Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ Ή Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ;

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Κατά την υπογραφή ένταξης της Χώρας στην ΕΕ, από τον ψευτοεθνάρχη του «η Κύπρος κείται μακράν», ήμασταν η πιο φτωχή χώρα που θα έμπαινε στην τότε ΕΕ. Είχε πει τότε, ο «εθνάρχης» ή «κηπουρός» ή όπως εσείς θέλετε να τον πείτε, πως οι Έλληνες έπεσαν στα βαθιά νερά και θα μάθουν να κολυμπούν. Τριάντα έξι χρόνια πέρασαν από τότε, και εκτός του ότι δε θελήσαμε να μάθουμε κολύμπι, δε βγαίνουμε και από το νερό, προκαλώντας έτσι την τύχη μας να πνιγούμε μια και καλή. 

Ποτέ δε θελήσαμε σαν λαός να μπούμε σε κάποια τάξη και εμείς και το κράτος. Ο λόγος; Πολίτες και πολιτικοί σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, αφήνοντας τη Χώρα μας να σιγοκαίεται. Αυτό βέβαια το ξέρουν και οι υποτιθέμενοι εταίροι μας εις τας Ευρώπας, με αποτέλεσμα, εκτός του να μην μας υπολογίζουν καθόλου, συνάμα να μας εκμεταλλεύονται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, μέσω των εδώ υποτακτικών τους. Ο πολιτικός κόσμος της Χώρας μας δεν διακρίνεται για πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας, εν όψει κρίσιμων εθνικών θεμάτων. Απτό παράδειγμα είναι ότι, ουδέποτε υπήρξε κοινό μέτωπο αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων, από τις πολιτικές δυνάμεις που συντελούν το κοινοβούλιο. Ακόμη και μετά από πολιτικές παραινέσεις ενός κόμματος προς αντίθετο κόμμα, το κλίμα παρέμενε αρνητικό. Πάρτε σαν παράδειγμα, ότι το τελευταίο πεντάμηνο ουκ ολίγες φορές η Χρυσή Αυγή πρότεινε χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, με την τελευταία να κρατά αδιάλλακτη στάση. Η μη αυτή συνεργασία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων έχει άμεσο αντίκτυπο στην «δυσλειτουργία» της Χώρας μας. Την κάνει πιο ευάλωτη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, με αποτέλεσμα, δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. Οι ξυλοκόποι στην προκειμένη περίπτωση είναι οι «φίλοι» μας οι ευρωπαίοι, ή μάλλον καλύτερα οι βόρειοι ευρωπαίοι και οι νότιοι ευρωπαίοι. 

Ιδού τι αναφέρει σχετικό άρθρο στην «καθημερινή» της Κυριακής, που το υπογράφει ο κ. Κωνσταντάρας.

 «Το γράψαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, ότι αντί να ενώνει τις δυνάμεις 500 εκατομμυρίων πολιτών, που οι χώρες τους απαρτίζουν τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, η Ε.Ε. παραμένει όμηρος των αδυναμιών του πιο αδύναμου μέλους της. Το ελληνικό ζήτημα ανέδειξε, όσον αφορά την οικονομία, αυτό το περίεργο σύμπλεγμα φοβίας να συμπεριφερθεί ως υπερδύναμη και διοικητικής ανεπάρκειας. Η Ευρώπη δεν έχει δοκιμαστεί στον ίδιο βαθμό σε άλλους τομείς, αλλά είναι φανερή η ίδια αδυναμία στην άμυνα, στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του εγκλήματος, στη διαχείριση προσφύγων και μεταναστών, στην αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Όπου το σύστημα δοκιμάζεται, κάθε χώρα βάζει το δικό της συμφέρον πάνω από το συλλογικό, κάθε κυβέρνηση δρα βάσει εσωτερικών πολιτικών αναγκών/Η λύση δεν είναι η Ευρώπη να μη συζητάει το ελληνικό ζήτημα, αλλά, ύστερα από τόσο καιρό, οι ηγέτες της όφειλαν να κατανοήσουν την ανάγκη για μια ριζική αλλαγή πορείας, ώστε να ενωθούν επιτέλους οι δυνάμεις και οι προοπτικές της Ε.Ε. Για παράδειγμα, το ελληνικό πρόβλημα με την κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις, δεν είναι ότι στη χώρα μας οι δαπάνες είναι δυσανάλογα μεγάλες, αλλά ότι το σύστημα δεν θα αντέξει το δημογραφικό πρόβλημα, όπου ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι θα συντηρούν πλήθη συνταξιούχων/Όποιος ισχυρίζεται ότι οι Έλληνες δεν θα σήκωναν το βάρος που θα τους αναλογούσε, ας έρθει στην Ελλάδα να πληρώσει τους φόρους και τις εισφορές που πληρώνουμε, να χαρεί τις παροχές μας, να νιώσει την ανασφάλεια που παραλύει τα πάντα.».

Ο αρθρογράφος εντέχνως παραλείπει από το άρθρο του, μιας και γράφει στην «Καθημερινή», τις απάνθρωπες τοκογλυφικές πρακτικές που εφήρμοσε η ΕΕ εναντίον της Χώρας μας.

Όχι κυρίες και κύριοι, αυτό το έκτρωμα δεν ονομάζεται Ευρώπη των εθνών, ονομάζεται συνομωσίες εθνών κατά αδυνάτων λαών.

(ΥΓ): Το ίδιο βάρος ευθύνης αναλογεί και στους εκάστοτε που κυβέρνησαν τη Χώρα μας, από μεταπολιτεύσεως και δώθε.

ethnikismos