« Ἀγωνιζόμεθα γιά τήν σωτηρία ὅλων ἐκείνων τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν πού ἀποτελοῦν τόν πνευματικό καί ἠθικό πολιτισμό, τήν πολύτιμον παρακαταθήκη πού κληροδότησαν στήν ἀνθρωπότητα οἱ δοξασμένοι μας πρόγονοι...»

«Εἶναι δύο ἐβδομάδες τώρα πού μ’ ἕνα τελεσίγραφο, μοναδικό στά διπλωματικά χρονικά τῶν ἐθνῶν, γιά τό περιεχόμενο, τήν ώρα καί τόν τρόπο πού τό παρουσίασαν, ἡ Ἰταλία κάλεσε τήν Ἑλλάδα νά τῆς παραδώσῃ τά ἐδάφη της, ν’ ἀρνηθῇ τήν ελευθερίαν της καί νά κατασπιλώσῃ τήν τιμήν της.
Οἱ Ἕλληνες δώσαμε, στήν ἰταμή αὐτήν ἀξίωσιν τῆς φασιστικῆς βίας, τήν ἀπάντησιν πού ἐπέβαλαν τριῶν χιλιάδων ἐτῶν παραδόσεις, χαραγμένες βαθιά στήν ψυχή μας, ἀλλά καί γραμμένες στήν τελευταία γωνιά τῆς ἱερῆς μας γῆς, μέ τό αἷμα τῶν μεγαλυτέρων ἡρώων τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας.

Κι᾿ αὐτή τήν στιγμή, κοντά στό ῥεῦμα τοῦ Θυάμιδος καί στίς χιονισμένες πλαγιές τῆς Πίνδου καί τῶν μακεδονικῶν βουνῶν, πολεμοῦμε, τίς περισσότερες φορές μέ τήν λόγχη, ἀποφασισμένοι νά νικήσουμε ἤ νά πεθάνουμε μέχρις ἑνός!
 Σ’ αύτόν τόν ἄνισο καί σκληρότατο, ἀλλά καί πεισματώδη ἀγῶνα, πού κάνει τόν λυσσασμένο ἐπιδρομέα νά ξεσπᾷ κατά τῶν γυναικῶν, τῶν γερόντων καί τῶν παιδιῶν, νά καίῃ, νά σκοτώνῃ, ν’ ἀκρωτηριάζῃ, νά διαμελίζῃ τούς πληθυσμούς στίς ἀνοχύρωτες κι᾿ ἄμαχες πόλεις μας καί στά εἰρηνικά χωριά μας, ἔχομε τό αἴσθημα ὅτι δέν ὑπερασπιζόμεθα δική μας μόνον ὑπόθεσιν: ὅτι ἀγωνιζόμεθα γιά τήν σωτηρία ὅλων ἐκείνων τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν πού ἀποτελοῦν τόν πνευματικό καί ἠθικό πολιτισμό, τήν πολύτιμον παρακαταθήκη πού κληροδότησαν στήν ἀνθρωπότητα οἱ δοξασμένοι μας πρόγονοι καί πού σήμερα βλέπουμε ν’ ἀπειλοῦνται ἀπό τό κῦμα τῆς βαρβαρότητος καί τῆς βίας.

Ἀκριβῶς αὐτό τό αἴσθημα ἐμπνέει τό θάρρος σ’ ἐμᾶς τούς Ἕλληνας διανοουμένους, τούς ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος καί τῆς τέχνης, ν’ ἀπευθυνθοῦμε στούς ἀδελφούς μας ὅλου τοῦ κόσμου, γιά νά ζητήσουμε, ὄχι τήν ὑλική, ἀλλά τήν ἠθική βοήθειά τους:
Ζητοῦμε τήν εἰσφορά τῶν ψυχῶν, τήν ἐπανάστασιν τῶν συνειδήσεων, τήν ἐργασία, τό κήρυγμα, τήν ἄμεσον ἐπίδρασιν, παντοῦ ὅπου εἶναι δυνατόν, τήν ἄγρυπνον παρακολούθησιν καί τήν ἐνέργεια γιά ἕναν καινούριο πνευματικό Μαραθῶνα, πού θά ἀπαλλάξῃ τά δυναστευόμενα ἔθνη ἀπό τήν φοβέρα τῆς πιό μαύρης σκλαβιάς πού εἶδε ποτέ ὁ κόσμος. Ὅταν μία τέτοια ἐπανάστασις συντελεσθῇ, ἡ Νίκη θά στεφανώσῃ τό μέτωπο καί τοῦ τελευταίου, τοῦ πιό ταπεινοῦ ἐργάτη.

Μέ τήν μεγάλη καί σταθερή αὐτή ἐλπίδα, σᾶς στέλνουμε τόν πιό ἀδελφικό μας χαιρετισμό:

Κωστῆς Παλαμᾶς, Σπυρίδων Μελᾶς, Ἄγγελος Σικελιανός, Σωτήριος Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Νῖκος Βέης, Κ. Δημητριάδης, Κ. Παρθένης, Ἰωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Στρατῆς Μυριβήλης, Κώστας Οὐράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Ἀλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Ἄριστος Καμπάνης ».


Σημ. Τό κείμενον ἀπό ἐδῶ.Ὁ πολυτονισμός δικός μου.