Μοιραίοι άνθρωποι για τη χώρα αναδεικνύονται τελικά οι σημερινοί κυβερνώντες, αφού μετά την «παράδοση» της οικονομίας και ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας, των μισθών και των συντάξεων στην «τρόικα», τώρα ετοιμάζονται να παραδώσουν και το Αιγαίο, την εθνική ακεραιότητα, τα νησιά στους Τούρκους.
Ο Φον Δημητράκης Δρούτσας, πριν τα μαζέψει από το υπουργείο Εξωτερικών για να μετακομίσει στις Βρυξέλλες (παίρνοντας πιο παχυλό μισθό, ως ευρωβουλευτής), φρόντισε (προφανώς με την έγκριση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου), να ανοίξει την κερκόπορτα στους Τούρκους για να «αλώσουν», μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το Αιγαίο. Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες και ελεγμένες πληροφορίες, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν σε σχέδιο συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, αλλά για όλα τα εκκρεμή ζητήματα στο Αιγαίο, μεταξύ των οποίων και η κυριαρχία σε 114 νησίδες, ειδικά στο νότιο Αιγαίο. Με άλλα λόγια, πλήρης δικαίωση της τουρκικής πολιτικής που οδήγησε στην κρίση των Υμίων, περί γκρίζων ζωνών και αμφισβητούμενης κυριαρχίας σε βράχους, νησίδες και βραχονησίδες στην περιοχή του Αιγαίου. Θλιβερότερη και πιο δεινή ήττα απ’ αυτήν για την Ελλάδα δεν υπάρχει.
Ο Φον Δημητράκης Δρούτσας, πριν τα μαζέψει από το υπουργείο Εξωτερικών για να μετακομίσει στις Βρυξέλλες (παίρνοντας πιο παχυλό μισθό, ως ευρωβουλευτής), φρόντισε (προφανώς με την έγκριση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου), να ανοίξει την κερκόπορτα στους Τούρκους για να «αλώσουν», μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το Αιγαίο. Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες και ελεγμένες πληροφορίες, Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν σε σχέδιο συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, αλλά για όλα τα εκκρεμή ζητήματα στο Αιγαίο, μεταξύ των οποίων και η κυριαρχία σε 114 νησίδες, ειδικά στο νότιο Αιγαίο. Με άλλα λόγια, πλήρης δικαίωση της τουρκικής πολιτικής που οδήγησε στην κρίση των Υμίων, περί γκρίζων ζωνών και αμφισβητούμενης κυριαρχίας σε βράχους, νησίδες και βραχονησίδες στην περιοχή του Αιγαίου. Θλιβερότερη και πιο δεινή ήττα απ’ αυτήν για την Ελλάδα δεν υπάρχει.
Έπειτα από 52 γύρους ελληνοτουρκικών διαβουλεύσεων, έχει διαμορφωθεί ένα σχέδιο συνυποσχετικού, βάσει του οποίου: «Οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το ΔΔΧ να οριοθετήσει επί χάρτου την υφαλοκρηπίδα». Η συμφωνία έκλεισε τον Μάιο, έπειτα από πίεση των Τούρκων. Μόλις ολοκληρώθηκε ο κύκλος των διερευνητικών συνομιλιών στην Αθήνα, τον Μάιο, οι Τούρκοι είδαν ότι η ελληνική πλευρά αποδέχεται τις αξιώσεις τους και προκειμένου να μη χαθεί η δυναμική των διαπραγματεύσεων ζήτησαν πιεστικά έναν ακόμα γύρο διαβουλεύσεων. Η ελληνική πλευρά αρχικά εμφανίστηκε διστακτική, λέγοντας ότι δεν χρειάζεται να γίνει λίγες βδομάδες πριν από τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές άλλος γύρος και καλύτερα θα ήταν να ολοκληρωθούν οι εκλογές και μετά να υπάρξει συνέχεια. Όμως η τουρκική πλευρά πίεσε, αντιλαμβανόμενη πως υπάρχει το «momentum» και δεν πρέπει να χαθεί η δυναμική. Τελικά οι Τούρκοι κατάφεραν, εν μέσω δικής τους προεκλογικής περιόδου, και έσυραν την Ελλάδα σε έναν ακόμα γύρο διαβουλεύσεων που έγινε στον Τσεσμέ. Εκεί υπήρξε η πλήρης συμφωνία για το σχέδιο συνυποσχετικού, όπου ενσωματώθηκαν οι ακραίες και πρωτοφανείς τουρκικές αξιώσεις.
Το θέμα έχει ακόμα μεγαλύτερες και τραγικότερες διαστάσεις, καθώς η Τουρκία έχει πολλές αξιώσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο και στο σχέδιο συνυποσχετικού υπάρχει αναφορά ότι οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να επιλύσει και «…όσα προβλήματα ήθελε ανακύψουν».
Το θέμα έχει ακόμα μεγαλύτερες και τραγικότερες διαστάσεις, καθώς η Τουρκία έχει πολλές αξιώσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο και στο σχέδιο συνυποσχετικού υπάρχει αναφορά ότι οι δύο χώρες εξουσιοδοτούν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να επιλύσει και «…όσα προβλήματα ήθελε ανακύψουν».
Δηλαδή η Ελλάδα φαίνεται να συμφώνησε σε ένα σχέδιο που θέτει πλέον σε αμφισβήτηση την κυριαρχία της, με βάση τις πάγιες αξιώσεις της Άγκυρας και αφήνει τα πάντα στα χέρια του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Βέβαια είναι αλήθεια πως η πάγια θέση της Ελλάδας επισήμως, μετά τη μεταπολίτευση, είναι η συνυπογραφή συνυποσχετικού και η προσφυγή στη Χάγη, μόνο όμως για την υφαλοκρηπίδα, αφού τη μόνη εκκρεμότητα στα Ελληνοτουρκικά που αναγνωρίζει η Αθήνα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Όμως από το συγκεκριμένο σχέδιο συνυποσχετικού φαίνεται ότι γίνεται δεκτός και ο όρος της Άγκυρας να εξετασθούν και άλλα ζητήματα, τα οποία η τουρκική πλευρά θα θέσει.
Βέβαια είναι αλήθεια πως η πάγια θέση της Ελλάδας επισήμως, μετά τη μεταπολίτευση, είναι η συνυπογραφή συνυποσχετικού και η προσφυγή στη Χάγη, μόνο όμως για την υφαλοκρηπίδα, αφού τη μόνη εκκρεμότητα στα Ελληνοτουρκικά που αναγνωρίζει η Αθήνα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Όμως από το συγκεκριμένο σχέδιο συνυποσχετικού φαίνεται ότι γίνεται δεκτός και ο όρος της Άγκυρας να εξετασθούν και άλλα ζητήματα, τα οποία η τουρκική πλευρά θα θέσει.
Μέχρι τώρα η Τουρκία δεν αποδεχόταν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, λόγω των πολλών ανοιχτών της θεμάτων. Τώρα όμως αποδέχεται το Διεθνές Δικαστήριο, προφανώς για να μπορέσει να αμφισβητήσει την ελληνικότητα εκατοντάδων νησίδων και βραχονησίδων και την κυριαρχία της Ελλάδας πάνω σε αυτές στην αρχή και στη συνέχεια και σε άλλα θέματα (όπως της δίνει τη δυνατότητα να πράξει η διατύπωση που υπάρχει στο σχέδιο του συνυποσχετικού), όπως π.χ. το εύρος των χωρικών υδάτων, το εύρος του εναέριου χώρου κ.ά.
Το παιχνίδι πλέον γίνεται επικίνδυνο για την Ελλάδα, αφού αν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποδεχθεί ότι δεκάδες νησίδες δεν είναι ελληνικές (ακόμα και αν δεν είναι τουρκικές), αυτομάτως η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, θα στηριχθεί σε άλλα δεδομένα. Θα σπάσει δηλαδή το ενιαίο της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ειδικά στον κεντρικό δίαυλο από Λέσβο-Λήμνο προς Κάρπαθο-Κρήτη, αλλά και γύρω από τα Δωδεκάνησα.
Από : ΑΛΚΙΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου