Όσοι, βεβαίως, έβλεπαν τα γεγονότα ψύχραιμα, μακριά από την προπαγάνδα, την τρομολαγνεία και τους αλαλαγμούς των καθεστωτικών ΜΜΕ, είχαν αντιληφθεί ότι το όλο ζήτημα ήταν απλώς θέμα μικρότερων ή μεγαλύτερων διαφορών στις απαιτήσεις που είχαν οι διεθνείς τοκογλύφοι από την εγχώρια κυβέρνηση και δεν υπήρχε καμία σοβαρή και αληθής περίπτωση ρήξης.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν εξαρχής αποφασισμένη να κλείσει την συμφωνία και γι’ αυτό πρόθυμη να διολισθήσει κι άλλο τις θέσεις της. Οι μέχρι πρότινος «αψιμαχίες» αφορούσαν περισσότερο μια εκβιαστική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τον Ελληνικό Λαό, παρά μια διαπραγμάτευση αρχών με τους δανειστές. Γι’ αυτό άλλωστε, η κυβερνητική προπαγάνδα οδήγησε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο, ώστε να θεωρηθεί ως μεγάλη διαπραγματευτική επιτυχία αν οι δανειστές δεχθούν την πρόταση της κυβέρνησης, η οποία όλο αυτό το διάστημα «βελτιωνόταν» συνεχώς.
Τα αποτελέσματα, λοιπόν, είναι ένα ακόμη σκληρό μνημονιακό πακέτο, το οποίο δεν είναι το πρώτο, αφού θα προστεθεί στο ήδη διαμορφωμένο μνημονιακό καθεστώς. Εννοείται ότι το μνημονιακό αυτό καθεστώς όχι μόνο θα παραμείνει άθιχτο, αλλά τα μέτρα αυτά δεν θα είναι και τα τελευταία, καθώς θα συναφθούν νέα δάνεια, τα οποία θα συνοδεύονται από νέους όρους και στενή επιτήρηση. Όλα αυτά θα σερβιριστούν (για την ακρίβεια, έχουν σερβιριστεί ήδη) ως «το καλύτερο δυνατό» και ως «το αναγκαίο κακό», που θα αποσοβήσει την «καταστροφή» και «θα κρατήσει ζωντανή την ελπίδα». Αυτή η «καραμέλα» θα παίζει συνέχεια, μέχρι να φτάσει η ώρα της ψήφισης αυτής της νέας συμφωνίας υποδούλωσης από την Βουλή.
Γιώργος Μάστορας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου