του Χρίστου Γούδη
Πρωτόγνωρα και ακραία δικανικά, δικαιϊκά και νομοσοφιστικά φαινόμενα πλήττουν ακατάπαυστα τον έναστρο ουρανό της χώρας μας, προφανώς κάτω από τις μονοθεϊστικές οδηγίες του αναλάμποντος στο πλανητικό μας στερέωμα υπέρλαμπρου θεϊκού «άστρου», της επί του παρόντος εις τα εδάφη του περιούσιου λαού ευρισκόμενης Βηθλεέμ (εβραϊστί «Μπέϊτ λεχέμ», όπερ μεθερμηνευόμενον εστί ο «οίκος του άρτου», το σπίτι του ψωμιού δηλαδή ή ο κοινώς λεγόμενος φούρνος που ψήνει το ψωμί ψωμάκι, και ενίοτε το ψάρι στα χείλη, πέραν όλων των άλλων φαγητών… ντομάτες γεμιστές, κολοκύθια με τη ρίγανη, χυλοπίτες, μόσχους σιτευτούς, και άλλους παρόμοιους). Μέγας είσαι Κύριε (εβραϊστί Γιαχβέ, χιλιαστί και κατά παραφθοράν Ιεχωβά) και θαυμαστά τα έργα Σου (εδώ σταυροκοπιόμαστε τρις)!
Τι ακριβώς σημαίνει «ελεύθερος υπό τον περιορισμόν απαγόρευσης εμπρηστικών λόγων»; Και γιατί είναι ελεύθεροι (και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι) οι αναρριχητές της εξουσίας χωρίς τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης των εμπρηστικών τους πράξεων; Επειδή ίσως εμπεριέχουν κάθαρση οι εκκαθαρίσεις των καθαριστριών ή των εκκαθαριστικών σημειωμάτων της εφορίας τους; Τι επιχειρείται, προς προάσπισιν της ευκλεούς δημοκρατίας μας, βεβαίως-βεβαίως; Η φίμωσις του φασισμού; Και δια ποίου τρόπου; Δια του φασισμού της φίμωσης; Της φίμωσης ποίου και τίνων; Των λόγων που στοχεύουν στην συνειδητοποίηση ότι το αδιέξοδο στο οποίο φθάνουν κάποιοι συμπολίτες μας λίγο πριν από την αυτοκτονία τους, δεν οφείλεται στην ένοχη ζωή τους, αλλά στην ένοχη ζωή άλλων που τους έφεραν σε αυτή την κατάσταση; Τον φόβο μήπως όλοι αυτοί που βρίσκονται στα πρόθυρα της αυτοκτονίας αποφασίσουν να πάρουν μαζί τους και τους πραγματικούς ενόχους της κατάντιας τους; Έχει μια λογική αυτό, αν σκεφτούμε τις συνέπειες που θα είχαν κάποια τέτοια απονενοημένα διαβήματα. Όμως πιστεύει κανείς ότι δεν θα συμβούν αν φιμωθούν οι φασίστες;
Και σε τελευταία ανάλυση, γιατί να φιμωθούν οι «φασίστες»; Τι τέλος πάντων είναι ο φασισμός; Δεν είναι η ανάδειξη του εργατοπατερισμού σε υπέρτατη μορφή εξουσίας; Δεν είναι η εκστασιακή τελετουργία των μαζικών συγκεντρώσεων του λαού στην πλατεία Συντάγματος υπό τους ήχους των «Κάρμινα Μπουράνα»; Δεν είναι οι στρατοί των πρασινοφρουρών και οι ταυτότητες των κλαδικών, το «πάσο» στην δημόσια διοίκηση της χώρας όλων των αργόσχολων κομματόσκυλων; Δεν είναι ο διορισμός κηπουρών σε θέση διευθυντών νοσοκομείων και γαλατάδων σε θέσεις προξένων; Δεν είναι το «δημοκρατικό πέντε» στο πέρασμα των φοιτητοπατέρων στα πανεπιστημιακά μαθήματα; Δεν τα ζήσαμε όλα αυτά στα είκοσι χρόνια του πασόκ; Και μάλιστα δημοκρατικά; Ποιός σας είπε ότι δεν υπάρχει δημοκρατικός φασισμός; Σκέφθηκε ποτέ κανείς να τον φιμώσει ή μήπως αντίθετα, όπως έκανε πάλαι ποτέ η Νέα Δημοκρατία, προσπάθησε εναγωνίως να τον μιμηθεί και να τον υιοθετήσει με τη δική της «γαλάζια γενιά», τα καδρόνια της, τους κένταυρους και ιδιαίτερα τους καρεκλοκένταυρούς της;
Σήμερα μόνον οι «φασίστες» του 10% της Χρυσής Αυγής υπάρχουν στο πολιτικό στερέωμα της χώρας μας, μιας χώρας-χαβούζας που τους χωράει όλους, μέχρι και τα εκατομμύρια των παράνομων λαθρομεταναστών και τις χιλιάδες των ατιμώρητων από την δικαιοσύνη εγκληματιών που προέρχονται από μία πληθώρα εξ’ αυτών; Αυτοί οι «φασίστες» χρυσαυγίτες πρέπει μόνο να φιμωθούν; Και το 8% του πασόκ και το 23% της Νέας Δημοκρατίας, που με την ψήφο τους επικροτούν το θεάρεστο έργο της καταλήστευσης των πολιτών και των περιουσιών τους, και της εκδίωξης των από τις δουλειές τους, και της αποβολής των στο μεγάλο καταναγκαστικό στρατόπεδο της ανεργίας, και της φυγής των Ελληνόπουλων στο εξωτερικό, και της έμμεσης αλλά σαφούς επιδοκιμασίας της εθνοφυλετικής μας μετάλλαξης σε ισλαμικό μεντρεσέ, και της ανοχής των ειδεχθών εγκλημάτων που μαστίζουν τον τόπο, και της διαφήμισης του κάθε διαστροφικού βίτσιου του ανθρώπινου φύλου, για να μην αναφερθώ στις χωρίς δίκη φυλακίσεις των πολιτικών τους αντιπάλων, τι είναι; Δεν είναι κι αυτοί δημοκρατικοί φασίστες; Ξεχάσατε την μεγαλειώδη προευρωεκλογική συγκέντρωση των «εκατομμυρίων» οπαδών της Νέας Δημοκρατίας στην πλατεία Συντάγματος; Την αναβίωση στιγμών δόξας των παρελθόντων αγώνων της, του εμπρηστικού στυλ «Μύρισε θυμάρι και βασιλικό, λάμπει το φεγγάρι μες στον ουρανό… Ζέρβα απ’ τον τάφο έβγα και δες, στην κορφή και πάλι, πάλι νικητές»; Και τις πρόσφατες ξενοδοχειακές νεκραναστάσιμες συγκεντρώσεις των κλάδων «ελαίας»; Και ότι πήρε «το ποτάμι», το άλλο 7%, και τα λιμά της κάθε «γέφυρας», της δράσης, της κράσης και της απόδρασης, και των στραβά αρμενιζόντων, ναυτιλομένων δίκην ΑΝΕΚ, ΑΝΕΛ και σία;
Ποιός και πώς να φιμώσει όλους αυτούς τους εμπρηστές που βάζουν φωτιά στα μπατζάκια τους; Κι άντε και τους φιμώσει, τότε τι θα γίνει με τους άλλους, τους ερυθρούς κι ανερυθρίαστους αρλεκίνους με τις επί των τιμών κολομπίνες τού κουκλοθέατρου; Τι θα γίνει με το «σπίτι του λαού» και το «πολυκατάστημα της Κουμουνδούρου»; Ποιος θά ’ρθει να φιμώσει όλους αυτούς; Ο Σόϊμπλε με το κυλιόμενο καροτσάκι του ή ο Σκόμπυ από τον τάφο του για ν’ αναστήσει την σημερινή «Ευρωσκομπία»; Ή μήπως κάποιος έπαρχος απ’ την καλύβα του μπάρμπα Θωμά, ή κάποιος γενειοφόρος μπάρμπα Μπεν, σοφός ραβίνος της Σιών, σαν μας ακούσει να φωνάζουμε απ’ τον σταυρό: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβχθανί;» (τουτέστιν «Θεέ μου, Θεέ μου ινα τι μας εγκατέλιπες;»). Ή μήπως πάλι, ο χρονοκράτορας Μπιγκ Μπεν της Βρετανίας που κυβερνά τα κύματα («Rule Britania the waves»), χύμα στο κύμα όπως είμαστε, ή κάποιος άλλος φιλεύσπλαχνος Μπιγκ Μπράδερ, μεγάλος και προστάτης αδελφός, καθώς ασφυκτιούμε και πνιγόμαστε κραυγάζονατς «αέρα πατέρα»; Ή μήπως αναμένεται ο πατερούλης Ιωσήφ (Δαβίδ Βησσαριόνοβιτς Ντζουκασβίλι για να ’μαστε ακριβείς) ως άλλος ελληνοποιημένος αρσιβαρίστας ολυμπιονίκης, ή έστω Γεωργιανός, όπως τον λένε ακόμη οι κακές οι γλώσσες τον πατερούλη Στάλιν;
Παιδιά, αποφασίστε. Το κατ’ εμέ, κάπου μπάζει νερά το σκάφος, κάτι μου φαίνεται πως δεν πάει καθόλου καλά στο ένδοξο, περίλαμπρο, και παρά ταύτα χρεοκοπημένο και κλαυσιγέλαστο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Το μόνο που μένει ακόμη να δούμε, προς δόξαν του νομικού μας πολιτισμού, είναι να αφήνονται ελεύθεροι οι πάσης φύσεως έμποροι ναρκωτικών, εγκληματίες, βιαστές, παιδεραστές, δουλέμποροι, πορνοβοσκοί, ληστές, εμπρηστές, κλέφτες και καταχραστές του δημοσίου χρήματος, αργυρώνητοι πολιτικοί, μιζαδόροι και όλοι οι παρόμοιοι, με τον περιοριστικό όρο να μην μετέχουν σε συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής. Να μην είναι φασίστες ρε παιδί μου! Αυτό μετράει. Όλα τα άλλα, άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε. Γι’ αυτό έχουμε άλλωστε δημοκρατία. Για να τους συγχωρεί...
από : Χρυσή Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου