Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Η κοσμοπολίτικη περιφρόνηση για τον «Donald», όπως αποκαλούν τον Trump υποτιμητικά, ξεκίνησε από το ίδιο του το κόμμα. Και για τον Πρόεδρο Nixon όταν ήταν υποψήφιος για το χρίσμα ακούγονταν και γράφονταν παρόμοια αλλά κυρίως από την πλευρά των Δημοκρατικών και όχι των Ρεπουμπλικάνων. Η ιστορία όμως δεν λαμβάνει υπόψιν τις αφ’ υψηλού ειρωνείες και ο “Donald” είναι ένα βήμα πριν από την Προεδρία.
Ο Donald Trump ένιωσε τον παλμό των απλών ανθρώπων και ερμηνεύοντας το νόημα του Συντάγματος των ΗΠΑ παρουσίασε ένα συμπαγές πρόγραμμα βασιζόμενο σε ένα απλό μήνυμα: «Η Αμερική πρώτα». Αποτελείται δε από πέντε απλές ιδέες, όλες εκ των οποίων εξοργιστικές για την κοσμοπολίτικη ελίτ:
1. «Θα κατασκευάσω ένα τοίχος». Η μετανάστευση είναι ένα κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί εντόνως όλους τους αμερικανούς ανεξαιρέτως. Πόσο ακραία είναι η δήλωση περί «προσωρινής απαγόρευσης Μουσουλμάνων μεταναστών»; Επέκεινα της αιματοχυσίας στο San Bernardino, της αποδεδειγμένης δυσκολίας ενσωμάτωσης των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη για πάνω από πενήντα έτη ποιος διαθέτει πλέον το ηθικό ανάστημα να αποκαλέσει την πρόταση αυτή «ακραία»; Το να ελέγχεις τα σύνορά σου σηκώνοντας τείχος, το να απελαύνεις τους παρανόμους μετανάστες ή αυτούς που έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα είναι άραγε κάτι το «ακροδεξιό»; Διάφοροι mainstream Ρεπουμπλικανοί μεγαλοσχήμονες θεωρούν πως ναι. Ε, δεν θέλει και ιδιαίτερα εμβριθή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς για ποιον λόγο τους γυρνούν την πλάτη οι ψηφοφόροι. Και μάλιστα οι Χριστιανοί ψηφοφόροι που θεωρούν αμφιβόλου ποιότητος την ηθική υπόσταση επιχειρηματιών τύπου Trump. Και όμως αυτό δικαιολογείται! Ανοικτά σύνορα σημαίνουν ανοικτές αξίες. Πόσο πιο ανοικτές αξίες μπορεί να δεχθεί στην Αμερική ένας μέσος πιστός Χριστιανός; Ο μόνος που υπερασπίζεται τις αξίες του είναι ο Trump. Εάν ο Trump δεν διεκδικούσε την αρχηγία είναι κοινό μυστικό ότι ουδείς άλλος υποψήφιος θα τολμούσε να εγείρει τέτοιο ζήτημα και, εν τέλει, τίποτα δεν θα γινόταν επ’ αυτού. Οι Αμερικανοί Σοσιαλιστές και οι ευατοφοβικοί δεξιοί επικαλούνται την «Αμερικανική μοναδικότητα» ως ικανή να ενσωματώσει τον οιονδήποτε. Όμως το ένστικτο επιβίωσης των Αμερικανών ψηφοφόρων υπέρκειται των ιδεοληψιών του αυτόχειρα.
2. «Πρέπει να σταματήσει η Πολιτική Ορθότητα».Οι Αμερικανοί πολίτες αισθάνονται όμως και καταπιεσμένοι. Η Πολιτική Ορθότητα δεν είναι κάτι αστείο στις ΗΠΑ. Οι μη πολιτικά ορθές απόψεις πολλές φορές διώκονται ποινικά ως απόρροια του αριστερίστικου ακτιβιστικού κινήματος. Τα προβλήματα για να επιλυθούν όμως πρέπει κάποιος να μιλά για αυτά, να τα περιγράφει δίχως τον φόβο της φυλάκισης. Αυτό το καταθλιπτικό γεγονός πυροδότησε και εκτόξευσε την υποψηφιότητα Trump. Προκαλεί έκσταση και ένα απελευθερωτικό αίσθημα ανακούφισης το να ακούς κάποιον να λέει αυτά που πιστεύει ενώ την ίδια ώρα υποψιάζεσαι ότι έχει και δίκιο. Όσο δε τον πολεμούν τα συστημικά ΜΜΕ, τόσο γιγαντώνεται το ρεύμα υπέρ του. Και αυτό διαφαίνεται από την δυσπιστία που συναντούν πλέον κατά κόρον παγκόσμιοι κολοσσοί όπως η Washington Post, η New York Times, το MSNBC και το CNN. Οι πολίτες τους γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη από την στιγμή που βλέπουν ότι για μία άσεμνη φράση του Trump τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν και επαναλαμβάνουν το γεγονός για πολλές ημέρες ενώ από την άλλη οι αποκαλύψεις των WIKILEAKS για την υπεξαίρεση 33.000 emails που εμπεριείχαν υψηλού κινδύνου ευαίσθητες πληροφορίες για την κρατική ασφάλεια των ΗΠΑ εκ μέρους της Clinton ή η χρηματοδότηση του Clinton Foundation με εκατομμύρια από την Σαουδική Αραβία περνούν στα κατάστιχά τους. Ο μέσος αμερικανός πλέον αποκαλεί περιπαικτικά το CNN: “Clinton News Network”.
