Γράφει ὁ Alastair Crooke
Ο πολιτικός πόλεμος στην Ουάσινγκτον είναι ενδημικός. Αλλά ο αριθμός των θυμάτων στο Πεντάγωνο έχει αρχίσει να αυξάνεται ραγδαία. Τρεις από τους κορυφαίους συμβούλους του Υπουργού Άμυνας Hegseth τέθηκαν σε άδεια και στη συνέχεια απολύθηκαν . Ο πόλεμος συνεχίζεται, με τον Υπουργό τώρα στο στόχαστρο.
Ο λόγος που αυτό έχει σημασία είναι ότι η αποχώρηση του Hegseth έρχεται εν μέσω έντονων εσωτερικών συζητήσεων στην κυβέρνηση Τραμπ σχετικά με την πολιτική για το Ιράν . Τα «γεράκια» θέλουν την οριστική εξάλειψη όλων των πυρηνικών και οπλικών δυνατοτήτων του Ιράν, ενώ πολλοί «διακριτικοί» προειδοποιούν για στρατιωτική κλιμάκωση. Ο Hegseth φέρεται να ήταν μεταξύ εκείνων που προειδοποιούσαν για μια επέμβαση στο Ιράν.
Οι πρόσφατες απολύσεις από το Πεντάγωνο έχουν όλες χαρακτηριστεί ως πειθαρχικές. Ένας από τους τελευταίους, ο Dan Caldwell, πρώην κορυφαίος σύμβουλος του Hegseth και βετεράνος του στρατού, έγραψε μια ανάρτηση στην οποία κατακεραύνωνε τα «Iran Hawks» - και στη συνέχεια απολύθηκε. Αργότερα έδωσε συνέντευξη στον Tucker Carlson. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Caldwell περιγράφει με καυστικούς όρους τους πολέμους της Αμερικής στο Ιράκ και τη Συρία (« εγκληματικούς »). Αυτό το αρνητικό συναίσθημα σχετικά με τους προηγούμενους πολέμους της Αμερικής είναι ένα αυξανόμενο θέμα, όπως φαίνεται, μεταξύ των βετεράνων των ΗΠΑ σήμερα.
Οι τρεις υπάλληλοι του Πενταγώνου ουσιαστικά απολύθηκαν, όχι ως «διαρροείς», αλλά επειδή έπεισαν τον Hegseth να μην υποστηρίξει τον πόλεμο κατά του Ιράν, όπως φαίνεται. Οι περιούσιοι Ισραηλινοί είναι που δεν έχουν παραιτηθεί από αυτόν τον πόλεμο.
Τα έντονα ρήγματα μεταξύ των γερακιών και των παραδοσιακών «Ρεπουμπλικανών» διεισδύουν και στο ζήτημα της Ουκρανίας, ακόμη και αν η σύνθεση της φράξιας μπορεί να αλλάξει λίγο. Οι υπέρμαχοι του «Πρώτα το Ισραήλ» και γενικότερα οι υπέρμαχοι των ΗΠΑ βρίσκονται πίσω τόσο από τον πόλεμο κατά της Ρωσίας όσο και από τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις κατά του Ιράν.
Ο συντηρητικός σχολιαστής Fred Bauer παρατηρεί ότι όσον αφορά τις πολεμικές παρορμήσεις του ίδιου του Τραμπ, αυτές είναι αντικρουόμενες:
«Επηρεασμένος από τον πόλεμο του Βιετνάμ της νεότητάς του... ο Τραμπ φαίνεται βαθιά αντίθετος στις μακροχρόνιες στρατιωτικές συγκρούσεις, ωστόσο, ταυτόχρονα, ο Τραμπ θαυμάζει μια πολιτική ισχύος και αλαζονείας. Αυτό σημαίνει την εξόντωση των Ιρανών στρατηγών, την έναρξη αεροπορικών επιδρομών στους Χούθι και την αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια».
Η πιθανή αποχώρηση του Hegseth -σε περίπτωση που η εκστρατεία για την απομάκρυνσή του επιτύχει- θα μπορούσε να οξύνει τον αγώνα. Το πρώτο θύμα είναι ήδη εμφανές - η ελπίδα του Τραμπ να τερματίσει γρήγορα την ουκρανική σύγκρουση έχει τελειώσει.
Αυτή την εβδομάδα, η ομάδα Τραμπ (συμπεριλαμβανομένων και των δύο αντιμαχόμενων παρατάξεων, του Rubio, Witkoff και του Στρατηγού Kellogg) συναντήθηκε στο Παρίσι με διάφορους Ευρωπαίους και Ουκρανούς εκπροσώπους. Στη συνάντηση, η αμερικανική αντιπροσωπεία υπέβαλε πρόταση για μονομερή κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Μετά τη συνάντηση, στο αεροδρόμιο, ο Rubio δήλωσε ξεκάθαρα ότι το σχέδιο κατάπαυσης του πυρός ήταν μια πρωτοβουλία των ΗΠΑ τύπου «ή το δέχεσαι ή όχι ». Οι διάφορες πλευρές - η Ρωσία, το Κίεβο και τα ευρωπαϊκά μέλη του «συνασπισμού των προθύμων» - είχαν μόνο λίγες μέρες για να το αποδεχτούν, διαφορετικά οι ΗΠΑ θα «έμεναν έξω» και θα νίπταν τας χείρας τους από τη σύγκρουση.
Το πλαίσιο που παρουσιάζεται, όπως αναφέρεται, είναι σχεδόν (ίσως κατά 95%) ανόθευτο από αυτό που είχε προταθεί προηγουμένως από τον Στρατηγό Kellogg: δηλαδή, πρόκειται για το σχέδιό του, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2024. Φαίνεται ότι η «φόρμουλα Kellogg» υιοθετήθηκε τότε ως πλατφόρμα Τραμπ (ο Τραμπ βρισκόταν εκείνη την εποχή στη μέση της προεκλογικής εκστρατείας και ήταν απίθανο να παρακολουθούσε πολύ στενά τις περίπλοκες λεπτομέρειες του πολέμου στην Ουκρανία).
Ο Στρατηγός Kellogg είναι επίσης η πιθανή πηγή της αισιοδοξίας του Τραμπ ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα μπορούσε να έρθει με ένα κλικ του δακτύλου του - μέσω της περιορισμένης εφαρμογής ασύμμετρων πιέσεων και απειλών και στις δύο εμπόλεμες πλευρές από τον Τραμπ - και με το χρονοδιάγραμμα που θα αποφασιστεί στην Ουάσινγκτον.
( Witkoff, Rubio καί Στρατηγός Kellogg. φωτό ἀριστερά )
Οι έμμεσες υποθέσεις του Kellogg ήταν ότι η Ρωσία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε μια απειλή κυρώσεων (η οικονομία της θεωρείται εύθραυστη), ότι είχε υποστεί μη βιώσιμα υψηλές απώλειες και ότι ο πόλεμος βρισκόταν σε αδιέξοδο.
Έτσι, ο Kellogg έπεισε τον Τραμπ ότι η Ρωσία θα συμφωνούσε εύκολα με τους προτεινόμενους όρους εκεχειρίας - αν και όροι που είχαν κατασκευαστεί γύρω από προφανώς λανθασμένες υποκείμενες υποθέσεις σχετικά με τη Ρωσία και τις υποτιθέμενες αδυναμίες της.
Η επιρροή και οι ψευδείς υποθέσεις του Kellogg ήταν πολύ εμφανείς όταν ο Trump, τον Ιανουάριο, αφού δήλωσε ότι η Ρωσία είχε χάσει ένα εκατομμύριο άνδρες (στον πόλεμο), συνέχισε λέγοντας ότι «ο Πούτιν καταστρέφει τη Ρωσία μη κάνοντας συμφωνία, προσθέτοντας (φαινομενικά ως παρένθεση), ότι ο Putin μπορεί να έχει ήδη αποφασίσει «να μην κάνει συμφωνία»». Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η οικονομία της Ρωσίας είναι «συντρίμμια» και, κυρίως, είπε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων ή δασμών στη Ρωσία. Σε μια μεταγενέστερη ανάρτηση στο Truth Social , ο Trump γράφει:
«Θα κάνω στη Ρωσία - της οποίας η οικονομία καταρρέει - και στον Πρόεδρο Πούτιν, μια πολύ μεγάλη ΧΑΡΗ».
Όλες οι υποκείμενες υποθέσεις του Kellogg στερούνταν οποιασδήποτε βάσης στην πραγματικότητα. Ωστόσο, ο Τραμπ φαινόταν να τις εμπιστεύεται. Και παρά τις τρεις επόμενες μακράς διάρκειας προσωπικές συναντήσεις του Steve Witkoff με τον Πρόεδρο Πούτιν, στις οποίες ο Πούτιν δήλωσε επανειλημμένα ότι δεν θα δεχόταν καμία εκεχειρία μέχρι να συμφωνηθεί πρώτα ένα πολιτικό πλαίσιο, η ομάδα του Kellogg συνέχισε να υποθέτει με απάθεια ότι η Ρωσία θα αναγκαζόταν να αποδεχτεί την ανακωχή του Kellogg λόγω των ισχυριζόμενων σοβαρών «οπισθοδρομήσεων» που είχε υποστεί η Ρωσία στην Ουκρανία.
Δεδομένης αυτής της ιστορίας, όπως ήταν αναμενόμενο, οι όροι του πλαισίου εκεχειρίας που περιέγραψε ο Ρούμπιο αυτή την εβδομάδα στο Παρίσι αντανακλούσαν εκείνους που ταίριαζαν περισσότερο σε ένα μέρος στο σημείο της συνθηκολόγησης, παρά σε ένα κράτος που προσδοκά την επίτευξη των στόχων του - με στρατιωτικά μέσα.
Στην ουσία, το Σχέδιο Kellogg επιδίωκε να φέρει μια «νίκη» των ΗΠΑ με όρους που ευθυγραμμίζονταν με την επιθυμία να διατηρηθεί ανοιχτή η επιλογή για συνέχιση του φθοροποιού πολέμου εναντίον της Ρωσίας.
Τι είναι, λοιπόν, το Σχέδιο Kellogg; Στη βάση του, επιδιώκει να εγκαθιδρύσει μια «παγωμένη σύγκρουση» – παγωμένη κατά μήκος της «Γραμμής της Σύγκρουσης». Χωρίς οριστική απαγόρευση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (αλλά μάλλον, προβλέποντας μια ένταξη στο ΝΑΤΟ που αναβάλλεται για το μέλλον). Δεν θέτει όρια στο μέγεθος ενός μελλοντικού ουκρανικού στρατού και κανέναν περιορισμό στον τύπο ή την ποσότητα οπλισμού που κατέχουν οι ουκρανικές δυνάμεις. (Προβλέπει, αντιθέτως, ότι μετά την κατάπαυση του πυρός, οι ΗΠΑ ενδέχεται να επανεξοπλίσουν, να εκπαιδεύσουν και να υποστηρίξουν στρατιωτικά μια μελλοντική δύναμη) – δηλαδή πίσω στην εποχή μετά το Μαϊντάν του 2014.
Επιπλέον, καμία περιοχή δεν θα παραχωρούνταν από την Ουκρανία στη Ρωσία, εκτός από την Κριμαία, η οποία θα αναγνωριζόταν από τις ΗΠΑ ως ρωσική (το μοναδικό παραχωρητήριο στον Witkoff;), και η Ρωσία θα «ασκούσε έλεγχο» μόνο στις τέσσερις Περιφέρειες που διεκδικεί επί του παρόντος, αλλά μόνο μέχρι τη Γραμμή Σύγκρουσης. Η περιοχή πέρα από αυτή τη γραμμή θα παρέμενε υπό ουκρανικό έλεγχο (βλ. εδώ για τον « χάρτη Kellogg» ). Ο Πυρηνικός Σταθμός Zaporozhye θα ήταν ουδέτερη περιοχή που θα κατείχαν και θα διαχειρίζονταν οι ΗΠΑ. Δεν γίνεται καμία αναφορά στις πόλεις Zaporozhye και Kherson που έχουν ενσωματωθεί συνταγματικά στη Ρωσία, αλλά βρίσκονται πέρα από τη γραμμή επαφής.
Προφανώς, στο σχέδιο δεν περιλαμβανόταν καμία αναφορά σε πολιτική λύση, και το σχέδιο αφήνει την Ουκρανία ελεύθερη να διεκδικήσει τα δικαιώματά της σε όλα τα πρώην εδάφη της Ουκρανίας - εκτός μόνο από την Κριμαία.
Ωστόσο, το ουκρανικό έδαφος δυτικά του ποταμού Δνείπερου θα χωριζόταν σε τρεις ζώνες ευθύνης: βρετανική, γαλλική και γερμανική (δηλαδή, αυτές τις οποίες θα διαχειρίζονταν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ). Τέλος, δεν προσφέρθηκαν αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας.
Στη συνέχεια, ο Rubio διαβίβασε λεπτομέρειες του σχεδίου στον Ρώσο ΥΠΕΞ Lavrov, ο οποίος δήλωσε ήρεμα ότι οποιοδήποτε σχέδιο κατάπαυσης του πυρός θα πρέπει να επιλύει τα υποκείμενα αίτια της σύγκρουσης στην Ουκρανία ως πρώτο καθήκον.
Ο Witkoff πετάει στη Μόσχα αυτή την εβδομάδα για να παρουσιάσει αυτό το «πρόχειρο» σχέδιο στον Πούτιν – ζητώντας τη συγκατάθεσή του. Οι Ευρωπαίοι και οι Ουκρανοί πρόκειται να συναντηθούν την επόμενη Τετάρτη στο Λονδίνο για να δώσουν την απάντησή τους στον Τραμπ.
Τι ακολουθεί; Προφανώς, το Σχέδιο Kelloggκ «δεν θα πετάξει» ( ἰδιωματισμός γιά κάτι πού δέν γίνεται ἀποδεκτό, δέν κερδίζει ἔγκρισιν ἤ ἄποδοχή.) Η Ρωσία δεν θα το δεχτεί, και πιθανότατα ούτε ο Ζελένσκι (αν και οι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν να τον πείσουν - ελπίζοντας να «φέρουν σε δύσκολη θέση την Μόσχα» παρουσιάζοντας τη Ρωσία ως τον ουσιαστικό «καταστροφέα»). Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ζελένσκι έχει ήδη απορρίψει τη διάταξη για την Κριμαία.
Για τους Ευρωπαίους, η έλλειψη εγγυήσεων ασφαλείας ή backstop από τις ΗΠΑ μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για την επιθυμία τους να αναπτύξουν στρατεύματα στην Ουκρανία, στο πλαίσιο μιας εκεχειρίας.
Πρόκειται όντως ο Τραμπ να νίψει τας χείρας του από την Ουκρανία; Αμφίβολο, δεδομένου ότι τα neo-conservative πολεμοχαρή αρπακτικά των ΗΠΑ θα πούν στον Τραμπ ότι κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε το αφήγημα περί Αμερικής ως «ειρήνη μέσω της ισχύος». Ο Τραμπ μπορεί να υιοθετήσει στάση υποστήριξης της Ουκρανίας «σε χαμηλούς τόνους», δηλώνοντας παράλληλα ότι «ο πόλεμος δεν ήταν ποτέ δικός του» - καθώς επιδιώκει μια «νίκη» στο επιχειρηματικό μέτωπο με τη Ρωσία.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο Στρατηγός Kellogg δεν έχει εξυπηρετήσει σωστά τον προστάτη του. Οι ΗΠΑ χρειάζονται αποτελεσματικές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία. Η ομάδα του Kellogg έχει συμβάλει στην κατάφωρα εσφαλμένη ερμηνεία της Ρωσίας από τον Τραμπ. Ο Πούτιν είναι ένας σοβαρός παράγοντας, που λέει αυτό που εννοεί και εννοεί αυτό που λέει.
Ο Συνταγματάρχης Macgregor το συνοψίζει ως εξής:
«Ο Τραμπ τείνει να βλέπει τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της σύναψης συμφωνιών. [Ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία] δεν αφορά τη σύναψη συμφωνιών. Πρόκειται για τη ζωή και τον θάνατο εθνών και λαών. Δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για κάποιο είδος πρόχειρης συμφωνίας που θα ανυψώσει τον Τραμπ ή την κυβέρνησή του σε μεγαλείο. Δεν θα υπάρξει καμία νίκη για τον Ντόναλντ Τραμπ προσωπικά σε τίποτα από όλα αυτά. Αυτό δεν επρόκειτο ποτέ να συμβεί».
Ἀπό : unz.com
Ἡ Πελασγική
%CE%BD%CE%BD%CE%BD.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου