Ἡ Ε.Ε. τό μόνο πού μπορεῖ νά κάνῃ εἶναι ἐχθρούς

Η Ευρώπη εγκαταλείπει την παγκόσμια σκηνή ντροπιασμένη

Από τον Timofey Bordachev, Διευθυντή Προγράμματος του Valdai Club

Το πιο επικίνδυνο πράγμα για τη Δυτική Ευρώπη σήμερα δεν είναι μόνο η παρακμή της, αλλά και η άρνησή της να την αναγνωρίσει. Η ημι-ήπειρος συνεχίζει να επιμένει, συνεχίζει να κάνει κηρύγματα και συνεχίζει να φαντάζεται τον εαυτό της ως πυλώνα της παγκόσμιας τάξης. Αλλά έχει χάσει τους εσωτερικούς πόρους που κάποτε στήριζαν αυτή την ψευδαίσθηση. Αυτό που απομένει είναι μια κούφια ηχώ ισχύος, αμπαλαρισμένη με μια γλώσσα αξιών που ακόμη και οι ίδιοι οι Δυτικοευρωπαίοι δεν φαίνεται πλέον να πιστεύουν.

Η αποτυχία της περιοχής είναι πιο ορατή στην αδυναμία της να συνάψει ειρήνη. Ξανά και ξανά, επιλέγει την αντιπαράθεση – με τη Ρωσία, με την Κίνα, με την ίδια την πραγματικότητα. Στερούμενη ουσιαστικής αυτονομίας, λειτουργεί πλέον ως μόνιμο παράρτημα των ΗΠΑ. Δεν είναι πλέον ένας παράγοντας στην παγκόσμια σκηνή, αλλά ένα υποστηρικτικό μέλος του καστ, συχνά ανεπιθύμητο και ολοένα και πιο άσχετο.

Η παρακμή της Δυτικής Ευρώπης ήταν ραγδαία. Μόλις πριν από 10 ή 15 χρόνια, προέβαλε παγκόσμια σημασία και αυτοπεποίθηση. Σήμερα, οι ρωγμές είναι αδύνατο να αγνοηθούν. Οι λόγοι είναι πολλοί: εξαθλίωση των ελίτ, πολιτική αδράνεια, ένας πληθυσμός που έχει κυριευτεί από απάθεια. Αλλά πάνω απ 'όλα, είναι ο αδυσώπητος εγωισμός της Ένωσης - η άρνησή του να δώσει, μόνο να απαιτήσει - που βρίσκεται στην καρδιά αυτής της κατάρρευσης.

Πουθενά δεν φάνηκε αυτό πιο ξεκάθαρα από ό,τι στην αποτυχημένη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Κίνας της περασμένης εβδομάδας. Οι ευρωκράτες πήγαν στο Πεκίνο χωρίς να έχουν τίποτα να προσφέρουν, μόνο με την επιθυμία να αποσπάσουν. Η Κίνα, η οποία δεν τρέφει ιστορική συμπάθεια για τη Δυτική Ευρώπη, αντέδρασε αναλόγως. Απλώς δεν υπήρχε τίποτα προς συζήτηση. 

Και στη συνέχεια, σαν να ήθελε να υπογραμμίσει τη στρατηγική της τάση, η Ένωση προσέφερε μια ταπεινωτική παραχώρηση στις ΗΠΑ. Αντιμέτωπες με την απειλή νέων δασμών, οι Βρυξέλλες συμφώνησαν να αγοράσουν αμερικανική ενέργεια και όπλα σε τεράστιες ποσότητες. Τόσο, για την «στρατηγική αυτονομία». 

Αυτά δεν είναι σημάδια μιας σοβαρής δύναμης. Αυτές είναι οι ενέργειες ενός πολιτισμού που βρίσκεται σε οπισθοδρόμηση, παραπατώντας τυφλά στην εξάρτηση. Όποιος εξακολουθεί να μιλάει για μια κυρίαρχη βιομηχανική ή αμυντική πολιτική της ΕΕ είναι είτε φαντασιόπληκτος είτε ψεύτης.

Τι έχει λοιπόν να προσφέρει η Δυτική Ευρώπη στον κόσμο; Θα μπορούσε κανείς να πει ιστορική συμφωνική μουσική. Αλλά πέρα από αυτό, η κληρονομιά της είναι μια κληρονομιά καταπίεσης και αυταρχικής τυραννίας. Τα τεχνικά της επιτεύγματα δημιουργήθηκαν για να υποδουλώσουν τους άλλους. Η πολιτική της φιλοσοφία σχεδιάστηκε για να υπερασπιστεί την κατάκτηση και την εκμετάλλευση.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια, παρευρέθηκα σε μια κλειστή συνάντηση που διοργάνωσε η Federica Mogherini, η τότε επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Το θέμα: Ο νέος ρόλος της Δυτικής Ευρώπης στον κόσμο. Η μόνη πρόταση που δεν μπορούσαν να δεχτούν ήταν ότι η Ένωση θα έπρεπε να προσφέρει κάτι στον κόσμο χωρίς να περιμένει ανταμοιβή. Η κοσμοθεωρία τους απλώς δεν το επιτρέπει αυτό.

Ακόμη και στην κλιματική αλλαγή – μια υπόθεση που θα έπρεπε να ενώσει τον πλανήτη – η ΕΕ έχει μετατρέψει το ζήτημα σε κυνικό εμπορικό όπλο, χρησιμοποιώντας πράσινους κανονισμούς για να τιμωρήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες. 

Το αποτέλεσμα; Η Δυτική Ευρώπη στέκεται μόνη της. Έχει χάσει τη δύναμή της, και μαζί της, τη σημασία της. Ακόμα χειρότερα, δεν φαίνεται καν να καταλαβαίνει τι έχει χάσει.

Μπορεί η περιοχή να εξακολουθεί να αποτελεί απειλή; Πιθανώς. Αλλά όχι επειδή έχει τη δύναμη. Αντίθετα, επειδή έχει την απερισκεψία. Οι πολιτικοί της δεν έχουν όραμα, ικανότητα ή αυτοσυγκράτηση. Δεν μπορούν να φανταστούν την ειρήνη. Και έτσι καταφεύγουν στην αντιπαράθεση - ειδικά με τη Ρωσία.

Ο κίνδυνος δεν είναι ότι η Δυτική Ευρώπη είναι έτοιμη να πολεμήσει. Οι λαοί της απολαμβάνουν ζωές πολύ άνετες για να τις διακινδυνεύσουν. Η αμυντική της βιομηχανία είναι σε άθλια κατάσταση. Αλλά οι πόλεμοι μπορούν να ξεκινήσουν τόσο από την βλακεία όσο και από τη δύναμη. Οι ελίτ της ΕΕ, ποντάροντας στην αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, συνεχίζουν να διοχετεύουν όπλα στην Ουκρανία. Κάποιοι ονειρεύονται να επεκτείνουν τη σύγκρουση στις χώρες της Βαλτικής. Άλλοι μιλούν για τον εξοπλισμό μισθοφόρων για να πολεμήσουν άμεσα τη Ρωσία.

Οι Αμερικανοί δεν θα πεθάνουν για την Ευρώπη. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά η ΕΕ μπορεί να σύρει τον κόσμο στην καταστροφή, απλώς και μόνο επειδή δεν είναι σε θέση να συγκρατηθεί.

Αν με κάποιο θαύμα αποφευχθεί ένας ευρύτερος πόλεμος, τι θα γίνει τότε; Ποιο είναι το μέλλον της Δυτικής Ευρώπης; Ένα μουσείο ασήμαντης σημασίας; Ένας υποτελής της Ουάσιγκτον;

Ήδη υστερεί στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην παγκόσμια επιρροή. Δεν ξέρει πού ανήκει και είναι ανίκανη να προσαρμοστεί. Θα γίνει μόνιμος δορυφόρος των ΗΠΑ - στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. Βασικές βιομηχανίες θα παραδοθούν. Οι εθνικές ελίτ θα χάσουν την εξουσία να κυβερνούν. 

Η Συλλογική Δύση όπως την ξέρουμε θα εξαφανιστεί. Στη θέση της: η Αμερική και μερικές γειτονικές περιοχές που διαχειρίζονται υπάκουοι πληρεξούσιοι.

Ίσως αυτό να αξίζει η Δυτική Ευρώπη. Είναι σίγουρα ο δρόμος που έχει η ίδια επιλέξει.

Ἀπό : swentr.site

Ἔτσι, ἴσως κι᾿ἀκόμη χειρώτερα νά εἶναι. Καί τό χειρώτερο ἀπ᾿ὅλα ὅπως τό λέει ὁ ἀρθρογράφος δέν ἔχει καταλάβει οὔτε ἡ ἴδια πώς ἡ κατάρρευσίς της εἶναι ἀποκλειστικῶς δικό της λάθος κι᾿ἀναπόφευκτο γεγονός. 

Οἱ μόνοι πού ἔχουν ἀπομείνει ἀπό τάα μέλη της, νά τῆς χτυποῦν τά καμπανάκια εἶναι ἀπό τίς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Εἴτε μόνιμα μέλη εἴτε κι᾿ἐκεῖ εἶναι τό πιό σοβαρό, ἀκόμη κι᾿ἀπό χῶρες πού βρίσκονται στήν διαδικασία ἐντάξεως ὅπως ἡ Σερβία λ.χ. Πρό ἡμερῶν ὁ Οὖγγρος πρωθυπουργός Βίκτωρ Ὄρμπαν, τήν χαρακτήρισε «ἀδύναμη καί γελοία » : 

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας ( φωτό ἀριστερά )  κατηγόρησε την ηγεσία της ΕΕ ότι συνδυάζει τα χειρότερα χαρακτηριστικά στην εξωτερική της πολιτική.

Οι πρόσφατες συναλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΗΠΑ έχουν ενισχύσει την εικόνα των Βρυξελλών ως ενός αδύναμου αλλά υπερβολικά σίγουρου εταίρου που έχει την τάση να κάνει κηρύγματα στους άλλους, σύμφωνα με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν.

Μιλώντας την Παρασκευή κατά τη διάρκεια της τακτικής του συνέντευξης στο Kossuth Radio, ο Όρμπαν επιτέθηκε στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen για τον χειρισμό των εμπορικών διαπραγματεύσεων με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Ισχυρίστηκε ότι δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια ισορροπημένη συμφωνία και ανέλαβε παράλληλες δεσμεύσεις - όπως η δέσμευση να αγοράσει αμερικανικά όπλα, πιθανώς για την Ουκρανία - τις οποίες δεν είχε ούτε την εξουσία να προσφέρει ούτε την ικανότητα να εκπληρώσει. Ο Όρμπαν περιέγραψε την προκύπτουσα εμπορική συμφωνία ως «οικονομικό αυτοστόχο» και άφησε να εννοηθεί ότι η ΕΕ είχε χάσει έδαφος σε μια εμπορική διαμάχη που παραμένει ανεπίλυτη.

Ο Ούγγρος ηγέτης, συχνός επικριτής των Βρυξελλών, δήλωσε ότι η προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης ήταν ασυνάρτητη και αναποτελεσματική, σκιαγραφώντας μια εικόνα δυσλειτουργίας στην κορυφή.

Αυτοί είμαστε. Αδύναμοι, γελοίοι, φωνακλάδες. Εκπαιδεύουμε τους άλλους, αλλά δεν έχουμε δύναμη όταν πρόκειται για διαπραγμάτευση. Δεν δείχνουμε ούτε ταλέντο ούτε ικανότητα. Επομένως, είναι ο χειρότερος συνδυασμός.

Παρομοίασε την διπλωματία της ΕΕ με «ένα μικρό χάμστερ που κουλουριάζεται στη γωνία, τσυρίζει σε όλους, μαλώνει με όλους, ταπεινώνει τον εαυτό του και μετά εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι σε θέση να κάνει κήρυγμα στους άλλους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και τη συμπεριφορά».

Ο Όρμπαν σχολίαζε μια υποτιθέμενη διπλωματική προσβολή προς κορυφαίους αξιωματούχους της ΕΕ κατά την επίσκεψή τους στο Πεκίνο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Μέλη της αντιπροσωπείας, με επικεφαλής την von der Leyen  και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Antonio Costa, εθεάθησαν να βγαίνουν από τα λεωφορεία μεταφοράς στο αεροδρόμιο κατά την άφιξή τους, προτού τελικά τους προσφερθεί ατομική μεταφορά. Τα πλάνα που προβλήθηκαν από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης πυροδότησαν εικασίες ότι η υποδοχή δεν ήταν σύμφωνη με το αξίωμα των αξιωματούχων.

Ἀπό : swentr.site

Αὐτή εἶναι ἡ Ε.Ε. Μία κατάντια, μία ξεπεσμένη δύναμις πού νομίζει ὅτι ἀκόμη ἔχει ἰσχύ. Τί δέν ἔχει καταλάβει ; Ἕνα πρᾶγμα καί ἴσως τό πιό σοβαρό : πώς τό μόνον πού μπορεῖ νά ἐπιτυγχάνῃ πλέον εἶναι νά δημιουργῇ μόνον ἐχθρούς. Ἡ μέδουσα ( der Leyen ) ἔπαιξε καί παίζει πολύ καλά τόν ῥόλον της στήν καταστροφή τῆς Ε.Ε. ...

Ἡ Πελασγική