ΟΙ ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΩΡΑ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Να λοιπόν, που η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Να λοιπόν που η Ελλάδα και ο Λαός της πρόκειται να ξαναβιώσουν την πολιτική, τη διαλεκτική και τις πρακτικές ενός νέου λαοπλάνου δημαγωγού, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Γιατί πέρα απ οτιδήποτε άλλο, αυτός ο άνθρωπος είχε την εξαιρετική ικανότητα να αντιστρέφει ως κυβέρνηση τα όσα υπόσχονταν ως αντιπολίτευση, να αναιρεί τις υποσχέσεις του και συγχρόνως να πείθει τον Λαό, ότι προχωρά προς την υλοποίηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων.

Πώς άλλως μπορεί να ερμηνευθούν τα προεκλογικά συνθήματα του ΠΑΣΟΚ, “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” ή “Έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων” ή το πλέον δημοφιλές, “Έξω οι βάσεις του θανάτου”.

Ένας ολόκληρος Λαός τον εμπιστεύθηκε και τον αγάπησε για αυτά του τα συνθήματα, πολλοί οπαδοί των παραδοσιακών αριστερών κομμάτων που τα έβλεπαν να παραπαίουν πολιτικά, χωρίς ποτέ να μπορέσουν να ξεπεράσουν τις εσωτερικές τους αδυναμίες, τον στήριξαν με την ψήφο τους για την αντιευρωπαϊκή και αντιαμερικανική του στάση. Κι όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου και φιλοευρωπαϊστής ήταν και φιλοαμερικανός. Και λόγω της αναμφισβήτητης ευφυΐας του, εκμεταλλεύτηκε πλήρως το πλεονέκτημα που του έδινε η ριζοσπαστική διαλεκτική του για να σαρώσει στις εκλογές του 1981. Έθεσε ως κυρίαρχα συνθήματα της προεκλογικής του εκστρατείας, αυτά που ο Ελληνικός Λαός επιθυμούσε να ακούσει, αλλά ποτέ δεν ήθελε να δει να υλοποιούνται.  

Έτσι λοιπόν με τη μοναδική δυναμική της ρητορικής του βάφτισε την παραμονή των αμερικανικών βάσεων, αποχώρηση και ο κόσμος τον αποθέωσε.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον σημερινό πρωθυπουργό της Χώρας, ο οποίος παρόλο που ξεκίνησε από ένα αντικαπιταλιστικό κόμμα μικρών ποσοστών, το οποίο εν μέσω της κρίσης και λόγω της απόλυτης ανικανότητας των αστικών κυβερνήσεων, ανδρώθηκε και απέκτησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εξουσία. Ευφυής επίσης και φιλόδοξος ο κύριος Τσίπρας, συντόμως κατόρθωσε να ξεφύγει από την στείρα αριστερίστικη διαλεκτική, συνειδητοποιώντας ότι η πλειοψηφία τους Ελληνικού Λαού, υποσυνείδητα ή για λόγους μίας κουλτούρας πολλών δεκαετιών, νιώθει ασφαλής στις αγκάλες της Ευρώπης. Έτσι λοιπόν δήλωσε ότι η επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είναι να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά όχι με την δουλοπρεπή υποχωρητικότητα και συγκαταβατικότητα που επιδείκνυε η προηγούμενη κυβέρνηση, απέναντι σε κάθε οικονομικό μέτρο. 

 Κατηγόρησε την Ευρώπη, κατηγόρησε την οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, κατηγόρησε την αδυναμία και την ανικανότητα των προηγουμένων κυβερνώντων να προβάλουν βέτο στις απαιτήσεις των δανειστών. Με άλλα λόγια έκανε προεκλογική του σημαία, όλα αυτά που ο βασανισμένος Λαός ήθελε να ακούσει, εφαρμόζοντας την πρακτική της «μαγκιάς εκ του ασφαλούς».

Και τι πρόκειται να συμβεί;

Ότι έχουμε προειπεί, μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται κάτω από οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική υποδούλωση, απλά θα συμβούν κάποιες αμοιβαίες υπαναχωρήσεις και ρυθμίσεις, οι οποίες θα χαιρετισθούν και θα προβληθούν, ως επιτεύγματα, ανάλογα με την κατάληψη της Κούβας, από τον Φιντέλ Κάστρο. Η κοινωνία του θεάματος, έχει την μοναδική δυνατότητα να προβάλει μια αντεστραμμένη πραγματικότητα, η οποία έχει ως  βάση της αποπροσανατολιστικής σκοπιμότητάς της, την ταυτότητα και τον χαρακτηρισμό, όχι την ουσία.

Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, η δανειακή σύμβαση θα ονομάζεται πλέον «Μαριγούλα» και η επιτροπή της Τρόικα «οι τρείς Σωματοφύλακες», αλλά στο υποσυνείδητο του Λαού θα έχει μείνει ότι αυτή η κυβέρνηση αγωνίστηκε, διαπραγματεύθηκε  και έφερε αλλαγές.

Να λοιπόν γιατί αναφέραμε στην αρχή του κειμένου, ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.

Εδώ όμως προκύπτει μια διαφορά του τότε με το τώρα.

Ο Ανδρέας ήταν ηγέτης ενός κινήματος συμπαγούς και ενωμένου κάτω από την πυγμή του, ενός κινήματος που αυτός είχε δημιουργήσει.

Ο Αλέξης ηγείται ενός ιδεολογικού μωσαϊκών, ενός κομφούζιο  διαλεκτικής και πρακτικών, ενός συνονθυλεύματος όλων των ακροαριστερών καταλοίπων της δεκαετίας του 80, που αφού διαπίστωσαν ότι η «κοινωνική επανάσταση» δεν πρόκειται να έρθει από τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και από την Πλατεία Εξαρχείων πλησιάζοντας  επικίνδυνα τα πρώτα «ηντα» αποφάσισαν να πολιτευθούν.

Και αυτοί σίγουρα θα αντιδράσουν, όταν συνειδητοποιήσουν τους απώτερους σκοπούς και τις φιλόδοξες πρακτικές του Αλέξη.

Το τι μέλλει γενέσθαι, αυτό θα καθίσουμε αναπαυτικά περιμένοντας να το δούμε.