Ἐφιάλτης ἀπό τό παρελθόν

 Η Ρουμανία του Νικολάε Τσαουσέσκου, ήταν η πρώτη χώρα των Βαλκανίων που έγινε μέλος του ΔΝΤ, καταχρεώθηκε τη δεκαετία του 1970 υπό τις επευφημίες των δυτικών ΜΜΕ, υπέγραψε μνημόνιο το 1981 και μηδένισε το χρέος της το 1989.......

Αποφασισμένος να ξεμπερδέψει μια και καλή απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, ο Τσαουσέσκου ανακοίνωσε στις 16 Δεκεμβρίου 1982 την απόφαση της κομματικής ηγεσίας για ολοσχερή αποπληρωμή του χρέους μέχρι το 1990.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η ρουμανική κοινωνία υποβλήθηκε σε μια θεραπεία-σοκ που υποβάθμισε τη ζωή των περισσότερων πολιτών σε τριτοκοσμικά επίπεδα

 

Τα πρώτα μέτρα θεσπίστηκαν τον Οκτώβριο και απέβλεπαν στον περιορισμό της κατανάλωσης, με σκοπό την εξασφάλιση αποθεμάτων προς εξαγωγή και διασφάλιση του συναλλάγματος που απαιτούνταν για την αποπληρωμή των δανείων. Για πρώτη φορά μετά το 1953 επιβλήθηκε δελτίο για την προμήθεια μιας σειράς από βασικά είδη διατροφής (ψωμί, λάδι, ζάχαρη, κρέας), με ταυτόχρονη ποινικοποίηση της κατοχής περισσότερων τροφίμων απ’ όσα απαιτούνταν για την οικογενειακή κατανάλωση ενός μήνα. Εξίσου αυστηροί περιορισμοί επιβλήθηκαν στην κατανάλωση ενέργειας: δελτίο 30 λίτρων βενζίνης τον μήνα ανά Ι.Χ., απαγόρευση της θέρμανσης πάνω από 14ο C και παροχή ζεστού νερού στα διαμερίσματα μία μόνο ημέρα την εβδομάδα, προκειμένου τα διαθέσιμα καύσιμα να διοχετευτούν στην παραγωγή εξαγώγιμων βιομηχανικών προϊόντων. Καταργήθηκαν, τέλος, οι αγορές με δόσεις (πλην διαμερισμάτων και Ι.Χ.), διαλύθηκαν τα «ταμεία αλληλοβοήθειας» που συνέδραμαν τους συνταξιούχους σε περίπτωση ασθένειας ή θανάτου. Το πιο ευαίσθητο ζήτημα ήταν, φυσικά, οι περιορισμοί της διατροφής.

Ενώ ο λαός της Ρουμανίας υπέφερε, ο Νικολάε Τσαουσέσκου και η οικογένειά του ζούσαν στην πολυτέλεια. Στην ουσία, οι ανισότητες ήταν σκανδαλώδεις. Για παράδειγμα, ένα δωμάτιο ήταν αφιερωμένο στην πελώρια συλλογή από γούνες της Έλενας, ενώ σε άλλο δωμάτιο υπήρχαν εκατοντάδες φορέματα και ακόμη περισσότερα ζευγάρια παπουτσιών. Ένα τρίτο δωμάτιο ήταν αφιερωμένο στα ραμμένα κατά παραγγελία κουστούμια και τον κυνηγητικό ρουχισμό του Νικολάε (πολλά από αυτά δεν είχαν φορεθεί ποτέ). Η διακόσμηση των ανακτόρων δεν πήγαινε πίσω, αφού ήταν γεμάτα με εξαιρετικά ασημικά, ανεκτίμητα χαλιά, πολυελαίους, πορσελάνες και μάρμαρο. Ο πλούτος που κυριαρχούσε μέσα στα ανάκτορα υπήρχε και έξω από αυτά, όπως, για παράδειγμα, η τεράστια συλλογή αυτοκινήτων του Νικολάε, περιλαμβανομένης μιας Μπιούικ Ελέκτρα, δώρο του Ρίτσαρντ Νίξον, μαζί με αρκετές Μερσεντές. 

Ο Πρόεδρος Νίξον στην Ρουμανία του Τσαουσέσκου

Επίσης, υπήρχαν πολλά πολυτελή γιοτ, τα «Snagov I» και «Sangov Il», και η μεγάλη συλλογή του Νικολάε από ταχύπλοα «πυραύλους». Το 1984 ο Τσαουσέσκου διέταξε την κατεδάφιση 10.000 εκταρίων πανάκριβης ακίνητης περιουσίας στο Βουκουρέστι, για να κατασκευαστεί ένα ακόμη παλάτι. Αυτή τη φορά ζήτησε να χτιστεί μια ολόκληρη λεωφόρος (ίδιου μήκους και το ίδιο εντυπωσιακή με τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού), που θα κατέληγε στο «Κάζα Ποπουρούλουι» ή αλλιώς «Σπίτι του Λαού». Όταν ολοκληρώθηκε το κτίριο είχε ύψος 90 μέτρα και κάλυπτε επιφάνεια 220.000 τετραγωνικών μέτρων, καθιστώντας το το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο, μετά το Πεντάγωνο. 

Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει πως ιδιοκτήτης αυτού και όλων των άλλων πολυτελών αποκτημάτων ήταν ένας δυτικός «πλεϊιμπόι», και όχι ένας ακλόνητος υποστηρικτής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ωστόσο, ο Νικολάε Τσαουσέσκου συνέχισε να ξοδεύει τα χρήματα της χώρας του (που είχε δανειστεί από τη Δύση) για την πολυτελή ζωή του, ενώ οι πολίτες της Ρουμανίας υπέφεραν από την καταστροφική πολιτική του.

Σε ολόκληρη τη χώρα άρχισαν να ξεφυτρώνουν ορφανοτροφεία, εξαιτίας της πληθυσμιακής έκρηξης που προέκυψε από τους νόμους του Τσαουσέσκου, που απαγόρευαν την άμβλωση και την αντισύλληψη που κόστιζαν. Εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων, οι οικογένειες δεν είχαν να φάνε, και ένα ακόμη παιδί ήταν το λιγότερο που επιζητούσαν. Υπήρχε ανεπάρκεια, καμιά φορά πλήρης έλλειψη, σε τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ρουχισμό και, κυρίως, φάρμακα. Όμως, δυστυχώς, οι συνθήκες αυτές δεν ήταν ό,τι χειρότερο, αφού οι γιατροί, που έμεναν πίσω σε σχέση με τις ιατρικές προόδους της Δύσης, εξαιτίας των δρακόντειων νόμων του Τσαουσέσκου, άρχισαν να μεταγγίζουν αίμα στα παιδιά, με την ελπίδα πως θα συμπλήρωναν τις διατροφικές τους ανάγκες. Αντιθέτως, αυτό προκάλεσε μια τεραστίων διαστάσεων επιδημία AIDS, αφού το αίμα δεν είχε ελεγχθεί ποτέ, καθώς ο Τσαουσέσκου πίστευε πως αυτή την αρρώστια την είχαν μόνο οι παρακμάζοντες δυτικοί. Στο τέλος της δικτατορίας του Τσαουσέσκου ζούσαν στα ορφανοτροφεία της Ρουμανίας περισσότερα από 150.000 παιδιά, από τα οποία χιλιάδες, ηλικίας δύο με τριών ετών, δεν είχαν μάθει ακόμη να περπατάνε και χιλιάδες άλλα είχαν μολυνθεί με τον ιό του AIDS.

Από τότε που ανέλαβε την εξουσία του κόμματος ο Τσαουσέσκου, το 1965, έφερε στον λαό του μόνο δυστυχία, όμως παρά το γεγονός αυτό, στις 28 Μαρτίου 1974, ορίστηκε ισόβιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση.

Η σύζυγος του Τσαουσέσκου, Έλενα, ήταν ακόμη πιο τυραννική. Το 1975 η Έλενα «έπεισε» αρκετούς επιφανείς επιστήμονες να γράψουν εργασίες τις οποίες οικειοποιήθηκε και εξέδωσε με το δικό της όνομα. Επιπλέον, η Έλενα -αν και δεν είχε ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση- κατάφερε με κάποιο τρόπο να αποκτήσει διδακτορικό τίτλο στη Χημεία και στη συνέχεια έγινε διευθύντρια του Χημικού Ινστιτούτου. Οι περισσότεροι συνειδητοποίησαν πως τα προσόντα της ήταν ψεύτικα, κανείς δεν τόλμησε, όμως, να υψώσει τη φωνή του και να αποκαλύψει τα ψέματά της. Η Έλενα ζητούσε επίσης αναγνώριση για τα ακαδημαϊκά της επιτεύγματα στο εξωτερικό, δεχόμενη τιμητικούς τίτλους για τις επιστημονικές της εργασίες από όλες, σχεδόν, τις χώρες που επισκεπτόταν. Ο Μιρκέα Κοντρεάνου, ένας Ρουμάνος διπλωμάτης στην Ουάσιγκτον, αναφέρει: «Ήταν μια αγράμματη, αμόρφωτη, αφελής, αυτοδίδακτη γυναίκα, η οποία νόμιζε πως αν είχε μερικούς τίτλους δίπλα στο όνομά της, θα άλλαζε και την εικόνα της». 

Η φιλοδοξία της δεν αρκέστηκε στην ακαδημαϊκή καριέρα. Το 1979 αυτοδιορίστηκε μέλος της κυβέρνησης του Νικολάε και το 1980 έγινε Πρώτη Αναπληρώτρια του Προέδρου, δηλαδή ο δεύτερος ισχυρότερος άνθρωπος στη χώρα μετά τον άνδρα της. Πολύς κόσμος, μάλιστα, πίστευε ότι εκείνη βρισκόταν πίσω από τις σκληρότερες αποφάσεις του συζύγου της. Παρ' όλα αυτά, ο Νικολάε και η σύζυγός του κατάφεραν να δημιουργήσουν γύρω από τους εαυτούς τους υπερβολική προσωπολατρία.

Ετσι, όταν ο Τσαουσέσκου άρχισε να θριαμβολογεί, μιλώντας απ' τον εξώστη του μεγάρου του στη φωταγωγημένη πλατεία, είδε απέναντί του μια σιωπηλή και απειλητική λαοθάλασσα. Κανείς δεν τον χειροκροτούσε. Αντίθετα, ο κόσμος άρχισε να κινείται εναντίον του με άγριες διαθέσεις: Το «πρόγραμμα» -πείτε το και «Μνημόνιο»- τους είχε καταστρέψει τις ζωές, είχε οδηγήσει σε εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους και χιλιάδες στην απελπισία και την αυτοκτονία.

Ο Τσακουσέσκου στον Λευκό Οίκο

Οταν μπούκαραν στο προεδρικό μέγαρο οι εξοργισμένοι πολίτες, ο Νικολάε Τσαουσέσκου και η σύζυγός του, η περιβόητη Ελενα, φυγαδεύτηκαν απ' τη φρουρά τους. Για λίγο όμως. Οι αγανακτισμένοι πολίτες τούς έπιασαν, τους δίκασαν επί τόπου, τους καταδίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και, λίγη ώρα μετά, τους εκτέλεσαν. Αλλά οι δανειστές είχαν πάρει πίσω τα χρήματά τους.

Και να σκεφτεί κανείς ότι, τότε, η Ρουμανία δεν ήταν μέλος του Ανατολικού Συνασπισμού. Τα 'χε σπάσει με τη Σοβιετική Ενωση, είχε φύγει απ' το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (το αντίπαλο δέος προς το ΝΑΤΟ) και ήταν η «αγαπημένη» της Δύσης. Σκεφτείτε και να μην ήταν...

Τον Αύγουστο του 1944 το ΚΚΡ πέρασε εν μία νυκτί από την παρανομία το κατώφλι της εξουσίας, διέθετε μόλις 884 μέλη σε μια χώρα 15.500.000 κατοίκων· ανέλαβε δε τα ηνία όχι χάρη σε κάποια μαζική κινητοποίηση αλλά στην παρουσία του Κόκκινου Στρατού και σ’ ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, με το οποίο μια μερίδα της άρχουσας τάξης προσπάθησε να ξεπλύνει την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή της στον χιτλερικό Αξονα.                                                            

Aυτό το ξέπλυμα ήταν μοιραίο....

 

perimajestic