Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( Μέρος γ΄ - οἱ ἀρνητές τοῦ Ὁλοκαυτώματος)

φωτό

Ἐρώτηση 5: Ἡ ἐπίθεση στό Πέρλ Χάρμπορ

Ἦταν ἡ ἐπίθεση τῆς Ἰαπωνίας στό Πέρλ Χάρμπορ ἀπροσδόκητη ἤ εἶχαν προηγηθεῖ πολυάριθμες προκλήσεις τῶν ΗΠΑ πού ἀνάγκασαν τήν Ἰαπωνία νά ἀπαντήσει στρατιωτικά;

Ρόν Οὐνζ — Στίς 7 Δεκεμβρίου 1941, οἱ ἀεροπορικές δυνάμεις τῆς Ἰαπωνίας ἐξαπέλυσαν μιά αἰφνιδιαστική ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ στόλου μας στόν Εἰρηνικό πού ἑδρεύει στό Πέρλ Χάρμπορ, βυθίζοντας πολλά ἀπό τά μεγαλύτερα πολεμικά μας πλοῖα καί σκοτώνοντας περισσότερους ἀπό 2.400 Ἀμερικανούς. Ὡς ἀποτέλεσμα, ἡ Ἀμερική ὠθήθηκε ξαφνικά στόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καί ἐκείνη ἡ ἡμερομηνία « ὡς ὄνειδος πέρασε στήν μνήμη » σάν μιά ἀπό τίς πιό διάσημες στήν ἐθνική μας ἱστορία.

Ἐκείνη τήν ἐποχή, σχεδόν ὅλοι οἱ ἁπλοί Ἀμερικανοί θεωροῦσαν τήν ἰαπωνική ἐπίθεση ὡς ἕνα συγκλονιστικό, ἀπρόκλητο,  ἀπόλυτο αἰφνιδιασμό , καί γιά περισσότερα ἀπό 80 χρόνια, τά βασικά ἱστορικά βιβλία μας καί ἡ κάλυψη τῶν μέσων ἐνημέρωσης ἐνίσχυαν αὐτή τήν ἔντονη ἐντύπωση. Ἀλλά ὅπως ἐξήγησα ἀπό τό 2019, τά πραγματικά γεγονότα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά:

Ἀπό τό 1940 καί μετά, ὁ Ῥοῦσβελτ εἶχε καταβάλει μεγάλη πολιτική προσπάθεια γιά νά ἐμπλέξει ἄμεσα τήν Ἀμερική στόν πόλεμο κατά τῆς Γερμανίας, ἀλλά ἡ κοινή γνώμη ἦταν συντριπτικά στήν ἀντίθετη πλευρά, μέ τίς δημοσκοπήσεις νά δείχνουν ὅτι ἕως καί τό 80% τοῦ πληθυσμοῦ ἦταν ἀντίθετοι. Ὅλα αὐτά ἄλλαξαν ἀμέσως μόλις οἱ ἰαπωνικές βόμβες ἔπεσαν στή Χαβάη καί ξαφνικά ἡ χώρα βρισκόταν σέ πόλεμο.

(  φωτό ἀριστερά -  «[Ο Roosevelt] ανέφερε το γεγονός ότι είναι πιθανό να δεχτούμε επίθεση ίσως την επόμενη Δευτέρα, γιατί οι Ιάπωνες είναι διαβόητοι για μια επίθεση χωρίς προειδοποίηση, και το ερώτημα ήταν τι πρέπει να κάνουμε. Το ερώτημα ήταν πώς θα έπρεπε να τους φέρουμε σε θέση να ρίξουν τον πρώτο πυροβολισμό χωρίς να επιτρέψουμε πολύ κίνδυνο στον εαυτό μας», Henry L. Stimson  ...ἀπό ἐδῶ) 

Δεδομένων αὐτῶν τῶν γεγονότων, ὑπῆρχαν φυσικές ὑποψίες ὅτι ὁ Ροῦσβελτ εἶχε προκαλέσει σκόπιμα τήν ἐπίθεση μέ τίς ἐκτελεστικές του ἀποφάσεις νά παγώσει τά ἰαπωνικά περιουσιακά στοιχεῖα, νά βάλει ἐμπάργκο σέ ὅλες τίς ἀποστολές ζωτικῆς σημασίας προμήθειες μαζούτ καί νά ἀποκρούσει τά ἐπανειλημμένα αἰτήματα τῶν ἡγετῶν του Τόκιο γιά διαπραγματεύσεις. Στόν τόμο τοῦ 1953 πού ἐπιμελήθηκε ὁ Μπάρνς, ὁ διάσημος διπλωμάτης ἱστορικός Τσάρλς Τάνσιλ συνόψισε τήν πολύ ἰσχυρή του ἄποψη ὅτι ὁ Ῥοῦσβελτ προσπάθησε νά χρησιμοποιήσει μιά ἰαπωνική ἐπίθεση ὡς τήν καλύτερη «πίσω πόρτα στόν πόλεμο» κατά τῆς Γερμανίας. Κατά τή διάρκεια τῶν δεκαετιῶν, οἱ πληροφορίες πού περιέχονται σέ ἰδιωτικά ἡμερολόγια καί κυβερνητικά ἔγγραφα φαίνεται νά ἔχουν σχεδόν τεκμηριώσει αὐτή τήν ἑρμηνεία, μέ τόν Ὑπουργό Πολέμου Henry Stimson νά ἀναφέρει ὄτι τό σχέδιο ἦταν «τέχνασμα γιά νά ρίξει [ἡ Ἰαπωνία]  τήν πρώτη βολή  »...

Μέχρι τό 1941 οἱ ΗΠΑ εἶχαν σπάσει ὅλους τους ἰαπωνικούς διπλωματικούς κώδικες καί διάβαζαν ἐλεύθερα τίς μυστικές ἐπικοινωνίες τους. Ὡς ἐκ τούτου, ὑπάρχει ἐπίσης ἀπό καιρό ἡ εὐρέως διαδεδομένη ἄν ἀμφισβητεῖται ἡ πεποίθηση ὅτι ὁ πρόεδρος γνώριζε καλά τή σχεδιαζόμενη ἰαπωνική ἐπίθεση στόν στόλο μας καί ἐσκεμμένα ἀπέτυχε νά προειδοποιήσει τούς τοπικούς διοικητές του, διασφαλίζοντας ἔτσι ὅτι οἱ προκύπτουσες βαριές ἀμερικανικές ἀπώλειες θά παρήγαγαν ἕνα ἐκδικητικό ἔθνος ἑνωμένο γιά πόλεμο. Ὁ Τάνσιλ καί ἕνας πρώην ἐπί κεφαλῆς ἐρευνητής τῆς ἐρευνητικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Κογκρέσου ἔκαναν αὐτή τήν ὑπόθεση στόν ἴδιο τόμο τοῦ Μπάρνς τοῦ 1953 καί τόν ἑπόμενο χρόνο ἕνας πρώην ναύαρχος τῶν ΗΠΑ δημοσίευσε τό "Τελικό Μυστικό του Πέρλ Χάρμπορ", παρέχοντας παρόμοια ἐπιχειρήματα σέ μεγαλύτερη ἔκταση. Αὐτό τό βιβλίο περιελάμβανε ἐπίσης μιά εἰσαγωγή ἀπό ἕναν ἀπό τούς ὑψηλότερους ναυτικούς διοικητές τοῦ Β 'Παγκοσμίου Πολέμου τῆς Ἀμερικῆς, ὁ ὁποῖος ἐνέκρινε πλήρως την ἀμφιλεγόμενη θεωρία.

Τό 2000, ὁ δημοσιογράφος Robert M. Stinnett δημοσίευσε πληθώρα πρόσθετων ἀποδεικτικῶν στοιχείων, μέ βάση τήν ὀκταετῆ ἀρχειακή του ἔρευνα, ἡ ὁποία συζητήθηκε σέ ἕνα πρόσφατο ἄρθρο . Ἕνα χαρακτηριστικό σημεῖο πού εἶπε ὁ Stinnett εἶναι ὅτι ἐάν ἡ Οὐάσιγκτον εἶχε προειδοποιήσει τούς διοικητές τοῦ Πέρλ Χάρμπορ, οἱ ἀμυντικές προετοιμασίες πού θά προέκυπταν θά εἶχαν γίνει ἀντιληπτές ἀπό τούς τοπικούς Ἰάπωνες κατασκόπους καί θά εἶχαν μεταδοθεῖ στήν ὁμάδα κρούσης πού πλησίαζε. Καί μέ χαμένο τό στοιχεῖο τοῦ αἰφνιδιασμοῦ, ἡ ἐπίθεση πιθανότατα θά εἶχε ματαιωθεῖ , ματαιώνοντας ἔτσι ὅλα τά μακροχρόνια σχέδια τοῦ Ῥοῦσβελτ γιά πόλεμο. ..

Αὐτή ἡ ἱστορική ἀνασυγκρότηση ὑποστηρίζεται ἔντονα ἀπό πολύ πρόσθετο ὑλικό. Κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου, ὁ καθηγητής Revilo P. Oliver εἶχε μιά ἀνώτερη θέση στή Στρατιωτική Πληροφορία καί ὅταν δημοσίευσε τά ἀπομνημονεύματά του τέσσερις δεκαετίες ἀργότερα, ἰσχυρίστηκε ὅτι ὁ Ῥοῦσβελτ εἶχε σκόπιμα ἐξαπατήσει τούς Ἰάπωνες νά ἐπιτεθοῦν στό Πέρλ Χάρμπορ. Γνωρίζοντας ὅτι ἡ Ἰαπωνία εἶχε παραβιάσει τούς διπλωματικούς κώδικες τῆς Πορτογαλίας, ὁ Ῥοῦσβελτ ἐνημέρωσε τόν πρεσβευτή τῆς τελευταίας χώρας γιά τά σχέδιά του νά περιμένει ἕως ὅτου οἱ Ἰάπωνες ξεπεράσουν τά ὅρια καί μετά νά διατάξει τόν Στόλο τοῦ Εἰρηνικοῦ νά ἐξαπολύσει μιά καταστροφική αἰφνιδιαστική ἐπίθεση ἐναντίον τῶν νησιῶν τους. Σύμφωνα μέ τόν Ὄλιβερ, τά ἑπόμενα διπλωματικά τηλεγραφήματα τῆς Ἰαπωνίας ἀποκάλυψαν ὅτι εἶχαν πειστεῖ ἐπιτυχῶς ὅτι ὁ Ῥοῦσβελτ σχεδίαζε νά τούς ἐπιτεθεῖ ξαφνικά.

Πράγματι, μόλις δύο μῆνες πρίν ἀπό τό Πέρλ Χάρμπορ, τό Argosy Weekly , ἕνα ἀπό τά πιό δημοφιλῆ περιοδικά της Ἀμερικῆς, δημοσίευσε ἕνα φανταστικό ἐξώφυλλο πού περιγράφει ἀκριβῶς μιά τόσο καταστροφική αἰφνιδιαστική ἐπίθεση στό Τόκιο ὡς ἀντίποινα γιά ἕνα ναυτικό ἐπεισόδιο, μέ τά ἰσχυρά βομβαρδιστικά τοῦ στόλου μας στόν Εἰρηνικό προκαλῶντας τεράστια ζημιά στήν ἀπροετοίμαστη ἰαπωνική πρωτεύουσα.(  Κάτι σάν τά "προφητικά" σενάρια τῶν Σίμπσονς; )  Ἀναρωτιέμαι μήπως ἡ διοίκηση τοῦ Ροῦσβελτ δέν συνέβαλε στή δημοσίευση αὐτῆς τῆς ἱστορίας. 

Ἤδη ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1940, ὁ Ροῦσβελτ εἶχε διατάξει τή μετεγκατάσταση τοῦ Στόλου τοῦ Εἰρηνικοῦ ἀπό τό λιμάνι του Σάν Ντιέγκο στό Πέρλ Χάρμπορ της Χαβάης, μιά ἀπόφαση πού ἀντιτάχθηκε ἔντονα ὡς ἀδικαιολόγητα προκλητική καί ἐπικίνδυνη ἀπό τόν Τζέϊμς Ρίτσαρντσον, τόν διοικητή του ναύαρχο, μέ ἀποτέλεσμα ν᾿ἀπολυθῇ. Ἐξάλλου:

Ὑπῆρξε ἐπίσης ἕνα πολύ περίεργο ἐγχώριο περιστατικό πού ἀκολούθησε ἀμέσως τήν ἐπίθεση στό Πέρλ Χάρμπορ, ἕνα πού φαίνεται νά προσέλκυσε πολύ λίγο ἐνδιαφέρον. Ἐκείνη τήν ἐποχή, οἱ ταινίες ἦταν τά πιό ἰσχυρά δημοφιλῆ μέσα, καί παρ' ὅλο πού οἱ Ἐθνικοί ἀποτελοῦσαν τό 97% τοῦ πληθυσμοῦ, ἔλεγχαν μόνο ἕνα ἀπό τά μεγάλα στούντιο. Ἴσως κατά σύμπτωση, ὁ Walt Disney ἦταν ἐπίσης ἡ μόνη ὑψηλόβαθμη φιγούρα τοῦ Χόλιγουντ πού βρισκόταν ἀκριβῶς μέσα στό ἀντιπολεμικό στρατόπεδο. Καί τήν ἑπομένη της αἰφνιδιαστικῆς ἰαπωνικῆς ἐπίθεσης, ἑκατοντάδες στρατιῶτες τῶν ΗΠΑ κατέλαβαν τόν ἔλεγχο τῶν Disney Studios, φέρεται νά βοηθήσει στήν ἄμυνα τῆς Καλιφόρνια ἀπό τίς ἰαπωνικές δυνάμεις πού βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά, μέ τή στρατιωτική κατοχή νά συνεχίζεται γιά τούς ἑπόμενους ὀκτώ μῆνες. Σκεφτεῖτε τί θά μποροῦσαν νά σκεφτοῦν τά ὕποπτα μυαλά ἐάν στίς 12 Σεπτεμβρίου 2001, ὁ Πρόεδρος Μπούς διέταζε ἀμέσως τον στρατό του νά καταλάβει τά γραφεῖα τοῦ δικτύου CBS, ἰσχυριζόμενος ὅτι ἕνα τέτοιο βῆμα ἦταν ἀπαραίτητο γιά νά βοηθήσει στήν προστασία τῆς Νέας Ὑόρκης ἀπό περαιτέρω ἰσλαμιστικές ἐπιθέσεις.

Τό Πέρλ Χάρμπορ βομβαρδίστηκε μιά Κυριακή καί ἄν ὁ Ῥοῦσβελτ καί οἱ κορυφαῖοι βοηθοί του δέν εἶχαν πλήρη ἐπίγνωση τῆς ἐκκρεμοῦς ἰαπωνικῆς ἐπίθεσης, σίγουρα θά ἦταν ἐντελῶς ἀπασχολημένοι μέ τόν ἀπόηχο τῆς καταστροφῆς. Φαίνεται πολύ ἀπίθανο ὁ ἀμερικανικός στρατός νά ἦταν ἕτοιμος νά καταλάβει τόν ἔλεγχο τῶν στούντιο τῆς Disney νωρίς τό πρωί τῆς Δευτέρας μετά ἀπό μιά πραγματική ἐπίθεση «ἔκπληξη».

φωτό

Ἐρώτηση 6: Ἐπιχείρηση Pike

Σχεδίαζαν ἡ Ἀγγλία καί ἡ Γαλλία νά ἐπιτεθοῦν στή Ρωσία πρίν ἀπό τήν εἰσβολή τοῦ Χίτλερ σέ αὐτή τή χώρα;

Ron Unz — Γιά περισσότερα ἀπό ὀγδόντα χρόνια, ἕνα ἀπό τά πιό κρίσιμα σημεῖα καμπῆς τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ἔχει παραλειφθεῖ ἀπό σχεδόν κάθε δυτική ἱστορία πού γράφτηκε γιά αὐτή τή σύγκρουση καί ὡς ἀποτέλεσμα, οὐσιαστικά κανένας μορφωμένος Ἀμερικανός δέν τό γνωρίζει κἄν.

Εἶναι ἀναμφισβήτητο, τεκμηριωμένο γεγονός ὅτι μόλις λίγους μῆνες μετά τήν ἔναρξη τοῦ πολέμου, οἱ Δυτικοί Σύμμαχοι – Βρετανία καί Γαλλία – ἀποφάσισαν νά ἐπιτεθοῦν στήν οὐδέτερη Σοβιετική Ἕνωση, τήν ὁποία θεωροῦσαν στρατιωτικά ἀδύναμη καί κρίσιμο προμηθευτή φυσικῶν πόρων γιά τήν πολεμική μηχανή τοῦ Χίτλερ .  Μέ βάση τήν ἐμπειρία τους στόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἡ συμμαχική ἡγεσία πίστευε ὅτι ὑπῆρχαν ἐλάχιστες πιθανότητες γιά ὁποιαδήποτε στρατιωτική ἐπανάσταση στό δυτικό μέτωπο, ἔτσι θεώρησαν ὅτι ἡ καλύτερη πιθανότητα νά ξεπεράσουν τή Γερμανία ἦταν νά νικήσουν τόν Σοβιετικό σχεδόν σύμμαχο τῆς Γερμανίας.

Ὡστόσο, ἡ πραγματικότητα ἦταν τελείως διαφορετική. Ἡ ΕΣΣΔ ἦταν πολύ ἰσχυρότερη ἀπό ὅ,τι φαντάζονταν ἐκείνη τήν ἐποχή καί ἦταν τελικά ὑπεύθυνη γιά τήν καταστροφή τοῦ 80% τῶν στρατιωτικῶν σχηματισμῶν τῆς Γερμανίας, μέ τήν Ἀμερική καί τούς ἄλλους Συμμάχους νά ἀντιπροσωπεύουν μόνο τό ὑπόλοιπο 20%. Ἑπομένως, μιά συμμαχική ἐπίθεση τοῦ 1940 στούς Σοβιετικούς θά τούς εἶχε φέρει ἀπ' εὐθείας στόν πόλεμο ὡς τόν πλήρη στρατιωτικό σύμμαχο τοῦ Χίτλερ καί ὁ συνδυασμός τῆς βιομηχανικῆς δύναμης τῆς Γερμανίας καί τῶν φυσικῶν πόρων τῆς Ρωσίας θά ἦταν σχεδόν ἀνίκητος, σχεδόν σίγουρα ἀνατρέποντας τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου.

Ἀπό τίς πρῶτες μέρες τῆς Μπολσεβίκικης Ἐπανάστασης, οἱ Σύμμαχοι ἦταν ἔντονα ἐχθρικοί πρός τή Σοβιετική Ἕνωση καί ἔγιναν ἀκόμη περισσότερο ὅταν ὁ Στάλιν ἐπιτέθηκε στή Φινλανδία στά τέλη τοῦ 1939. Αὐτός ὁ Χειμερινός Πόλεμος πῆγε ἄσχημα καθώς οἱ ὑπεράριθμοι Φινλανδοί ἀντιστάθηκαν πολύ ἀποτελεσματικά στίς σοβιετικές δυνάμεις πού ὁδήγησαν σέ ἕνα σχέδιο τῶν Συμμάχων νά στείλουν πολλές μεραρχίες γιά νά πολεμήσουν μαζί μέ τούς Φινλανδούς. Σύμφωνα μέ τό πρωτοποριακό βιβλίο του Sean McMeekin τό 2021 , Stalin's War , ὁ Σοβιετικός δικτάτορας ἀντιλήφθηκε αὐτήν τήν ἐπικίνδυνη στρατιωτική ἀπειλή καί οἱ ἀνησυχίες του γιά τήν ἐπερχόμενη συμμαχική ἐπέμβαση τόν ἔπεισαν νά διευθετήσει γρήγορα τόν πόλεμο μέ τή Φινλανδία μέ σχετικά γενναιόδωρους ὅρους.

ἀπό ἐδῶ

Παρ' ὅλα αὐτά, τά σχέδια τῶν Συμμάχων νά ἐπιτεθοῦν στήν ΕΣΣΔ συνέχισαν, μεταβαίνοντας τώρα στήν Ἐπιχείρηση Pike, τήν ἰδέα νά χρησιμοποιήσουν τίς μοῖρες βομβαρδιστικῶν τους μέ βάση τή Συρία καί τό Ἰράκ γιά νά καταστρέψουν τίς πετρελαιοπηγές τοῦ Μπακοῦ στόν Σοβιετικό Καύκασο, ἐνῶ προσπαθοῦσαν ἐπίσης νά στρατολογήσουν τήν Τουρκία καί τό Ἰράν. προγραμματισμένη ἐπίθεση κατά τοῦ Στάλιν. Μέχρι αὐτή τήν ἡμερομηνία, ἡ σοβιετική γεωργία εἶχε γίνει σέ μεγάλο βαθμό μηχανοποιημένη καί ἐξαρτημένη ἀπό τό πετρέλαιο, καί οἱ συμμαχικοί στρατηγοί πίστευαν ὅτι ἡ ἐπιτυχής καταστροφή τῶν σοβιετικῶν κοιτασμάτων πετρελαίου θά ἐξάλειφε μεγάλο μέρος τῆς προμήθειας καυσίμων αὐτῆς τῆς χώρας, προκαλῶντας ἔτσι πιθανό λιμό πού θά μποροῦσε νά ρίξει τό ἀποκρουστικό κομμουνιστικό καθεστώς.

Ὡστόσο, σχεδόν ὅλες αὐτές οἱ συμμαχικές ὑποθέσεις ἦταν ἐντελῶς ἐσφαλμένες. Μόνο ἕνα μικρό κλάσμα τοῦ πετρελαίου τῆς Γερμανίας προερχόταν ἀπό τούς Σοβιετικούς, ἑπομένως ἡ ἐξάλειψή του θά εἶχε μικρό ἀντίκτυπο στή γερμανική πολεμική προσπάθεια. Ὅπως ἀπέδειξαν σύντομα τά ἑπόμενα γεγονότα, ἡ ΕΣΣΔ ἦταν ἐξαιρετικά ἰσχυρή ἀπό στρατιωτική ἄποψη παρά ἀδύναμη. Οἱ Σύμμαχοι πίστευαν ὅτι μόνο λίγες ἑβδομάδες ἐπιθέσεων ἀπό δεκάδες ὑπάρχοντα βομβαρδιστικά θά κατέστρεφαν ἐντελῶς τα κοιτάσματα πετρελαίου, ἀλλά ἀργότερα στόν πόλεμο πολύ μεγαλύτερες ἀεροπορικές ἐπιθέσεις εἶχαν περιορισμένο μόνο ἀντίκτυπο στήν παραγωγή πετρελαίου.

Ἐπιτυχημένη ἤ ὄχι, ἡ σχεδιαζόμενη ἐπίθεση τῶν Συμμάχων ἐναντίον τῆς ΕΣΣΔ θά ἀντιπροσώπευε τή μεγαλύτερη ἐπίθεση στρατηγικοῦ βομβαρδισμοῦ στήν παγκόσμια ἱστορία μέχρι ἐκείνη τήν ἡμερομηνία, καί εἶχε προγραμματιστεῖ καί ἐπαναπρογραμματιστεῖ κατά τούς πρώτους μῆνες τοῦ 1940, μόνο τελικά ἐγκαταλείφθηκε ἀφοῦ οἱ γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις διέσχισαν τά γαλλικά σύνορα , περικύκλωσαν καί νίκησαν τίς Συμμαχικές χερσαῖες δυνάμεις καί ἔβγαλαν τή Γαλλία ἐκτός πολέμου.

Οἱ νικητές Γερμανοί εἶχαν τήν τύχη νά καταλάβουν ὅλα τά μυστικά ἔγγραφα σχετικά μέ τήν Ἐπιχείρηση Pike καί πέτυχαν ἕνα μεγάλο προπαγανδιστικό πραξικόπημα δημοσιεύοντάς τα σέ φάξ καί μετάφραση, ἔτσι ὥστε ὅλοι οἱ γνῶστες σύντομα κατάλαβαν ὅτι οἱ Σύμμαχοι ἦταν στά πρόθυρα νά ἐπιτεθοῦν στούς Σοβιετικούς . Αὐτό τό γεγονός πού λείπει βοηθᾶ νά ἐξηγηθεῖ γιατί ὁ Στάλιν παρέμενε τόσο δύσπιστος γιά τίς διπλωματικές προσπάθειες τοῦ Τσόρτσιλ πρίν ἀπό τήν ἐπίθεση  κατά τήν "ἐπιχείρησιν Μπαρμπαρόσα" τοῦ Χίτλερ ἕνα χρόνο ἀργότερα.

Ὡστόσο, γιά περισσότερες ἀπό τρεῖς γενιές ἡ ἀξιοσημείωτη ἱστορία του πῶς οἱ Σύμμαχοι ἔφτασαν τόσο κοντά στό νά χάσουν τόν πόλεμο ἐπιτιθέμενοι στήν ΕΣΣΔ ἔχει ἀποκλειστεῖ ἐντελῶς ἀπό ὅλες σχεδόν τίς δυτικές ἱστορίες. Ἑπομένως, ὅταν ἀνακάλυψα αὐτά τά γεγονότα στά ἀπομνημονεύματα τοῦ 1952 τοῦ Sisley Huddleston, ἑνός Ἄγγλου πού εἶχε λάβει τήν γαλλική ὑπηκοότητα, δημοσιογράφου, ἀρχικά ὑπέθεσα ὅτι πρέπει νά εἶχε αὐταπάτες:

Ἡ ἰδέα ὅτι οἱ Σύμμαχοι ἑτοιμάζονταν νά ἐξαπολύσουν μιά μεγάλη βομβαρδιστική ἐπίθεση κατά τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης μόλις λίγους μῆνες μετά τό ξέσπασμα τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ἦταν προφανῶς παράλογη, τόσο γελοῖα ὡς ἰδέα πού δέν εἶχε μπεῖ ποτέ οὔτε ἕνας ὑπαινιγμός αὐτῆς τῆς μακροχρόνιας ἀπομυθοποιημένης φήμης τά τυπικά ἱστορικά κείμενα πού εἶχα διαβάσει γιά τήν εὐρωπαϊκή σύγκρουση. Ἀλλά τό γεγονός ὅτι ὁ Χάντλστον ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι προσκολλημένος σέ τέτοιες ἀνόητες πεποιθήσεις, ἀκόμη καί ἀρκετά χρόνια μετά τό τέλος τοῦ πολέμου, ἐγείρει μεγάλα ἐρωτηματικά σχετικά μέ τήν εὐπιστία του ἤ ἀκόμα καί τή λογική του. Ἀναρωτήθηκα ἄν μποροῦσα νά ἐμπιστευτῶ ἔστω καί μιά λέξη πού εἶπε γιά ὁτιδήποτε ἄλλο.

Ὡστόσο, λίγο ἀργότερα συνάντησα μιά μεγάλη ἔκπληξη σέ ἕνα ἄρθρο τοῦ 2017 πού δημοσιεύτηκε στό The National Interest , ἕνα ἐξαιρετικά ἀξιοσέβαστο περιοδικό. Τό σύντομο ἄρθρο εἶχε τόν περιγραφικό τίτλο «Στίς πρῶτες μέρες τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ἡ Βρετανία καί ἡ Γαλλία σχεδίαζαν νά βομβαρδίσουν τή Ρωσία». Τό περιεχόμενο μέ ἐξέπληξε ἀπόλυτα, καί μέ τήν ἀξιοπιστία τοῦ Χάντλστον πλέον πλήρως ἑδραιωμένη -καί τήν ἀξιοπιστία τῶν τυπικῶν ἐγχειριδίων ἱστορίας μου ἐξίσου  κατεδαφισμένη-  προχώρησα καί βασίστηκα οὐσιαστικά στόν λογαριασμό του γιά τό μακροσκελές ἄρθρο μου «American Pravda:  Post-War  France and  Post-  War Γερμανία."

Ἐάν ὅλα τά ἱστορικά μας βιβλία τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου μποροῦν νά ἀποκλείσουν μιά πλήρως τεκμηριωμένη ἱστορία τόσο τεράστιας σημασίας, προφανῶς δέν μποροῦν νά ἐμπιστευτοῦν τίποτα ἄλλο.

Ἐρώτηση 7: Τό Ὁλοκαύτωμα

Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τό Ὁλοκαύτωμα; Προφανῶς ἔχετε κάνει ἀρκετή ἔρευνα γιά τό θέμα καί μπορεῖ νά ἔχετε ἄποψη γιά τό τί πραγματικά συνέβη. Μποροῦμε νά ποῦμε μέ βεβαιότητα πόσοι Ἑβραῖοι σκοτώθηκαν ἤ νά ἐπαληθεύσουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο σκοτώθηκαν; Κατά τή γνώμη σας, τά ἱστορικά δεδομένα γιά τό Ὁλοκαύτωμα εὐθυγραμμίζουν τήν ἀφήγηση πού ὑποστηρίζεται ἀπό ἰσχυρές ἑβραϊκές ὀργανώσεις ἤ ὑπάρχουν μεγάλες ἀποκλίσεις;

Ron Unz — Γιά τούς περισσότερους Ἀμερικανούς καί ἄλλους Δυτικούς, τό Ἑβραϊκό Ὁλοκαύτωμα κατατάσσεται ὡς ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά καί μνημειώδη γεγονότα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα, πιθανότατα σήμερα περισσότερο ὡς πρός τήν ὁρατότητά του ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη πτυχή τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου συνέβη.

Ἡ ἁπλή ἀναφορά τοῦ ἐμβληματικοῦ ἀριθμοῦ τῶν «Ἕξι ἑκατομμυρίων» γίνεται ἀμέσως κατανοητή, καί τίς τελευταῖες δεκαετίες πολλές δυτικές χῶρες ἔχουν προστατεύσει νομικά τό καθεστώς του συγκεκριμένου ἱστορικοῦ γεγονότος ἐπιβάλλοντας αὐστηρά πρόστιμα ἤ ποινές φυλάκισης γιά ὅποιον τό ἀμφισβητεῖ ἤ τό ἐλαχιστοποιεῖ, τή σύγχρονη ἰσοδύναμο τῶν παλαιομοδίτικων νόμων περί βλασφημίας.

Ὡς κάποιος πού ἐκπαιδεύτηκε στό ἀμερικανικό σχολικό σύστημα καί μετά πέρασε μιά ζωή ἀπορροφῶντας πληροφορίες ἀπό τά μέσα ἐνημέρωσης καί τή λαϊκή κουλτούρα μας, σίγουρα γνώριζα πάντα τό Ὁλοκαύτωμα, ἄν καί ποτέ δέν εἶχα ἐξερευνήσει πολύ τίς λεπτομέρειες του. Μέ τήν ἀνάπτυξη τοῦ Διαδικτύου τίς τελευταῖες δύο δεκαετίες, περιστασιακά συναντοῦσα ἄτομα πού ἀμφισβήτησαν αὐτή τήν ἀφήγηση, ἀλλά ὁ κόσμος εἶναι γεμᾶτος μέ κάθε λογῆς "φευγάτους" καί ἐκκεντρικούς τύπους καί συνήθως δέν ἔδινα μεγάλη σημασία στά ἐπιχειρήματά τους .

Στή συνέχεια, πρίν ἀπό ὀκτώ ἤ ἐννέα χρόνια, ξέσπασε μιά μεγάλη διαμάχη σχετικά μέ τό περιοδικό Reason , τό κορυφαῖο ἔντυπο τοῦ ἐλευθεριακοῦ κινήματος. Προφανῶς στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1970, ὁ Reason εἶχε δημοσιεύσει καί προωθήσει ἐνεργά τό ἔργο τῶν κορυφαίων Ἀρνητῶν τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῆς Ἀμερικῆς, μιά μᾶλλον συγκλονιστική ἀποκάλυψη. Κατά τή διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 εἶχα γίνει λίγο φιλική μέ τούς ἀνθρώπους του Reason καί παρ' ὅλο πού μερικές φορές μποροῦσαν νά εἶναι δογματικοί σέ ὁρισμένα ἰδεολογικά ζητήματα, κατά τά ἄλλα φαίνονταν μᾶλλον λογικοί. Δέν μποροῦσα νά καταλάβω γιατί θά εἶχαν ἀρνηθεῖ τήν πραγματικότητα τοῦ Ὁλοκαυτώματος, εἰδικά ἀφοῦ τόσοι πολλοί ἀπό αὐτούς ἦταν οἱ ἴδιοι Ἑβραῖοι. Ἔτσι ἀργότερα, ὅταν εἶχα λίγο χρόνο, ἀποφάσισα νά ἐρευνήσω τή διαμάχη πιό προσεκτικά.

Τά περισσότερα ἀπό τά ἄρθρα τῶν Ἀρνητῶν τοῦ Ὁλοκαυτώματος πού δημοσίευσε τό Reason εἶχαν στήν πραγματικότητα ἀσχοληθεῖ μέ ἄλλες ἱστορικές διαμάχες, ἀλλά ὅλα αὐτά τά κομμάτια φαίνονταν ἐξαιρετικά συμπαγῆ καί καλοφτιαγμένα. Ἔτσι ἀποφάσισα νά διαβάσω τά βιβλία της Deborah Lipstadt , μιᾶς κορυφαίας ἐπικρίτριας τῆς ἄρνησης τοῦ Ὁλοκαυτώματος στόν κόσμο, ἡ ὁποία εἶχε ἀναφερθεῖ ἔντονα στά ἄρθρα πού ἐπιτέθηκαν στό Reason . Τό ὄνομα τῆς Λίπσταντ μου ἦταν ἤδη λίγο οἰκεῖο ἀπό τή μοχθηρή δικαστική της μάχη στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἐναντίον τοῦ Βρετανοῦ ἱστορικοῦ Ντέϊβιντ Ἴρβινγκ.

Διαβάζοντας τά βιβλία της Lipstadt, ἀνακάλυψα μέ μεγάλη ἔκπληξη ὅτι κατά τή διάρκεια τοῦ ἴδιου τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ἐλάχιστα κυρίαρχα ἄτομα στόν κόσμο τῆς πολιτικῆς ἤ τῶν μέσων ἐνημέρωσης εἶχαν προφανῶς πιστέψει στήν πραγματικότητα τοῦ συνεχιζόμενου Ὁλοκαυτώματος, κυρίως ὅσον ἀφορᾶ τίς εὐρέως διαδεδομένες ἱστορίες πού προωθοῦσαν Ἑβραῖοι ἀκτιβιστές καί οἱ συμμαχικές κυβερνήσεις ὡς ἁπλῶς ἀνέντιμη προπαγάνδα ἐν καιρῷ πολέμου , σάν τίς γελοῖες ἱστορίες θηριωδίας τοῦ Α' Παγκοσμίου Πολέμου μέ Γερμανούς νά βίαζαν Βελγίδες καλόγριες ἤ νά τρῶνε Βελγικά παιδιά. Καί πράγματι, πολλές ἀπό τίς ἱστορίες τοῦ Ὁλοκαυτώματος πού ἡ Λίπστατ καταδικάζει τα μέσα ἐνημέρωσης ἐπειδή ἀγνοοῦσαν ἦταν ἐντελῶς γελοῖες, ὅπως οἱ Γερμανοί πού σκότωσαν περισσότερους ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο Ἑβραίους κάνοντας τούς μεμονωμένα ἔνεση στήν καρδιά μέ μιά ἕνωση δηλητηρίου. Ὅπως ἔγραψα :

Ἡ Lipstadt ἔγραψε τό πρῶτο της βιβλίο «Beyond Belief» καί νομίζω ὅτι ὅλοι μποροῦμε νά συμφωνήσουμε ὅτι τό ἱστορικό γεγονός πού ἐκείνη καί τόσοι ἄλλοι στόν ἀκαδημαϊκό χῶρο καί στό Χόλιγουντ ἔχουν κάνει τό ἐπίκεντρο τῆς ζωῆς καί τῆς καριέρας τους εἶναι σίγουρα ἕνα ἀπό τά πιό ἐξαιρετικά ἀξιοσημείωτα περιστατικά σέ ὅλη τήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Πράγματι, ἴσως μόνο μιά Ἀρειανή Εἰσβολή θά ἦταν περισσότερο ἄξια ἱστορικῆς μελέτης, ἀλλά τό περίφημο ραδιοφωνικό παιχνίδι του Πόλεμος τῶν Κόσμων τοῦ Ὄρσον Γουέλς πού τρόμαξε τόσα ἑκατομμύρια Ἀμερικανούς τό 1938 ἀποδείχθηκε ὅτι ἦταν φάρσα παρά ἀληθινή.

