Σταλακτίτες και σταλαγμίτες σχηματίζουν εντυπωσιακό διάκοσμο

Επιβλητικός τόπος η Μάνη, όλοι την ξέρουν για την άγρια ομορφιά του βουνού και τις πεντακάθαρες θάλασσες. Λιγότεροι γνωρίζουν πως οι μεγαλύτερες ομορφιές κρύβονται στα έγκατα της γης: στις σπηλιές τούτης της γης. Η περιοχή του Δυρού είναι αναμφισβήτητα το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο της λακωνικής γης. Ιδιαίτερα το σπήλαιο Βλυχάδα ή Γλυφάδα θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια στον κόσμο και όχι άδικα. Η Βλυχάδα ή Γλυφάδα, είναι το ένα από τα τρία σπήλαια που κρύβονται στα σπλάχνα της Λακωνίας. Άρχισε να το εξερευνεί το ζεύγος Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου το 1949. Οι σπηλαιολόγοι εκτιμούν ότι η συνολική έκταση του σπηλαίου είναι πάνω από 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου το κατακλύζουν τα νερά του ποταμού Γλυφάδα, στον οποίον οφείλεται και ο σχηματισμός της σπηλιάς. Σταλακτίτες και σταλαγμίτες σχηματίζουν εντυπωσιακές και επιβλητικές κολόνες, στοές και θαλάμους, αιώνες τώρα, σταγόνα τη σταγόνα. Χρώματα που μαγεύουν τον επισκέπτη, διάκοσμος που μήτε ο πιο ευφάνταστος καλλιτέχνης στον κόσμο δεν θα μπορούσε να τον δημιουργήσει. Η φυσική είσοδος του σπηλαίου βρίσκεται στο ύψος της θάλασσας, αλλά για να διευκολυνθεί η πρόσβαση ανοίχτηκε τεχνητή είσοδος. Λίγο πάνω από τα 3.000 χιλιόμετρα του σπηλαίου έχουν αξιοποιηθεί τουριστικά και από αυτά μόνο τα 300 μέτρα είναι χερσαία διαδρομή. Ύστερα από περίπου 40 λεπτά διαδρομής δεν ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε: την σάλα με τον μανδύα του Ποσειδώνα, το Σταυροδρόμι με τις Νηριήδες, το λευκό αρκουδάκι, τη λίμνη των Ωκεανίδων, το πέτρινο δάσος, τον επισκοπικό θρόνο, τον πέτρινο κρίνο, τα ροζ και λευκά διαμερίσματα, το παρεκκλήσι… Όταν ανοίγεται μπροστά μας η θάλασσα των Ναυαγίων νοιώθουμε δέος για την ομορφιά της φύσης… Στον Μεγάλο Ωκεανό, που έχει μήκος 160 μέτρων και ύψος 30, δεν ξέρουμε τι να φωτογραφήσουμε … τα κρόσσια που κρέμονται από την οροφή, ή τα επιβλητικά γαλήνια νερά… Στο χερσαίο τμήμα του σπηλαίου, που είναι το τελευταίο της διαδρομής, βλέπουμε το μνημείο του Άγνωστου Ναύτη, τα ανάκτορα του Πλούτωνα, το πέτρινο δάσος και τα νούφαρα. Κάτω από την είσοδο της σπηλιάς ανοίγεται ο όρμος του Δυρού, με τα κρυστάλλινα νερά και τις κατάλευκες κροκάλες. Όταν ολοκληρώνουμε τη βόλτα στη Βλυχάδα, μας υποδέχεται μια ριπή θαλασσινού αγέρα από τον όρμο. Γυρνούμε ασυναίσθητα το βλέμμα στο βουνό. Τίποτα δεν μαρτυρά πως στα σπλάχνα του κρύβει τέτοια ομορφιά. Και δεν είναι η μόνη. Τρία σπήλαια συγκροτούν τον δαίδαλο που κρύβει η λακωνική γη. Εκτός από την επισκέψιμη Βλυχάδα, ή Γλυφάδα, υπάρχει η Αλεπότρυπα και το Καταφύγι, που δεν είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες. Ειδικά για την Αλεπότρυπα είναι έντονο και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Αυτό το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία, το 1958 και στις στοές βρέθηκαν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, που μαρτυρούν πως εκεί διέμεναν άνθρωποι κατά την προϊστορική περίοδο. Έχει συνολικό μήκος στοών 600 μέτρα, από τα οποία τα τελευταία 40 καλύπτονται από μικρή λίμνη, πλάτους 25 μέτρων και βάθους 5 έως 9 μέτρων. Οι έρευνες των αρχαιολόγων έφεραν στο φως λίθινα και οστέινα εργαλεία, όπλα, αγγεία και ανθρώπινους σκελετούς. Έντονο είναι και το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι βραχογραφίες. Κάποια από τα ευρήματα βρίσκονται στο Μουσείο της Σπάρτης και λίγα στο νεολιθικό Μουσείο του Δυρού. Το τρίτο σπήλαιο, το Καταφύγι, βρίσκεται στη νότια πλευρά του όρμου του Δυρού και είναι διόροφο, με θαυμάσιο διάκοσμο, πολλούς θαλάμους και στοές. Το στολίζουν σταλαχτίτες και σταλαγμίτες, μικρές λιμνούλες και επίσης παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς βρέθηκαν ανθρώπινα οστά. Στην είσοδο του σπηλαίου υπάρχει τείχος με πολεμίστρες, καθώς στη διάρκεια της τουρκοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο από τους ντόπιους.

Πηγή: http://www.ana-mpa.gr/anaweb/