3. «Θα πολεμήσω την διαφθορά της Washington».Η πιο εύστοχη, μη πολιτικά ορθή, στιγμή του Trump ήταν εκείνη στο πρώτο debate που συμμετείχε. Ερωτήθη από τον δημοσιογράφο: «εάν είσαστε τόσο αντίθετος στην υποψηφιότητα Κλίντον τότε γιατί την προσκαλέσατε στον τελευταίο γάμο σας»; Η απάντηση ήταν άμεση και αποστομοτική: «επειδή την πλήρωσα για να βρίσκεται εκεί». Το κοινό αντελήφθη ευθύς εξ αρχής τον υπαινιγμό. Κανείς πέραν του Donald Trump δεν είναι πιο κατάλληλος να πολεμήσει την διαφθορά στην Washington από όσο εκείνος που συμμετείχε σε αυτήν.
4. «Θα αποτελέσω τον καλύτερο Πρόεδρο στην δημιουργία θέσεων εργασίας». Ο Trump γνωρίζει ότι η πτώση της μεσαίας τάξης παγκοσμίως είναι κάτι τρομερά ανησυχητικό. Και η ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση δεν βοηθά απαραιτήτως στην αναστροφή αυτού του φαινομένου. Η μεσαία τάξη είναι δυσαρεστημένη και ανήσυχη, υποαμοίβεται και εργάζεται δυσανάλογα σκληρά ενώ την ίδια ώρα οι δυσκολίες στο να δημιουργηθούν οικογένειες εξαιτίας αυτού ολοένα και αυξάνονται. Σε αυτήν την λογική, πρότεινε μέτρα εμπορικού και οικονομικού προστατευτισμού ούτως ώστε να αναγκαστούν αμερικανικές επιχειρήσεις να επαναπατριστούν.
5. «Δεν θα αφήσω τον στρατό μας να γυρνά ανεξέλεγκτα σε όλον τον κόσμο». Το μήνυμα αυτής της φράσης αποκωδικοποιείται ως η λογική του σταδιακού αμερικανικού απομονωτισμού, ενός δόγματος βαθύτατα παραδοσιακού στους κόλπους του Ρεπουμπλικανικού Συντηρητισμού. Είναι δε και ένα δόγμα βαθύτατα ενάντιο στις παραδόσεις του κλασσικού στρατιωτικού παρεμβατισμού των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ.
Φυσικά, αυτό δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ένα Αμερικανικό φαινόμενο. Όλα τα κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν διεμβολισθεί από τα αντίστοιχα Συντηρητικά που εκφράζουν έντονο σκεπτικισμό απέναντι στην μετανάστευση, στο ανεξέλεγκτο εμπόριο και στην παγκοσμιοποίηση εν γένει. Το National Front στην Γαλλία, το Fidesz Party στην Ουγγαρία και το Freedom Party στην Αυστρία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Η αλήθεια είναι ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική συντελείται μία «Αντεπανάσταση». Πρόκειται περί ενός φαινομένου μετασχηματισμού των αντιλήψεων της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική ορθότητα, οι αιτίες του οποίου πρέπει να αναζητηθούν στην ανίερη συμμαχία των ελίτ με την Αριστερά και τον πολιτικό Φιλελευθερισμό. Η ιδεολογική τους κυριαρχία στα ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στις πολυεθνικές εταιρείες, στο Hollywood, στις ΜΚΟ και στα think tanks είναι σφόδρα αναντίστοιχη με τις πραγματικές ανάγκες των δυτικών κοινωνιών οι οποίες δεν μοιράζονται τις αξίες τους. Ούσες οι ελίτ προστατευμένες στις φιλήσυχες και ακριβές περιοχές στις οποίες διαμένουν έχουν χάσει κάθε επαφή με τα χαμηλότερα και μεσαία στρώματα που δεν αισθάνονται κοσμοπολίτες αλλά Αμερικανοί, δεν αισθάνονται πολυπολιτισμικοί αλλά Γάλλοι.
Και κάπου εκεί, ενδιαμέσως, ενεφανίσθη και ένας «Donald», ένας δισεκατομμυριούχος που δεν πάσχει από τη νόσο αυτής της υφέρπουσας αλαζονείας καίτοι επιδερμικά όλοι τον χαρακτηρίζουν αλαζόνα. Για αυτό και τον μισούν με τέτοιο πάθος. Διότι είναι ένας προδότης της τάξης του που απειλεί τα συμφέροντά της και πρόκειται να διαταράξει το status quo της. Όμως, όπως όλες οι δικτατορίες, έτσι και η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας κάποια στιγμή θα πέσει. Το ποτάμι είναι πλέον ορμητικό.
*Πολιτικός Επιστήμων, Πρόεδρος και Ιδρυτής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου