Τί Μάνα εἶναι Αυτή! Νά φροντίζη καί γιά τίς µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θά πῇ αὐτό!

Ἁγιογραφία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου,διά χειρός Σοφίας Βλάχου ( ἐδῶ)

Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία 

– Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως αὐτό πού τῆς ζητῶ καί ἀλλοτε ὄχι;
– Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουµε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀµέσως στήν προσευχή µας∙ ὅποτε δέν ἔχουµε, µᾶς ἀφήνει, γιά νά ἀποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Ὅταν ἤµουν στήν Μονή Φιλοθέου, µία φορά, ἀµέσως µετά τήν ἀγρυπνία τῆς Παναγίας µέ ἔστειλε ἕνας Προϊστάμενος νά πάω ἕνα γράµµα στήν Μονή Ἰβήρων. Ὕστερα ἔπρεπε νά πάω κάτω στόν ἀρσανά τῆς µονῆς καί νά περιµένω ἕνα γεροντάκι πού θά ἐρχόταν µέ τό καραβάκι, γιά νά τό συνοδεύσω στό µοναστήρι µας – ἀπόσταση µιάµιση ὥρα µέ τά πόδια.

Ἤµουν ἀπό νηστεία καί ἀπό ἀγρυπνία.
Τότε τήν νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου τήν χώριζα στά δύο∙µέχρι τῆς Μεταµορφώσεως δέν ἔτρωγα τίποτε, τήν ἡµέρα τῆς Μεταµορφώσεως ἔτρωγα, καί µετά µέχρι τῆς Παναγίας πάλι δέν ἔτρωγα τίποτε.

Ἔφυγα λοιπόν ἀµέσως µετά τήν ἀγρυπνία καί οὔτε σκέφθηκα νά πάρω µαζύ µου λίγο παξιµάδι. Ἔφθασα στήν Μονή Ἰβήρων, ἔδωσα τό γράµµα καί κατέβηκα στόν ἀρσανά, γιά νά περιµένω τό καραβάκι. Θά ἐρχόταν κατά τίς τέσσερις τό ἀπόγευµα, ἀλλά ἀργοῦσε νά ἔρθῃ.

Ἄρχισα ἐν τῷ µεταξύ νά ζαλίζωµαι. Πιό πέρα εἶχε µία στοίβα ἀπό κορµούς δένδρων, σάν τηλεγραφόξυλα, καί εἶπα µέ τόν λογισµο µου:
«Ἄς πάω νά καθήσω ἐκεῖ πού εἶναι λίγο ἀπόµερα, γιά νά µή µέ ᾿δῇ κανείς καί ἀρχίση νά µέ ρωτάῃ τί ἔπαθα».
Ὅταν κάθησα, µοῦ πέρασε ὁ λογισµός νά κάνω κοµποσχοίνι στήν Παναγία νά µοῦ οἰκονοµήση κάτι.
Ἀλλά ἀµέσως ἀντέδρασα στόν λογισµο καί εἶπα:
«Ταλαίπωρε, γιά τέτοια τιποτένια πράγµατα θά ἐνοχλῇς τήν Παναγία;».

Τότε βλέπω µπροστά µου ἕναν Μοναχό. Κρατοῦσε ἕνα στρογγυλό ψωµί, δύο σύκα καί ἕνα µεγάλο τσαµπί σταφύλι.
«Πᾶρε αὐτά, µοῦ εἶπε, εἰς δόξαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου», καί χάθηκε.

Ἔ, τότε διαλύθηκα∙ µέ ἔπιασαν τά κλάµατα, οὔτε ἤθελα νά φάω πιά …
Πά, πά! Τί Μάνα εἶναι Αὐτή! Νά φροντίζη καί γιά τίς µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θά πῇ αὐτό!

Ἀπό ἐδῶ


Ἡ Πελασγική