«Προσωπικά, δέχθηκα αρκετές φορές κριτική για τις υπογραφές που έβαλα. Το Σύνταγμα οριοθετεί σαφώς τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος». Μήνυμα Κάρολου Παπούλια επ’ αφορμή της συμπλήρωσης 40 ετών από την αποκατάσταση της Κλεπτοκρατίας.
Η επίγνωση των βαρύτατων ευθυνών τις οποίες φέρει για τα εγκλήματα τα οποία έχουν συντελεστεί εις βάρος του Ελληνικού Λαού και κυρίως οι τύψεις οι οποίες αναμφισβήτητα τον βαραίνουν στη δύση της πολιτικής του ζωής, υποχρέωσαν τον Κάρολο Παπούλια να βρεθεί σε θέση απολογούμενου στο μήνυμά του με αφορμή την 40η επέτειο της αποκατάστασης του Καθεστώτος της Κλεπτοκρατίας.
Στο ίδιο μήνυμα, ο Κάρολος Παπούλιας λειτουργώντας ως φτηνός κομματάρχης του κλεφτοΠΑΣΟΚ και όχι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στρέφεται κατά 550.000 Ελλήνων και Ελληνίδων, οι οποίοι ελεύθερα και συνειδητά έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα νόμιμο Πολιτικό Κίνημα, τον Λαϊκό Σύνδεσμο-Χρυσή Αυγή, καθιστώντας το μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, τρίτη πολιτική δύναμη της Ελλάδος.
Δεν θα εξετάσουμε εδώ, ποια είναι η άποψη 550.000 Ελλήνων για τον Κάρολο Παπούλια. Θα παραθέσουμε αντίθετα, την κριτική ενός δημοσιογράφου, του Βασ. Αναστασόπουλου, ο οποίος σίγουρα δεν ανήκει στο μισό εκατομμύριο των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής και τον οποίο καθώς φαίνεται, δεν έπεισε η δακρύβρεχτη και αλαζονική απολογία Παπούλια σε ένα άρθρο το οποίο φέρει τον εύστοχο τίτλο “Κροκοδείλια» δάκρυα πάνω από το πτώμα της Δημοκρατίας”.
«Κροκοδείλια» δάκρυα πάνω από το πτώμα της Δημοκρατίας χύνουν οι πολιτικοί που, από το 2010 και μετά, αφότου μπήκε η χώρα στη λαίλαπα των Μνημονίων, δεν έχουν σταματήσει να παραβιάζουν και να καταπατούν κάθε έννοια Δημοκρατίας.
Πάρτε για παράδειγμα τον κ. Κάρολο Παπούλια, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Δεν ήθελα να παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος» είπε, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του για την 40ή επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, στις 24 Ιουλίου του 1974, επιχειρώντας να εξηγήσει έτσι τις υπογραφές που έβαλε σε Μνημόνια, Προεδρικά Διατάγματα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αποφάσεις, εν γένει, που έφεραν στη ζωή μας τα χαράτσια, τους παρανοϊκούς φόρους, την περικοπή μισθών και επιδομάτων, τη φτώχεια, την ανεργία, τα «λουκέτα» στην αγορά, τις αυτοκτονίες...
Κάθε φορά που μία απόφαση της κυβέρνησης, υπαγορευμένη από τα ανώτατα κλιμάκια των δανειστών, συναντούσε δυσκολίες στο να περάσει από τη Βουλή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν εκεί για να την υπογράψει, βάζοντας το δικό του «λιθαράκι» στην παράκαμψη της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Κάθε φορά που η κοινωνία κατέρρεε υπό το βάρος των φόρων, ο κ. Παπούλιας ήταν εκεί, για να «σφραγίσει» άλλη μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Κάθε φορά που ο λαός «βοούσε» εκλογές, ο πολιτειακός μας ηγέτης αρνείτο έστω να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ηθελημένα ή… άθελά του, συνειδητά ή… ασυνείδητα, υπήρξε «δεκανίκι» των πιο αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και έπειτα.
Σήμερα, νιώθει αναγκασμένος να απολογηθεί για τα πεπραγμένα του. Να διαπιστώσει ότι η οικονομική κρίση επέφερε και σημαντικά πλήγματα στη δημοκρατική λειτουργία του τόπου. Και να εξηγήσει, επί προσωπικού, ότι δεν ήθελε να παραβιάσει τη θεσμική τάξη… (…)
Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, δεν υπάρχει τίποτα πιο δημοκρατικό, από το να αρνηθεί κανείς να υπογράψει κάτι, όταν διαφωνεί. Αυτό το δικαίωμα έδωσε, το 1974, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο σημερινό Πρόεδρο, κ. Κάρολο Παπούλια. Και εκείνος το απεμπόλησε… Τι έρχεται, λοιπόν, να ζητήσει τώρα; Άφεση αμαρτιών;
Χρυσή Αυγή
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου