ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1821-1941
Τα ύστερα προεπαναστατικά και επαναστατικά χρόνια η Δημητσάνα ήταν κέντρο ανεφοδιασμού πυρίτιδας που παραγόταν επιτόπου. Βέβαια η παραγωγή βασιζόταν σε πρωτόγονες τεχνικές επεξεργασίας αλλά ήταν δυνατόν να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες της επανάστασης, μια και με την παραγωγή ασχολούνταν πολλές οικογένειες στους 14 νερόμυλους (μπαρουτόμυλους) που λειτουργούσαν. Οι 14 αυτοί μπαρουτόμυλοι, και κυρίως οι μύλοι των αδελφών Σπηλιωτόπουλων, προσέφεραν την πυρίτιδα για τα εμπροσθογεμή φορητά όπλα του επαναστατικού αγώνα καθώς και για τα επίσης εμπροσθογεμή σιδερένια και μπρούντζινα πυροβόλα (κανόνια). Η Δημητσάνα συνέχισε να παράγει πυρίτιδα σε μεγάλες ποσότητες και μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως και την δεκαετία του 1900. Σήμερα λειτουργεί ένας μπαρουτόμυλος που παράγει την λεγόμενη μαύρη πυρίτιδα (πυρίτιδα υπονόμου).
Τα εμπροσθογεμή όπλα που χρησιμοποιούσαν οι αγωνιστές, και που προέρχονταν κυρίως από λάφυρα, είχαν κατασκευαστεί από βαλκάνιους (και τούρκους) οπλουργούς και ήταν συνήθως αντίγραφα ιταλικών όπλων. Η ποιότητα των αντιγράφων ήταν πολύ κατώτερη των πρωτοτύπων με αποτέλεσμα να αχρηστεύονται εύκολα. Για να καλυφθούν οι ανάγκες επισκευής το 1824 ο λόρδος Byron δημιούργησε στο Μεσολόγγι εργαστήριο επισκευής όπλων και έφερε προς τούτο με δικά του έξοδα από την Αγγλία εργαλεία και συσκευές. Όρισε δε επικεφαλή αυτής της επισκευαστικής μονάδας τον φιλέλληνα Σουηδό Ηess. Το όλο εγχείρημα καταστράφηκε κατά την έξοδο του Μεσολογγίου. Αμέσως μετά (1824) με πρωτοβουλία του σώματος πυροβολικού δημιουργείται στο Ναύπλιο, με την καθοδήγηση φιλελλήνων αξιωματικών, οπλουργείο και πυροτεχνουργείο για την επισκευή όλων των αναγκαίων για τον πόλεμο εφοδίων. Την προσπάθεια αυτή συνεχίζει το 1825 ο γάλλος συνταγματάρχης Arnault, ο οποίος συνοδευόμενος με Γάλλους τεχνικούς ιδρύει στο Ναύπλιο Οπλοστάσιο, στο οποίο ενσωματώνει και το προαναφερθέν οπλουργείο, για την κατασκευή και επισκευή φορητών όπλων καθώς και λογχών και εκρηκτικών υλών.
Το Οπλοστάσιο λειτούργησε μέχρι το τέλος της περιόδου της βασιλείας Γεωργίου Α΄ και είχε μεγάλη δραστηριότητα στην συναρμολόγηση, επισκευή, συντήρηση κάθε είδους όπλων, κυρίως καριοφίλια και λαζαρίνες. Σώζονται ακόμη καριοφίλια με την επιγραφή ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ. (Το καρυοφύλλι πιθανώς πήρε την ονομασία του λόγω της διακόσμησης του κοντακίου με φύλλα του καρύου, που ήταν ο αγαπημένος καρπός των ελλήνων πολεμιστών. Κατά την πλέον επικρατούσα άποψη από την επωνυμία Carlo et Figli του εργοστασίου όπλων της Βενετίας. Οι λαζαρίνες πήραν την ονομασία τους από τους ιταλούς κατασκευαστές καννών Lazarino Cominazzo και Lazaro Lazarino). Το Οπλοστάσιο Ναυπλίου μπορεί να θεωρηθεί, χωρίς δόση υπερβολής, η πρώτη εθνική κρατική αμυντική βιομηχανία της νέας Ελλάδας, όπως και το μπαρουτάδικο των αδελφών Σπηλιωτόπουλων το πρώτο εθνικό αμυντικό πυριτιδοποιείο.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο πρώτος τακτικός στρατός της επανάστασης χρησιμοποίησε το φορητό όπλο Charleville M1777 (γαλλικό),εμπροσθογεμές με μηχανισμό πυρόλιθου, διαμέτρημα 17,50 mm και δραστικό βεληνεκές 30 έως 60 μέτρα (αντίστοιχα ήταν και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των καριοφιλιών και των λαζαρίνων). Η επίσημη θεσμοθέτηση του Οπλοστασίου έγινε από τον Καποδίστρια. Η πρώτη επίσημη ανάθεση παραγγελίας ήταν η “έγχυση σφαιρών κανονίων” όπως αναφέρει η Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος. Επίσης παρήγαγαν χυτές σφαίρες διαφόρων διαμετρημάτων και ο Αrnault συναρμολόγησε ένα όπλο δικής του ανάπτυξης κατάλληλο για την υπεράσπιση και πολιορκία φρουρίων. Ο Όθωνας μετέπειτα ανέθεσε την διεύθυνση του Οπλοστασίου σε βαυαρούς τεχνικούς (Heideck, Schnitzlein) οι οποίοι επέβλεπαν τους πολλούς Έλληνες τεχνίτες. Το 1833 ιδρύεται από τον Όθωνα το πυριτιδοποιείο Κεφαλαριού (Άργος) το οποίο λειτούργησε υπό την διοίκηση του Οπλοστασίου.
Διαβάστε την συνέχεια του σπουδαίου άρθρου στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου