Αποφάσισαν για το μέλλον αλλά όχι... για το παρόν της κρίσης χρέους οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων χωρών της Ευρωζώνης στην χθεσινή συνάντησή τους στο Παρίσι.
Όλες οι «αποφάσεις» αφορούν στο μέλλον της Ευρωζώνης και... εφ’ όσον οι δύο ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας παραμείνουν οι ίδιοι στην εξουσία.
Τόσο η προοπτική προώθησης της «οικονομικής διακυβέρνησης», ήτοι της οικονομικής και δημοσιονομικής σύγκλισης μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, όσο και η εφαρμογή του φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές και το ευρωομόλογο, αφορούν στις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ευρωζώνης και όχι το παρόν της.
Πολύ περισσότερο δεν δίνουν απαντήσεις στην κρίση του χρέους για την οποία η ΕΚΤ παραμένει ο μοναδικός παίκτης πλέον στο πεδίο της μάχης να αγοράζει κρατικά ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας για να συγκρατήσει την πίεση των αγορών στα ομόλογά τους.
Το Ταμείο διάσωσης, το EFSF το οποίο σύμφωνα με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου καλείται να αντικαταστήσει άμεσα την ΕΚΤ στο έργο στήριξης – και έμμεσης εγγύησης – του κρατικού χρέους, παραμένει χωρίς περαιτέρω αύξηση των διαθεσίμων του (μόλις 440 δισ. ευρώ ενεργοί πόροι, όταν το δημόσιο χρέος της Ιταλίας από μόνο του αγγίζει τα 2 τρισ. ευρώ) προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα νέο κύκλο πιέσεων σε Ιταλία – Ισπανία.
Το μόνο ξεκάθαρο από την χθεσινή συνάντηση είναι ότι ο κ. Σαρκοζί αναζητά την... ασφάλεια της οικονομίας και των πολιτικών του προσδοκιών στην πρόσδεση της Γαλλίας στο άρμα της Γερμανίας, προαναγγέλοντας φορολογική εναρμόνιση των δύο χωρών και αποδοχή των όρων της Γερμανίας ως προϋπόθεση για τη μελλοντική έκδοση ευρωομολόγου.
Όλες οι «αποφάσεις» αφορούν στο μέλλον της Ευρωζώνης και... εφ’ όσον οι δύο ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας παραμείνουν οι ίδιοι στην εξουσία.
Τόσο η προοπτική προώθησης της «οικονομικής διακυβέρνησης», ήτοι της οικονομικής και δημοσιονομικής σύγκλισης μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, όσο και η εφαρμογή του φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές και το ευρωομόλογο, αφορούν στις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ευρωζώνης και όχι το παρόν της.
Πολύ περισσότερο δεν δίνουν απαντήσεις στην κρίση του χρέους για την οποία η ΕΚΤ παραμένει ο μοναδικός παίκτης πλέον στο πεδίο της μάχης να αγοράζει κρατικά ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας για να συγκρατήσει την πίεση των αγορών στα ομόλογά τους.
Το Ταμείο διάσωσης, το EFSF το οποίο σύμφωνα με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου καλείται να αντικαταστήσει άμεσα την ΕΚΤ στο έργο στήριξης – και έμμεσης εγγύησης – του κρατικού χρέους, παραμένει χωρίς περαιτέρω αύξηση των διαθεσίμων του (μόλις 440 δισ. ευρώ ενεργοί πόροι, όταν το δημόσιο χρέος της Ιταλίας από μόνο του αγγίζει τα 2 τρισ. ευρώ) προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα νέο κύκλο πιέσεων σε Ιταλία – Ισπανία.
Το μόνο ξεκάθαρο από την χθεσινή συνάντηση είναι ότι ο κ. Σαρκοζί αναζητά την... ασφάλεια της οικονομίας και των πολιτικών του προσδοκιών στην πρόσδεση της Γαλλίας στο άρμα της Γερμανίας, προαναγγέλοντας φορολογική εναρμόνιση των δύο χωρών και αποδοχή των όρων της Γερμανίας ως προϋπόθεση για τη μελλοντική έκδοση ευρωομολόγου.
Το δεύτερο μήνυμα από την συνάντηση της κας Μέρκελ με τον κ. Σαρκοζί είναι ότι στον σχεδιασμό της Ευρωζώνης ο αριθμός των χωρών που θα είναι μέλη της μάλλον θα αλλάξει.
Και αυτό γιατί οι όροι συμμετοχής στην «νέα» περισσότερο «ενωμένη» Ευρωζώνη που προανήγγειλαν, προϋποθέτει ταχύτατη δημοσιονομική εξυγίανση, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και συγκεντρωτική οικονομική διακυβέρνηση από τους ισχυρούς της ευρωζώνης.
Μπορούν όλες οι χώρες της ΟΝΕ να αποδεχθούν ή να ικανοποιήσουν τους νέους όρους που ανακοίνωσαν οι δύο ηγέτες;
Μάλλον όχι, αφού ήδη τρεις χώρες, η Ελλάδα η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν "εκτροχιασθεί", λόγω χρέους και ύφεσης και είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να προλάβουν τους υπόλοιπους στα χρονοδιαγράμματα (2013) που έθεσαν χθες οι δύο ηγέτες.
Αν μάλιστα οι πιέσεις των αγορών τις επόμενες εβδομάδες οδηγήσουν και άλλες χώρες στην ίδια κατάσταση τότε είναι προφανές ότι αν οι δύο ηγέτες εννοούν αυτά που είπαν, έχουν στο μυαλό τους μια άλλη ΟΝΕ στο ορατό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Είναι θέμα χρόνου πλέον οι αγορές κεφαλαίου να αρχίσουν να ερμηνεύουν τα «μηνύματα» αυτά και να τα μετατρέπουν σε συγκεκριμένες πιέσεις, δοκιμάζοντας με το αζημίωτο τις αντοχές στις περισσότερες της μιας «αχίλλειες πτέρνες» της Ευρωζώνης.
Και αυτό γιατί οι όροι συμμετοχής στην «νέα» περισσότερο «ενωμένη» Ευρωζώνη που προανήγγειλαν, προϋποθέτει ταχύτατη δημοσιονομική εξυγίανση, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και συγκεντρωτική οικονομική διακυβέρνηση από τους ισχυρούς της ευρωζώνης.
Μπορούν όλες οι χώρες της ΟΝΕ να αποδεχθούν ή να ικανοποιήσουν τους νέους όρους που ανακοίνωσαν οι δύο ηγέτες;
Μάλλον όχι, αφού ήδη τρεις χώρες, η Ελλάδα η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν "εκτροχιασθεί", λόγω χρέους και ύφεσης και είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να προλάβουν τους υπόλοιπους στα χρονοδιαγράμματα (2013) που έθεσαν χθες οι δύο ηγέτες.
Αν μάλιστα οι πιέσεις των αγορών τις επόμενες εβδομάδες οδηγήσουν και άλλες χώρες στην ίδια κατάσταση τότε είναι προφανές ότι αν οι δύο ηγέτες εννοούν αυτά που είπαν, έχουν στο μυαλό τους μια άλλη ΟΝΕ στο ορατό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Είναι θέμα χρόνου πλέον οι αγορές κεφαλαίου να αρχίσουν να ερμηνεύουν τα «μηνύματα» αυτά και να τα μετατρέπουν σε συγκεκριμένες πιέσεις, δοκιμάζοντας με το αζημίωτο τις αντοχές στις περισσότερες της μιας «αχίλλειες πτέρνες» της Ευρωζώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου