πολυτελείας πρώτης κατηγορίας. Θυμηθείτε, αυτοί οι άνθρωποι είναι ο σκληρός πυρήνας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι αυτοί που έβαλαν τα μάτια των ανθρώπων στον εμφύλιο πόλεμο».
Ρώτησα για αυτούς που ήταν πολύ νέοι για να έχουν πολεμήσει στον εμφύλιο πόλεμο και αυτούς που δεν είχαν γεννηθεί καν το 1944.
«Είναι γιοι και κόρες αυτών των ανθρώπων», απάντησε
Η λογική είναι αδυσώπητη και ένας εκπληκτικός αριθμός ανθρώπων φαίνεται να την αποδέχεται. Το πρόβλημα είναι χειρότερο από τα βασανιστήρια: η απουσία μιας παράδοσης ελευθερίας που θα καθιστούσε μια τέτοια αδικία απεχθής για χάρη της, ανεξάρτητα από τους δημιουργούς της ή τα θύματά της. Αν και οι Σκανδιναβοί μπορεί να είναι εξοργισμένοι από τα βασανιστήρια στο λίκνο της δημοκρατίας, ένας εκπληκτικός αριθμός Ελλήνων δεν είναι.
Τα φρικιαστικά γεγονότα που περιγράφονται στην ταινία «Ζ», για παράδειγμα, συνέβησαν τέσσερα χρόνια πριν από την κατάληψη της εξουσίας από τη χούντα, σε μια περίοδο που η Ελλάδα διοικούνταν από μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση.
Αλλά ίσως ο πιο σημαντικός λόγος που οι Έλληνες δεν έχουν συγκινηθεί από βασανιστήρια είναι το γεγονός ότι η αστυνομική βία είναι μια αποδεκτή παράδοση στη χώρα τους. «Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι έξω δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ένα αστυνομικό κράτος από το 1936, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς δημιούργησε πολύ ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και δυνάμεις ασφαλείας», είπε ένας ανταποκριτής των ΗΠΑ στην Αθήνα. «Γι’ αυτό υπάρχει τόσο μικρή εγκληματικότητα σε αυτή τη χώρα. Όλοι γνωρίζουν ότι αν σε πιάσει η αστυνομία χτυπιέσαι μέχρι να τους πεις όλα όσα θέλουν να μάθουν. Οπότε αυτό που συμβαίνει με τους πολιτικούς κρατούμενους δεν είναι τόσο ασυνήθιστο για τους Έλληνες».
Οι περισσότεροι από τους αξιωματούχους ασφαλείας πρέπει πραγματικά να είναι εξαγριωμένοι από όλη τη φασαρία που έχει γίνει για το γεγονός ότι ξυλοκόπησαν λίγους κομμουνιστές. Γι' αυτούς, οι Σκανδιναβοί δικηγόροι πρέπει να φαίνονται πλάσματα από άλλο πλανήτη, παρεισφρύοντας κατάφωρα σε αυτό που συνεχίζουν να θεωρούν ουσιαστικά ελληνική υπόθεση. Η στάση τους μπορεί να συνοψιστεί από όσα είπε ένας από αυτούς σε μάρτυρες που στάλθηκαν στην ακρόαση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Θα σας δοθεί τώρα η ευκαιρία να υπερασπιστείτε τη χώρα σας ενάντια στους εχθρούς της», είπε ο αξιωματούχος. «Πρέπει να πείτε στους δικαστές της Επιτροπής ότι δεν έχετε βασανιστεί και ότι σας έχουν φερθεί καλά από κάθε άποψη. Να θυμάστε, ότι είναι ξένοι και έχετε χρέος να υπερασπιστείτε τη χώρα σας μπροστά τους. Πάνω από όλα πρέπει να λέτε την αλήθεια. Μπορεί να σας χαστουκίσαμε λίγο, αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Αυτό ήταν ανάμεσα σε εμάς τους Έλληνες».
ΑΝ η χούντα εξαφανιζόταν αύριο, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος θα βρισκόταν λίγο πολύ στην ίδια μορφή που είχε στις 20 Απριλίου 1967. Εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, οι κυρίαρχες προσωπικότητες είναι οι ίδιες. Ο θάνατος του Παπανδρέου άφησε την ηγεσία του κόμματός του να μοιράζεται με τον γιο του, Ανδρέα, που τώρα διδάσκει στο Τορόντο, και αρκετούς άλλους πολιτικούς κληρονόμους σε μια διαταραγμένη σχέση. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος βρίσκεται στη Ρώμη, προφανώς ανησυχώντας πολύ ότι οι συνταγματάρχες θα καταστρέψουν εντελώς τη μοναρχία για να αναλάβει την ενεργό ηγεσία της αντιπολίτευσης εναντίον τους. Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής βρίσκεται στο Παρίσι, όπως και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κρητικός πολιτικός που ήταν σημαντικό πρόσωπο σε πολλές κυβερνήσεις συνασπισμού πριν από το πραξικόπημα....
 |
| φωτό |
Οι περισσότεροι Έλληνες στην Ελλάδα προσβλέπουν στον πρώην πρωθυπουργό Καραμανλή να ηγηθεί οποιασδήποτε μεταχουντικής κυβέρνησης. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι ο Καραμανλής έδωσε στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη περίοδο σταθερής διακυβέρνησης ως Πρωθυπουργός από το 1955 έως το 1963 και εν μέρει επειδή πιστεύουν ότι είναι ο πιο ευνοημένος πολιτικός από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η πεποίθηση αποδυναμώθηκε σημαντικά τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν μια δήλωση του Καραμανλή που καταδίκαζε τη χούντα και ζητούσε επιστροφή στην κοινοβουλευτική κυβέρνηση δεν έλαβε καμία απάντηση από την Ουάσιγκτον, αλλά όχι αρκετή για να συντρίψει την εικόνα του Καραμανλή στο μυαλό πολλών Ελλήνων ως του πολιτικού μεσσία που θα τους σώσει.
«Όλο αυτό είναι ένα είδος τρομερού παιχνιδιού που επινοήθηκε από τους Αμερικανούς», λέει ένας Αθηναίος αρχιτέκτονας κάποτε ενεργός στην πολιτική, απηχώντας το συναίσθημα πολλών Ελλήνων με τους οποίους μίλησα, «και όταν κουραστούν να το παίζουν, θα πετάξουν έξω τους συνταγματάρχες. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αν δεν κουραστούν από το παιχνίδι τους πολύ σύντομα, η Ελλάδα θα εκραγεί σε έναν άλλο εμφύλιο πόλεμο. Όλα φαίνονται τρομερά ήρεμα, το ξέρω. Αλλά μπορώ να σας πω ότι η ασφάλεια μικραίνει κάθε μέρα».
Είναι άδικο να κατηγορούμε για τα πάντα την Ουάσιγκτον, αλλά ακόμη και Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα που θα είχαν δραματικά αποτελέσματα στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, ρώτησα εάν η Ουάσιγκτον μπορούσε να πιέσει τους συνταγματάρχες να διεξαγάγουν εκλογές. «Όχι», είπε. «Θα πουν απλώς «όχι». Αλλά πρόσθεσε ότι η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να απωθήσει τους συνταγματάρχες από την εξουσία εάν λάβει ορισμένα μέτρα. «Αν η Ουάσιγκτον αποφάσιζε ότι αυτό το καθεστώς είναι κακό για την Ελλάδα, κακό για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, κακό για αυτό το τμήμα του κόσμου, και το έλεγε δημόσια, νομίζω ότι η χούντα θα γκρεμιζόταν από μέσα». Είπε επίσης ότι εάν η κυβέρνηση επικοινωνούσε με έναν αξιοσέβαστο πολιτικό όπως ο Καραμανλής, τον προσκαλούσε στην Ουάσιγκτον και του έδειξε υποστήριξη,
Αφού τα επεσήμανε όλα αυτά, πρόσθεσε γρήγορα ότι δεν προέβλεπε να συμβεί κάτι από αυτά. «Αυτό που βλέπω», είπε, «Οι συνταγματάρχες συνεχίζουν για πολύ καιρό, μάλλον γίνονται πιο σκληροί όσο προχωρούν. Εάν το καθεστώς γίνει σκληρότερο, θα αναπτυχθεί η αντίσταση, ωθώντας τους συνταγματάρχες σε σκληρότερα μέτρα, τα οποία με τη σειρά τους θα τονώσουν ισχυρότερη και ευρύτερη αντίσταση».
«Αν αυτό είναι που βρίσκεται μπροστά μας», ρώτησα, «γιατί η Ουάσινγκτον δεν κάνει κάτι τώρα και δεν σώζει την Ελλάδα από όλη αυτή την αιματοχυσία;
"Αυτό θα ήταν ωραίο;" είπε, «αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από οποιαδήποτε κυβέρνηση να είναι τόσο λογική. Οι κυβερνήσεις είναι προσανατολισμένες να ανταποκρίνονται σε κρίσεις, όχι να τις προβλέψουν».
Κάποιοι σήμερα τιμοῦν τήν ἐνθύμησιν τῆς ἡμέρας ὡς ἕνα γεγονός πού πραγατοποιήθηκε γιά τήν σωτηρία τῆς Ἑλλάδος. Ἐκεῖνοι πού τά ζοῦσαν τότε, ἔλεγαν πώς ἀκόμη καί οἱ ἔντιμοι ἀριστεροί παραδέχονταν πώς μέ τήν στρατιωτική παρέμβασιν ὄντως ἡ Ἑλλάς βρῆκε τήν ἡσυχία πού δέν μποροῦσε νά ἔχῃ ὥστε νά προχωρήσῃ ἑστιασμένη στήν ἀνάπτυξιν τῆς χώρας. "Ἡσυχάσαμε" , ἔλεγαν, ἀπό τίς συνεχεῖς πορεῖες, διαμαρτυρίες, ἐπεισόδια καί γενική κοινωνική ἀναστάτωσιν, τά ὁποῖα ἐπροκαλοῦντο ἀπό τούς τότε πολιτικάντηδες .
Μία ματιά στόν τύπο τῆς ἐποχῆς καί θά καταλάβῃ ὁ καθείς καλοπροαίρετος, πώς ἔτσι ἀκριβῶς ἦταν ἡ καθημερινότητα τῶν Ἑλλήνων μέχρι πού ἦρθε ἡ Ἐθνοσωτήριος Ἐπανάστασις. Ἡ Ἑλλάς βρῆκε τήν ἡσυχία της, προχώρησε μπροστά, ἀνασυγκροτήθηκε κάθε τομέας καί κυρίως ξεκίνησε ἡ πορεία πρός δημιουργία σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἑλληνικῆς βιώσεως. Ἡθικῶς, ὑλικῶς, Πολιτιστικῶς καί Πνευματικῶς.
Εἴτε ἀρέσει εἴτε ὄχι εἶναι ἡ Ἀλήθεια.
Ἀλλά ἔχουμε καί τήν ἄλλη πλευρά, τήν συντριπτική πλειοψηφία δῆλα δή, ἡ ὁποία κάνει λόγο κάθε χρόνο, γιά τήν Ἑλλάδα πού μπῆκε στόν γύψο, τήν δημοκρατία τους πού τήν ποδοπάτησαν τά τάνκς, τά τσεκούρια καί τίς ἐκτελέσεις πού ξεκίνησαν ἀπό ἐκεῖνο τό "μαῦρο ξημέρωμα τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967" !
( Ὅσο γιά τό ποιά ἦταν ἡ ἀνηψιά τοῦ ἀείμνηστου Στυλιανοῦ Παττακοῦ, τά εἴχαμε γράψει παλαιώτερα. Ἡ σύζυγος Λυκούδη, βουλευτοῦ τοῦ Ποταμιοῦ πού ψήφισε τήν ἐπαίσχυντη συμφωνία τῶν λιμνῶν καί ἔβαλε τήν ὑπογραφή του στήν προδοσία τῆς Μακεδονίας ἀπό τά κομμούνια τοῦ συριζα. Ἡ σύζυγός του, Στέλλα Μηναδάκη ἦταν κόρη τῆς ἀδελφῆς τοῦ Παττακοῦ. Διαβᾶστε τό θέμα μας, Αἴγινα ἡ ...σφηκοφωληά -μέρος στ'- )
21η Απριλίου 1967: Όταν τα τανκς «ποδοπάτησαν» τη Δημοκρατία
Ἡ ἡμέρα πού "σταυρώθηκε" ἡ ἑλληνική δημοκρατία
Δέ νομίζω πώς χρειάζονται πολλά λόγια, ἁπλῶς θά θέσω ἕνα ἐρώτημα : Τί καλό ἔχει ᾿δεῖ ἡ χώρα ἀπό τήν μεταπολίτευσιν καί τό στρογγυλοκάθισμα τῶν δημοκραταραίων στούς ἐξουσιαστικούς θώκους ; Τούς εἴδαμε ἅπαντες. Ἀπό τούς Καραμανλῆδες, τούς Παπανδρέηδες, τούς Σιμήτηδες μέχρι καί τά κομμούνια πού πραγματοποίησαν τήν μεγαλύτερη ἐθνική προδοσία μετά τό "Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν" καί τά Ἴμια μέ τίς "γκρῖζες ζῶνες".
Τί καλό ἔχει κερδίσει αὐτή ἡ χώρα ; Ἄ, ναί. Τούς δημοσίους ὑπαλλήλους. Τό ὄνειρο ζωῆς τοῦ Ἕλληνος πού κατέστη τό ἰδανικόν του ἀπό τίς ἀνδρεϊκές ἡμέρες τῆς Ἀλλαγῆς μέχρι σήμερα.
Καί ἡ κληρονομιά τοῦ προοδευτισμοῦ, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς Πολιτιστικῆς καί Πνευματικῆς κατάντιας τῶν Ἑλλήνων. Τῶν Ἑλλήνων πού τούς καθόταν ἄσχημα ἡ βασιλική δυναστεία,ἀλλά μέ τήν δημοκρατία ἀπέκτησαν πολλές, πάρα πολλές δυναστεῖες. Κάθε βο(υ)λευτής και ἡ δυναστεία του ( μία ματιά στό ἱστορικό τοῦ καθενός τό ἀποδεικνύει. Κληρονομικό δικαίωμα τό βουλευτιλίκι ... )
Ἀλλά ξέχασα, ἔχουν πλέον τό δημοκρατικό προνόμιο νά διαμαρτύρονται. Νά κατεβαίνουν σέ πορεῖες, νά προκαλοῦν τίς δυνάμεις καταστολῆς ὥστε νά στήνεται τό θεατράκι τοῦ "ἀστικοῦ πολέμου" καί γενικῶς κάθε τι πού μπορεῖ νά ἔχει μία χώρα στάσιμη, ἀπό κάθε ἄποψιν καί ἔρμαιο στά χέρια κάθε πολιτικάντη καί ἐξουσιαστή ὥστε νά μήν ἔχει μείνει τίποτε πού νά τῆς ἀνήκει. Καί νά παρελαύνουν ὑπερήφανοι...
Τώρα πού τά ἀφροασιανά λεφούσια ἔχουν πλημμυρίσει ἀπ᾿ἄκρου εἰς ἄκρον τήν ἑλλαδική, καί τούς παρέχονται τά πάντα μέ τήν ἀπόλυτη φροντίδα τοῦ κράτους, δέν θά ἀνήκει σέ λίγα χρόνια οὔτε ὁ τόπος αὐτός. Διότι ἔτσι λειτουργεῖ ἡ δημοκρατία τους :
Ἔτσι ἀκριβῶς καί στό ἑλλάντα. Διότι αὐτή εἶναι ἡ πορεία τῆς δημοκρατίας. Ἀναποφεύκτως...
%CE%BD%CE%BD%CE%BD.jpg)
ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ, 'Σ ΈΤΗ ΠΟΛΛΆ 'Σ ΌΛΟΥΣ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυαγγελία μας, απ'τήν εμήν μετριότηταν, πολλές Ευχές γιά Δύναμι κι Ευχαριστίες γιά τόν Ιερόν Πόλεμον που κύρηξες εδώ και χρόνια καί βάλλεις κατά Μέτωπον κι ασταμάτητα Τό Ευλογημένον "Πύρ κατά βούλησιν" κατά τών, πάσης φύσεως"ξεπεσμένων Πνευμάτων" (κατά τήν ρήσιν τού Αλεξάνδρου Ντούγκιν), ΞΙΠΑΣΜΈΝΩΝ -κατ' εμέ- ΠΝΕΥΜΆΤΩΝ..
Για το θέμα τού άρθρου;...
Πάντα θα θυμόμαστε τούς παππούδες καί τίς γιαγιάδες νά λένε τα καλύτερα γιά τότε.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ !
ΔιαγραφήΚαί οἱ γονεῖς μας οἱ ὁποῖοι ἔχουν καλλίτερη ἄποψιν ἀφοῦ ὡς νέοι τότε προφανῶς καί εἶχαν τήν δυνατότητα συγκρίσεως τῶν πολιτικάντηδων μέ τούς Ἐπαναστάτες Ἀξιωματικούς πού θέλησαν νά καθαρίσουν τήν κόπρο τοῦ Αὐγείου.
Ὅπως καί νά ἔχη ὅσοι τά ἔζησαν ( καί ὁ λόγος γιά τούς ἐντίμους, ἀκομμάτιστους, λογικούς καί ἠθικούς ἀνθρώπους), πραγματικά μόνον καλά λόγια ἔχουν νά λένε.
Πᾶμε τώρα στό σήμερα, 50 χρόνια δημοκρατίας, νά ἀσχολούμεθα μέ τίς τρίχες τοῦ Ἀδωνάϊ καί τά παπούτσια τοῦ Κούλη. Ἄϊ σιχτίρ πιά.
Εὐχαριστῶ πολύ γιά τά καλά σου λόγια.
Καλησπέρα ἀγαπητέ ΤΤ600 !
ΕΎΓΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜνημειώδης αναφορα για ΟΛΟΥΣ μας και ο καθένας μας ας βγαλει τα δικα του συμπεράσματα.......
συναρτηση του DNA του.
Εὐχαριστῶ ἀγαπητέ zen.
ΔιαγραφήΚῦττα, ἐγώ κάνω αὐτό πού πιστευω πώς πρέπει νά κάνω, ὡς μία παρακαταθήκη ἀπέναντι σέ μία πραγματικότητα τήν ὁποία βίωσε ὁ τόπος καί οἱ Ἕλληνες ἐπί 7 χρόνια. Δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήσῃ κανείς πώς ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι κινήθηκαν ἀπό ἀγνά φιλοπατριωτικά συναισθήματα ὄχι μόνον στήν ἀρχή ἀλλά σ᾿ὅλη τήν πορεία τους. Ἤθελαν τό καλό τῆς χώρας καί μόχθησαν πολύ γι᾿αὐτό.
Ἡ Ἱστορία γραμμένη ἀπό τούς ἀντιπάλους, τούς ἀνθέλληνες πολιτικάντηδες ( καί ὅλους ὅσους τούς ἀκολοθοῦσαν καί ἀκολουθοῦν, σ᾿ὅποια κομματική πλευρά κι'/αν ἀνήκουν ) τούς τοποθέτησε στήν μαύρη τους βίβλο. Ὅμως, ὅπως μέχρι σήμερα ἔχουμε πολύ καλῶς ἐμπεδώσει,ἡ καταχώρησις στήν μαύρη βίβλο τους ἀποτελεῖ τιμή μεγάλη γιά κάθε ἕναν ἀπό τούς ἀγνούς καί ἀληθινούς Ἕλληνες πού μόχθησαν καί μοχθοῦν γιά τό Καλό τῆς Ἑλλάδος.
Καί ναί, ὁ καθείς ἄς βγάλει τά συμπεράσματά του.
Υ.Γ. Οἱ πιό ἀχάριστοι ἦσαν οἱ κάτοικοι τῶν ἀγροτικῶν περιοχῶν τούς ὁποίους κυριολεκτικῶς ὁ Παπαδόπουλος τούς ἔκανε ἀνθρώπους καί αὐτοί εἶναι πού τοῦ ἔχωσαν τό μαχαίρι πιό βαθιά. Μάλιστα αὐτός ὁ κόσμος, τρομάρα του, ὁ ἀγροτικός, εἶναι πού ψηφίζει κεντροαριστερά. Τρομάρα του,ξαναλέω.
Ἀλλά ὅπως πολύ καλῶς λέει καί ἡ σοφή ῥῆσις " οὐδείς ἀσφαλέστερος ἐχθρός τοῦ εὐεργετηθέντος".
Καλησπέρα ἀγαπητέ zen !
Καλησπέρα,χάσαμε τα ωραία χρόνια,δεν μας άξιζε τέτοιο μέλλον!
ΑπάντησηΔιαγραφήὍχι ὅλοι, ἐγώ τά ἔζησα. Δημοτικό πήγαινα. Ἀρκετά ζήσαμε,μάθαμε, καταλάβαμε. Τώρα πλέον μόνον συγκρίνουμε καί μαυρίζει ἡ ψυχή μας.
ΔιαγραφήΜέχρι Γουέμπλεϋ εἴχαμε !! Δοξασένες ἐποχές λέμε !
Καλησπέρα ἀγαπητέ Bill- Kill !
Αν και λιγο καθυστερημενα να σε συγχαρω κι εγω αγαπητη Π., για την αναρτηση σου σχετικα με την Επανασταση των Αξιωματικων του Στρατου της 21ης Απριλιου 1967 .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννημενος λιγο μετα δεν εχω να πω πολλα-πολλα αλλα υπαρχουν πλειστες οσες μαρτυριες ανθρωπων απ' ολην την επικρατεια της Πατριδας μας που εζησαν εκεινη την εποχη και μπορουν να συγκρινουν αδεκαστα την ζωη των Ελληνων επι "χουντας" με τα χαλια της ...δημοκρατιας που ζουμε σημερα.
Βεβαια μην ρωτησουμε καμια απο δαυτες.
https://www.zougla.gr/Uploads/2023/11/20/damanakinew999.jpg γιατι θα πουν δημοκρατια και παλι δημοκρατια.
Σ' ενα ορεινο χωριο να ρωτησουμε τους γερους χωρικους (που ησαν νεοι τοτε) να μας πουνε αν ακομα κανουν την αναγκη τους εξω στα χωραφια ή μεσα στις τουαλετες του σπιτιου τους με το τρεχουμενο νερο που τους εβαλε η ...."χουντα".
Καλησπερα σας
Ξέρεις αὐτό ἀκριβῶς πού γίνεται μέ τούς πολιτικάντηδες γίνεται σέ μικρότερη μέν κλίμακα ἀλλά μεγαλύτερη σέ ποσότητα, ἀπό τούς δημοσίους ὑπαλλήλους. Ἀκριβῶς !
ΔιαγραφήΚαρέκλα πιάνουν ἀμφότεροι, πληρώνονται ἀπό τό κράτος, πεθαίνουν ἐχοντας τό ἀξίωμα καί κληροδοτοῦν τήν θέσιν τους στούς ἀπογονους τους.
Γι᾿αὐτό ἀκριβῶς δέν πρὄκειται νά ἀλλάξῃ τίποτε σ᾿αὐτή τήν χώρα. Ἀλληλοἐξυπηρετοῦνται ἄρα καί ἀλληλο-ὑποστηρίζονται.
Βλέπεις τό 1+ ἑκατομμύριο δημόσιοι ὑπάλληλοι ἔχουν οἰκογένειες τοὐλάχιστον 4 μέλη κάθε μία. Βᾶλε καί τόν στενό οἰκογενειακό-συγγενικό κύκλο.
Σίγουρες ψῆφοι περί τά 5 ἑκατομμύρια. Πῶς τό λένε στό στοίχημα ; Σιγουράκι...
Νά γιατί βολεύει ἀπό κάθε ἄποψιν ἡ δημοκρατία τους !
Τώρα ὅσον ἀφορᾷ τήν Δαμανάκη,ὄχι δέν εἶναι καθόλου τόσο ἁπλό τό θέμα. Θυμᾶσαι τόν Daniel Cohn-Bendit καί τόν Μάη τοῦ ᾿68 ;
Μάης τοῦ ᾿68: Μία ἰουδαϊκή έπανάσταση
Μάης τοῦ ᾿68 : Ἡ Ὁμολογία
https://sxolianews.blogspot.com/2019/05/68.html
Ἔτσι καί ἡ ἐγχώρια "ἐπαναστάτρια" , «ἐγώ εἶμαι ἑβραία» Δαμανάκη : https://sxolianews.blogspot.com/search?q=+%CE%B5%CE%B3%CF%8E+%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9+%CE%95%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1
Ἐπίσης σέ ἕνα βιβλίο σχετικό μέ το πολυτεχνεῖο ( δέν μπορῶ νά θυμηθῶ τόν τίτλο οὔτε τόν συγγραφέα) εἶχε γραφεῖ γιά τήν συγκεκριμένη ἀποστολή πού εἶχε τόσο αὐτή ὅσο καί ὁ Πεσματζόγλου ( ἄν θυμᾶμαι καλά) μέ τίς ἐντολές ἀπό Ἰσραήλ γιά νά κατασκευαστεῖ ἡ "αὐθορμητη ἐξέγερσις " στό Πολυταχνεῖο.
Συνεπῶς, αὐτή τήν βρώμα κι᾿ἄν τήν συμφέρει νά οὐρλιάζει υπέρ τῶν "δημοκρατικῶν ἀξιῶν" ...
( Τά παιδιά της ποῦ τά ἔχει τακτοποιήσει ἄρα γε ; Μήπως μᾶς κουβαληθοῦν ὡς "σωτήρες" κάποια στιγμή ; Ἤ ἔχουν μάθει καί αὐτά στά πριγκιπικά σαλόνια ὀπότε τί νά κάνουν σέ μία χώρα μέ 10 ἑκατομμύρια καγκουρώ ! )
Καλησπέρα ἀγαπητέ ΕΑΦ !
Τωρα να σου πω οτι εχεις αδικο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι ενα, αλλα χιλια δικια εχεις!
Και πιστευω οτι περιεγραψες επακριβως την "ασθενεια" του ελληνοφωνου γραικυλου.
Η οποια ειναι απολυτως...."ο εαυτουλης μου".
Εγω και οι δικοι μου να βολευτουμε και στο διαλο να πανε οι αλλοι.
"Μαζι τα φαγαμε. Σας διορισαμε"! ειπε ο χοντρομπαλας σε μια δοση ελικρινιας.
Αν ομως δεν εχει ο γραικυλος Πατριδα, σε ΤΙ διαλο θα τον βοηθησει το βολεμα;
Γιατι οπως βλεπω κατα κει παει το πραμα.
Καλησπερα
Καί πιστεύεις πώς θά τούς νοιάξῃ,ὅλους αὐτούς τούς "ἐγώ νά περνῶ καλά κι᾿ἄς πᾶνε νά πνιγοῦνε οἱ ἄλλοι" , ἄν ἡ χώρα πού κατοικοῦν λέγεται Ἑλλάς ἤ Γκρεκοστάν ; Δέ νομίζω. Διότι ἐάν τούς ἔνοιαζε δέν θά εἴχαμε φτάσει ἐδῶ πού εἴμαστε σήμερα, στή ἀπόλυτη κατάντια !
ΔιαγραφήΝά σοῦ πῶ μόνον κάτι πού ἔχω συμπεράνει ἀπό ὅλο αὐτό τόν συρφετό πού ἔρχεται κάθε ΣαββατοΚύριακο καί ἀργίες στήν ταλαίπωρη, ἀπό ᾿δαυτους, πόλι μας. Παρατηρώντας τούς νέους/ες ἐφήβους μέχρι καί περί τά 25, νοιώθω τέτοια ἀπογοήτευσιν γιά τήν κενότητα πού τούς διακατέχει ὥστε νά μήν μπορῶ παρά νά πιστεύω αὐτό πού συχνά λέω : Καμμία σωτηρία ἡ χώρα αὐτή. Καμμία !
Καλησπέρα ἀγαπητε ΕΑΦ !
Θα τους νοιαξει και θα τους παρανοιαξει, αλλα θαναι πολυ αργα.
ΔιαγραφήΓιατι ο εβραιος ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ μεσα στο σπιτι του, ασχετα αν ο γραικυλος που βλεπει "μπιγκ-μπραδερ" δεν το εχει παρει χαμπαρι, και σιγα-σιγα ο εβραιος κουβαλαει και τον τουρκαλα για να κρυφτει πισω του.
Ναί, θά τούς νοιάξῃ τόσο ὅσο τούς ἔνοιαζε 400 χρόνια ὀθωμανοκρατίας.
Διαγραφή.........................................................................................................
Καλησπέρα ἀγαπητέ ΕΑΦ !