Τά ἕξι ἑκατομμύρια Ἑβραῖοι πού πέθαναν στό Ὁλοκαύτωμα ἀποτελοῦσαν σίγουρα ἕνα πολύ σημαντικό κλάσμα ὅλων τῶν ἀπωλειῶν κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου στό Εὐρωπαϊκό Θέατρο, ξεπερνῶντας κατά 100 τούς Βρετανούς πού πέθαναν κατά τή διάρκεια τῶν βομβαρισμῶν καί εἶναι δεκάδες φορές πιό πολλοί ἀπό ὅλους τούς Ἀμερικανοί πού ἔπεσαν ἐκεῖ στή μάχη. Ἐπιπλέον, τό ἀπόλυτο τερατούργημα τοῦ ἐγκλήματος κατά ἀθώων πολιτῶν θά παρεῖχε σίγουρα τήν καλύτερη δυνατή δικαιολογία γιά τήν πολεμική προσπάθεια τῶν Συμμάχων. Ὡστόσο, γιά πολλά, πολλά χρόνια μετά τόν πόλεμο, ἕνα πολύ περίεργο εἶδος ἀμνησίας φαίνεται νά ἔχει κυριεύσει τούς περισσότερους ἀπό τούς κορυφαίους πολιτικούς πρωταγωνιστές ἀπό αὐτή τήν ἄποψη.

Ὁ Robert Faurisson, ἕνας Γάλλος ἀκαδημαϊκός πού ἔγινε διακεκριμένος ἀρνητής τοῦ Ὁλοκαυτώματος στή δεκαετία τοῦ 1970, ἔκανε κάποτε μιά ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρουσα παρατήρηση σχετικά μέ τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Ἀϊζενχάουερ, τοῦ Τσόρτσιλ καί τοῦ Ντέ Γκώλ:

Τρία ἀπό τά πιό γνωστά ἔργα γιά τόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εἶναι ἡ Σταυροφορία τοῦ Στρατηγοῦ Ἀϊζενχάουερ στήν Εὐρώπη (Νέα Ὑόρκη: Doubleday [Country Life Press], 1948),  Οὐίνστον Τσόρτσιλ Ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος (Λονδῖνο: Cassell, 6 τόμοι, 1948-1954) , καί τά Mémoires de guerre τοῦ Στρατηγοῦ de Gaulle (Παρίσι: Plon, 3 vols., 1954-1959). Σέ αὐτά τά τρία ἔργα δέν ὑπάρχει ἡ παραμικρή ἀναφορά στους ναζιστικούς θαλάμους ἀερίων.

Ἡ Σταυροφορία τοῦ Ἀϊζενχάουερ στήν Εὐρώπη εἶναι ἕνα βιβλίο 559 σελίδων. Οἱ ἕξι τόμοι τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου τοῦ Τσόρτσιλ εἶναι συνολικά 4.448 σελίδες. καί τό τρίτομο Mémoires de guerre του de Gaulle εἶναι 2.054 σελίδες. Σέ αὐτή τή μᾶζα γραφῆς, πού συνολικά ἀνέρχεται σέ 7.061 σελίδες (χωρίς τά εἰσαγωγικά μέρη), πού δημοσιεύτηκε ἀπό τό 1948 ἕως τό 1959, δέν θά βρεῖτε καμία ἀναφορά οὔτε γιά τους ναζιστικούς «θάλαμους ἀερίων», γιά «γενοκτονία» τῶν Ἑβραίων ἤ γιά «ἕξι ἑκατομμύρια» ἑβραϊκά θύματα τοῦ πολέμου.

Δεδομένου ὅτι τό Ὁλοκαύτωμα θά κατατασσόταν εὔλογα ὡς τό μοναδικό πιό ἀξιοσημείωτο ἐπεισόδιο τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τέτοιες ἐντυπωσιακές παραλείψεις πρέπει σχεδόν νά μᾶς ἀναγκάσουν νά τοποθετήσουμε τόν Ἀϊζενχάουερ, τόν Τσόρτσιλ καί τόν Ντέ Γκώλ στίς τάξεις τῶν «σιωπηρῶν ἀρνητῶν τοῦ Ὁλοκαυτώματος».

Τά βιβλία τῆς Lipstadt καί ἄλλων ἐπιφανῶν ἱστορικῶν τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ὅπως ἡ Lucy Dawidowicz, εἶχαν καταδικάσει σκληρά ἕναν μακρύ κατάλογο κορυφαίων ἱστορικῶν καί ἄλλων ἀκαδημαϊκῶν τῆς Ἀμερικῆς ὡς σιωπηρούς ἤ ρητούς Ἀρνητές τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ἰσχυριζόμενοι ὅτι συνέχισαν νά ἀγνοοῦν ἤ νά ἀμφισβητοῦν τήν πραγματικότητα τοῦ Ὁλοκαυτώματος ἀκόμη καί χρόνια μετά.  πού ὁ πόλεμος εἶχε τελειώσει.

Ἀκόμη πιό ἀξιοσημείωτο ἦταν τό γεγονός ὅτι ἑβραϊκές ὁμάδες μέ ἐπιρροή ὅπως ἡ ADL φαινόταν ἀπρόθυμες νά ἀμφισβητήσουν ἤ νά ἐπικρίνουν ἀκόμη καί τήν πιό σαφῆ Ἄρνηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος κατά τά χρόνια μετά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στήν ἔρευνά μου, ἀνακάλυψα ἕνα ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακό παράδειγμα αὐτοῦ:

Πρίν ἀπό μερικά χρόνια, ἔπεσα πάνω σέ ἕνα ἐντελῶς σκοτεινό βιβλίο τοῦ 1951 μέ τίτλο Iron Curtain Over America ἀπό τόν John Beaty, ἕναν πολύ γνωστό καθηγητή πανεπιστημίου. Ὁ Beaty εἶχε περάσει τά χρόνια τοῦ πολέμου στή Στρατιωτική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν, ἔχοντας ὡς ἀποστολή τήν προετοιμασία τῶν καθημερινῶν ἐκθέσεων ἐνημερώσεως πού διανέμονταν σέ ὅλους τους ἀνώτατους Ἀμερικανούς ἀξιωματούχους συνοψίζοντας τίς διαθέσιμες μυστικές πληροφορίες  πού ἀποκτήθηκαν κατά τή διάρκεια τῶν προηγούμενων 24 ὡρῶν, κάτι πού ἦταν προφανῶς μιά θέση σημαντικῆς εὐθύνης.

Ὡς ζηλωτής ἀντικομμουνιστής, θεωροῦσε μεγάλο μέρος τοῦ ἑβραϊκοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἀμερικῆς ὡς βαθιά ἐμπλεκόμενο σέ ἀνατρεπτική δραστηριότητα, ἀποτελῶντας ἑπομένως σοβαρή ἀπειλή γιά τίς παραδοσιακές ἀμερικανικές ἐλευθερίες. Εἰδικότερα, ὁ αὐξανόμενος ἑβραϊκός ἀσφυκτικός κλοιός στίς ἐκδόσεις καί τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης δυσκόλευε ὁλοένα καί περισσότερο τίς ἀντίθετες ἀπόψεις νά φτάσουν στόν ἀμερικανικό λαό, μέ αὐτό τό καθεστώς λογοκρισίας νά ἀποτελεῖ τό «Σιδηροῦν Παραπέτασμα» πού περιγράφεται στόν τίτλο του. Κατηγόρησε τά ἑβραϊκά συμφέροντα γιά τόν ἐντελῶς περιττό πόλεμο μέ τή Γερμανία τοῦ Χίτλερ, ἡ ὁποία ἐπιζητοῦσε ἀπό καιρό καλές σχέσεις μέ τήν Ἀμερική, ἀλλά ἀντίθετα εἶχε ὑποστεῖ ὁλοκληρωτική καταστροφή γιά τήν ἔντονη ἀντίθεσή της στήν ὑποστηριζόμενη ἀπό τούς Ἑβραίους κομμουνιστική ἀπειλή τῆς Εὐρώπης.

Ὁ Beaty κατήγγειλε ἐπίσης δριμύτατα τήν ἀμερικανική ὑποστήριξη στό νέο κράτος τοῦ Ἰσραήλ, τό ὁποῖο δυνητικά μᾶς στοίχιζε ​​τήν καλή θέληση τόσων ἑκατομμυρίων Μουσουλμάνων καί Ἀράβων. Καί σέ κάποιο βαθμό, ἐπέκρινε ἐπίσης τούς Ἰσραηλινούς ὅτι συνέχισαν νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Χίτλερ εἶχε σκοτώσει ἕξι ἑκατομμύρια Ἑβραίους, ὡς μιά ἄκρως ἀπίθανη κατηγορία πού δέν εἶχε καμία προφανῆ βάση στήν πραγματικότητα καί φαινόταν ἁπλῶς μιά ἀπάτη πού ἐπινοήθηκε ἀπό Ἑβραίους καί κομμουνιστές, μέ στόχο τόν δηλητηριασμό τῶν σχέσεων τῶν ΗΠΑ μέ τή μεταπολεμική Γερμανία καί ἀποσπῶντας χρήματα γιά τό ἑβραϊκό κράτος ἀπό τόν πολύπαθο γερμανικό λαό.

Ἐπιπλέον, ἦταν καυστικός γιά τίς Δίκες τῆς Νυρεμβέργης, τίς ὁποῖες περιέγραψε ὡς «μεγάλο ἀνεξίτηλο στίγμα» γιά τήν Ἀμερική καί «παρωδία δικαιοσύνης». Σύμφωνα μέ τόν ἴδιο, οἱ διαδικασίες κυριαρχοῦνταν ἀπό ἐκδικητικούς Γερμανούς Ἑβραίους, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους ἀσχολοῦνταν μέ τήν παραποίηση μαρτυριῶν ἤ ἀκόμη καί εἶχαν ἐγκληματικό ὑπόβαθρο. Ὡς ἀποτέλεσμα, αὐτό τό «δυσώδες φιάσκο» ἁπλῶς δίδαξε στούς Γερμανούς ὅτι «ἡ κυβέρνησή μας δέν εἶχε αἴσθηση δικαιοσύνης». Ὁ γερουσιαστής Robert Taft, ὁ Ρεπουμπλικανός ἡγέτης τῆς ἀμέσως μεταπολεμικῆς ἐποχῆς πῆρε μιά πολύ παρόμοια θέση, ἡ ὁποία τοῦ κέρδισε ἀργότερα τόν ἔπαινο τοῦ John F. Kennedy στό Profiles in Courage. Τό γεγονός ὅτι ὁ γενικός σοβιετικός εἰσαγγελέας τῆς Νυρεμβέργης εἶχε διαδραματίσει τόν ἴδιο ρόλο κατά τή διάρκεια τῶν διαβόητων σταλινικῶν θεαματικῶν δικῶν στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1930, κατά τή διάρκεια τῶν ὁποίων πολλοί παλιοί μπολσεβίκοι ὁμολόγησαν κάθε εἴδους παράλογα καί γελοῖα πράγματα, δέν ἐνίσχυσε τήν ἀξιοπιστία τῆς διαδικασίας σέ πολλούς ἐξωτερικούς. παρατηρητές.

Τότε, ὅπως καί τώρα, ἕνα βιβλίο πού ἔπαιρνε τόσο ἀμφιλεγόμενες θέσεις εἶχε λίγες πιθανότητες νά βρεῖ ἕναν συστημικό ἐκδότη τῆς Νέας Ὑόρκης, ἀλλά σύντομα κυκλοφόρησε ἀπό μιά μικρή ἑταιρεία του Ντάλας καί στή συνέχεια ἔγινε τεράστια ἐπιτυχία, περνῶντας ἀπό περίπου δεκαεπτά ἐκδόσεις τά ἑπόμενα χρόνια. Σύμφωνα μέ τόν Scott McConnell, ἱδρυτικό συντάκτη του The American Conservative , τό βιβλίο του Beaty ἔγινε τό δεύτερο πιό δημοφιλές συντηρητικό κείμενο τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, κατατάσσοντας μόνο πίσω ἀπό τό ἐμβληματικό κλασικό του Russell Kirk, The Conservative Mind .

Ἐπιπλέον, ἄν καί ἑβραϊκές ὁμάδες συμπεριλαμβανομένου του ADL καταδίκασαν σκληρά τό βιβλίο, εἰδικά στό ἰδιωτικό τους λόμπι, αὐτές οἱ προσπάθειες προκάλεσαν ἀντιδράσεις καί πολλοί κορυφαῖοι Ἀμερικανοί στρατηγοί, τόσο ἐν ἐνεργείᾳ ὅσο καί συνταξιοῦχοι, ὑποστήριξαν ὁλόψυχα τό ἔργο του Beaty, καταγγέλλοντας τίς προσπάθειες τῆς ADL γιά λογοκρισία καί παροτρύνοντας ὅλους Ἀμερικανοί νά διαβάσουν τόό βιβλίο. Ἄν καί ἡ ἀρκετά σαφής Ἄρνηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος τοῦ Μπίτι μπορεῖ νά σοκάρει τίς τρυφερές σύγχρονες εὐαισθησίες, ἐκείνη τήν ἐποχή φαίνεται ὅτι δέν προκάλεσε σχεδόν κανένα ἀντίκτυπο ἀνησυχίας καί ἀγνοήθηκε σχεδόν τελείως ἀκόμη καί ἀπό τούς ἔνθερμους Ἑβραίους κριτικούς του ἔργου.

Τό τεράστιο ἐθνικό μπέστ σέλερ του Beaty προσέλκυσε τεράστια προσοχή καθώς καί μαζική κριτική ἀπό Ἑβραίους καί φιλελεύθερους, ὡστόσο, παρ' ὅλο πού τοῦ ἐπιτέθηκαν δυναμικά γιά κάθε ἄλλο θέμα, κανένας ἀπό αὐτούς δέν τόν ἀμφισβήτησε ὅταν ἀπέρριψε τό Ὁλοκαύτωμα ὡς ἁπλῶς μιά διαβόητη προπαγάνδα-φάρσα ἐν καιρῷ πολέμου πού λίγοι ἀκόμη πίστευαν.  Ἐπιπλέον, ἕνας μακρύς κατάλογος τῶν κορυφαίων στρατιωτικῶν μας διοικητῶν τοῦ Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ἐνέκρινε σθεναρά τό βιβλίο του Beaty πού κάνει αὐτόν τόν ἰσχυρισμό.

Οὔτε νά τό σκεφτῇς :  Σέ ποιές χῶρες ἡ ἄρνησις τοῦ Ὁλοκαυτώματος εἶναι παράνομη

Ἡ σύγχρονη κατανόησή μας γιά τό Ὁλοκαύτωμα μπορεῖ νά ἀνιχνευθεῖ σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου σέ ἕνα σημαντικό βιβλίο τοῦ 1961 τοῦ ἱστορικοῦ Raul Hilberg . Ἦταν παιδί ὅταν ἡ οἰκογένειά του, Ἑβραίων προσφύγων, ἔφτασε στήν Ἀμερική στήν ἀρχή τοῦ πολέμου καί ἐξοργίστηκε πού ὅλα τά ἀμερικανικά μέσα ἐνημέρωσης ἀγνοοῦσαν τήν ἐξόντωση τῶν Εὐρωπαίων Ἑβραίων ὅπως ἰσχυρίστηκαν Ἑβραῖοι ἀκτιβιστές. Χρόνια ἀργότερα, ὅταν φοίτησε στό κολέγιο, ἐξοργίστηκε ἀκόμη περισσότερο πού ὁ καθηγητής ἱστορίας του -ἕνας συμπατριώτης του Γερμανοεβραῖος  πρόσφυγας-  φαινόταν νά μήν ἀποδέχεται τήν πραγματικότητα τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ὁπότε ὁ Χίλμπεργκ ἀποφάσισε νά θέσει αὐτό τό θέμα στό ἐπίκεντρο τῆς διδακτορικῆς του ἔρευνας.

Κατά εἰρωνικό τρόπο, κορυφαῖοι Ἑβραῖοι μελετητές τόν παρότρυναν νά ἀποφύγει αὐτό τό θέμα μήπως καταστρέψει τήν ἀκαδημαϊκή του καριέρα καί γιά χρόνια μεγάλοι ἐκδοτικοί οἶκοι ἀπέρριπταν ἐπανειλημμένα τό βιβλίο του. Ὡστόσο, μόλις τό κυκλοφόρησε τελικά, ἀποδείχτηκε ἐξαιρετικά δημοφιλές μεταξύ τῶν Ἑβραίων ἀκτιβιστῶν καί τήν ἑπόμενη ἤ δύο δεκαετίες εἶχε πυροδοτήσει ἕνα ὁλόκληρο εἶδος λογοτεχνίας, συμπεριλαμβανομένων πολλῶν ἀπομνημονευμάτων γιά τό Ὁλοκαύτωμα, ἄν καί μερικά ἀπό τά πιό σημαντικά ἀποδείχτηκαν ἀπάτη. Τό βαριά ἑβραϊκό Χόλιγουντ ἄρχισε σύντομα νά παράγει μιά ἀτελείωτη ροή ταινιῶν καί τηλεοπτικῶν προγραμμάτων μέ θέμα τό Ὁλοκαύτωμα, κατοχυρώνοντας τελικά τό Ὁλοκαύτωμα ὡς κεντρικό γεγονός τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα. Και μόλις ἱστορικοί ἤ ἄλλοι ἐρευνητές ἄρχισαν νά ἀμφισβητοῦν αὐτά τά ἰσχυριζόμενα γεγονότα, ἐνεργητικές ὁμάδες Ἑβραίων ἀκτιβιστῶν ψήφισαν ἐπιτυχῶς νόμους στήν Εὐρώπη καί ἀλλοῦ πού ἀπαγορεύουν μιά τέτοια «Ἄρνηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος», ἐνῶ ἐπιτίθεντε λεκτικά ἤ ἀκόμη καί σωματικά σέ ὁποιουσδήποτε τέτοιους ἀντιφρονοῦντες.

Παρά τή σημαντική αὐτή καταστολή, ἕνας μεγάλος ὄγκος ἐπιστημονικῆς λογοτεχνίας ἔχει παραχθεῖ κατά τή διάρκεια τῶν δεκαετιῶν πού ἐγείρει τεράστιες ἀμφιβολίες σχετικά μέ τήν ἐπίσημα καθιερωμένη ἀφήγηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος , ἡ ὁποία φαίνεται νά ἔχει δημιουργηθεῖ σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τό Χόλιγουντ. Πράγματι, ἡ πρώτη τέτοια περιεκτική ἀνάλυση, ἀπό ἕναν φαινομενικά ἀπολιτικό καθηγητή Ἠλεκτρολόγων Μηχανικῶν, ὀνόματι Arthur R. Butz, εἶχε ἐμφανιστεῖ πρίν ἀπό σχεδόν μισό αἰῶνα, προκαλῶντας πιθανῶς το ἐνδιαφέρον τοῦ περιοδικοῦ Reason τήν ἴδια χρονιά, καί παρ' ὅλο πού ἀπαγορεύτηκε πρίν ἀπό μερικά χρόνια ἀπό Amazon, τό ἔργο του Butz ἐξακολουθεῖ νά εἶναι μιά πολύ ἀποτελεσματική σύνοψη τῆς βασικῆς ὑπόθεσης.

 The Hoax of the Twentieth Century 

φωτό

The Case Against the Presumed Extermination of European Jewry 

Arthur R. Butz 1976

Ἀφοῦ τό διάβασα καί σχεδόν μιά ντουζίνα ἄλλα βιβλία καί γιά τίς δύο πλευρές τοῦ ἐπίμαχου ζητήματος, ἔκλεισα τό ἐκτενές ἄρθρο μου μέ τό  παρακάτω συμπέρασμα :

Ὁποιαδήποτε συμπεράσματα ἔχω βγάλει εἶναι προφανῶς προκαταρκτικά καί ἡ βαρύτητα πού πρέπει νά ἀποδώσουν οἱ ἄλλοι σέ αὐτά πρέπει νά ἀντικατοπτρίζει ἀπολύτως την αὐστηρά ἐρασιτεχνική μου ἰδιότητα. Ὡστόσο, ὡς ξένος πού ἐξερευνᾶ αὐτό τό ἐπίμαχο θέμα, νομίζω ὅτι εἶναι πολύ πιό πιθανό ἡ τυπική ἀφήγηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος νά εἶναι τοὐλάχιστον οὐσιαστικά ψευδής, καί πολύ πιθανόν, σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου.

Παρά αὐτή τήν κατάσταση, ἡ ἑστίαση τῶν ἰσχυρῶν μέσων ἐνημέρωσης στήν ὑποστήριξη τοῦ Ὁλοκαυτώματος τίς τελευταῖες δεκαετίες τό ἔχει ἀναδείξει σέ κεντρική θέση στή δυτική κουλτούρα. Δέν θά ἐκπλαγῶ ἄν κατέχει ἐπί τοῦ παρόντος μιά μεγαλύτερη θέση στό μυαλό τῶν περισσότερων ἁπλῶν ἀνθρώπων ἀπό ὅ,τι ὁ Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος πού τό περιελάμβανε καί ἑπομένως κατέχει μεγαλύτερη φαινομενική πραγματικότητα.

Ὡστόσο, ὁρισμένες μορφές κοινῶν πεποιθήσεων μπορεῖ νά εἶναι ἕνα μίλι πλάτος ἀλλά μιά ἴντσα βαθιά καί οἱ περιστασιακές ὑποθέσεις ἀτόμων πού δέν ἔχουν ἐρευνήσει ποτέ πραγματικά ἕνα δεδομένο θέμα μπορεῖ νά ἀλλάξουν γρήγορα. Ἐπίσης, ἡ λαϊκή ἰσχύς τῶν δογμάτων πού ἔχουν διατηρηθεῖ ἀπό καιρό σέ ἰσχύ μέ αὐστηρές κοινωνικές καί οἰκονομικές κυρώσεις, πού συχνά ὑποστηρίζονται ἀπό ποινικές κυρώσεις, μπορεῖ νά εἶναι πολύ πιό ἀδύναμη ἀπό ὅ,τι ἀντιλαμβάνεται κανείς.

Μέχρι πρίν ἀπό τριάντα χρόνια, ἡ κομμουνιστική κυριαρχία στήν ΕΣΣΔ καί τούς συμμάχους της στό Σύμφωνο τῆς Βαρσοβίας φαινόταν ἀπολύτως μόνιμη καί ἀκλόνητη, ἀλλά οἱ ρίζες αὐτῆς τῆς πεποίθησης εἶχαν σαπίσει ἐντελῶς, ἀφήνοντας πίσω τους τίποτα περισσότερο ἀπό μιά κούφια πρόσοψη. Στή συνέχεια, μιά μέρα, ἦρθε μιά ριπή ἀνέμου καί ὁλόκληρη ἡ γιγαντιαία κατασκευή κατέρρευσε. Δέν θά ἐκπλαγῶ ἄν ἡ τρέχουσα ἀφήγηση τοῦ Ὁλοκαυτώματος ἔχει τελικά τήν ἴδια μοῖρα, ἴσως μέ δυσάρεστες συνέπειες γιά ὅσους συνδέονται πολύ στενά μέ τή διατήρησή της.

 Ερώτηση 8: Η κατανόησή μας για τον πόλεμο

.. κάνατε μία δήλωση πού βοηθᾶ νά υπογραμμιστῇ ἡ μεγάλη σημασία τῆς ἱστορικής ἀκρίβειας:

«Πρέπει ἐπίσης νά ἀναγνωρίσουμε ὅτι πολλές ἀπό τίς θεμελιώδεις ἰδέες πού κυριαρχοῦν στόν σημερινό μας κόσμο βασίστηκαν σέ μιά συγκεκριμένη κατανόηση αὐτῆς τῆς ἱστορίας ἐν καιρῷ πολέμου, καί ἄν φαίνεται καλός λόγος νά πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀφήγηση εἶναι οὐσιαστικά ψευδής, ἴσως θά ἔπρεπε νά ἀρχίσουμε νά ἀμφισβητοῦμε τό πλαίσιο τῶν πεποιθήσεων πού χτίστηκαν πάνω του».

Αὐτή εἶναι μιά δήλωση πού προκαλεῖ σκέψη πού μέ κάνει νά ἀναρωτιέμαι ἐάν τά τελευταῖα 80 χρόνια αἱματηρῶν ἀμερικανικῶν παρεμβάσεων μποροῦν ὅλα νά ἀποδοθοῦν στήν «ἰδιαίτερη κατανόησή μας» τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μοῦ φαίνεται ὅτι οἱ ἡγέτες μας χρησιμοποίησαν αὐτόν τόν ἐξιδανικευμένο μῦθο τοῦ «Καλοῦ Πολέμου» στόν ὁποῖο ὁ «ἐξαιρετικός» ἀμερικανικός λαός πολεμᾶ ἐναντίον τοῦ κακοῦ φασισμοῦ», γιά νά προωθήσουν τήν πολεμική ἀτζέντα τους καί νά δικαιολογήσουν τήν ἀδιάκοπη ἐπιδίωξη τῆς παγκόσμιας ἡγεμονίας.

Κατά τή γνώμη σας, ποιός εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος νά δημιουργηθεῖ ἕνα «πλαίσιο πεποιθήσεων» σέ μιά ψευδῆ κατανόηση τῆς ἱστορίας;

Ron Unz — Ἡ κατασκευασμένη ἀπό τό Χόλιγουντ εἰκόνα τοῦ μεγάλου παγκόσμιου θριάμβου μας στόν ἡρωικό πόλεμο κατά τοῦ Χίτλερ καί της ναζιστικής Γερμανίας ἔχει ἐμπνεύσει μιά κληρονομιά κολοσσιαίας ἀμερικανικῆς ἀλαζονείας, πού τώρα μᾶς ὁδηγεῖ σέ μιά τεράστια ἀπερίσκεπτη ἀντιπαράθεση μέ τή Ρωσία γιά τήν Οὐκρανία καί μέ τήν Κίνα γιά τήν Ταϊβάν . εἶδος γεωπολιτικῆς ὕβρεως πού συχνά ὁδηγεῖ σέ νέμεση , ἴσως ἀκόμη καί σέ ἀκραία μορφή , δεδομένων τῶν πυρηνικῶν ὁπλοστασίων αὐτῶν τῶν ἀντίπαλων κρατῶν. Ὅπως ἔγραψα ἀμέσως μετά τό ξέσπασμα τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία:

Γιά χρόνια ὁ διαπρεπής μελετητής τῆς Ρωσίας Στίβεν Κοέν εἶχε κατατάξει τόν Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν τῆς Ρωσικῆς Δημοκρατίας ὡς τόν πιό συνεπῆ παγκόσμιο ἡγέτη τῶν ἀρχῶν τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα. Ἐπαίνεσε τήν τεράστια ἐπιτυχία τοῦ ἄνδρα στήν ἀναβίωση τῆς χώρας του μετά τό χάος καί τήν ἐξαθλίωση τῶν χρόνων τοῦ Γέλτσιν καί τόνισε τήν ἐπιθυμία του γιά φιλικές σχέσεις μέ τήν Ἀμερική, ἀλλά φοβόταν ὅλο καί περισσότερο ὅτι εἰσερχόμαστε σέ ἕναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, ἀκόμη πιό ἐπικίνδυνο ἀπό τόν προηγούμενο.

Ἤδη ἀπό τό 2017, ὁ ἀείμνηστος καθηγητής Κοέν ὑποστήριξε ὅτι κανένας ξένος ἡγέτης δέν εἶχε δυσφημιστεῖ τόσο πολύ στήν πρόσφατη ἀμερικανική ἱστορία ὅσο ὁ Πούτιν, καί ἡ εἰσβολή τῆς Ρωσίας στήν Οὐκρανία αὔξησε ἐκθετικά τήν ἔνταση τέτοιων καταγγελιῶν στά μέσα ἐνημέρωσης, σχεδόν ταιριάζοντας μέ τήν ὑστερία Ἡ χώρα μας βίωσε πρίν ἀπό δύο δεκαετίες μετά τήν ἐπίθεση τῆς 11ης Σεπτεμβρίου στή Νέα Ὑόρκη. Ὁ Larry Romanoff ἔχει παράσχει ἕναν χρήσιμο κατάλογο μέ ὁρισμένα παραδείγματα.

Μέχρι πρόσφατα, αὐτή ἡ ἀκραία δαιμονοποίηση τοῦ Πούτιν περιοριζόταν σέ μεγάλο βαθμό σέ Δημοκρατικούς καί κεντρώους, τῶν ὁποίων ἡ περίεργη ἀφήγηση τοῦ Russiagate τόν εἶχε κατηγορήσει ὅτι ἐγκατέστησε τόν Ντόναλντ Τράμπ στόν Λευκό Οἶκο. Ὡστόσο, ἡ ἀντίδραση ἔχει γίνει πλέον ἐντελῶς δικομματική, μέ τόν ἐνθουσιώδη ὑποστηρικτή τοῦ Τράμπ, Σόν Χάνιτι, νά χρησιμοποιεῖ πρόσφατα τήν ἐκπομπή του στό FoxNews , γιά νά καλέσει τόν θάνατο τοῦ Πούτιν , ἕνα κάλεσμα στό ὁποῖο σύντομα συμφωνησε καί ὁ γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ, τό ρεπουμπλικανικό μέλος στήν Ἐπιτροπή Δικαιοσύνης τῆς Γερουσίας. Αὐτές εἶναι ἀπίστευτες ἀπειλές ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου τοῦ ὁποίου τό πυρηνικό ὁπλοστάσιο θά μποροῦσε γρήγορα νά ἐξολοθρεύσει τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἀμερικανικοῦ πληθυσμοῦ καί ἡ ρητορική φαίνεται ἄνευ προηγουμένου στή μεταπολεμική ἱστορία μας. Ἀκόμη καί στίς πιό σκοτεινές μέρες τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, δέν θυμᾶμαι τέτοια δημόσια συναισθήματα νά κατευθύνονται ποτέ πρός τήν ΕΣΣΔ ἤ τήν κορυφαία κομμουνιστική ἡγεσία της.

Ἀπό πολλές ἀπόψεις, ἡ ἀντίδραση τῆς Δύσης στήν ἐπίθεση τῆς Ρωσίας ἦταν πιό κοντά στήν κήρυξη τοῦ πολέμου παρά στήν ἁπλή ἐπιστροφή στήν ἀντιπαράθεση τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου. Τά τεράστια συναλλαγματικά ἀποθέματα τῆς Ρωσίας πού διατηροῦνται στό ἐξωτερικό ἔχουν κατασχεθεῖ καί παγώσει, οἱ πολιτικές ἀεροπορικές ἑταιρεῖες της ἔχουν ἀποκλειστεῖ ἀπό τόν δυτικό οὐρανό καί οἱ κορυφαῖες τράπεζές της ἔχουν ἀποσυνδεθεῖ ἀπό τά παγκόσμια χρηματοπιστωτικά δίκτυα. Πλουσίων Ρώσσων ἰδιωτῶν κατασχέθηκαν οἱ περιουσίες τους, ἡ ἐθνική ὁμάδα ποδοσφαίρου ἀποκλείστηκε ἀπό τό Παγκόσμιο Κύπελλο καί ὁ ἐπί χρόνια Ρῶσος μαέστρος τῆς Φιλαρμονικῆς τοῦ Μονάχου ἀπολύθηκε ἐπειδή ἀρνήθηκε νά καταγγείλει τή χώρα του...

Πράγματι, ὁ πιό κοντινός παραλληλισμός πού ἔρχεται στό μυαλό θά ἦταν ἡ ἀμερικανική ἐχθρότητα πού στρεφόταν ἐναντίον τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ καί της ναζιστικής Γερμανίας μετά τό ξέσπασμα τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπως φαίνεται ἀπό τίς ἐκτεταμένες συγκρίσεις μεταξύ τῆς εἰσβολῆς τοῦ Πούτιν στήν Οὐκρανία καί τῆς ἐπίθεσης τοῦ Χίτλερ τό 1939 στήν Πολωνία. Μιά ἁπλή ἀναζήτηση στό Google γιά τό «Πούτιν καί Χίτλερ» ἐπιστρέφει δεκάδες ἑκατομμύρια ἱστοσελίδες, μέ τά κορυφαῖα ἀποτελέσματα νά κυμαίνονται ἀπό τόν τίτλο ἑνός ἄρθρου της Washington Post ἕως τά Tweets του ἀστέρα τῆς πόπ μουσικῆς Stevie Nicks . Ἤδη ἀπό τό 2014, ὁ Andrew Anglin της Daily Stormer εἶχε τεκμηριώσει τό ἀναδυόμενο μιμίδιο «Ὁ Πούτιν εἶναι ὁ νέος Χίτλερ».

Στόν ἀπόηχο τῶν ἐπιθέσεων τῆς 11ης Σεπτεμβρίου, οἱ Ἑβραῖοι Νεο-συντηρητικοί σφράγισαν τήν Ἀμερική πρός τόν καταστροφικό πόλεμο στό Ἰράκ καί τήν ἐπακόλουθη καταστροφή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, μέ τά κεφάλια πού μιλοῦν στίς τηλεοράσεις μας νά ὑποστηρίζουν ἀσταμάτητα ὅτι «ὁ Σαντάμ Χουσεΐν εἶναι ἕνας ἄλλος Χίτλερ». Ἔκτοτε, ἀκοῦμε τακτικά τήν ἴδια ἀτάκα νά ἐπαναλαμβάνεται σέ διάφορες τροποποιημένες ἐκδόσεις, λέγοντας ὅτι «ὁ Μουαμάρ Καντάφι εἶναι ἄλλος Χίτλερ» ἤ «Ὁ Μαχμούντ Ἀχμαντινετζάντ εἶναι ἄλλος Χίτλερ» ἤ «Ὁ Βλαντιμίρ Πούτιν εἶναι ἄλλος Χίτλερ» ἤ ἀκόμα καί «Ὁ Οὖγκο Τσάβες εἶναι ἄλλος Χίτλερ». Τά τελευταῖα δύο χρόνια, τά ἀμερικανικά μέσα ἐνημέρωσης μᾶς γεμίζουν ἀμείλικτα μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι «ὁ Ντόναλντ Τράμπ εἶναι ἕνας ἄλλος Χίτλερ».

Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, προφανῶς ἀναγνώρισα ὅτι ὁ ἡγεμόνας τοῦ Ἰράκ ἦταν ἕνας σκληρός τύραννος, ἀλλά χλευάζω μέ τήν παράλογη προπαγάνδα τῶν μέσων ἐνημέρωσης, γνωρίζοντας πολύ καλά ὅτι ὁ Σαντάμ Χουσεΐν δέν ἦταν ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ. Ἀλλά μέ τή σταθερή ἀνάπτυξη τοῦ Διαδικτύου καί τή διαθεσιμότητα τῶν ἑκατομμυρίων σελίδων περιοδικῶν πού παρέχονται ἀπό τό ἔργο ψηφιοποίησης μου, μέ ἔκπληξη ἀνακάλυψα σταδιακά ὅτι ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ δέν ἦταν Ἀδόλφος Χίτλερ.

Μπορεῖ νά μήν εἶναι ἀπολύτως σωστό νά ἰσχυριστεῖ κανείς ὅτι ἡ ἱστορία τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου ἦταν ὅτι ὁ Φράνκλιν Ροῦσβελτ προσπάθησε νά ξεφύγει ἀπό τίς ἐγχώριες δυσκολίες του ἐνορχηστρώνοντας ἕναν μεγάλο εὐρωπαϊκό πόλεμο ἐνάντια στήν εὐημεροῦσα, εἰρηνική Ναζιστική Γερμανία τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ. Ἀλλά νομίζω ὅτι αὐτή ἡ εἰκόνα εἶναι πιθανῶς κάπως πιό κοντά στήν πραγματική ἱστορική πραγματικότητα ἀπό τήν ἀνεστραμμένη εἰκόνα πού συναντᾶμε πιό συχνά στά σχολικά μας βιβλία.

 

  Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( μέρος α΄)

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος : Πόση ἀλήθεια καί πόσο ψέμα κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱστορία του ; ( Μέρος β΄- Οἱ «ἐξαφανισμένοι» ἱστορικοί )

Εὐχαριστῶ Ahoy. 

Ἡ Πελασγική