Σάλο προκάλεσε η μαρτυρία του Ιωάννη Θεοφανόπουλου στην εκπομπή ΜΑΚΕΛΕΙΟ 4,
εγγονού του αλησμόνητου Πρύτανη του ΕΜΠ που εκτελέστηκε από αντάρτες
του ΕΑΜ στην Αράχωβα κατά την διάρκεια των “Δεκεμβριανών” το 1944.Για πρώτη φορά κατήγγειλε πως είχε εμπλακεί στην δολοφονία του παππού του ο τότε πρωτοπόρος καθηγητής Ιατρικής, Πέτρος Κόκκαλης-πατέρας
του γνωστού επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη- μέλος της καλής κοινωνίας
των Αθηνών, που τίναξε την καριέρα του στον αέρα για να ακολουθήσει τους
αντάρτες του ΕΑΜ στο βουνό!
Ο Ιωάννης Θεοφανόπουλος γεννήθηκε στην Χαλανδρίτσα Αχαΐας το 1876.Ο
πατέρας του ,Παναγιώτης, δημοδιδάσκαλος, ήταν γόνος της μανιάτικης
οικογένειας αγωνιστών, που έφυγαν από την Μάνη διαφωνώντας με τους
Μαυρομιχαλαίους για την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Έτσι κατέφυγαν
στην Αχαΐα για τον φόβο βεντέτας.
Ο
Παναγιώτης Θεοφανόπουλος έκανε τέσσερα παιδιά, τον Ιωάννη, τον
Κλεάνθη-δικηγόρο, που διατέλεσε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
και υπουργός Δικαιοσύνης, τον Αριστοτέλη-δικαστικό και συμβολαιογράφο
και την Ξανθίππη. Όλοι εγκατασταθηκαν στην Αθηνα μετα τις σπουδες τους.
Ο Ιωαννης Θεοφανόπουλος σπούδασε στο τότε Πολυτεχνείο-πριν γίνει Μετσόβιο-και συνεχισε τις σπουδες του στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, όπου έλαβε το Διδακτορικό του .Παρέμεινε στην Γερμανία εργαζόμενος σε μεγάλα μηχανουργεία και γύρισε στην Ελλάδα ,εκλεγείς καθηγητής της έδρας μηχανολόγων το 1907.Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του μηχανικού-πυροβολικού.Παντρεύτηκε την Ιφιγένεια Καραλοπούλου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.Τον Παναγιώτη,καθηγητή του Μικρού Πολυτεχνείου,τον Νικολαο,καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και διάδοχό του στην εδρα,την Ειρήνη(σύζυγο του καθηγητή της Νομικής Κωνσταντίνου Ρόκα) και τον Θεοφάνη,καθηγητή Σχεδίου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.Η κοινωνική του δράση υπήρξε πολυσχιδής.Διετέλεσε μέλος του ΔΣ των σιδηροδρόμων Πελοποννήσου και με προσωπική του εργασία συμμετείχε στον σχεδιασμό και εφαρμογή των σιδηροδρόμων στην Πελοπόννησο.Επί σειρά ετών προήδρευσε του νοσοκομείου Ευαγγελισμός,όπου με προσωπική του φροντίδα αποκτήθηκαν πρωτοπορειακός εξοπλισμός και εργαστήρια.
Μετείχε στο ΔΣ της Σιβιτανιδείου Σχολής και πρωτοστάτησε το 1908 στην δημιουργία του Παναθηναϊκού Αθλητικού Συλλόγου(νυν ΠΑΟ).
Ηγήθηκε της δημιουργίας του Υπουργείου Συγκοινωνιών,θεωρώντας απαραίτητη την αυθύπαρκτη λειτουργία του.Δημιούργησε με προσωπική του φροντίδα το μηχανουργείο του ΕΜΠ,φέρνοντας απο την Ευρώπη τα περισσότερα μηχανήματα,για την πρακτική εφαρμογή των φοιτητών.
Στην διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τον Άγγελο Έβερτ για την διάσωση με πλαστές ταυτότητες Ισραηλιτών φοιτητών αλλα στη συνέχεια και άλλων. Επίσης παρενέβη πολλές φορες στον κατοχικό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο για τα συσσίτια των φοιτητών.
Το 1939-1941 διετέλεσε αντιπρύτανης,το 1941-1943 πρύτανης και από το 1943 ως το θάνατό του προπρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Τον Δεκέμβριο του 1944 απήχθη απο την οικία του επί της οδού Φερρών απο ΕΛΑΣιτες που τον οδήγησαν με τα πόδια ξυπόλυτο να διασχίσει την χαράδρα της Κάζας στον Κιθαιρώνα μέσα στα χιόνια, με προορισμό την Λειβαδιά,όπου-όπως κατήγγειλε χθες στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ 4 ο εγγονός του Ιωάννης Θεοφανόπουλος- πέρασε λαϊκό δικαστήριο από τον λόχο «Λόρδος Βύρων» υπό τον καπετάνιο Φαράκο και δύο εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Τον ιατρό Πέτρο Κόκκαλη και τον φοιτητή τότε και μετέπειτα διάσημο σκηνοθέτη, Νίκο Κούνδουρο.Την καταδικαστική απόφαση ακολούθησε νέα πεζοπορία στην Αράχωβα,όπου μετά από παραμονή ημερών, την 12 Ιανουαρίου 1945 αφού τον απογύμνωσαν τον εκτέλεσαν δια τυφεκισμού έξω από το ξωκλήσι του Αγίου Τρύφωνα.
Ο Ιωαννης Θεοφανόπουλος σπούδασε στο τότε Πολυτεχνείο-πριν γίνει Μετσόβιο-και συνεχισε τις σπουδες του στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, όπου έλαβε το Διδακτορικό του .Παρέμεινε στην Γερμανία εργαζόμενος σε μεγάλα μηχανουργεία και γύρισε στην Ελλάδα ,εκλεγείς καθηγητής της έδρας μηχανολόγων το 1907.Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του μηχανικού-πυροβολικού.Παντρεύτηκε την Ιφιγένεια Καραλοπούλου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.Τον Παναγιώτη,καθηγητή του Μικρού Πολυτεχνείου,τον Νικολαο,καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και διάδοχό του στην εδρα,την Ειρήνη(σύζυγο του καθηγητή της Νομικής Κωνσταντίνου Ρόκα) και τον Θεοφάνη,καθηγητή Σχεδίου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.Η κοινωνική του δράση υπήρξε πολυσχιδής.Διετέλεσε μέλος του ΔΣ των σιδηροδρόμων Πελοποννήσου και με προσωπική του εργασία συμμετείχε στον σχεδιασμό και εφαρμογή των σιδηροδρόμων στην Πελοπόννησο.Επί σειρά ετών προήδρευσε του νοσοκομείου Ευαγγελισμός,όπου με προσωπική του φροντίδα αποκτήθηκαν πρωτοπορειακός εξοπλισμός και εργαστήρια.
Μετείχε στο ΔΣ της Σιβιτανιδείου Σχολής και πρωτοστάτησε το 1908 στην δημιουργία του Παναθηναϊκού Αθλητικού Συλλόγου(νυν ΠΑΟ).
Ηγήθηκε της δημιουργίας του Υπουργείου Συγκοινωνιών,θεωρώντας απαραίτητη την αυθύπαρκτη λειτουργία του.Δημιούργησε με προσωπική του φροντίδα το μηχανουργείο του ΕΜΠ,φέρνοντας απο την Ευρώπη τα περισσότερα μηχανήματα,για την πρακτική εφαρμογή των φοιτητών.
Στην διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τον Άγγελο Έβερτ για την διάσωση με πλαστές ταυτότητες Ισραηλιτών φοιτητών αλλα στη συνέχεια και άλλων. Επίσης παρενέβη πολλές φορες στον κατοχικό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο για τα συσσίτια των φοιτητών.
Το 1939-1941 διετέλεσε αντιπρύτανης,το 1941-1943 πρύτανης και από το 1943 ως το θάνατό του προπρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Τον Δεκέμβριο του 1944 απήχθη απο την οικία του επί της οδού Φερρών απο ΕΛΑΣιτες που τον οδήγησαν με τα πόδια ξυπόλυτο να διασχίσει την χαράδρα της Κάζας στον Κιθαιρώνα μέσα στα χιόνια, με προορισμό την Λειβαδιά,όπου-όπως κατήγγειλε χθες στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ 4 ο εγγονός του Ιωάννης Θεοφανόπουλος- πέρασε λαϊκό δικαστήριο από τον λόχο «Λόρδος Βύρων» υπό τον καπετάνιο Φαράκο και δύο εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Τον ιατρό Πέτρο Κόκκαλη και τον φοιτητή τότε και μετέπειτα διάσημο σκηνοθέτη, Νίκο Κούνδουρο.Την καταδικαστική απόφαση ακολούθησε νέα πεζοπορία στην Αράχωβα,όπου μετά από παραμονή ημερών, την 12 Ιανουαρίου 1945 αφού τον απογύμνωσαν τον εκτέλεσαν δια τυφεκισμού έξω από το ξωκλήσι του Αγίου Τρύφωνα.
O μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ
Νικόλαος Θεοφανόπουλος, γιος του εκτελεσθέντος πρύτανη παρέστη στην
εκταφή των πτωμάτων. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες 13 προσωπικότητες όπως
οι: Σπυρίδων Τρικούπης πρώην πρόεδρος της Βουλής , Στέλιος Κορυζής
πολιτικός μηχανικός ,αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού, οι στρατηγοί
Κατσιγιαννάκης και Ιλιάκης ,πρώην γενικός διοικητής Κρήτης, ο
αεροπαγίτης Γεώργιος Κερασιώτης, ο διευθυντής φυλακών Παπαευσταθίου, ο
μεταλλειολόγος Δημουλίτσας, ο πρόεδρος της κοινότητας Εκάλης
Αποστολίδης, ο διευθυντής του ταμείου Νομικών Σταυρόπουλος, οι στρατηγοί
Κορτζάς, Ανδρούλης και Ρώτας. Επίσης μαζί με τον Ιωάννη Θεοφανόπουλο
εκτελέστηκαν οι καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
Γ.Σαρρόπουλος, Σ.Κορωνης και δώδεκα φοιτητές του Πολυτεχνείου.
Πριν από πολλά χρόνια πίσω από το ΕΜΠ στην οδό Μπουμπουλίνας, υπήρχε ένα μικρό μνημείο. Αφιερωμένο, όπως πληροφορηθήκαμε στη μνήμη του Ιωάννη Θεοφανόπουλου.
Πριν από πολλά χρόνια πίσω από το ΕΜΠ στην οδό Μπουμπουλίνας, υπήρχε ένα μικρό μνημείο. Αφιερωμένο, όπως πληροφορηθήκαμε στη μνήμη του Ιωάννη Θεοφανόπουλου.
Κάποιοι
στη συνέχεια παρατήρησαν ότι το μαρμάρινο κολωνάκι εξαφανίστηκε και στη
θέση του μνημείου υπάρχει αυτό το κουτί. Της ΔΕΗ, υποτίθεται.
Ο καθηγητής, που είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε οργανώσει το μηχανουργείο του ΕΜΠ, το οποίο παλιά «έβλεπε» στην οδό Μπουμπουλίνας.
Κάποιοι υποψιάζονται ότι πριν 32 χρόνια, ενόψει της τότε ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (18 Οκτωβρίου 1981), πως κάλυψαν το μνημείο με ένα κουτί. Άλλωστε το μηχανουργείο, όπου θα φτιάχτηκε ήταν κοντά και δημιούργημα του αλησμόνητου πρύτανη.
Ο καθηγητής, που είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε οργανώσει το μηχανουργείο του ΕΜΠ, το οποίο παλιά «έβλεπε» στην οδό Μπουμπουλίνας.
Κάποιοι υποψιάζονται ότι πριν 32 χρόνια, ενόψει της τότε ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (18 Οκτωβρίου 1981), πως κάλυψαν το μνημείο με ένα κουτί. Άλλωστε το μηχανουργείο, όπου θα φτιάχτηκε ήταν κοντά και δημιούργημα του αλησμόνητου πρύτανη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου