Φίλη, μέχρι καί ὁ ἑβραῖος Μπέν Γκουριόν ἀναγνώριζε τήν μεγάλην ἀξίαν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσης

Ὁ ἑβραῖος Δαυΐδ Μπέν Γκουριόν,ὁ ἱδρυτής τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, σέ συνέντευξή του σέ ἕλληνα δημοσιογράφο,τό 1959,ἀναγνωρίζει τήν ἀξία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης,τήν ὁποίαν χαρακτηρίζει «τελείαν γλῶσσαν» καί δείχνει τήν ὑποτίμησίν του πρός τήν δημοτική τήν ὁποίαν θεωρεῖ «γλῶσσαν παρακμῆς».

Τώρα τί νά εἰπῇ κανείς στόν Φίλη,τόν ὑπουργό ἀ-Παιδείας,ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον θεωρεῖ νεκρή γλῶσσαν τά ἀρχαῖα ἑλληνικά,ἀλλά ὁ προδότης τήν καταργεῖ ὁριστικῶς καί ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Μέσης Ἐκπαιδεύσεως ! ! ! 

Πᾶρε νά ἔχῃς,Φίλη,καί τήν ἱστορικήν μαρτυρία τοῦ σιωνιστή -ἑβραίου Μπέν Γκουριόν :

Διαβάζουμε :  ( ἀπό τά ἑβραϊκά Χρονικά Ἀπρίλιος - Ἰούνιος 2013 - «Δαβίδ Μπέν Γκουριόν και το Ελληνικό Πνεύμα» )

Tον Δεκέμβριο του 1959 ο φλογερός εμπνευστής του εβραϊκού αλυτρωτισμού Μπεν Γκουριόν, 73 ετών πια, μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές κι ενώ ήταν απασχολημένος με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησής του, δέχτηκε κατ ́ εξαίρεση τον Έλληνα δημοσιογράφο Τέρπο Πηλείδη. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έθεσε ως όρο να μη μιλήσουν για πολιτική αλλά για τον Πλάτωνα, τον αγαπημένο του φιλόσοφο. Από τη συνέντευξη μεταφέρουμε το παρακάτω απόσπασμα που αναφέρεται στην ελληνική γλώσσα. Γράφει ο Πηλείδης:

« Με κάποια αυταρέσκεια και υπερηφάνεια ο Μπεν Γκουριόν αναφέρει ότι διαβάζει και καταλαβαίνει τα αρχαία κείμενα από την αττική διάλεκτο ως την αλεξανδρινή, αλλά δεν μπορεί να βρει άκρη με την δημοτική, την οποία θεωρεί ως γλώσσα παρακμής. 

Ξαφνικά με ρωτά, με μιαν ενημερότητα που με κατέπληξε, γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες εγκατέλειψαν την προσπάθεια αναβιώσεως της αρχαίας γλώσσας που είχεν αρχίσει με την καθαρεύουσα. Την θεωρεί δυνατή (Ἑλ. Αἰ.τήν ἀναβίωσιν τῆς ἀρχαίας) και μου φέρνει για παράδειγμα την αναβίωση της βιβλικής γλώσσας. 

Του παρατηρώ ότι υπάρχει διαφορά: ο ελληνικός λαός, μ’ όλη την μακραίωνη δουλεία, δεν έχασε ποτέ τη γλωσσική του συνέχεια και ότι η δημοτική είναι ένας γνήσιος απόγονος της αρχαίας, όπως ακριβώς οι σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχονται – δια μέσου των ρομανικών διαλέκτων -από την κοινή λατινική των μέσων χρόνων. Αντίθετα η εβραϊκή, είχε μείνει μόνο σαν γλώσσα των Ιερών κειμένων, ενώ ο λαός της Διασποράς είχεν υιοθετήσει βασικά δύο διαλέκτους: Την παλιά γερμανική – το γίντις – και την Ισπανική – της Καστίλλης. 

Σκέφθηκε λίγο και συμφώνησε, αν και με κάποια πικρία, τονίζοντας ότι η αρχαία ελληνική ήταν μια πλούσια και τέλεια γλώσσα”.

Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπό τό παραπάνω περιοδικό καί δημοσιεύεται στό σχετικό ἄρθρον

Σέ μία προγενεστέρα  συνέντευξίν του ( τό 1958) πάλιν πρός ἕλληνες δημοσιογράφους εἶχε εἰπεῖ σέ ἕναν ἐξ ' αὐτῶν,τόν Ἰω. Ἰωαννίδη : 

«Διδάσκεται η αρχαία, τουλάχιστον, εις τα σχολεία σας;

Υποχρεωτικώς!

Η διαβεβαίωσίς μας ικανοποιεί τον πρόεδρον, διότι πιστεύει ακραδάντως ότι τα κείμενα των αρχαίων δεν ειμπορούν να αποδοθούν μεταφραζόμενα.

Χάνουν πολύ. Απομακρύνονται οι μεταφράσεις από το πνεύμα των συγγραφέων.

Είδα πολλάς μεταφράσεις, λέγει, του Θουκυδίδου και όλαι διαφέρουν. Παρετήρησα το ίδιον και περί του προσφιλούς μου Πλάτωνος. Πιστεύσατε, ότι έμαθα την αρχαίαν ελληνικήν μόνον δια να διαβάσω τους αρχαίους Έλληνας συγγραφείς εις το πρωτότυπον και να μάθω τι ακριβώς λέγουν.»

(ἀπό τά ἑβραϊκά Χρονικά Ἀπρίλιος - Ἰούνιος 2013 - «Δαβίδ Μπέν Γκουριόν και το Ελληνικό Πνεύμα»)

Σκέψου Φίλη,νά σέ συναντοῦσε ὁ Μπέν Γκουριόν,σήμερα καί νά σοῦ ἔκανε τίς παραπάνω ἐρωτήσεις. Πολύ θά ἤθελα νά ἤξερα τί στό καλό θά τοῦ ἀπαντοῦσες καί κυρίως, πῶς ὁ ἱδρυτής καί πρωθυπουργός τοῦ Ἰσραήλ, θά σ' ἀντιμετώπιζε...

Ἑλλάς Αἰώνιον