Κάποια καθάρματα κατέστρεψαν το άγαλμα αυτό το οποίο συμβόλιζε την σκλαβωμένη αυτή γη του αλύτρωτου Ελληνισμού και αποτελούσε έργο του γλύπτη Κώστα Σεφερλή. Δωρήθηκε στον Δήμο Αθηναίων το 1951, τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1953 και αναπαριστά μια γυναίκα με δεμένα πίσω τα χέρια, η οποία ανασηκώνει το κεφάλι.
Η κίνηση είναι έντονη και αποτυπώνει την αντίσταση της αλυσοδεμένης αλύτρωτης γης της Βορείου Ηπείρου. Ανεξαρτήτως του αν ο βανδαλισμός αυτός έγινε από αλβανούς, οι οποίοι ζουν στη Χώρα μας ή από ελληνικής καταγωγής ανθέλληνες, το όλο περιστατικό προκαλεί θλίψη, αηδία και οργή.
Πέρασε, μάλιστα, «στα ψιλά» της ενημέρωσης, γιατί η καταστροφή του Μνημείου δεν συνδέεται με κάποιον συστημικό πολιτικό του παρελθόντος ή κάποιον «ιδιόρρυθμο» καλλιτέχνη με παρακμιακή προσωπική ζωή, αλλά με κάποιο εθνικό θέμα το οποίο απασχολεί όχι μόνο τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αλλά και κάθε συνειδητοποιημένο και σκεπτόμενο συμπατριώτη μας.
Αλήθεια, η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού θα βγάλουν κάποια ανακοίνωση διαμαρτυρίας και καταδίκης του γεγονότος; Κρίνοντας από το ότι η κυβέρνηση γενικότερα νοιάζεται μόνο για την ποινικοποίηση της ελεύθερης σκέψης πολύ αμφιβάλλουμε. Όσο για την αντιπολίτευση του «συνταγματικού τόξου» (για το ΚΚΕ δεν το συζητάμε) έχει προφανώς πολύ πιο «σοβαρά» πράγματα να ασχοληθεί…
Οι λέξεις ντροπή και αίσχος δεν αρκούν για να περιγράψουν το μέγεθος της βεβήλωσης και της ατιμωτικής αυτής πράξης, η οποία προσβάλλει βάναυσα την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου