Ἡ 2η δολοφονία τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια

Ἐπεί δῆ,τό νά δολοφονηθῇ,ἕνας μεγάλος ἀνήρ,ὅπως ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας,δέν εἶναι καθόλου ἀρκετό γιά τούς πολιτικάντηδες-ἐξουσιαστές,ὅταν μάλιστα ἔχει μείνῃ στήν Ἑλληνική Ἱστορία ὡς ἔνας πραγματικῶς ἄξιος πολιτικός ἀνήρ,ἀλλά κυρίως στήν μνήμιν τῶν Ἑλλήνων ὡς ἄξιος ἡγέτης τόν ὁποῖον τά ξένα συμφέροντα «ἔβγαλαν ἀπό τήν μέσιν» γιά νά καταστήσουν τήν Ἑλλάδα ἔρμαιο τῶν σκοπῶν τους,ἔπρεπε νά δολοφονηθῇ ἐκ νέου.
 Καί μάλιστα αὐτή τήν φορά μέ τρόπον πού νά μήν ἀφήνῃ καμμία ἀπολύτως ἀμφιβολία πώς ἐκείνη ἡ δολοφονία ἦταν δικαιολογημένη καί καλῶς καμωμένη. 
Πῶς θά γινόταν αὐτό;

 Τήν πλέον ἄριστον χρονική στιγμή τῆς συμπληρώσεως  τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821. Τά κατάλληλα πρόσωπα εὑρέθησαν,ἡ αἰτιολογία ἐπίσης. Οἱ «δημοκράτες» θά ἐκτελοῦσαν τόν «δικτάτορα» !

Μπολσεβίκοι καί κομμούνια ἀναλαμβάνουν τήν ἐπέτειον γιά τά 200 χρόνια τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821 !

ἰδού καί τό κατάπτυστον κείμενό τους,γιά τόν Ἰωάννη Καποδίστρια :

 «Για τον Ιωάννη Καποδίστρια, τα πρώτα δημοκρατικά και φιλελεύθερα συντάγματα αποτελούν “ξυράφι στα χέρια μικρού παιδιού”. Ο Καποδίστριας φτάνει τον Ιανουάριο του 1828 στην Αίγινα ενώ έχει αποδεχτεί ήδη από τον Αύγουστο του 1827 τη θέση του Κυβερνήτη.
Καθώς λοιπόν θεωρεί ιδιαίτερα επικίνδυνο ξυράφι το Σύνταγμα της Τροιζήνας, το αναστέλλει & κηρύσσει ουσιαστικά δικτατορία. Αυτό είναι το τέλος της Πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Όμως οι δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι Έλληνες δεν το έβαλαν κάτω.
Συνέχισαν να αγωνίζονται για δημοκρατία και δικαιώματα. Ούτε η εκσυγχρονιστική δικτατορία Καποδίστρια, ούτε οι Βαυαροί, ούτε οι ξένες δυνάμεις μπόρεσαν να τους αναγκάσουν να ανεχθούν ένα αυταρχικό καθεστώς.
Με αγώνες & αίμα κατόρθωσαν το 1844 να κάνουν την Ελλάδα το πρώτο κράτος στον κόσμο που καθιερώνει την καθολική ψηφοφορία των ανδρών & το 1864 μία από τις πρώτες φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες της Ευρώπης».

Τό Σύνταγμα τῆς Τροιζήνας,ἔ;

Γιά νά διαβάσουμε :

Πρῶτος στόχος τῶν κοτζαμπάσηδων καί τῶν «πολιτικῶν» (Μαυροκορδᾶτος) ἦταν ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης καί ἡ ἐπιβεβλημένη τότε συγκέντρωσις τῆς ἐξουσίας στό πρόσωπό ἑνός ἡγέτη,πού εἶχε ἔρθη ἀπό τήν ἀλλοδαπή καί ἐνδιαφερόταν ἀποκλειστικῶς καί μόνον γιά τόν ἀγώνα. Ὁ αὐτοαναγορευόμενος σέ «πρίγκιπα» Ἀλέξανδρος Μαυροκορδᾶτος :

« συνετέλεσεν εἰς τήν ψήφισιν πολυαρχικοῦ,ἴνα μή εἴπομεν ἀναρχικοῦ,συστήματος οὐδέν ἄλλο κατόρθωσεν,εἰ μή νά καταστήσῃ ἀδύνατον τήν συγκρότησιν ἀληθοῦς κυβερνήσεως δι᾿ὅλης τῆς Ἐθνεγερσίας»
(Κωνσταντῖνος Παπαῤῥηγόπουλος : «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους»

Μήπως ἄρα γε,ἡ υἱοθέτησις «δημοκρατικῶν ἀρχῶν καί διατάξεων» στίς πρῶτες Ἐθνοσυνελεύσεις ὁφειλόταν στό ὅτι ξαφνικά ( καί μέ μαγική ῥάβδο) οἱ χτεσινοί κοτζαμπάσηδες μετετράπηκαν σέ ἐραστές τῶν δημοκρατικῶν ἰδεωδῶν καί γι᾿αὐτὀ ἀπολάκτιζαν τήν ἐνός ἀνδρός ἀρχή ;Οὔτε κατά διάνοια ! Ὁ φιλικά προσκείμενος πρός τούς πολιτικούς Σπυρίδων Τρικούπης ( «Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως»),τό ὁμολογεῖ :

«Ἐδύναντο ἴσως οἱ προύχοντες,ὄντες ἰσχυρότατοι ἐν ταῖς συνελεύσεσι,νά ἐνθρονίσωσι τό ὀλιγαρχικόν σύστημα ( σ.σ. ἐννοεῖ τό μονοπρόσωπον μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δημ. Ὑψηλάντη),ἀλλά οὔτε κἄν τό ἐπεχείρησαν. Ὁ κυριώτερος τούτων σκοπός ἦτο ἡ μή ἀνύψωσις τοῦ Ὑψηλάντου καί ἡ μή ἐνίσχυσις τῶν στρατιωτικῶν ἴνα μή ἀποσπασθοῦν πολλοί πολιτικοί φίλοι των καί οἰκειωθοῦν πρός τούς ἐναντίον τους...»
(Ἀπό τό 4τομο ἔργο τοῦ Κώστα Μπαρμπῆ :«Τσακάλια καί Ὕαινες τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς»,τὀμος Α΄)

Μέ ἄλλα λόγια,ἡ σφηκοφωλιά ἔπρεπε νά μείνῃ ἑνωμένη,ἄρτια μέ ἔναν καί μόνον σκοπό : Νά καρπωθῇ ὅλες τίς ἐξουσίες,ὅλα τά ὀφφίτσια,νά ῥοκανίσῃ καί νά ἁρπάξῃ τά πάντα. Κυρίως ὅμως, νά ἀφήσῃ,διά τῆς δράσεώς της, τό κληρονομικό δικαίωμα στούς ἀπογόνους της νά δρέπουν,ἐς ἀεί,τούς καρπούς τῶν σπόρων πού φύτεψαν...Αὐτή ἦταν καί εἶναι ἡ δημοκρατία τους ...!

Καί ὁ «δικτάτωρ» Ἰωάννης Καποδίστριας;

«Ὁ κατά τοῦ Καποδιστρίου σπόρος,ὁ σπαρείς ἐνταῦθα ἤδη πρό τῆς ἐλεύσεώς του,ἀνεβλάστησε καρπούς μετά τήν ἔλευσίν του,ἐξ αἰτίας ἀπομακρύνσεως τῶν πάλαι ποτέ ἰθυνόντων ἀπό τήν Ἐξουσίαν.Εἰς τοῦτο εὗρον προθύμους συμπαραστάτας τούς ξένους,διά τῶν ἐδῶ ἀκουσίων «πρακτορείων» των,δῆλα δῆ τῶν «ξενικῶν» κομμάτων,τά ὁποῖα ὑπέβλεπον τόν κυβερνήτην ὡς ῥωσόφιλον».
(Δημοσθένης Μαρούδης «Ἡ κρατική ἐξουσία εἰς τήν ἐπαναστατημένην Ἑλλάδα »)

Ὁ τρόπος; Ὀρῖστε :

Τό 1830,στήν Ὕδρα,ἐκδόθηκε μία ἐφημερίς ὑπό τήν ἐπωνυμία « Ἀπόλλων» ( Ἀπόλλων,ἔτσι; Ξέρετε γιά ποιούς χτυπα ἡ καμπάνα...). Τήν ἐντολή (βλέπε χρηματοδότησιν),τῆς ἐκδόσεως ἔδωσε ὁ πανταχοῦ παρών, Ῥότσιλντ,διά τοῦ ἀντιπροσώπου του Δοῦκα τοῦ Οὐέλιγκτων :

Η εντολή για την έκδοση της εφημερίδας δόθηκε με ιδιόχειρο σημείωμα του υπαλλήλου του Ρότσιλντ, Δούκα του Ουέλλιγκτον, ο οποίος έδωσε και την εντολή για τη δολοφονία του Εθνάρχη.
Το σημείωμα του Ουέλλιγκτον για την έκδοση του «Απόλλωνα» βρίσκεται στο αρχείο Ουέλλιγκτον , με κωδικό «Docref=WP1/1022/8», και έχει ημερομηνία 10/22 Μαΐου 1829.
Στο σημείωμα αυτό ο Δούκας έδινε εντολή στον λόρδο Αμπερτήν για την εκδοση της εφημερίδας Απόλλων για να εξαπολυθεί επικοινωνιακός πόλεμος κατά του Καποδίστρια.(ἐδῶ)

Masson -Πολυζωΐδης

Ἔγραφε λοιπόν ὁ Πολυζωΐδης,ἄμα τῇ γνωστοποιήσει τῆς δολοφονίας τοῦ Κυβερνήτου :
«οἱ δύο Μαυρομιχάληδες ἔγιναν μιμηταί τῶν Ἀρμοδίων καί Ἀριστογειτόνων, τῶν Βρούτων καί τῶν Κασσίων, διά ν᾿ ἀπαλλάξουν τό ἔθνος ἀπό τό τέρας τῆς τυραννίας...»

«Τέρας τῆς τυραννίας» ἦταν γιά τόν Πολυζωΐδη ( καί γιά τά σύγχρονα κομμούνια καί φιλελέδες,ὁμοίως),ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ! Γιατί; Διότι,πολύ ἁπλῶς δέν ἐξυπηρέτησε τούς δικούς τους ἀφεντᾶδες ! Δέν ἐξυπηρέτησε,μικροσυμφέροντα καί δέν χάρισε ὀφφίτσια στά τσακάλια καί τίς ὕαινες,πολιτικάντηδες,ἀλλά ἤθελε καί ἀγωνιζόταν νά στεριώσῃ στά πόδια της μιά Ἑλλάδα πού μόλις εἶχε λάβῃ ὑπόστασιν ἀνεξαρτησίας καί μάλιστα σέ πολύ μικρή ἔκτασιν ἀπό τήν πραγματική καί ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένην πού τῆς ἀναλογοῦσε ! Κάτι πού ἄν ἐπετύγχανε θά μποροῦσε νά διεκδικήσῃ καί τά ἀναλογοῦντα στήν Ἱστορία της,ἐδάφη. Αὐτά προσπαθοῦσε νά κάνῃ καί φυσικά κάποιους δέν τούς ἐξυπηρετοῦσε ἡ πολιτική αὐτή...

Ἦταν δέ,τόσον καταφανής ὁ σκοπός τῆς ἐκδόσεως ἐκείνης,ὥστε μετά τήν δολοφονία τοῦ Ἰ. Καποδίστρια ἀνεκοινώθη καί τό κλείσιμο αὐτῆς ! Ἔγραφε ὁ Πολυζωΐδης  :

"Παύομεν τήν ἔκδοσιν τῆς ἐφημερίδος μας, ἐπειδή ἀπολαύσαμεν τόν σκοπόν μας"

(Προδότες καί ἐφιάλτες,πάντα τιμώμενοι,ἀπό τό ἑλλαδικό προτεκτοράτο....

Κῶλος καί βρακί, ἦσαν οἱ πράκτορες Πολυζωΐδης καί Μάσσων )

Τόν ἀπόλαυσαν καί συνεχίζουν ἕως σήμερα νά τόν ἀπολαμβάνουν,τό ἴδιο.Αὐτές οἱ ὕαινες πού μᾶς  διαφεντεύουν,μᾶς ἐξουσιάζουν καί ὁ μόνος σκοπός τους,τό μόνον ὄνειρό τους εἶναι ὁ ἀφανισμός μας !

Πῶς ἐδικαιολόγησε αὐτή ἡ άνεκδιήγητη πού ἔχει τεθῇ ἐπικεφαλής τῶν ἐορτασμῶν ( βλέπε ἀμαύρωσις) τῶν 200 χρόνων τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821,τίς ἀντιδράσεις περί «δικτάτορος» Καποδίστρια ;

Προφανώς, κάποιες από τις αποφάσεις όλων αυτών, ηχούν παράξενα μέσα στο ασφαλές σημερινό περιβάλλον. Το χρέος όλων μας, και συγκεκριμένα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», είναι να αναδειχθούν όλες οι απόψεις, όλες οι κριτικές, για τις δράσεις και τις αποφάσεις εκείνης της εποχής, γιατί, όπως έλεγε και ο Διονύσιος Σολωμός, «Εθνικό είναι το Αληθές»

Ἀπό τήν γνωστή ...στοχαστική ῥῆσιν : «Τό ἔθνος πρέπει νά μάθῃ νά θεωρῇ ἐθνικόν ὅ,τι εἶναι Ἀληθές»,ἡ ὁποία ἀποδίδεται στόν Διονύσιον Σολωμόν,ἀπό τόν Κερκυραῖο (ἀριστοκρατικῆς γενιᾶς καί αὐτός ὁ ...Κερκυραῖος) Ἰάκωβο Πολυλᾶ,στήν εἰσαγωγή τοῦ βιβλίου του «Ποιήματα τοῦ Σολωμοῦ»

Καί πῶς τό ἔχει ...ἐξηγήσῃ ὁ πασόκας Τούρκογλου-Βενιζέλος ;

« Μια φράση που αποκρούει τα στερεότυπα, τους εύκολους μύθους, τις θεωρίες της συνωμοσίας, τις εθνικές ψευδαισθήσεις. Μια φράση που καθιστά στοιχείο της εθνικής ταυτότητας την ακριβή αίσθηση της πραγματικότητας, των δυσκολιών, των δυνατοτήτων, του συσχετισμού των δυνάμεων» (ἀπό ΕΔΩ)

Νά τό πῶ μέ ἁπλά λόγια,τί μᾶς λέει ὁ τούρκογλου; Εἴμαστε μία ψωροκώσταινα πού πρέπει νά κάτσῃ στ᾿αὐγά της καί νά ὑπακούῃ στίς ἐπιταγές τῶν ἐπικυριάρχων. Καταλάβατε;

Τώρα,τί ἐντύπωσιν μπορεῖ νά μᾶς κάνῃ,πλέον,τό γιατί λένε αὐτά πού λένε οἱ τῆς ἐπιτροπῆς γιά τό 1821,οἱ διάφορες Γιάννες.Ντόρες,Κούληδες καί Κουτσούμπες; Ὅλοι οἱ δρόμοι,δυστυχῶς ὀδηγοῦν στό χειρώτερο μέλλον πού θά μποροῦσε νά ὑπάρξῃ γιά τήν Ἑλλάδα...Ὅλοι ! Τό χείριστον ὅμως εἶναι πώς γιά ὅ,τι γίνει δέν θά εἴμεθα ἄμοιροι εὐθυνῶν...

Ἔκλεισε ὁ κῦκλος; Ἐπέρχεται τό ...μοιραῖον ;

Ξανά διαβάζουμε κι᾿αὐτό : Τί διαφορά ἔχουν οἱ ὄροι Πατρίδα καί Ἑλληνικό Κράτος;

Υ.Γ. Ἐπεί δῆ,πάντα ἔχω Πίστιν στόν Ἕλληνα καί κυρίως στόν Θεό τῆς Ἑλλάδος,πού πάντα στέκει δῖπλα μας,τήν τελευταία λέξιν δέν τήν ἔχουμε πῆ,ἀκόμα...

Ἡ Πελασγική