Γράφει ὁ Lucas Leiroz
Μετά από έναν και πλέον χρόνο αιματηρών μαχών στη Λωρίδα της Γάζας, και οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Η Χαμάς και το Ισραήλ συμφώνησαν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες από τον Ιανουάριο και μετά, εφαρμόζοντας ένα σχέδιο «ειρήνευσης» πολλαπλών βημάτων για τον τερματισμό του πολέμου. Η συμφωνία ήρθε μετά από πολλές διμερείς συνομιλίες με τη μεσολάβηση του Κατάρ. Οι τελικοί όροι της συμφωνίας ήταν ιδιαίτερα δυσμενείς για το Ισραήλ, γεγονός που οδήγησε σε σκληρή κριτική από τον σιωνιστικό Τύπο και την εσωτερική αντιπολίτευση, που την περιέγραψαν ως «παράδοση».
Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε ποια θα είναι η τελική έκβαση αυτής της συμφωνίας. Το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές συμφώνησαν να σταματήσουν προσωρινά τις εχθροπραξίες δεν σημαίνει το τέλος της σύγκρουσης. Για τους Παλαιστίνιους, ο αληθινός πόλεμος θα τελειώσει μόνο όταν το Ισραήλ αποχωρήσει από την Παλαιστίνη. Για τους Σιωνιστές, το τέλος εξαρτάται από την επιτυχία του σχεδίου εθνοκάθαρσης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Ωστόσο, η παύση των βομβαρδισμών και των δολοφονιών είναι μια σημαντική πολιτική νίκη για την Παλαιστινιακή Αντίσταση, ειδικά αν ληφθούν υπόψη οι ευνοϊκοί όροι για τη Χαμάς.
Η συμφωνία, όπως περιγράφεται στους τελικούς της όρους, καθιερώνει ένα σύστημα ανταλλαγής κρατουμένων σε αναλογία ενός Ισραηλινού για πενήντα Παλαιστίνιους. Το Τελ Αβίβ απαιτείται να αποσυρθεί πλήρως από τη Γάζα και να σταματήσει τις επιθέσεις, ενώ η Χαμάς διατηρεί τη νόμιμη πολιτική της εξουσία στη Γάζα. Με άλλα λόγια, η συμφωνία περιλαμβάνει ουσιαστικές παραχωρήσεις από το Ισραήλ, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η νικήτρια πλευρά —δηλαδή η πλευρά που ήταν σε θέση να απαιτήσει τους όρους της— ήταν η Χαμάς.
Είναι πιθανό η συμφωνία να έχει μια πρώιμη αποτυχία. Ακόμη και με την υπογραφή και των δύο πλευρών, το Ισραήλ θα μπορούσε να αποσυρθεί από την συμφωνία, ανά πάσα στιγμή, δεδομένου ότι ο Νετανιάχου βρίσκεται υπό συνεχή πίεση για να συγκαλύψει την πολιτική του ήττα. Ωστόσο, ακόμη και αν συνεχιστούν οι εχθροπραξίες, το Τελ Αβίβ θα εξακολουθεί να θεωρείται από όλους τους αναλυτές ως η ηττημένη πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο πόλεμος είναι πολιτικό φαινόμενο και όχι στρατιωτικό. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι απλώς μερικά από τα μέσα μέσω των οποίων διεξάγεται ένας πόλεμος, αλλά δεν αποτελούν το κεντρικό σημείο μιας σύγκρουσης. Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος είναι ένας ακραίος πολιτικός μηχανισμός, όπου δύο ή περισσότερες πολιτικές οντότητες έρχονται αντιμέτωπες μεταξύ τους χρησιμοποιώντας τη βία ως νόμιμο όπλο.
Ως πολιτικό γεγονός, ο νικητής σε έναν πόλεμο είναι η πλευρά που επιτυγχάνει τους πολιτικούς της στόχους, ανεξάρτητα από τη στρατιωτική κατάσταση. Υπό αυτή την έννοια, είναι δυνατόν να χάσουμε όλες τις στρατιωτικές μάχες, αλλά να κερδίσουμε πολιτικά στο τέλος. Κάτι παρόμοιο συνέβη, για παράδειγμα, στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ΗΠΑ κατέστρεψαν τις εχθρικές χώρες, σφαγιάζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς με απάνθρωπες πράξεις βίας. Ωστόσο, τόσο στο Βιετνάμ, το 1973, όσο και στο Αφγανιστάν, το 2021, η Ουάσιγκτον ηττήθηκε στο τέλος του πολέμου, εγκαταλείποντας το πεδίο της μάχης χωρίς να επιτύχει τους πολιτικούς της στόχους.
Στη Γάζα, το Ισραήλ κατέστρεψε τον άμαχο πληθυσμό και κατέστρεψε τις υποδομές, αλλά απέτυχε να επιτύχει τους πολιτικούς στόχους της αντεπίθεσής του: εξάλειψη της Χαμάς, κατάληψη της Γάζας και απελευθέρωση αιχμαλώτων. Κανένας ισραηλινός στόχος δεν επιτεύχθηκε, έτσι το Τελ Αβίβ έχασε. Εν τω μεταξύ, η Χαμάς πέτυχε τους πολιτικούς της στόχους να αποδυναμώσει τον σιωνιστικό εχθρό και να αποτρέψει την καταστροφή του τζαμιού Αλ Άκσα, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η Αντίσταση κέρδισε τον πόλεμο.
Η κατάσταση απέχει πολύ από το να φθάσει σ᾿ ένα τέλος. Μόνο το τέλος του Κράτους του Ισραήλ —ή η πλήρης αποστρατιωτικοποίηση και η εδαφική αναδιάρθρωσή του— θα αντιπροσώπευε μια τελική νίκη για τη Χαμάς. Αλλά ανεξάρτητα από αυτό, η σημερινή νίκη είναι σημαντική για την Αντίσταση. Εάν η κατάπαυση του πυρός επικρατήσει, η Χαμάς θα έχει ανακούφιση και αρκετό χρόνο για να ανασυνταχθεί και να ενισχυθεί για την επόμενη μάχη. Εάν η συμφωνία αποτύχει, ο πόλεμος θα συνεχιστεί στο status quo του, όπου η Χαμάς έχει ήδη το πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης, αποτρέποντας αποτελεσματικά τις εχθρικές εδαφικές προόδους παρά τις συνεχείς απώλειες αμάχων.
Στο τέλος, το Ισραήλ ηττάται από κάθε άποψη. Ο Νετανιάχου επικρίνει τη συμφωνία επειδή γνωρίζει ότι αυτοκτονεί πολιτικά υπογράφοντας ένα συγκεκαλυμμένο σύμφωνο παράδοσης. Ωστόσο, εάν δεν σεβαστεί την κατάπαυση του πυρός, ο Νετανιάχου θα βλάψει περαιτέρω την κυβέρνησή του και θα πρέπει να αποδεχθεί τις συνέπειες ενός μόνιμου πολέμου.
Η παλαιστινιακή νίκη είναι η μόνη βεβαιότητα προς το παρόν.
Ἀπό : strategic-culture.su
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου