" ...μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι..." Σωκράτης

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022

Δέν ξεχνοῦμε...11η Νοεμβρίου 1918

 


«  .... Ἦταν ἕνα λουλούδι ἐκεῖ! Συλλογίσου. Ἕνα λουλούδι εἶχε φυτρώσει ἐκεῖ μέσα στούς σαπρακιασμένους γεωσάκους. Καί μοῦ φανερώθηκε ἔτσι ξαφνικά τούτη τή νύχτα πού ‘ναι γιομάτη θάματα. Ἀπόμεινα νά τό βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ’ ἄγγισα μέ χτυποκάρδι, ὅπως ἀγγίζεις ἕνα βρέφος στό μάγουλο. Εἶναι μία παπαρούνα. Μία τόση δά μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ἀνοιγμένη σάν μικρή βελουδένια φούχτα. Ἄν μποροῦσε νά τή χαρεῖ κανένας μέσα στό φῶς τοῦ ἥλιου, θά ‘βλεπε πώς ἦταν ἄλικη, μ’ ἕναν μαῦρο σταυρό στήν καρδιά, μέ μία τούφα μαβιές βλεφαρίδες στή μέση. Εἶναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα καί γεροσύνη. Τό τσουνί του εἶναι ντοῦρο καί χνουδάτο. Ἔχει κι ἕνα κόμπο πού δέν ἄνοιξε ἀκόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στήν πράσινη φασκιά του καί περιμένει τήν ὥρα του. Μά δέν θ’ ἀργήσει ν’ ἀνοίξει κι αὐτός. Καί θά ‘ναι δύο λουλούδια τότες! Δύο λουλούδια μέσα στό περιβόλι τοῦ Θανάτου. 


Αἰστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ὡς τά κατάβαθα τῆς ψυχῆς. Ἀκουμπῶ πάνω στό προπέτασμα σάν νά κουράστηκα ξαφνικά πολύ. Ἀπό μέσα μου ἀναβρύζουν δάκρυα ἀπολυτρωτικά. Στέκουμαι ἔτσι πολλήν ὥρα, μέ τό κεφάλι ὅλο χώματα, ἀκουμπισμένο στά σαπισμένα σακιά. Μέ δύο δάχτυλα λαφριά, προσεχτικά, ἀγγίζω τήν παπαρούνα. Ξαφνικά μέ γεμίζει μία ἔγνοια, μία ζωηρή ἀνησυχία πώς κάτι μπορεῖ νά πάθει τοῦτο τό λουλούδι, πού μ’ αὐτό μου ἀποκαλύφθηκε ἀπόψε ὁ Θεός. Παίρνω τότες στή ράχη ἕνα γερό τσουβάλι (δαγκάνω τά χείλια ἀπό τήν ξαφνική σουβλιά τοῦ ποδιοῦ), καί τ’ ἀκουμπῶ μέ προφύλαξη μπροστά στό λουλούδι. Ἔτσι λέω θά ‘ναι πάλι κρυμμένο γιά ὅλους τούς ἄλλους. Χαμογελῶ πονηρά. Κατόπι σηκώνουμαι ξανά στά νύχια κι ἁπλώνω τό μπράτσο ἔξω. Ναί. Τό ἄγγισα λοιπόν πάλι! Τρεμουλιάζω ἀπό εὐτυχία. Νιώθω τά τρυφερά πέταλα στίς ρῶγες τῶν δαχτύλων. Εἶναι μία ἀνεπάντεχη χαρά τῆς ἁφῆς. Μέσα στό χέρι μου μυρμιδίζει μία γλυκιά ἀνατριχίλα. Ἀνεβαίνει ὡς τή ράχη. Εἶναι σάν νά πεταλουδίζουν πάνω στήν ἐπιδερμίδα τά ματόκλαδα μίας ἀγαπημένης γυναίκας. Φίλησα τίς ρῶγες τῶν δαχτύλων μου. Εἶπα σιγά σιγά: -Καληνύχτα… καληνύχτα καί νά ‘σαι βλογημένη. 

Γύρισα γρήγορα στ’ ἀμπρί. Ἄς μποροῦσα νά κάμω μία μεγάλη φωταψία… Νά κρεμάσω παντοῦ σημαῖες καί στεφάνια! Ἄναψα στό λυχνάρι τέσσερα φιτίλια καί τώρα πασχίζω νά τή χωρέσω ἐδῶ μέσα, μέσα σέ μία τόσο μικρή γούβα, μία τόσο μεγάλη χαρά. Ἡ ψυχή μου χορεύει σάν μεγάλη πεταλούδα. Χαμογελῶ ξαπλωμένος ἀνάσκελα. Κάτι τραγουδάει μέσα μου. Τ’ ἀφουγκράζομαι. Εἶναι ἕνα παιδιάτικο τραγούδι:

Φεγγαράκι μου λαμπρό….»

Ἔτσι λοιπόν,τήν 11η Νοεμβρίου,σάν σήμερα,τιμοῦμε ἐκείνους πού ἔδωσαν τήν ζωή τους γιά τήν Εἰρήνη καί τήν Ἐλευθερία ἀξίες τίς ὁποῖες καθώς φαίνεται ἀντιλαμβάνονται μόνον οἱ Ἁπλοί ἄνθρωποι. Μήν μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω γιατί,νομίζω πώς ὅλοι σας καταλαβαίνετε τὀ γιατί... 

Ἐνθυμούμεθα τήν ἡμέρα πού ἔλαβε τέλος ὁ Α΄Π.Π.  ἤ ὅπως ἔχει μείνει ὡς ὁ «Μεγάλος Πόλεμος»,διότι ἦταν ἡ πρώτη φορά ὅπου τόσα πολλά κράτη,τόσοι πολλοί στρατιῶτες ἐνεπλάκησαν σ᾿ἕναν πόλεμο πού ἔβαλε φωτιά σέ μία ὁλόκληρη ἤπειρο. 


Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό ἀφιέρωμα στήν « Ἡμέρα Μνήμης» τήν 11η Νοεμβρἰου 1918, ΕΔΩ


5 σχόλια:

  1. ΑΜ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΓΥΓΓΡΑΦΕΙΣ , ΕΝΑΣ ΜΥΡΙΒΙΛΗΣ , ΑΝ ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΤΑ ... !

    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ , ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ ΜΕΝΘΑΝΟΥΝ Η ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤ ` ΑΓΩΓΗΝ ΜΑΣ , ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΑΓΩΓΗΝ ΜΑΣ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἐδῶ,στήν ἑλλαδική δέν προωθοῦνται τέτοιες μνήμες. Ἀλλά πολύ εὔκολα καί μάλιστα μέ πολύ εὐχαρίστησιν προωθοῦν τό Χόλογουιν μέ τίς μάγισσες,τίς φοῦρκες καί τίς κολοκύθες !

      Δέ νομίζω πώς χρειάζονται σχόλια...

      Σέ ποιό σχολεῖο,ἕνα σχολεῖο νά μοῦ πεῖτε ( μπορεῖ τῆς ἀγαπητῆς μας φίλης Θεοδώρας νά εἶναι ἡ ἐξαίρεσις) διαβάζουν Μυριβήλη ; Τζίζζζ καίει,ζεματάει ὁ Μυριβήλης,ὁ κακός πού ἔγραψε τόσα ἄσχημα γιά τά κομμούνια !

      Πῶς τό ἔλεγε ἡ ἄλλη ἡ ἀνεκδιήγητη, στόν υἱό της; « Τί τήν θές τήν Ἱστορία, ἔλα νά διαβάσουμε τόν "μπιντέ" τοῦ Χάκκα » καί μετά προέκυψε ληστής τραπεζῶν !!!

      Ἄχ, «προοδευτικοί» Ἕλληνες ... ! ! !

      Καλησπέρα ἀγαπητέ Γεώργιε !

      Διαγραφή
  2. Την Ζωή εν Τάφω την ανέγνωσα μαθητής β' γυμνασίου δανεισμένη από την σχολική βιβλιοθήκη.
    Γραμμένη στον απόηχο του μεγάλου πολέμου, όπου είχαμε πλήθος ειρηνιστικών συγγραφών
    με γνωστότερη το Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικόν Μέτωπον του Έριχ Μαρία Ρέμαρκ.

    Σημαντικοί οι πατριωτικοί του λόγοι.
    Το 1938 αλλά κ το 1948 λέγει ότι Έλληνας που γίνεται κομμουνιστής παύει να είναι Έλληνας.
    Προσθέτουμε ότι μετατρέπεται σε Ιουδαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποτε κατά τήν διάρκεια τῶν διακοπῶν ( Χριστούγεννα, Πάσχα) μᾶς ἔδιναν βιβλία γιά νά τά διαβάσουμε καί μετά στήν ἐπιστροφή μας ἔπρεπε νά ποῦμε μία μικρή περίληψιν καί τίς ἐντυπώσεις μας. Ἰσχύει ἄρα γε σήμερα κάτι τέτοιο;
      Τί ἐρωτῶ !

      Καλησπέρα ἀγαπητέ !

      Διαγραφή
    2. καλα κανεις και ρωτας , σημασια εχει το ερω ...! φιλτατη !

      Διαγραφή